2,740 matches
-
pe coala mea de hârtie. Și abia după ce reușesc să dau acestor oameni noi un oarecare conținut și formă, mă întorc printre oamenii vii, aceia din viața mea. Iar a doua zi acest joc se repetă. Așa se face că întruna sunt infidel, când unora, când celorlalți. La poeți și alți oameni de litere, poate că și la artiști în general, se întâlnește frecvent o gravă și fatidică deformație profesională. Ea constă în aceea că între artist și viața reală - cea
Ivo Andric: Despre frumos și creație by Drăgan STOIANOVICI () [Corola-journal/Journalistic/7071_a_8396]
-
deschizi gura aia ? - N-am adus eu vorba, Itz, zău că nu, spuse Ozzie. - Și, oricum, ce-ți pasă ție de Isus Cristos ? - N-am pomenit eu de Isus Cristos. El a zis. Nici măcar nu știam despre ce vorbește. Spunea întruna că Isus e un personaj istoric. Isus e un personaj istoric. Ozzie maimuțărea vocea monumentală a rabinului Binder. - Isus a fost o persoană care a trăit, ca tine și ca mine, continuă el. Asta a spus Binder... - Mda ?... Și ce
La revedere, Columbus by Philip Roth () [Corola-journal/Journalistic/4614_a_5939]
-
mi-a stârnit decât o vagă tresărire de regret, o durere impusă de obligație. Cu o zi înainte mă dusesem să-l văd la Spitalul Militar. L-am găsit rezemat de gratiile patului. Era nebărbierit, cu pijamaua pătată, și vorbea întruna cu un sacerdot. În ziua aceea, când m-a văzut intrând, s-a ridicat în capul oaselor, și-a deschis brațele. Băiatule, ai venit, la naiba, nu pot să cred, ai venit în sfârșit. Vocea lui răgușită, vocea aceea întretăiată
Alonso Cueto - Ora albastră by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/5993_a_7318]
-
o să-ți amorțească mâna. - Nu, stau foarte comod. Și taci, te rog, că vreau să vorbesc. Și Lucia era drăguță, foarte drăguță, recunosc. - Maurici, doar a ta. M-am lăsat greu: era prea femeie pentru mine; dar Pere o ținea-ntruna că-i de comă, că poate să-mi deschidă ochii spre viață, că de ce-i tot arunc praf în ochi, c-o să mă-nvețe ce-i bucuria. Toate astea mi le spunea taică-tu, un mucos de șaptișpe ani. Și
Umbra eunucului by Jana Balacciu Matei () [Corola-journal/Journalistic/12501_a_13826]
-
îndoiesc că au strâns ceva de atunci ca să merite osteneala să-i vizităm. Aș fi vrut ca Gnut să se încumete să recunoască faptul că viața lui aici îl făcea să se simtă singur și nefericit, decât să-i dea întruna cu obișnuințele lui de războinic. Numai văzându-l îmi puteam da seama că, de cele mai multe ori, nu se gândea decât să plece pe apă fără să se deranjeze să se mai întoarcă. Nu căuta lupta. Voia să fie din nou
Să distrugi și să arzi tot by Wells Tower () [Corola-journal/Journalistic/5802_a_7127]
-
cerises: ..."cerises d'amour /aux robes vermeilles /tombant sur la mousse /en gouttes de sang..." Terence traducea pentru vecinii săi; înlocuind "cireșe" cu "rodii", era aproape un catren de Omar Khayam. Această melancolie luminoasă îi vrăjea pe beluci. Saadik venea întruna să ne umple paharele, arătându-ne de la cine venea tratația: moșnegi curăței care se înclinau, la masa lor, cu mâna pe inimă. Se pornise un pic de vânt; armeanca se așezase ștergându-și lacrimile cu o palmă îngălată. Saki Bar
Nicolas Bouvier L'usage du monde by Emanoil Marcu () [Corola-journal/Journalistic/9507_a_10832]
-
în ce an (jurnalul nu-l menționează, dar îl putem presupune ca fiind 1932-1933), iar N. Steinhardt, foarte tânăr, se plimba cu iubita sa Adina, prin Cișmigiu și în jurul Cișmigiului, unde "se concentrează toată frumusețea Bucureștilor" (spune tot ea, turuind întruna, cu dragoste). Jurnalul imprimă în memorie din primele patru pagini imaginea unei tinereți și a unei iubiri exuberante, pusă voit romanțios sub semnul liliacului înflorit. Secvențele următoare încearcă să explice dureros un eșec. Nu știm bine al cui: al iubitului
