4,074 matches
-
captură), tunul german PaK 40, un tun de câmp FF-KF-RF și o baterie de tunuri ZiS-3 Model 1942 fabricate la Uzinele Reșița. Prototipul numărul 1 (un tun antitanc ZiS-3 Model 1942 modificat: camera proiectilului de la Vickers-Reșița, ghinturi tip ZiS-3 și calibrul 75 mm) și numărul 3 (afet ZiS-3 Model 1942 cu țeava și frâna de tragere a tunului FF-KF-RF) au fost respinse. Al doilea prototip, realizat în două variante, s-a dovedit a fi cel mai performant. Varianta „a” folosea camera
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
de tragere a tunului FF-KF-RF) au fost respinse. Al doilea prototip, realizat în două variante, s-a dovedit a fi cel mai performant. Varianta „a” folosea camera de încărcare a tunului Vickers-Reșița și ghinturile tunului sovietic ZiS-3 Model 1942 de calibrul 76,2 mm. Varianta „b” folosea afetul, mecanismul de tragere și recul al tunului sovietic ZiS-3 Model 1942, țeava, ghinturile și camera de încărcare a tunului Vickers-Reșița, camera proiectilului și frâna de gură a tunului PaK 40. Materialul folosit pentru
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
antitanc, cât și ca tun de câmp. În luna octombrie a anului 1943 a fost organizată o demonstrație ad-hoc pentru mareșalul Ion Antonescu. Acesta urmărise anterior o demonstrație a prototipului vânătorului de care Mareșal înarmat cu un obuzier sovietic de calibrul 122 mm. Prezentarea prototipului vehiculului blindat s-a soldat cu un eșec: vânătorul de tancuri nu a reușit să perforeze deloc blindajul unui tanc aflat în poligon, deși au fost executate trageri și de la distanță mică (300 de metri). Colonelul
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
de care Mareșal și demararea urgentă a producției tunului antitanc. Statul Major și Ministerul Înzestrării Armatei au decis lansarea unei comenzi de 1100 de tunuri antitanc în luna decembrie a anului 1943. Tunul a fost denumit oficial „DT-UDR Nr. 26, calibrul 75 mm, Model 1943” (DT-UDR Nr. 26 fiind o abreviere de la "Direcția Tehnică și Uzinele de fier și Domeniile Reșița, Numărul 26"). Ulterior, a fost redenumit „Tac-75-Nr.26” ("Tun anticar de calibrul 75 mm Numărul 26"), însă trupele foloseau de
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
Tunul a fost denumit oficial „DT-UDR Nr. 26, calibrul 75 mm, Model 1943” (DT-UDR Nr. 26 fiind o abreviere de la "Direcția Tehnică și Uzinele de fier și Domeniile Reșița, Numărul 26"). Ulterior, a fost redenumit „Tac-75-Nr.26” ("Tun anticar de calibrul 75 mm Numărul 26"), însă trupele foloseau de obicei denumirea neoficială „Reșița Model 1943”. Tunul DT-UDR Nr. 26 avea 680 de piese, cu 70 de elemente mai mult decât tunul sovietic ZiS-3, însă mult sub cele 1200 de piese ale
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
române, fiind folosite ca tunuri de sprijin. Deși piesa era eficientă ca tun de însoțire, utilizarea sa în prima linie nu era indicată, tunul având genuliera mare și o greutate care nu permitea manevrarea de către servanți. Deseori, tunurile Schneider-Concordia de calibrul 47 mm și cele sovietice (capturate) de calibrul 45 mm erau folosite în prima linie ca tunuri de însoțire, fiind mult mai ușor de manevrat în teren. Piesele Reșița Model 1943 au fost amplasate pe malurile râurilor pentru a sprijini
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
piesa era eficientă ca tun de însoțire, utilizarea sa în prima linie nu era indicată, tunul având genuliera mare și o greutate care nu permitea manevrarea de către servanți. Deseori, tunurile Schneider-Concordia de calibrul 47 mm și cele sovietice (capturate) de calibrul 45 mm erau folosite în prima linie ca tunuri de însoțire, fiind mult mai ușor de manevrat în teren. Piesele Reșița Model 1943 au fost amplasate pe malurile râurilor pentru a sprijini forțarea acestora. În timpul operațiunilor defensive, apărarea antitanc era
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
de manevrat în teren. Piesele Reșița Model 1943 au fost amplasate pe malurile râurilor pentru a sprijini forțarea acestora. În timpul operațiunilor defensive, apărarea antitanc era organizată în puncte de sprijin. Acestea erau formate din unul sau două tunuri Reșița de calibrul 75 mm și două sau trei tunuri de calibrul 45/47 mm. Spre sfârșitul războiului, apărarea antitanc era amplasată pe mai multe eșaloane în adâncime care acopereau întregul sector al Armatelor I și IV. În timpul luptelor din mediul urban, tunurile
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
fost amplasate pe malurile râurilor pentru a sprijini forțarea acestora. În timpul operațiunilor defensive, apărarea antitanc era organizată în puncte de sprijin. Acestea erau formate din unul sau două tunuri Reșița de calibrul 75 mm și două sau trei tunuri de calibrul 45/47 mm. Spre sfârșitul războiului, apărarea antitanc era amplasată pe mai multe eșaloane în adâncime care acopereau întregul sector al Armatelor I și IV. În timpul luptelor din mediul urban, tunurile antitanc Reșița au fost folosite pentru a distruge punctele
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
După sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial, tunurile Reșița Model 1943 au fost păstrate în dotare până în anii 1950 (Batalionul 357 Artilerie Antitanc din Brașov încă avea în dotare tunul în anul 1954), ulterior fiind folosite pentru instrucție din cauza calibrului occidental. Au fost folosite în acest rol până în anul 1998.
