2,572 matches
-
făcut percheziție dimineață și n-ați găsit nimic, și ați găsit după amiază?” Tot ei erau vinovați... Și dacă i-o găsit nu le-o făcut raport, doar le-o luat șahurile, tablele, și sticlele scrise... că s-o găsit cioburi de sticlă. Știți cum se scria pe sticlă? Se face sticla cu săpun și un tifon îl pui dublu și pui praf... și când l-ai scuturat rămâne pe săpun, și așa scrii exact cum ai scrie pe hârtie. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
e cea care socotește zodiile și erele. Miră această afirmație? N’ar trebui căci, la urmaurmei, poluarea nu e de câțiva ani, ci de când omul a folosit - Întreținându-l sau provocându-l - focul. La incendiile naturale se adăugau: olăritul cu cioburile lui, metalurgia cu zgura și cenușa ei, dezgroparea gunoaielor erelor geologice - cărbune, petrol, gaze. Et caetera... Afirm mereu că o degradare la un nivel oarecare e compensată obligatoriu de o structurare la nivelul superior evolutiv. Să fie aceasta existența umană
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
noiembrie 2000 9. Aleg: detergenți sau deputați? Sunt un felin, dar uneori mai dau și greș. De pildă dinioarea când, vrând să pedepsesc obrăznicia vrăbiei ce-a intrat pe geam, m’am Împiedicat de strachina lui Cristi. Se zice că cioburile aduc noroc, dar e musai să i născocesc ceva. Miau! Parcă grecii de odinioară valorificau așa ceva, zgârâind pe câte un ciob, opțiunea. Ei numeau asta ostraka. À propos: grecescul ostraka, ciobul, seamănă grozav cu Întregul, dar de la noi, strachina. Văd
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
să pedepsesc obrăznicia vrăbiei ce-a intrat pe geam, m’am Împiedicat de strachina lui Cristi. Se zice că cioburile aduc noroc, dar e musai să i născocesc ceva. Miau! Parcă grecii de odinioară valorificau așa ceva, zgârâind pe câte un ciob, opțiunea. Ei numeau asta ostraka. À propos: grecescul ostraka, ciobul, seamănă grozav cu Întregul, dar de la noi, strachina. Văd că prietenii mei bipezi sunt În mare fierbere. Unii candidează, alții le țin isonul. Dar Cristi e impasibil, lucru rău, căci
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
am Împiedicat de strachina lui Cristi. Se zice că cioburile aduc noroc, dar e musai să i născocesc ceva. Miau! Parcă grecii de odinioară valorificau așa ceva, zgârâind pe câte un ciob, opțiunea. Ei numeau asta ostraka. À propos: grecescul ostraka, ciobul, seamănă grozav cu Întregul, dar de la noi, strachina. Văd că prietenii mei bipezi sunt În mare fierbere. Unii candidează, alții le țin isonul. Dar Cristi e impasibil, lucru rău, căci nu-i pot toarce că i-am fascinație morbidă pentru
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
care îl trimitea la cerșit. Nimeni nu-l învățase să se spele, de aceea, chiar dacă hainele nu-i erau rupte, nu prea miroseau bine. Își purta singur de grijă, cotrobăind prin containere în gunoi. Când a văzut niște adolescenți culegând cioburi întrun șantier, a rămas intrigat. Având ochi de artist, băgă de seamă că hârburile erau frumoase. Profesorul său de desen îl învățase să coloreze, ba chiar i-a ales niște acuarele pentru o expoziție. Între cioburi i-a atras atenția
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
văzut niște adolescenți culegând cioburi întrun șantier, a rămas intrigat. Având ochi de artist, băgă de seamă că hârburile erau frumoase. Profesorul său de desen îl învățase să coloreze, ba chiar i-a ales niște acuarele pentru o expoziție. Între cioburi i-a atras atenția faianța de Iznâk. Găsise o jumătate de ceașcă; cealaltă era la Vili. Între dânșii s-a iscat un conflict, fiecare dorindu-și partea pe care n-o avea. Adulmecând ca o fiară, Octavian a dat târcoale
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
și cei ce au scăpat atunci și rudele celor morți dar și cei ce au comandat și instrumentat marea aglomerare. În fiecare an mai aflăm ceva despre acele evenimente și astfel imaginea se compune bucată cu bucată, chiar dacă lipsesc marile cioburi. Întâmplarea a făcut ca în zilele Revoluției să fiu militar în termen la București și de atunci, mai ales la sfârșitul fiecărui an, când Revoluția redevine temă de discuție în mass-media, rememorez episoade din acele zile. Nu am scris până
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
jurnal-cronică de-a dreptul formidabil prin sinceritate, originalitate și totală lipsă de contrafacere) îi revine poetei Florența Albu. Ea a atras atenția Editurii "Junimea" (eram director) și iată-ne în ciudata casă-muzeu. Cam așa arăta, "inventariat" succint, interiorul de la Arbore: "cioburi de lut ars și pașnice unelte de lemn, alături de armele tuturor războaielor iatagane, zale ruginite, cărți și ghiulele, lăzi de grenade; lângă lăzile de zestre, opinci agățate de roata unui tun; un meteorit lângă cărbunii stinși într-o strachină, descântați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