N. Steinhardt îndrăgostit by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11724_a_13049]
-
simpatie față de lumea pe care o sugerează. Și cum orice ritual lipsit de trăire e constrîngere stearpă, ideea că tot bătînd mătănii și tot citind acatiste vei ajunge în final să crezi e stranie. Și totuși e acceptată. A repeta întruna rugăciuni cu speranța că vei simți culoarea unei sentiment seamănă cu încercarea de a muta piesele de șah fără dorința inițială de a învinge. În schimb, o întîmplare neprevăzută, o frică sau o situație-limită îți strecoară în suflet o dispoziție
Istoria lui Dumnezeu by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7658_a_8983]
-
oi, car, plug, "grapa și toate secerile și sapele"), cedând presiunilor insuportabile ale factorilor de răspundere. Astfel că, în prezentul narațiunii din Boul și vaca (capitolul cu majusculă al cărții), ei nu mai au altceva de făcut decât să vorbească întruna, să trăncănească, să se certe și să se îmbete: cu alcool și cu propriile cuvinte. Suntem la câțiva ani de la cumplitele întâmplări care au îndoliat mai multe familii și revin, acum, recompuse din frânturi disparate, în discuțiile personajelor. Raportul de
Oameni de piatră (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9704_a_11029]
-
Frumusețea sovietică se jena ea însăși de sine și de aia totdeauna privea pieziș, undeva într-o parte. Era mereu îmbrăcată inexpresiv și de o asexualitate accentuată. Sexualitatea ei se profila doar în conturul gâtului, în subconștient și în discurs. Întruna, frumusețea sovietică vorbea sucit, însă anume în această suceală sexualitatea ei a și răzbit în fine la suprafață. Ea mirosea a benzină și a păcat; a benzină - mai mult. Într-adevăr, ți se face milă de ea. Este complicat să
Igor Irkevici - Istoria frumuseții sovietice by Leo Butnaru () [Corola-journal/Journalistic/6916_a_8241]
-
umbrelă găsește o sumă fabuloasă de bani. Aventura i s-a așezat la picioare. Cam devastatoare efectele pentru monocolorele personaje: doamna Jean Perkins descoperă că nu-i chiar atît de neplăcut și de defăimător să te magnetizezi și să minți întruna, fără opreliști; domnul Henry Perkins părăsește dezinvolt statutul anost al funcționarului și hotărăște că trebuie să plece în lume, să se distreze, chiar și fără doamna Perkins, abandonîndu-și casa, ritualicele întîlniri, prietenii sărăcuți cu duhul. Servieta plină cu bani fabrică
Cad bani din cer by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15226_a_16551]
-
au fost ca niște părinți. Erau genul de oameni care sîmbăta seara sînt în general beți și care atașează un „dracului" la fiecare substantiv și, totuși, n-am văzut niciodată oameni mai cumsecade și mai plăcuți decît ei. Ne dădeau întruna mîncare. Venea un copil la noi la baracă cu o cratiță: „Eric, mama voia oricum să arunce tocana asta, dar a zis că e păcat să se irosească. O vreți voi?". Evident că nu aveau deloc de gînd s-o
GEORGE ORWELL - Jurnalul unui culegător de hamei by Vali Florescu () [Corola-journal/Journalistic/6069_a_7394]
-
scrie și nici să citească și părea chiar să considere alfabetizarea un soi de extravaganță.) Cunosc bine filozofia asta, pe care am întîlnit-o de multe ori printre spălătorii de vase din Paris. Barrett, care avea 63 de ani, se plîngea întruna de cît de proastă e mîncarea azi, comparativ cu cea de care puteai avea parte cînd era el copil - „Pă vremea mea, nu să trăia cu nenorocita asta de pîine cu margarină, aveam pîine neagră adevărată. Inimă de bou. Găluști
GEORGE ORWELL - Jurnalul unui culegător de hamei by Vali Florescu () [Corola-journal/Journalistic/6069_a_7394]
-
