1,907 matches
-
activistul, care devenea din ce în ce mai nesuferit, n-a găsit decât să-i spună pe un ton zeflemitor: au fost sau nu abateri de la morală? Deci asta era tot ce voiau să scoată de la noi. Iar cu abaterile astea de la morală să înfunde pe unul sau pe mai mulți. Nu-i interesa altceva. Și probabil că înțeleseseră și alții, pentru că vreo doi care se înscriseseră la cuvânt au renunțat și n-au mai rămas decât ăi cu funcții mari, doi dintre invitați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
moale. Am ridicat din umeri. Frigul de afară ne-a izbit în față, tăindu-ne respirația. Încetase de mult să mai ningă și se lăsa gerul. Oamenii erau rari, chiar și în zona asta centrală, mergeau zgribuliți și cu capetele înfundate între umeri. Am ridicat privirea spre cer și mi s-a părut că văd câteva stele, pe urmă am înțeles că erau sclipiri ale nu știu cărora lumini și că nori întunecați continuau să apese asupra orașului. Sofronie insista să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
nici unul în casă. Apoi a adormit. Mai mult a zăcut, dormind, o zi sau și mai mult. Am rămas acolo, privindu-l, mi-era teamă să plec. După un timp am început să răsfoiesc hârtiile și hărtiuțele acelea, m-am înfundat în ele, aproape speriat de ce aflu. Nimic din tot ce era scris acolo nu știusem și crezusem că știu tot. Se învălmășeau toate într-o rară dezordine, se amestecau timpii, lunile, anii, uneori nu înțelegeam cu exactitate despre care I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
turcilor. Și întreaga delegație făcuse din asta o veritabilă axiomă a diplomației rusești, cu totul inacceptabilă pentru sultan. Trecu în salonaș și, în așteptarea soției sale, se așeză pe scaunul său preferat, lângă un gheridon cu încrustații de fildeș. Își înfundă bine ciubucul cu tutun parfumat și trase cu plăcere câteva fumuri, privind ninsoarea care albea pomii și tufele din grădină. Apoi mâna lui dibui pârghia ascunsă printre ornamentele gheridonului, o apăsă și un mic sertar țâșni la vedere. Scoase mapa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
când descoperise că acele negocieri se purtau, de acum, chiar în hanul lui, adică exact acolo unde nu putea intra nici o „ureche” străină și din care nu răsufla nimic în afară. Informatorul mai scria că, la aflarea veștii, împăratul își înfundase bărbia în gulerul mantalei și, înainte de a încăleca pe calul său favorit pentru o scurtă plimbare, șuierase printre dinți: „O să am grijă de armean!”. Prințul zâmbi, lăsând fumul să se prelingă la fel de încet ca și ninsoarea. Simți dintr-odată o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
uitai mai mult. Că era și cam așa, fără nimic pă ea, pă nicăieri. Iar junele o apucase tare... tare... așa, tot către ea... tot în... Cum să vă spui?... Hai, lasă-mă, că am treburi! Rămas singur, Kutuzov își înfundă bărbia în gulerul mantalei. Cuvântul ciudă i se părea prea șters. Pierduse bătălia. În seara aceea mersese la sigur, convins fiind că lucrurile vor evolua în sensul dorit de el. Cum ar fi putut o actriță oarecare să refuze un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
n-ar fi apărut, așa, ca din pământ, acel june. N-au schimbat nici măcar două vorbe, nici măcar două vorbe și au șters-o împreună, de parcă se cunoșteau de când lumea. Să fi fost înțeleși dinainte? Erau într-adevăr agenți? Kutuzov își înfundă și mai tare bărbia. Fierbea. Turba. El, ditamai generalul, rătăcise singur ore în șir prin orașul adormit. Nu-și mai găsea locul. Nu mai avea stare. Vizitiul mâna caii de la acea troică improvizată, cu pocnete de bici și cu cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
o posibilă apropiere. Și, iată, ea stătea lângă el, mai răpitoare ca oricând în uniforma de mare general a lui Napoleon. Se trezi vorbind. I se destăinui. Ca să se facă mai bine auzit, îi șopti toate acele mărturisiri la ureche, înfundându-și gura în părul ei și urmărind apoi efectul în adâncul ochilor negri, în sclipirea ascunsă sub fluturarea pleoapelor sidefate. ― Nicicând nu mi s-a mai întâmplat așa ceva, mon général. Dar nici măcar nu mă mir, pentru că ești cel mai fermecător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
