2,210 matches
-
disperare, să mai reducă din numărul mare de capitole pe care le avea programate pentru ziua respectivă. Când soția lui s-a întors acasă, chiar în momentul intrării pe ușă, fetița a informat-o: Mama, tăticu a dat slănina la țigănci! Bietul Horia, deși era exasperat de situația jalnică în care se afla cu învățatul, s-a amuzat când și-a dat seama cât de secretoasă este fiică-sa. Concluzia? Aceasta este soarta secretelor încredințate copiilor până la o anumită vârstă. Dar
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
gata. Zăltata aia a lăsat casa și pe bărbatu-su să vie lângă mine și măsa, o doare sufletul, o văd. și băietul o vinit săracu’ de el, da’ măi cumetre, ce oi face cu asta mică? Îmi spuse mie țiganca că m-oi duce de tânăr, dar știi cumetre, parcă-s prea holtei acum. - Ei, lasă asta, nu te gândi la așa ceva. Venii cu o vorbă la tine și să-ți aduc îndărăt banița ceia de popușoi pe care mi-
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
atunci când sunt produse de om în mod deliberat, sau sălbatice, atunci când le naște natura sau omul în mod inconștient. Un vers din Shakespeare, o pasăre moartă cu capul în jos și ghearele încleștate de creangă, un țigan care îi spune țigăncii „ai cărnuri vechi de din șold” și cineva care să le audă, să le vadă, să vibreze la ele. Liternet? De ce nu? Cea mai mare greșeală pe care o poate face un critic este să atașeze valoare suportului actului artistic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2042_a_3367]
-
o uita că locuiește într-un cartier muncitoresc, că școala îi mănâncă tinerețea, că speranțele lui sunt cu totul și cu totul niște invenții copilărești, precum acadelele cu dungi roșii, spiralate, la care, când le vedea învelite în staniol la țigănci, pe marginea drumului, bălea uitând mereu cât sunt de fapt de grețoase și cum se prind de măsele, de nu le mai scoate nici tata-mare de pe smalț, doar doar o uita că banii ajung cât să nu crăpi, că facultatea
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
de serios precum Simone de Beauvoir în scrisorile ei către Nelson Algren, iubitul ei american din anii ’50, strînse nu de mult în volum). Și cine era mai autentic? Mircea Eliade, istoricul religiilor, autorul unor povestiri de neuitat, precum La țigănci sau tînărul propagator al ideologiei legionare, a urii de rasă? În cazul lui Eliade și al altor prestigioși gînditori români de dreapta evoluînd în contextul social al epocii interbelice se poate vorbi de rătăciri ale tinereții, pe care le-au
Alb și negru by Gina Sebastian Alcalay () [Corola-journal/Journalistic/13431_a_14756]
-
adevărată: „Adolescent, [Tudor Vianu] îl însoțise pe Barbu la bunica lui, mama magistratului B arbilian, undeva, într-o mahala bucureșteană. Femeia, văduvă, trăia singură într-o casă scundă, cam dărăpănată, un fel de «han al Dracului». Avea toate aparențele unei țigănci bătrîne." Ni se mai spune și că Profesorul Vianu, deși se mai vedea în anii '50 la Nestor și la Capșa cu Ion Barbu „nu a putut pînă la moarte să anihileze resentimentul pentru nebuniile legionare din 1940 ale celui
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6771_a_8096]
-
englez, adăugă chiar cu ironie bonomă că aceasta fusese singura ființă cu adevărat fidelă pe care o cunoscuse. Infatuarea obișnuită a lui Pomponescu, atenuată de melancolia decoroasă și plină de tact, dădea un rezultat social plăcut. Ministeriabilul cumpărase de la o țigancă cu flori câte un trandafir, nu mai mult (cu oarecare tocmire), și oferise fiecărei femei câte unul. Trandafirii erau de altfel mari și superbi. Madam Farfara și Smărăndăchioaia căpătase, respectiv, unul alb și unul roz, Ioana, unul ca sângele coagulat
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de corabie ale aripelor văpsite în mii de culori, chemîndu-și muierile și înconjurîndu-le șoldurile cu cergile zdrențuite. "Nici țarina nu are așa catrință, fămeie", zâmbeau ei a râde, pe când muierile, mai cu cap, îi suduiau și fugeau, zicând că doar țigăncile ar purta veșminte așa pestrițe. Până la urmă făcură din ele pături cu care se înveliră în sănii, pornind din nou la drum. Rămânea în urma lor marele fluture hăcuit, cu nervurile aripilor întinse-n lături ca niște cârje, cu picioarele retezate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
