4,325 matches
-
Dar din când în când, peste psalmi călcând, Redeschid și cerul, ca pe-o poartă. Te visez constant, abracadabrant, Posedată de stafii absurde, Sunt înfrânt de timp sau de anotimp Și mă cert cu personaje surde. Vin și nu răzbesc, țipăt îngeresc Îți va pune-n suflet izbăvire, Ca să știi mereu că al tău sunt eu, Cel călit de viață prin iubire. 11 iunie 2011 Neliniștea mea, neliniștea ta, iubirea noastră eu am evadat din neliniște ca dintr-o celulă în
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
doi viața de apoi, Ca să ne iubim pe pat de brumă, Râd și mă închin, scufundat în vin, Iar chefliul Bachus mă îndrumă. 22 septembrie 2011 Amintiri am venit pe lume cu nesomnul sub pleoape semăn cu mama îmi legăna țipetele pe picioare apoi pleca la apaca așa s-a croit destinul meu între două rochii și o fustă tata purta întotdeauna cravată se trezea cu noaptea în cap până la vulcan mânca o pâine era șofer ducea cu raba tone de
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
să-i dea mâinile la o parte din gură. Am văzut eu cu ochii mei: vajnicul doctor Wernick, spătos, cu antebrațe vânjoase care ar fi putut învinge un urs, încercând din răsputeri să o trateze cu blândețe, hotărât, îngrijorat de țipetele ei înfundate, îndurându-i zgârieturile. N-a fost lucru ușor s-o văd zbătându-se astfel, iar doctorului Wernick i-a părut și lui rău să mă vadă acolo, știu bine, dar unul dintre noi, Simon sau eu, aveam datoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și destinația lui. După ce sosea, se învârtea ore în șir în așteptarea unui comision de câțiva gologani sau a unei informații. Kotzie seamănă cu mă-sa. Este kaltblutig. Știam și eu că el făcea tot tărăboiul și toată tevatura cu țipete și bătăi din picior la el în apartament, când arunca lucruri pe jos. Și ce mai face frate-tău? mă întreba el misterios. Înțeleg că tinerele maidelech se udă în chiloți de dragul lui. Ce mai învârtește? Adevărul e că habar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în colț. „Dacă nu-l lovești măcar o dată runda asta, am să plec și-am să te las aici.“ „Ți-am spus să luăm trenul,“ I-a spus Nails, „dar mureai să dai patru dolari mai puțin.“ A ascultat totuși țipetele ce se ridicau împotriva lui, cu ochii măriți, și a plonjat cu mai mult spirit în runda a doua, aruncându-se asupra lui Jaworski fără să-I mai pese, cu mișcări ucigătoare de băiat de la periferie făcute de pumnii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
spate pe bătrânul său părinte Anchise, în timp ce Troia arde, și acel bătrân fusese ales de Venus să-i fie iubit; și asta mi se pare că e comparația cea mai potrivită. Doar că nu era nici un foc și nici vreun țipăt de luptă în jurul nostru, ci doar tăcerea din toiul nopții de pe bulevard, și gheață. Am mers pe aleea îngustă din ciment, pe sub ferestrele adormite, cu Einhorn care-mi spunea răspicat să am grijă pe unde calc. Din fericire în ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în câmp, pe șine, trenul iscase apariția a sute de oameni, dintre care cei mai depărtați se strângeau deja în jurul său. Locomotiva venea încet, asemeni unui bizon, iar cochilia de fier a boilerului era neagră. Trenul s-a oprit cu țipăt de vagoane și s-a dat câțiva pași înapoi. Se atașau ultimele sale vagoane. În acel moment, m-am băgat sub un vagon deschis în care era cărbune, agățat între roți și capătul lui mai de jos. Când am luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în această sufragerie cât un grajd care trăda bunăstare. Regăseam spiritul satiric al Bunicii, peste pâinea albă împletită și peștele cu rămurele de rozmarin și lumânările de pe masă - da, duritatea inventivă a bătrânei, precum și sălbăticia ei travestită, chiar și anumite țipete rusești. Nu știam că Simon împrumutase atât de multe de la ea. Mă întorceam cu mintea de-a lungul a șase sau șapte sute de seri de vineri și îi vedeam parcă ochii ce nu comentau urmărind vreo reprezentație de-a bătrânei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a lungul a șase sau șapte sute de seri de vineri și îi vedeam parcă ochii ce nu comentau urmărind vreo reprezentație de-a bătrânei. Și cât de tare se întipărise totul în mintea lui, fără măcar să dea această senzație. La țipetele de râs pe care le stârnea, aproape că mi-a venit să trântesc o replică disprețuitoare de-a ei, un dispreț de care nici Simon nu era străin. Împrumutase de la ea, dar o și persifla. Înfățișarea sa era nouă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