un om să fie reținut și închis fiind suspect de o infracțiune și ulterior să fie eventual condamnat la închisoare?", se întreabă autorul articolului. Tentativele de suicid sunt evident uzuale. "Modalitățile variază: spânzurare, tentative de secționare a arterei radiale cu cioburi de sticlă, lame de ras etc. sau înghițire de cioburi de sticlă, tacâmuri și alte obiecte metalice etc. Majoritatea acestor tentative eșuează și sunt vădit menite să eșueze". Ne putem imagina ce probleme ridică acestea pentru personalul de supraveghere! Autorul
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
o infracțiune și ulterior să fie eventual condamnat la închisoare?", se întreabă autorul articolului. Tentativele de suicid sunt evident uzuale. "Modalitățile variază: spânzurare, tentative de secționare a arterei radiale cu cioburi de sticlă, lame de ras etc. sau înghițire de cioburi de sticlă, tacâmuri și alte obiecte metalice etc. Majoritatea acestor tentative eșuează și sunt vădit menite să eșueze". Ne putem imagina ce probleme ridică acestea pentru personalul de supraveghere! Autorul scrie următoarele despre insuficiențele isterice (stări de slăbiciune?): În situații
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
viteză din spate, m-am speriat, mi-am pierdut echilibrul și am căzut. (Ghinion? L-oi fi enervat pe șofer că nu i-am răspuns mai devreme la salut?) S-a spart geamul de la portretul lui Luther și am apăsat cioburile ca să stea la locul lor. Mă tem ca umezeala să nu deterioreze gravura. Rama neagră a rezistat, a curs numai un pic de rumeguș la una din încheieturi. În jurul bisericii strat subțire de zăpadă, scuturat din copaci. Ușa deschisă, slavă
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
Presupun că dulapul trebuie să conțină argintăria bisericii. Eroare: numai o mână de lemn scorojită (de la un înger baroc?) și un maldăr de cărți vechi de psalmi. Golesc, dimensiunile corespund. Împachetez și ramurile de pin. Iau portretul lui Luther, adun cioburile și îl așez înclinat spre figura de pe altarul Mariei. Aprind două lumânări. Încep din nou să repet pașii, sunt alte dimensiuni. Pare firesc să nu urmez drumul drept înainte. Două abateri: una pe lângă " Judecata sufletului împăratului Henric". (Interesantă broșură la
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
dacă vreau să-l văd. Dacă vreau să văd bagheta lui Garaguly și chipul tînăr sau bătrîn, urît sau frumos, senin sau încordat al organistului aplecat deasupra clapelor... În clipa asta, Apusenii se estompează, liniștea se sparge în mii de cioburi și imagini șterse de trecerea timpului, acompaniate de acorduri impresionante de orgă încep să se prelingă pe creste. Și iată-mă în fața afișului care anunță că, duminică, la orele 17,30. Pierre Cochereau cîntă la orgă, la Notre Dame. Cîntă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
urmă a instinctului de conservare, spărgînd circumferința strîmtă a arenei, dînd senzația unei desfășurări spectaculoase de spațiu, creînd iluzia unor nesfîrșite întinderi rostogolite sub copite. Sala nu mai răsuflă, este o liniște de moarte care se sparge în mii de cioburi albastre în clipele cînd săbiile călăreților izbesc din goana cailor scutul suspendat, de bronz. Hei! Și caii ating o asememea viteză încît aproape că nu se mai pot deosebi, alergînd în cercul acela nebun într-o goană ca fulgerul, calculată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
inși În salopete și cu o scară de lemn, care tocmai terminau de Înlocuit geamul unei vitrine. Toate vitrinele din apropiere arătau de altfel noi și rearanjate de curând și zadarnic ne-am fi uitat după urme de răvășeală și cioburi. Măturaseră și făcuseră ordine. Deși am venit cam cu noaptea-n cap, uite că s-a terminat. Ce rahat de revoluție au mai făcut și ăștia de a ținut așa puțin? Nu mai era chiar nimic de văzut, și oricum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și scuipa și nu-i mai răbda. Vitrinele au sărit din nou țăndări cu cărțile rearanjate ieri. Vorbele cu care ei au rezistat și l-au omagiat pe dictator au iscat acest măcel atotcuprinzător. Vorbele lor, amestecate cu pietre și cioburi și bucăți de pământ, au fost din nou scuipate afară. În spatele meu cineva izbea de zor cu o rangă În tabla blindatelor care-și croiau drum prin mulțime. Era tipul micuț pe care l-a Întrebat Hansi În tramvai dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