stat jumătate de oră, în pijama, pe balcon, privind norii, mai albi decât cerul foarte alb, conturați cu lumină, și, când am reintrat în bucătărie, am avut impresia că intru într-o hrubă sinistră. În umbra adâncă mama părea o țigancă uitată pe un scaun, lângă aragazul ei, toată întunecată și transpirată, în afară de globii ochilor, care prindeau învălătucirea orbitoare a cerului de vară. Viespi împlătoșate în galben foiau peste tot, căci își făcuseră cuib în fereastra de aerisire și se strecurau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de alta a străzii se-nșirau clădiri pătrate, galbene, cu tencuiala fărâmițată, ca niște morminte etrusce. Un fel de case-vagon, cu etaj, cu toate ferestrele sparte, răsăreau direct din cîte-o grămadă de closete sparte, bidoane turtite și hârtii. Mutre de țigănci bătrâne se arătau la ferestre. Totul mi se părea cunoscut și mă durea ca o rană, de parcă tot cartierul ar fi fost doar o crustă de sînge-nchegat pe genunchii unui copil și eu, copilul, aș fi tras de coajă până la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
baie! Și-i pocnește câteva cu mătura. Și burjuiul cel adevărat e și el în sală, și-i dau lacrimile, și-ncepe să se smiorcăie așa caraghios... Maria nu se mai poate stăpâni și-ncepe să rîdă-n gura mare. Două țigănci de la poartă, Lina și Săftica, se uită spre ea cu gurile căscate. Sânt chiar țigănci-țigănci, cu fuste crețe și părul cu cozi, împletite cu bănuți. Cei de aur, cocoșeii, luaseră de mult drumul miliției. Le mai rămăseseră bănuții de aramă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe altele le bălăcăreau, pe Coca de pildă (curva curții) nu o uitau niciodată în pomelnicele lor. Coca nu purta niciodată batic sau basma pe cap, ci o beretă roz, exact de culoarea florilor leandrului, și asta le ațâța pe țigănci până la turbare. Dar măcar Coca nu aducea niciodată bărbați în cămăruța ei, la fel de curată și de modestă ca a Mariei, ci făcea trotuarul la șosea și se ducea ea acasă la ei. Venea în zori, când locatarii, cu lădițele cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-nțeleg dispunerea aleatorie a petelor de rugină și sulf pe o piatră de râu sau aș privi, ca altădată, mozaicul din sala de baie, văzând în el câmpuri de bătălie sau scene de bordel. Nu citesc, ci ghicesc, asemeni unei țigănci, într-o palmă muncită, murdară, cu tăieturi înnegrite de păcură, în care liniile abia se mai văd iar podul palmei e puternic și dominator ca un munte împădurit, palmă în care strălucește totuși, printre milioane de drumuri, creste și cărărui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se dădeau acolo filme în aer liber. Ecranul era sub cerul uriaș, încă albastru când intra lumea, dar tot mai trandafiriu către apus. Răsăreau uneori luna și stelele și tot era prea lumină ca să-nceapă filmul. Printre băncile curbe umblau țigănci cu semințe, și aerul mirosea a liliac. Vreun sfert de oră din film nu vedeai decât niște umbre vag colorate pe ecran, din care nu-nțelegeai nimic, fiindcă te tot apărai de țânțari, dar apoi întunericul venea, albastru catifelat, vocile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acoperite cu hârtie și încadrate de statuete leproase. Curți cât palma în fața intrărilor, cîte-un leu jalnic de ipsos călărit de cîte-o țigăncușă, cîte-o sfoară de rufe întinsă, cu populația ei pestriță, pe cîte-un balcon strâmb, ce stă să cadă. Tinere țigănci ochioase, rujate vulgar, râd la cîte-un geam. Un moș în costum și pălărie așteaptă în stație, pe vine, sprijinit de-un zid, lăsîndu-se orbit de praful tramvaiului. Nefericite mușcate și ficuși au frunzele atât de prăfuite, că nu-ți poți
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
putregaiul și viermii ne risipesc iarăși într-un coloid impersonal. Dar din interiorul acestei lumi, singura cunoscută, cu gândirea, simțurile și reflexele și mai ales cu limitele oribile ale puterii noastre de a-nțelege viitorul (lobii frontali nu sânt decât țigănci ghicitoare, pierdute-n solomonii și superstiții), nu vom putea niciodată să vedem holistic - și nu într-o umilitoare succesiune - nici măcar propriul nostru corp, nici felul în care va arăta soarele mâine. Nici dacă frunza de arțar, îngălbenită de toamnă, va
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
al Academiei Mihăilene, la etaj, ocupa cinci camere mari și avea lucrări de valoare, printre care o Sf. Familie de Van Dyck, o lucrare mare de Caravaggio și altele. Din pictura românească câteva lucrări bune de Grigorescu, o figură de țigancă în mărime naturală, unul din cele mai frumoase tablouri pictate de maestru. Trei sau patru lucrări de Luchian, o marină lucrată în tempera, o acuarelă deosebit de bună, un car cu boi, noaptea pe lună, foarte naiv. Două, trei lucrări bunișoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