al nostru în buzunarul cămășii. Au ridicat învelitoarea țeapănă și șifonată de pe el și l-am recunoscut, i-am recunoscut trupul lui negru și rigid, de parcă murise într-un moment de furie regească, cu pumnii strânși, picioarele rășchirate și un țipăt înghețat în cerul gurii, căci asta am văzut pe chipul lui. Îl cunoști? Da, e Ulace Padgett. A lucrat pentru noi. Ce-a pățit? L-a împușcat iubita, se pare. A arătat spre rana din pieptul mortului. Au prins-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
decât să-și taie venele și să ia otravă. M-am așezat acolo lângă pat, în semiîntuneric. Din când în când venea câte o asistentă cu câte un copil la alăptat, se mai auzea câte o șoaptă sau câte un țipăt camuflat sau zgomotul unui corp care se întoarce în pat, sau câte un îndemn ca bebelușul să sugă. Eram deschis sentimentelor și nu exista nici un obstacol în calea lor, cum stăteam acolo, în întuneric, pe o parte, pârlit, plin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
pline de teroare și ochi aburiți de narcotice. Toate astea m-au năucit. Și astfel când o asistentă s-a grăbit să întrebe cine eram și ce făceam acolo, am amuțit. Și chiar în acel moment, s-au auzit niște țipete groaznice în casa liftului de lângă noi. M-am oprit și am așteptat lumina care urca prin pătrățelele de sticlă. S-a deschis ușa; în fața mea ședea o femeie într-un scaun cu rotile, iar în poala ei, abia născut într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
tot personalul de serviciu, și cu o față care semăna cu a lui Tecumseh, sau unul din atacanții pictați ai orașului Schenecdaty; dorea să-mi explice o strategie exact în momentul ăla, foarte hotărât în mijlocul acelei colivii de femeiuști și țipete tropicale și dogoare specifică unei spălătorii, pe lângă arșița albă a soarelui. Așteaptă puțin, am strigat, așezându-mă în locul lui Sophie pe butoiul cel mare. Unii au început imediat să strige: — La grevă! Vă rog, ascultați-mă puțin! Nu o să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
greutatea era mult prea mare pentru ea și după o oră îl ademeneam înapoi pe brațul meu istovit. În ultima perioadă năucită nu am mai fost în stare să rămân în cameră și am plecat cu el pe stradă unde țipetele cu care era întâmpinat l-au făcut să se foiască. Am intrat cu îndrăzneală la un film și am șezut în ultimul rând; aici sunetul l-a tulburat și mai tare, și mi-a fost teamă că o să o ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
o întreagă droaie din magazine și din cafenele, precum și din piața acoperită cu o copertină ce se întindea taman la picioarele catedralei. O grămadă de oameni au recunoscut-o pe Thea și au început să își manifeste bucuria cu mici țipete și chirăieli, fluiere, sombrero aruncate în aer, și în mijlocul acestei escorte turbulente ce ridica în jurul nostru un nor de praf, am urcat cele câteva sute de metri mai sus de zócalo, pe terasele din piatră tăioasă, până la poarta vilei. „Casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
unde ne-am dus cu mare tristețe, am trimis caii înapoi la Talavera, cu Jacinto. Thea nu ar fi rezistat să se întoarcă pe jos de la grajduri, iar eu nu voiam să plec de lângă ea. Intrând în patio, am auzit țipetele bucătăresei, care a intrat în fugă în bucătărie cu bebelușul ei, căci Caligula se învârtea de colo până colo pe acoperișul șopronului. I-am spus Theei: Uite vulturul, s-a întors. Ce vrei să facem cu el? Ea mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
lui Caligula mă împing în momentul în care s-a ridicat de pe braț, și apoi am zărit culoarea propriului meu sânge pe panta pietroasă. M-am lovit de pământ și am alunecat. Am auzit nechezatul înnebunit al lui Bizcocho și țipătul lui Jacinto. Rostogolește-te mai departe, te rog! A strigat Thea. Augie, scumpule, rostogolește-te! Lovește cu copitele! E rănit! Dar una din copitele lui Bizcocho m-a pocnit drept în cap și mi-am pierdut cunoștința. CAPITOLUL XVII Unora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