prin calmul sufletesc și absurda alunecare a cuvintelor. Le citea indiferent și farmecul lor mă câștiga, când, obosit de a mai încerca să le pătrund tâlcul, mă pomeneam călcând ca pe un covor de mare preț, în care mi se înfunda încălțămintea, fără zgomot. Cu aceeași ușurință Robert s-a căsătorit la douăzeci de ani. Pe Vlasta a cunoscut-o când juca la belciuge. Era urâtă, avea patruzeci de ani și un copil de doisprezece. Dar Robert vedea lucrurile cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
atunci tai drumul prin locuri virane și grămezi de bolovani. În una din aceste inutile evadări cu pocăite reîntoarceri o văzui pe Amidé, în fundul unei curți. Era desculță, cu genunchii ușor îndoiți. Stătea în picioare, aplecată din șale, cu mâinile înfundate în apa din găleata puțului. Prea departe ca să-i pot desluși chipul, mă înclinai rezemându-mă cu coatele de zidul scund al curții. Ulița pietruită grosolan era pustie în calmul alb ca varul. Septembrică fu lumea în amiaza aceea. Amidé
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
c-alunele alea nu-s la mine. Pro’abil o să-ncerce s-arate că le am. Pro’abil o să cumpere o pungă ș-o să mi-o vâre p’ascuns în buzunar. Ăia de la Woolsworth o să-ncerce pro’abil să mă-nfunde pe viață. Negrul părea destul de resemnat și mai suflă un nor de fum albastru care îl învălui și pe el și pe bătrân cu cartonașele lui cu tot. Apoi, spuse ca pentru sine: — Mă-ntreb cine-a ciordit alunele alea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
de scump! Nu știu ce l-a făcut să se schimbe. Avea obiceiu’ să-mi spună: „Mamă, te iubesc.“ Acu’ nu mai îmi spune. — Te rog, nu plânge, spuse Mancuso adânc mișcat. Îți mai fac eu niște cafea. — Nu-i pasă dacă-nfund pușcăria, smârcâi doamna Reilly. Deschise cuptorul și scoase o sticlă de Muscat. Nu vrai nițel vin, domnu’ Mancuso? — Nu, mulțumesc. Cum sunt de la poliție, trebe să fac impresie bună. Să fiu tot timpu’ cu ochi-n patru la oameni. — Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ușă afară. Jones asculta vocile ridicate care se certau în stradă, rugămințile și pocnetul unei palme căzute peste obrazul cuiva. Se duse în spatele barului să bea un pahar cu apă, gândindu-se la vreo metodă de sabotaj care s-o înfunde definitiv pe Lana Lee. Afară, papagalul croncănea și Darlene plângea. — Eu nu-s actriță, Lana. Ți-am mai spus doar. Plecându-și o clipă privirea, Jones observă că din zăpăceală Lana Lee lăsase caseta de sub bar cu ușa deschisă. Toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
aci? — Omu’ ăla de vorbea de-o demostrațe? — Mda, ăl’ de zicea că-i conduce un grăsan alb și le zice c-ar fi bine s-arunce o bombă nucleară p-acoperișu’ fabricii, ca să s-omoare, și ăi de scapă să-nfunde pușcăria... Nu l-am mai văzut de atunci. — Păcat. Aș vra să aflu p-un’ se mai învârte smintitu’ ăla gras. Poate-am să sun la Levy Pants să-ntreb de el. Mi-ar place să-l fac să pice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ceea ce te privește. Vrei un crenvurșt? — Nu, mulțumesc. — Atunci iartă-mă dacă mănânc eu unul. Organismul meu reclamă o consolare. Ignatius privi în interiorul căruciorului. O, Doamne, crenvurștii sunt într-o dezordine teribilă. Privind la Ignatius cum trântește ușițele și-și înfundă labele în compartimentul cu crenvurști, George spuse: — Eu te-am ajutat la nevoie, da’ poate mă poți ajuta și tu. Poate, spuse Ignatius, cu gândurile în altă parte, mușcând dintr-un cârnat. — Vezi astea? spuse George, arătând pachețelele în hârtie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
problemele rasiale m-a făcut să pierd o slujbă cu șanse extraordinare de succes. Picioarele mele frânte sunt rezultatul sensibilității conștiinței mele sociale. — Nu mai spune! Ți-au dat cu picioru-n fund la Levy Pants pen’ c-ai încercat să-nfunzi în pușcărie pe muncitorii negri de-acolo. — Cum de știi acest lucru? întrebă prudent Ignatius. Ai fost implicat în revolta aceea eșuată? — Nu. I-am auzit pe oameni vorbind. — Serios? întrebă Ignatius cu interes. Nu mă îndoiesc că au vorbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Și cu comuniștii? — Nu-ți face gânduri din cauza lor, dragă. Scăpăm noi de ei! Claude o să fie prea ocupat să-ți aranjeze casa. O să aibă destul de lucru ca să prefacă odaia lui Ignatius într-un cuib de porumbei. Izbucni în hohote înfundate de râs. — Domnișoara Annie o să se-nverzească văzând casa asta reparată. — Păi să-i zici așa: „Mai ieși și tu și fâțâie-te puțin! Numa’ așa o să te-alegi cu casa reparată.“ Santa hohoti din nou. Ș-acu’, pune jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ea cu o voce foarte ridicată, Încercând să acopere zgomotul. Logan oftă. Momentul trecuse. Medicul de serviciu Își Înăbuși un căscat, Îndreptându-și arătătorul către cadavrul mic și foarte umflat din mijlocul cortului. — Mda, e mort de-a binelea. Își Înfundă mâinile În buzunare și Își trase zgomotos nasul. Dacă vrei părerea mea: e mort de o grăma’ de timp. Mai bine de două luni. Isobel Încuviință din cap și Își așeză trusa medicală pe lângă cadavru folia de pe jos. — Probabil ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