de Jos, Cotu Băii, Brădățel, Botești, Răbâia, Țolești, Manolea și Boura, cu 7.003 locuitori, erau deservite de trei ori pe săptămână. Dintre acestea, localitățile Cotu Băii, Manolea și Mihăiești, aveau peste 1.000 de locuitori. Într-un singur cătun, Țiganca din comuna Uidești, factorul poștal trecea numai când avea trimiteri spre distribuire. Această situație a fost impusă de întinderea exagerată a circumscripțiilor, de starea drumurilor etc. Factorul rural din circumscripția nr. 8, de exemplu, parcurgea de trei ori pe săptămână
Poşta şi telecomunicaţiile în zona Fălticenilor : (1780-2000) by Dumitru Neculăeasa () [Corola-publishinghouse/Administrative/91562_a_93226]
-
Este greșeală mea, când am trecut numele de familie DUMITRU țăranului sărac spre mijlocaș, din Tărtășești, tatăl biologic al lui Marin Nastase. Adevăratul sau nume de familie a fost GRIGORE, încât cei doi copii rezultați din căsătoria lui oficială cu țiganca din Tărtășești au purtat numele de familie GRIGORE (un băiat, Constantin-Costel și o fată). Nastase Marin (Titi) a păstrat numele de familie al mamei sale, cât și trăsăturile rasei mamei; 2. Nu am fost destul de detailat în legătură cu felul cum a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85068_a_85855]
-
necesare: - Odesa mamă, nu-i încăpățânată, aș spune mai degrabă „amestecată”. - Mamă, nu mai înțeleg nimic, cum vine asta, „amestecată”? - Draga mamii, uită-te la ea și spune-mi, e copilul vinovat că are sângele nostru amestecat ? Până și Maria țiganca a alăptat-o și i-a purtat noroc. Ai răbdare, fii mai împăciuitoare și Dumnezeu îți va arăta calea. Bunica grăia frumos, cuvintele sale erau meșteșugite simplu, dar întotdeauna creau motivația necesară de-a articula comportamente și atitudini pacifiste. Și
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
răbdare, fii mai împăciuitoare și Dumnezeu îți va arăta calea. Bunica grăia frumos, cuvintele sale erau meșteșugite simplu, dar întotdeauna creau motivația necesară de-a articula comportamente și atitudini pacifiste. Și mare adevăr a spus bunica Floarea atunci. Cu Maria țiganca, prietena bunicii, este o altă poveste ce mi-a purtat noroc în viață și care desigur, îmi place s-o spun, face parte din existența mea. Până pe la 6 luni mă deocheam frecvent, mama nu știa ce să mai facă
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
regulă la noi de Paști și de Crăciun, mama - fire extrem de generoasă - pregătindu-i din timp bucate alese, săpun de casă și mici atenții. De fiecare dată, prima întrebare era : - Unde mi-e fata ? Când am intrat la facultate, Maria țiganca a plâns și-mi tot spunea neîncetat: - Să nu uiți niciodată c-ai și sânge de țigan ! Plâng pentru prietena mea, Floarea, că n-a mai apucat să vă vadă mari; să fi trăit bunică-ta să te vadă acum
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
necesare: Odesa mamă, nu-i încăpățânată, aș spune mai degrabă „amestecată”. Mamă, nu mai înțeleg nimic, cum vine asta, „amestecată”? Draga mamii, uită-te la ea și spune-mi, e copilul vinovat că are sângele nostru amestecat ? Până și Maria țiganca a alăptat-o și i-a purtat noroc. Ai răbdare, fii mai împăciuitoare și Dumnezeu îți va arăta calea. Bunica grăia frumos, cuvintele sale erau meșteșugite simplu, dar întotdeauna creau motivația necesară de-a articula comportamente și atitudini pacifiste. Și
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
răbdare, fii mai împăciuitoare și Dumnezeu îți va arăta calea. Bunica grăia frumos, cuvintele sale erau meșteșugite simplu, dar întotdeauna creau motivația necesară de-a articula comportamente și atitudini pacifiste. Și mare adevăr a spus bunica Floarea atunci. Cu Maria țiganca, prietena bunicii, este o altă poveste ce mi-a purtat noroc în viață și care desigur, îmi place s-o spun, face parte din existența mea. Până pe la 6 luni mă deocheam frecvent, mama nu știa ce să mai facă
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
regulă la noi de Paști și de Crăciun, mama - fire extrem de generoasă - pregătindu-i din timp bucate alese, săpun de casă și mici atenții. De fiecare dată, prima întrebare era : Unde mi-e fata ? Când am intrat la facultate, Maria țiganca a plâns și-mi tot spunea neîncetat: Să nu uiți niciodată c-ai și sânge de țigan ! Plâng pentru prietena mea, Floarea, că n-a mai apucat să vă vadă mari; să fi trăit bunică-ta să te vadă acum
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]