75 mm Reșița Model 1943 () [Corola-website/Science/324146_a_325475]
-
ul este o armă de artilerie ce folosește praf de pușcă sau alt explozibil pentru propulsarea proiectilului, fiind un armament cu un calibru mare, cu țevi de lungimi diferite pentru a stabiliza traiectoria proiectilului. ul variază în calibru, gamă, mobilitate, rată de foc, unghi de foc și de putere de foc; diferitele modele și forme de tun combină și echilibrează aceste atribute, în funcție de
Tun () [Corola-website/Science/305862_a_307191]
-
ul este o armă de artilerie ce folosește praf de pușcă sau alt explozibil pentru propulsarea proiectilului, fiind un armament cu un calibru mare, cu țevi de lungimi diferite pentru a stabiliza traiectoria proiectilului. ul variază în calibru, gamă, mobilitate, rată de foc, unghi de foc și de putere de foc; diferitele modele și forme de tun combină și echilibrează aceste atribute, în funcție de folosința și necesitatea lor pe câmpul de luptă. Cuvântul tun este derivat din mai multe
Tun () [Corola-website/Science/305862_a_307191]
-
cauzate de intrarea în luptă a artileriei, care a fost, de asemenea, utilizată pe scară largă și în Al Doilea Război Mondial. Cele mai moderne tunuri sunt similare cu cele utilizate în Al Doilea Război Mondial, deși importanța armelor de calibru mare (ex. a tunurilor, a mortierelor) a scăzut odată cu dezvoltarea rachetelor. În afară de folosirea lor pe scară largă în război, tunurile s-au găsit aplicații pașnice, în special în controlul avalanșelor. "Cannon" (în engleză) este derivat din vechiul cuvânt italian "Cannone
Tun () [Corola-website/Science/305862_a_307191]
-
1942) dintre forțele Axei (germane și române) și cele ale Uniunii Sovietice terminată cu cucerirea bazei navale de la Marea Neagră în timpul celui de-al doilea război mondial. În această bătălie s-au folosit câteva dintre cele mai mari piese de artilerie (calibrul (200 - 800 mm) pe care le avea armata germană la acea vreme. Armata a 11-a germană (Erich von Manstein) care a asediat Sevastopolul, avea în 1942, la asaltul final, 9 divizii de infanterie germană, 2 divizii de vânători de
Bătălia de la Sevastopol () [Corola-website/Science/307413_a_308742]
-
a primit până în momentul invaziei doar opt din cele 120 de tunuri moderne comandate în Germania. Deplasarea pieselor de artilerie pe câmpul de luptă se făcea doar cu ajutorul atelajelor cu cai. Infanteria olandeză avea în dotare peste 2.200 mitraliere calibru 7,92mm Schwarzlose M.08, o parte produse sub licență în țară, și 800 de mitraliere Vickers. O bună parte dintre ele erau montate în cazemate. Companiile de infanterie erau dotate cu aproximativ 8.000 de mitraliere ușoare M.20
Bătălia Olandei () [Corola-website/Science/314077_a_315406]
-
patru sisteme de control al tragerilor, două la babord și două la tribord. Un al cincilea sistem de control al tragerilor era așezat în vârful suprastructurii (sub antena radarului) și putea să controleze, după cum era nevoie, fie unele tunuri de calibru mare, fie pe toate. Inițial au fost instalate numai 12 tunuri AA, grupate câte trei, două grupuri spre proră, două spre pupă, pe ambele părți ale navei. În 1943 au fost adăugate alte tunuri. "Shōkaku" și "Zuikaku" au format Divizia
Portavionul japonez Shōkaku () [Corola-website/Science/324361_a_325690]
-
flăcări, de distrugere a câmpurilor minate, tancuri-pod sau tancuri-cu-drum-bandă, destinate în special primelor ore ale debarcării. Aceste tancuri se puteau transforma rapid în blindate obișnuite, după demontarea dispozitivelor speciale. De asemenea, au mai fost concepute tancuri purtătoare de mortiere de calibru mare, pentru distrugerea cazematelor. Aceste vehicule au fost testate pe plajele din Yorkshire, Anglia. Cele mai multe „drăcii” au fost deservite de echipaje din Divizia a 79-a blindate, fiind detașate pe lângă diferitele unități de desantare. Inginerii militari au conceput două porturi
Bătălia pentru Normandia () [Corola-website/Science/309487_a_310816]
-
unui atac terestru. Erau două tunuri grele, un Columbiad de și un tun ghintuit cu proiectile de 12 kg, restul fiind tunuri neghintuite cu proiectile de . Mai erau și două tunuri pentru proiectile de , dar nu exista muniție de acest calibru. Când râul era la nivel normal, zidurile fortului se ridicau la deasupra lui și aveau o grosime de la bază, fiind înclinate în sus până la o grosime de aproximativ la parapet. Dar în februarie 1862, ploile abundente au determinat creșterea nivelului