ai rupt cămașa de pe tine și le-ai arătat pieptu’ ăla al tău de muscă tebecistă, și tot n-au vrut. N-au Înțeles ce ziceai... Pepino e spoit pe toată fața cu sânge uscat și funingine. A plouat cu cioburi și pământ pe el, a fugit prin gaze și flăcări ca să scape din ghearele călăilor care-au căsăpit poporul. Da, au omorât poporul, cu gloanțe, cu gaze, cu tancuri și jeturi de apă și bastoane. Au lăsat În urma lor numai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
Motto: “A fi român este, pentru mine, a trăi, a exprima și a valorifica această lume între lumi” (Mircea Eliade) Mircea, fiul căpitanului de infanterie Gheorghe Eliade, se obișnuise din leagăn cu misiunile secrete ale tatălui, fărâmându-și copilăria în cioburi de cristal pe la Râmnicu-Sărat, Cernavodă sau București, pentru că “orice existență umană se desfășoară potrivit voinței și planului Creatorului”. Dar, omului Eliade i-a fost dat să fie doar “intermediar între El și lume”. De aceea s-a hotărât să adune
Lecția Eliade... by Luminița Săndulache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1707_a_3025]
-
actori să dau câteva exemple Spencer Tracy, la noi Finteșteanu, generația aceea de aur nu erau vedete! Erau actori. Și erau actori mari! Pentru mine, ei erau ca un arheolog care caută relicve în pământ, cu cât găsește mai multe cioburi originale și le lipește cu puțin ipsos, cu atât cupa e mai autentică. A.V. Cum reușiți să va adaptați lucrului la filmări, în sensul intrării în atmosfera, în climatul psihic al personajului, pe secvențe disparate ca desfășurare a scenariului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
În timp ce aram, am dezgropat o Întreag) strad) român). M) duce la hipodromul lui Irod. Arheologii americani au scos la suprafaț) câteva dintre zidurile vechi. Ne uit)m În șanțurile s)pate, unde flutur) etichete la fiecare strat. Sunt mai mult cioburi decât p)mânt În aceste șanțuri - oale sparte ale sclavilor care au ridicat zidurile acum dou) mii de ani. În centrul hipodromului, o elips) lung), supl) - un monolit c)zut la p)mânt, de câteva tone. Ne așez)m sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
și complex al Întregii dinamici sociale și culturale. Astfel privite lucrurile, arheologia literară, concentrată asupra lucrărilor „de raftul doi”, departe Însă de caracterul vetust pe care i-l atribuie prejudecățile estetizante, poate rămâne un demers actual și plin de prospețime. Cioburile literare, odată spălate de zgura anilor și modelor, Îți dezvăluie străluciri nebănuite și vechea amforă prinde din nou contur. Iar lectura operei, făcută azi cu ochii și sufletul celui care a scris-o În trecut, se poate apropia de rigorile
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
spirituale prin care ființa umană încearcă să-și reveleze sieși misterul existenței".125 Complexitatea ireductibilă a miturilor și unitatea lor contradictorie sunt puse de către Kernbach pe seama principiului de difuziune al acestora, al "oglinzii sparte", aceeași imagine reflectându-se în fiecare ciob, diferențele fiind determinate doar de poziția spațial-geometrică față de ciob al obiectului reflectat și de calitatea ciobului (care poate fi aburit, pătat, fisurat). Există astfel mituri simple, fie încă necrescute din starea rudimentară, fie simplificate printr-o cenzură stilistică spontană până la
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
sieși misterul existenței".125 Complexitatea ireductibilă a miturilor și unitatea lor contradictorie sunt puse de către Kernbach pe seama principiului de difuziune al acestora, al "oglinzii sparte", aceeași imagine reflectându-se în fiecare ciob, diferențele fiind determinate doar de poziția spațial-geometrică față de ciob al obiectului reflectat și de calitatea ciobului (care poate fi aburit, pătat, fisurat). Există astfel mituri simple, fie încă necrescute din starea rudimentară, fie simplificate printr-o cenzură stilistică spontană până la stadiul cristalului, dar există și mituri ample, compacte, a
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
miturilor și unitatea lor contradictorie sunt puse de către Kernbach pe seama principiului de difuziune al acestora, al "oglinzii sparte", aceeași imagine reflectându-se în fiecare ciob, diferențele fiind determinate doar de poziția spațial-geometrică față de ciob al obiectului reflectat și de calitatea ciobului (care poate fi aburit, pătat, fisurat). Există astfel mituri simple, fie încă necrescute din starea rudimentară, fie simplificate printr-o cenzură stilistică spontană până la stadiul cristalului, dar există și mituri ample, compacte, a căror armonie complexă amintește de o mare
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]