2,562 matches
-
a lui Giorgione, iar stilurile lor erau atât de asemănătoare, încât lucrările lor sunt greu de deo‑ sebit ceea ce a dus la confuzii în atribuirea câtorva picturi importante. Tiziano a apărut din umbra lui Giorgione după ce acesta a murit de ciumă în 1510. Prin grația gesturilor și intensitatea vie a cu‑ lorilor, lucrările lui Tiziano, cum ar fi Înălțarea Fecioarei, marchează începutul apogeului Renașterii la Veneția 9. 9 Cf. d Gariff, o.c., 48‑51. CaP. iv. viziunea ProfeTiCă a unor
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
pentru figura umană iar în sti‑ lul său se regăsește un profund sentiment religios determinat de propria dorin‑ ță necondiționată de a pătrunde atât legile naturii, cât și pe acelea ale artei. Artistul părăsește Germania datorită izbucnirii unei epidemii de ciumă dar și din dorința de a‑și mări orizontul artistic. Destul de familiarizat cu ideile lui Leonardo, a studiat gravurile pe cupru ale lui Mantegna. A pictat în acuarelă într‑un stil surprinzător de modern. Înzestrat cu un talent excepțional atât
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
prin operele sale teatrale, filosofice și de critică, prin audiența de care se bucură timp de zece ani în rîndurile tinerilor tezele și atmosfera intelectuală a existențialismului, Sartre domină această primă etapă ilustrată și de opera lui Albert Camus ("Străinul", "Ciuma" etc.), pictor al absurdului și al unei revolte temperată de umanism. Opera lui Montherlant, romancier, dar mai ales autor dramatic ("Regina moartă", "Port-Royal"), ca și permanența unei tradiții clasice reprezentată de mari scriitori aflați la sfîrșitul carierei, ca Paul Valery
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
omul medieval (afirmă Jacques de Goff) - era o vecină apropiată și o amenințare permanentă 94, „umbră a vieții” (cum zicea, într-una din propovedaniile sale, Petru Maior), putea veni de la epidemiile care bântuiau cu regularitate (Nicolae Mavrocordat a murit de ciumă, ca și fratele său, Ioan; despre acesta din urmă cronicile ne spun că ar fi răposat de lingoare, adică de febră tifoidă; confuzia era explicabilă, simptomele celor două maladii fiind asemănătoare 95), de la friguri (un vizitator ungar nota: „[...] iar voievodul
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
țara, iar ei, ca niște draci înțelegând, mai rea pizmă puseră și pe ascunsu-l otrăviră pre ticălosul Drăghici spătarul”; știrea aceasta este din Letopisețul Cantacuzinesc; un alt izvor ne spune că fiul postelnicului Constantin Cantacuzino ar fi murit de ciumă la țarigrad). Zvonul public îl implica, prin intermediul unui ucigaș notoriu, Ghinea căpitanul, care-i îndeplinea ordinele (și, probabil, al altor interpuși: „pen mijlocul unor léși”), în dispariția lui Gheorghe Duca. Tot de numele lui Șerban Cantacuzino sunt legate și „întâmplările
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
doilea a murit la 8 iunie 1692; asupra cauzei dispariției marelui spătar Drăghici Cantacuzino (fiu, ca și ceilalți doi, al postelnicului Constantin) planează - am văzut - suspiciuni: l-au otrăvit, la Istanbul, doi greci, Balasache și Sofialâul, ori a murit de ciumă 211? Radu Vodă Paisie i-a tăiat pe partizanii lui Laiotă Basarab (pe faimosul Stroe Pribeagul, învins și ucis la Fântâna țiganului 212 și pe banul Toma din Pietroșani, însurat cu Mara, fiica marelui logofăt Harvat 213), dar și pe
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
îndată doftorul că trebuie să i-a sânge, ce n-au ascultat... și adăugându-se boala și ales toamna amu, așea de greu l-au cuprins hierbințeala, cât pănă la Tighinea au strătut frănitic, adică buinguit de hire. Cu chipul ciumei era boala, că i-au ieșit și bolfa la o mână, însă nu era ciuma, ci direaptă lungoare cării boli îi dzic doftorii maligna”. 96. în Călători străini..., vol. III, p. 391. 97. N. Vătămanu, op. cit., pp. 66-78. 98. Vezi
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
boala și ales toamna amu, așea de greu l-au cuprins hierbințeala, cât pănă la Tighinea au strătut frănitic, adică buinguit de hire. Cu chipul ciumei era boala, că i-au ieșit și bolfa la o mână, însă nu era ciuma, ci direaptă lungoare cării boli îi dzic doftorii maligna”. 96. în Călători străini..., vol. III, p. 391. 97. N. Vătămanu, op. cit., pp. 66-78. 98. Vezi Constantin Rezachevici, op. cit., vol. I, p. 184. 99. Informațiile furnizate de Alex. Lepădatu, (Știri privitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