măruntaie și oase de pește, erau Îngrămădite pe stradă, ploaia neîmpiedicând pescărușii să se năpustească din Înaltul cerului pentru a se Înfrupta cu vreun cap de pește sau să plece măcar cu ciocul plin cu măruntaie. — Ce crezi? Întrebă Watson, Înfundându-și mâinile adânc În buzunare și Încercând să se Încălzească. Logan ridică din umeri, privind cum apa dădea pe dinafară din cupa unui excavator de jucărie. — Casa a fost percheziționată? Watson Își scoase carnețelul. — Am fost sunați la unșpe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
mai bun avocat al apărării din tot orașul Aberdeen, pregătit să lupte și să apere vinovații În fața Curții. De ani de zile, Serviciul de Procurori ai Coroanei Încercase să-l facă să schimbe tabăra, să devină un procuror public, să Înfunde oameni, În loc să Îi scape. Dar alunecosul avocat nu era atras de asta. El avea misiunea să prevină erori ale justiției! Să-i apere pe cei nevinovați! Și să-și vânture fața la televizor ori de câte ori avea ocazia. Omul era o pacoste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
În fața unui blocturn, aproape de stradă. Nu era la fel de mare ca și cele din oraș, având doar șapte etaje, și era Înconjurat de copaci bătrâni, cadaverici. Frunzele căzuseră târziu În acest an, acoperind pământul cu un fel de gelatină murdară, care Înfundase scurgerile și le făcuse să dea pe dinafară. — Ai umbrelă? Întrebă inspectorul, privind vremea groaznică de afară. Logan răspunse că are, În portbagaj, așa că Insch Îi spuse să meargă și să o aducă și nu ieși În ploaie până când Logan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
la ele; ai deschis urechile, dar n-ai auzit: 21. Domnul a voit pentru dreptatea Lui, să vestească o lege mare și minunată. 22. Și totuși, poporul acesta este un popor prădat și jefuit! Toți zac înlănțuiți în peșteri, și înfundați în temnițe. Sunt lăsați de pradă, și nimeni nu-i scapă! Jefuiți, și nimeni nu zice: "Dă înapoi!" 23. Cine dintre voi, însă, pleacă urechea la aceste lucruri? Cine vrea să ia aminte la ele și să asculte pe viitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
care se duse să verifice cuiele, dînd din cap. Petru ridică o mînă tremurîndă, iar groparii traseră de frînghia care susținea coșciugul, coborîndu-l grijuliu În groapă. Sofia stătea deoparte, nemișcată. Țărîna Începu să cadă pe capac. Zgomotul era aidoma bubuiturilor Înfundate Într-o tobă uriașă. Curînd, pe locul unde fusese adîncitura de la poalele unui palmier uriaș, se ivi o movilă aidoma dunei de nisip. Petru se urcă pe movilă, Își Înălță brațele la cer și Începu să murmure o rugăciune. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
uriaș. La mormîntul deschis se auzea plesnitura mătăsii drapelelor roșii și negre, care acum erau niște drapele funerare. Apoi țărîna fu prăvălită În mormînt cu lopețile, bătînd toba surd În coșciug, ca atunci cînd puștoaicelor, după Îmbrățișări amoroase, li se Înfundă urechea de bătăile repezi ale inimii. La Început florile fură azvîrlite una cîte una, apoi În buchete, apoi jerbele trimise din mînă-n mînă, ca la o clacă de flori, de la capelă pînă-n zona cimitirului săracilor, unde brusc se răreau crucile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
beznei, zăceau neclintiți, privind În bezna lăuntrică, În bezna vremii veșnice care le Împietrise inimile adormite, care le oprise respirația și contracția plămînilor, care le Înghețase susurul sîngelui În vene. Numai că, dăinuind În jilăveala grotei și În tihneala trupului, Înfundați În cenușa uitării și În vîltoarea vedeniilor, lor le creștea părul, ca și barba, ca și puful de pe trup și de la subsuori, iar pe nevăzute, așa cum doar apa zidește și năruie pe nevăzute, noaptea le trosneau unghiile, creșteau și ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]