șase fără un sfert dimineața ne tîram afară de pe salteaua de paie, ne puneam vestoanele și ghetele (cu toate celelalte dormeam pe noi) și ieșeam să facem focul - treabă destul de anevoioasă, avînd în vedere că toată luna septembrie a plouat întruna. La șase jumătate ceaiul și pîinea prăjită pentru micul dejun erau gata și după asta plecam la lucru, cu sandvișuri cu costiță și o gamelă cu ceai rece pentru prînz. Dacă nu ploua, munceam temeinic pînă pe la unu, cînd făceam
GEORGE ORWELL - Jurnalul unui culegător de hamei by Vali Florescu () [Corola-journal/Journalistic/6069_a_7394]
-
dezbrăcat niciodată complet în toată perioada cît am stat acolo, nici nu m-am spălat pe dinți, și nu mă rădeam decît de două ori pe săptămînă. Se vede treaba că între muncă și pregătitul meselor (care însemna să cari întruna apă, se te chinui cu legături de vreascuri ude, să te chinui să prăjești în capacele cutiilor de metal etc.) nu prea aveai nici măcar o clipă liberă. N-am citit decît o carte în tot timpul cît am stat acolo
GEORGE ORWELL - Jurnalul unui culegător de hamei by Vali Florescu () [Corola-journal/Journalistic/6069_a_7394]
-
turcească, nu cunoșteam alta pe vremea aceea. Cuvintele aveau gust de zaț de cafea. Când oare aveau loc aceste discuții? Sâmbăta dimineața? Duminica? Mergeam încă la liceu, îmi amintesc. Vorbeam timp de două, uneori chiar trei ceasuri. Dialogul nostru năștea întruna noi subiecte de conversație. Îmi plăcea mai mult să stau de vorbă cu tine decât cu prietenii mei sau cu Roula. Interesul nemărginit pe care-l acordai unor subiecte care mă frământau îmi îngăduia să-ți vorbesc aproape de orice-mi
Vasilis Alexakis - Te voi uita în fiecare zi by Elena Lazăr () [Corola-journal/Journalistic/9804_a_11129]
-
strigă la tine - eu sunt Fofo! - ia-mă nene, și du-mă și pe mine prin câmpii... Și profesorul râse. Râdea ca un haiduc; spre 60. * Chiar! Sunt unii câini care parcă vor să intre în vorbă cu tine... Latră întruna, domnule, și tu nu înțelegi. Dar să văd - zice - ce s-a întâmplat într-o zi... Voia într-adevăr să se ducă la vânătoare de vulpi... Și pune mâna în birou pe cartușieră. S-o verifice. în clipa aceea, în
Fofo a III-a by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/9749_a_11074]
-
și ochii, așa puțin pieziși,... Ei bine în alea trei zile se dădea pe lângă mine, de unde aș fi venit, mirosind altfel, de la treburi, de pe la cursuri... Știa precis ce am de gând să plec, - și, culmea, fără ea! Și mă lătra întruna. îmi dădea de înțeles că e la curent. - Și n-ai luat-o niciodată... - Nu numai la păsări o duc. îi plac ei fazanii. După culori, se joacă, țopăie, e un spectacol la fazani. îi plac bărbătușii... că sunt mai
Fofo a III-a by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/9749_a_11074]
-
de lucruri de care se ocupă, face și selecția lucrărilor invitate, ne explică faptul că acest Festival Internațional de Dans Contemporan „se concentrează pe noul potențial al corpului, că- lătorind de la concret la abstract”. Or, nu vom înceta să repetăm întruna: teoretizările pe scenă sufocă în fașă nașterea unei opere de artă. Lumea esențelor este proprie filosofiei. Lumea operei de artă, indiferent de domeniu, este una materială, concretă, care evocă doar esențele. Numai vizibilul operei poate sugera simbolic lumea abstracțiunilor. Ideea
Explore Dance Festival 2010 (II) by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/5963_a_7288]
-
a rămas singur pe plajă. Tarzan și un caterpilar. Mașina netezește ceasurile solare, castelele, toate zidirile copilărești... Plaja va rămâne ca neatinsă. Plictisit, Tarzan latră, mușcă valurile, nisipul, surprins că nu îl mai cheamă la joacă nimeni, ca altădată... Latră întruna. Așteaptă. Miști un deget, și sare pe tine... Ca să te înțelegi cu el, să-i poți răspunde, trebuie să ai în tine șapte sute de copii și să faci 700 de giumbușlucuri.