tare. Bine, i-am spus, nu e nevoie să te încurci în vorbe. Zi ce-ai de zis. Așa că mi-a vorbit apoi altfel, și mi-a părut rău că i-am cerut să facă asta. Într-un fel de țipăt, cu buze tremurânde, mi-a spus: Ești terminat - terminat! S-a sfârșit, Augie! Am făcut o greșeală. E greșeala mea. Ia-o mai încet. Ce atâta grabă? S-o luăm pe rând. Dacă de fapt te deranjează că Stella și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și frumusețea sunt asemeni unui film.“ De multe ori îmi dădeau lacrimile. Sau mă înfuriam din nou și îmi venea să urlu. Dar câtă vreme nici o altă creatură nu este dojenită pentru zgomotul pe care-l face, pentru urletele, răgetele, țipetele, croncănelile, zbieretele ei, pentru specia umană se presupune că există moduri mai delicate de ușurare. Totuși, mă duceam pe un drum de munte unde m-ar fi auzit doar vreun indian în trecere, care oricum n-avea să comenteze ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
într-o fâșie de pânză roz. Ce uimire imensă m-a cuprins să-i văd dintr-o dată! Ea a oftat adânc și și-a acoperit bustul gol cu mâinile, după care s-a întors cu spatele. Cu toate astea, în țipetele ei erau și hohote de râs. Cât de tare îl mai iubea pe Simon! Și el o știa. Ascunde-te, ascunde-te! a spus el, râzând. Neghiob dement, a strigat Charlotte. A luat-o la goană pe tocuri să îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
unei explozii. Ne-am grăbit să trecem pe puntea exterioară. Deja fire de foc ieșeau dintre plăcile zdrobite și suprastructura era luminată toată de flăcări. Petice de apă ardeau și aproape de noi, iar apa strălucitoare venea din ce în ce mai aproape. Se auzeau țipete înfometate, explozii de aburi, oameni care se aruncau în apă; plute uriașe zburau într-o parte, eliberate, iar bărcile cădeau cu zgomot din cârlige. Eu și tipul ăsta ne-am făcut drum cum am putut spre bărci și am încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
află în sufletul tău, ce simți față de nevastă, copii, prieteni, preocupări. Spiritul omului, înrobit, hohotește în tăcerea plictisului, acel antagonist înverșunat. Prin urmare plictisul se poate naște din încetarea funcțiilor obișnuite, chiar dacă și acestea pot fi plictisitoare. Este de asemenea țipătul pe care-l scot însușirile tale nefolosite, soarta nenorocită de a nu servi nici un scop sau plan mai însemnat, de a nu contribui la nici o forță suverană. Ascultarea care nu este dată de bună voie pentru că nimeni nu știe cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de către Teatrul pentru copii ,,Cărăbuș’’ din Brăila, spectacol care s-a bucurat de un mare succes. STOP ! STOP ! STOP ! După intrarea spectatorilor în sală, întuneric prelungit care va fi ,,spart’’ de sunetele de claxoane, sirene, frâne de roți, voci speriate - țipete, toate într-o polifonie care să șocheze. Când se aprinde lumina, în mod lent, vedem scena ,,blocată’’ de componente de mașină, 1-2 manechine ,,accidentate’’ întinse pe carosabil, marcat corespunzător unei treceri de pietoni dintr-o intersecție de străzi. Marcajul, trecere
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
se hârjonesc. Semaforul este pe 29 verde, dar ei nu traversează, se joacă și intră pe zebră când se termină culoarea galbenă și semaforul trece pe roșu. Cei doi continuă să se hârjonească. Cortină de lumină, claxon, frâne de mașină, țipete de copii. Apoi câteva clipe de liniște totală, lumină violentă. Cei doi copii în mijlocul străzii, pe zebră, se țin de mână și plâng. În colț pe caldarâm Ana II dă ,,alarma’’ specifică unui robot. În scenă apare ofițerul. Ofițerul
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
leagăn cu tot, în camera, după toate aparențele, neinfectată de microbi, pe care o împărțeam cu fratele meu mai mare, Seymour. Eu aveam pe atunci cincisprezece ani, iar Seymour șaptesprezece. Pe la orele două din noapte m-au deșteptat din somn țipetele noii noastre colege de cameră. Câteva minute am rămas nemișcat în pat, într-o atitudine neutră, ascultând gălăgia, până ce l-am auzit, sau mai curând l-am simțit, pe Seymour foindu-se în patul alăturat. În zilele acelea, țineam pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]