rău și crud, și tiran, atâta cât el însuși cu mânele sale pe mulți oameni i-au omorât” - Istoria Bălăcenească). A devenit repede indezirabil, dar, la fel de repede, a lăsat-o văduvă pe fiica Brâncoveanului. Cealaltă fiică, Maria, a murit de ciumă în 1697 -, avea doar 20 de ani, se născuse în 1677 - la Constantinopol („într-o străinătate” - zice Radu Greceanu), după ce soțul ei fusese mazilit. Pe Anița (cea care venise, cu copilul ei, Constantin, la Istanbul cu tragicul convoi ce-l
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
de domnie și socotea că din această pricină a fost ucis, în 1667, la Istanbul; un cronicar muntean îi cunoaște pe criminalii mânuitori de otravă - Balasache și Nicola Sofialâul, greci amândoi -, în vreme ce altul ne spune că ar fi murit de ciumă), a fost însurat cu Păuna, fiica marelui spătar Diicu Buicescu 298. Era această alianță o punte extrem de profitabilă către marea boierime românească, fiindcă Diicu Buicescu era rudă cu Matei Basarab. Vodă, care la un moment dat voia să-l lase
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
și Ruxandra, erau pribege, sub protecția principelui Transilvaniei, la Sibiu, în acel Sibiu unde fosta Doamnă a țării Românești va fi hărțuită de creditori pentru datoriile contactate cândva de soțul ei și unde va și muri, prin 1544, răpusă de ciumă. îi incumba Despinei, ca „șef al familiei”, să-și căpătuiască fetele. Să le rostuiască. Și nu oricum, căci erau fiice de Voievod. Măritișul Ruxandrei, cea „pețită cu sabia”, a declanșat - vedem mai sus - chiar o competiție domnească, întrucât Voievodul Ioan
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
ce nu voiau să fie date în vileag. Nu de puține ori aceste intervenții provocau moartea femeilor. „Văzându [...] aciastă boală de la Dumnezeu trimeasă asupra norodului” Pedeapsa divină evocată de Safta Cantacuzino în diata ei din 1719 era, probabil, epidemia de ciumă din anii 1718-1719. Molimele - invazii virotice având drept țintă colectivitățile, iscate în primul rând din pricina condițiilor (constatate de călătorii străini 553) în care locuiau oamenii - îi omorau deopotrivă pe bărbați (Drăghici, fiul marelui postelnic Constantin Cantacuzino, a murit de ciumă
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
ciumă din anii 1718-1719. Molimele - invazii virotice având drept țintă colectivitățile, iscate în primul rând din pricina condițiilor (constatate de călătorii străini 553) în care locuiau oamenii - îi omorau deopotrivă pe bărbați (Drăghici, fiul marelui postelnic Constantin Cantacuzino, a murit de ciumă la Istanbul, deși n-a lipsit, în epocă, nici bănuiala că ar fi fost otrăvit), sporind numărul văduvelor, pe femei - văduvele nefăcând excepție - și, cu deosebire, pe copii. Victimele acetor „valuri” contagioase - ciuma, tuberculoza, pediculoza, râia, erizipelul, furunculoza, trahoma, lepra
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
marelui postelnic Constantin Cantacuzino, a murit de ciumă la Istanbul, deși n-a lipsit, în epocă, nici bănuiala că ar fi fost otrăvit), sporind numărul văduvelor, pe femei - văduvele nefăcând excepție - și, cu deosebire, pe copii. Victimele acetor „valuri” contagioase - ciuma, tuberculoza, pediculoza, râia, erizipelul, furunculoza, trahoma, lepra 554 - se numărau cu zecile de mii. De „pedeapsa” („Pe acéia vréme fiind multe răzmerițe de oști, s-au făcut foamete mare în țară, și, pentru că se mâniese Dumnezeu pe rumâni, de atâteau
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
se numărau cu zecile de mii. De „pedeapsa” („Pe acéia vréme fiind multe răzmerițe de oști, s-au făcut foamete mare în țară, și, pentru că se mâniese Dumnezeu pe rumâni, de atâteau nebunii și morți, ce făcuse, au trimis și ciumă de murea foarte rău”- Cronica Bălenilor; „întâi robiia, a doua ciuma 3 ani, a treia foamete mare în 2 ani, a patra multe boale și nevoi gréle și cu tot chipul de bube” - Letopisețul Cantacuzinesc) epidemiilor (de durată, uneori), „pedeapsă
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
fiind multe răzmerițe de oști, s-au făcut foamete mare în țară, și, pentru că se mâniese Dumnezeu pe rumâni, de atâteau nebunii și morți, ce făcuse, au trimis și ciumă de murea foarte rău”- Cronica Bălenilor; „întâi robiia, a doua ciuma 3 ani, a treia foamete mare în 2 ani, a patra multe boale și nevoi gréle și cu tot chipul de bube” - Letopisețul Cantacuzinesc) epidemiilor (de durată, uneori), „pedeapsă” de care oamenii nu se puteau apăra decât în chip precar
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
apăra decât în chip precar, nu scăpau nici casele domnitoare. Chiar dacă se fereau de reședințele obișnuite (la 7 septembrie 1588, Giovanni de Marini Poli îl afla pe Petru Șchiopul așteptând „în tabăra unde locuiește acum sub cort [fugind] de primejdia ciumei”; „Șăzându domniia la Târgoviște și pentru boala ciumii, de vréme ce și în București să înmulțise boala aceea și împrejurul orașului...” sau „[...] pentru că nu putea întra în București [Constantin Brâncoveanu] fiind ciumă pre acele vremi în târgu, săvai că despre