La mare, vara… by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/6154_a_7479]
-
severă la adresa ultimei mode literare găsim într-un editorial (remarcabil prin suita de caracterizări decise și expresive) semnat de Ovidiu Dunăreanu în revista Ex Ponto din ianuarie-martie 2006. Editorialistul constată că numeroși autori tineri scriu "o poezie lăbărțată, care narează întruna, exacerbând datele unui biografism insignifiant și pe cele ale unei sexualități ostentative", poezie cu care își închipuie că revoluționează genul. "Cu această Ťtreanca-fleancať - se întreabă Ovidiu Dunăreanu, retoric -, lipsită de virtuți și profunzimi, care nu aduce în substanța ei nimic
Ochiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/10693_a_12018]
-
e o capotă de mașină? Iadeș ocoli locul, privind cu băgare de seamă. - Să mor io, se extazie, dacă asta nu e capotă de camion de-ăla de umblau rușii cu el! S-ar fi bucurat moșu-meu, care înjura întruna pe comuniști, să-l vadă...Și dacă ar mai fi văzut și-un gipan de-ăla american, cu turelă, ar fi murit, de bucurie, a doua oară... - Unde să vadă moșu-tu americani? se interesă Chisăliță, sperând că n-a
Dincolo de lumea de dincolo - fragment - by Varujan Vosganian () [Corola-journal/Journalistic/3811_a_5136]
-
țâșnind prin părul creț și o singură sprânceană groasă, dintr-o tâmplă în cealaltă, cu o ușoară arcuire doar în dreptul nasului. Care nas s-ar fi așezat bont pe maxilarele alungite, cu nările groase și deschise, cu o gură rânjind întruna din dinții lungi. Ar fi fost ușor adus de spate, dar asta doar din dorința de a părea ca ceilalți oameni, altminteri înălțimea l-ar fi scos chiar pe el însuși din sărite. Ar fi avut mâini mari, cu degete
Dincolo de lumea de dincolo - fragment - by Varujan Vosganian () [Corola-journal/Journalistic/3811_a_5136]
-
și s-a rupt. Noroc că aveam rochia făcută de Eniko Sânto și am apucat să mă schimb. Îmi pare raaaaauuuu, Dana...... Partea cea mai bună din toată povestea asta e că Sabin, copilul pentru care am dansat, îmi zâmbea întruna și mi-a dăruit singura lui brățară, "ca să-mi poarte noroc"..... Va multumesc enorm pentru ce mi-ați transmis, vă iubesc și va sunt extrem de datoare..... Andrei Bogdan Boanta, ești un vis de om și de coregraf, sunt onorată că
Mihaela Rădulescu: "Ștefan, mă bucur că ne-am revăzut". Cum a dansat by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/71670_a_72995]
-
care l-au copleșit încă din timpul vieții cu lucrările lor de doctorat dezgustătoare și stupide, îl văd mereu șezând pe banca lui de acasă din Pădurea Neagră lângă soața lui, care, în entuziasmul ei pervers pentru tricotat, îi împletește întruna ciorapi de iarnă din lâna tunsă chiar de ea de pe oile deținute de familia Heidegger. Pe Heidegger nu-l pot vedea altfel decât pe banca de acasă din Pădurea Neagră, alături de soața lui, care l-a dominat complet toată viața
Thomas Bernhard - Vechi maeștri by Gabriela Dantiș () [Corola-journal/Journalistic/11081_a_12406]