Bătălia de la Fort Henry () [Corola-website/Science/318378_a_319707]
-
fost rănite. La ora 14 atacatorul a venit la salon, unde s-a certat cu soția sa, înainte să plece foarte nervos și-a amenințat nevasta că se va răzbuna pe ea. A revenit înarmat cu o armă semiautomată Glock, calibrul 9 mm, pe care o deținea legal, având în vedere și calitatea sa de agent de poliție. La ora 17:30 după o discuție scurtă cu Felicia, soția sa, și Mariana Bendre, casiera salonului, a început să tragă, împuscând 8
Atacul armat de la coaforul Perla () [Corola-website/Science/325766_a_327095]
-
prin India în lung și în lat și nu am întâlnit nicio persoană care să fie un cerșetor sau care să fie un hoț. Bogăția acestei țări este atât de mare, valorile morale atât de ridicate, oamenii de așa un calibru, încât nu cred că vom putea vreodată cuceri această țară, dacă nu rupem șira spinării a acestei națiuni, reprezentată de moștenirea ei spirituală și culturală. De aceea, propun să înlocuim vechiul ei sistem de educație, să îi creiem o altă
Thomas Babington Macaulay () [Corola-website/Science/307734_a_309063]
-
în titan și în unele aliaje de titan după laminarea la rece 1997 Ionel NEGULESCU - Studii și cercetări privind optimizarea parametrilor tragerii pe dorn a țevilor de dimensiuni mici din oteluri 1998 Gaspar PETRUS - Cercetare privind condițiile de deformare în calibrele profilelor fasonate 1998 Mariana Lucia ANGHELESCU - Posibilități de inducere a comportării superplastice în aliaje metalice industriale 2000 Ion BADOI - Studii și cercetări privind corelația dintre parametrii tehnologici în procesele de extruziune hidrostatica În anul 1970 a obținut titlul științific de
Eugen Cazimirovici () [Corola-website/Science/328335_a_329664]
-
lipsa unui personal și a mijloacelor calificate pentru producția internă de război și restrângerea surselor de aprovizionare externe, cele două coaliții aflate în luptă fiind reticente atunci când era vorba de onorarea comenzilor statului român. De asemenea, diversitatea de tipuri de calibre a armamentului a avut un impact negativ asupra instruirii trupelor, nepermițând o uniformizare a instrucției și a adus greutăți în aprovizionarea cu muniții în timpul războiului mondial. Rezultatul eforturilor din anii neutralității au avut ca efect transformarea armatei române într-un
Participarea României la Primul Război Mondial () [Corola-website/Science/304763_a_306092]
-
a insistat pentru constituirea a câte unui regiment de artilerie pentru fiecare divizie de infanterie (în urma raportului său nr. 550 din 5 februarie 1877), înființând-se astfel încă două regimente de artilerie. El a susținut și înzestrarea cu tunuri „Krupp” calibru 87 mm (modelele 1875 și 1877), punând astfel bazele artileriei teritoriale. În acest context a elaborat „"Instrucțiunile asupra artileriei în luptă"”. A participat la Războiul de Independență dintre anii 1877-1878, purtat împotriva turcilor, care a avut drept consecință recunoașterea pe
Eracle Arion () [Corola-website/Science/333652_a_334981]
-
multe tancuri decât aveau diviziile germane de blindate. În teatrul de operațiuni din Pacific Sherman a fost utilizat mai mult împotriva infanteriei și fortificațiilor japoneze; în rarele ciocniri cu tancurile ușoare japoneze, cu blindaj mult mai subțire și armament de calibru inferior, superioritatea Sherman a fost covârșitoare. Tancul a fost fabricat în număr mare (aproximativ 50.000 de bucăți), fiind depășit la acest capitol doar de către tancul mediu sovietic T-34. Șasiul Sherman a fost folosit pentru fabricarea altor tipuri de
M4 Sherman () [Corola-website/Science/320366_a_321695]
-
mitralieră „Saint Etienne”, fabricate la începutul secolului, și alte vreo 40 de puști mitralieră, de tipuri foarte variate. Numeroase dintre armele demodate ale grecilor mai aveau doar aproximativ 30 de cartușe fiecare. Britanicii nu dispuneau de stocuri de muniție de calibrele necesare elenilor. Criza de muniție a dus și la repartizarea luptătorilor în teren: soldații care dispuneau de muniție puțină au fost plasați în sectorul estic al insulei, unde atacul germanilor era mai puțin probabil. În luptă, grecii au suplinit lipsa
Bătălia din Creta () [Corola-website/Science/313089_a_314418]