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
casele domnitoare. Chiar dacă se fereau de reședințele obișnuite (la 7 septembrie 1588, Giovanni de Marini Poli îl afla pe Petru Șchiopul așteptând „în tabăra unde locuiește acum sub cort [fugind] de primejdia ciumei”; „Șăzându domniia la Târgoviște și pentru boala ciumii, de vréme ce și în București să înmulțise boala aceea și împrejurul orașului...” sau „[...] pentru că nu putea întra în București [Constantin Brâncoveanu] fiind ciumă pre acele vremi în târgu, săvai că despre istovul și contenirea ei era acestea toate, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
unde locuiește acum sub cort [fugind] de primejdia ciumei”; „Șăzându domniia la Târgoviște și pentru boala ciumii, de vréme ce și în București să înmulțise boala aceea și împrejurul orașului...” sau „[...] pentru că nu putea întra în București [Constantin Brâncoveanu] fiind ciumă pre acele vremi în târgu, săvai că despre istovul și contenirea ei era acestea toate, pentru nenumăratele păcatele noastre socotindu-le că venia, niciun fel de rău văzăndu-să că nu lipsiia după acest ticălos de pământ ...” - Radu Greceanu) ori așteptau
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
pământ ...” - Radu Greceanu) ori așteptau în locuri securizate (incinte care interziceau comunicarea cu un exterior periculos, așa cum l-a găsit Hercul Daissoli [Ercole Dalmatul] pe regele Ioan I Zápolya „la Alba Iulia, împresurat din toate părțile de molima grozavă a ciumei” 555) sau în spații izolate și neinfestate („Iară Dumitrașco-vodă [Cantacuzino], vădzându atâta omor, au ieșit în deal la Gălata cu boierii, și acolo ședè” - Ion Neculce), elitele au plătit un obol însemnat acestei boli neiertătoare. „într-această vară” - nota Radu
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
în deal la Gălata cu boierii, și acolo ședè” - Ion Neculce), elitele au plătit un obol însemnat acestei boli neiertătoare. „într-această vară” - nota Radu Greceanu -, „fiind domnul la Cerneti, i-au venit veste de la țarigrad, cum au murit de ciumă [epidemia stanbuliotă din 1697] fii-sa, doamna Mariea, carea o ținea Costandin-vodă Duca, fiind mazăl la țarigrad”. De ciumă murise, în 1554, la Sibiu, Despina Milița, văduva lui Neagoe Basarab, chinuindu-se, se pare, foarte rău, fiindcă molima din 1553-1554
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
neiertătoare. „într-această vară” - nota Radu Greceanu -, „fiind domnul la Cerneti, i-au venit veste de la țarigrad, cum au murit de ciumă [epidemia stanbuliotă din 1697] fii-sa, doamna Mariea, carea o ținea Costandin-vodă Duca, fiind mazăl la țarigrad”. De ciumă murise, în 1554, la Sibiu, Despina Milița, văduva lui Neagoe Basarab, chinuindu-se, se pare, foarte rău, fiindcă molima din 1553-1554 provoca dureri cumplite ale mâinilor și picioarelor. Se spune că bolnavii își rupeau mâinile cu dinții 556. Ciuma i-
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
De ciumă murise, în 1554, la Sibiu, Despina Milița, văduva lui Neagoe Basarab, chinuindu-se, se pare, foarte rău, fiindcă molima din 1553-1554 provoca dureri cumplite ale mâinilor și picioarelor. Se spune că bolnavii își rupeau mâinile cu dinții 556. Ciuma i-a răpus, în 1574, la Moscova (să constatăm că victimele erau departe de casă), pe fiul lui Bogdan al IV-lea Lăpușneanu și pe soția lui. Și încă o văduvă moartă din cauza ciumei: Doamna Stanca a lui Mihai Viteazul
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
își rupeau mâinile cu dinții 556. Ciuma i-a răpus, în 1574, la Moscova (să constatăm că victimele erau departe de casă), pe fiul lui Bogdan al IV-lea Lăpușneanu și pe soția lui. Și încă o văduvă moartă din cauza ciumei: Doamna Stanca a lui Mihai Viteazul, răpusă de molima care a înspăimântat Brașovul în 1603 557. Bolnavii de lepră (li se spunea mișei, gubavi ori calici), dimpotrivă, erau ei cei izolați spre a se împiedica extinderea infestării. Se vorbește despre
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
pisat amestecat cu semințe de brad și oțet se înmoaie dimineața puțină pâine ce trebuie mâncată. înainte de a ieși din casă se umezește acest amestec sau cu ulei din semințe de brad o batistă ce trebuia mirosită uneori. Bolnavilor de ciumă li se recomanda un ametec obținut prin fierberea îndelungată de miere, zahăr și condimente - nucșoară, piper, cuișoare, scorțișoară, coajă de portocale - cu puțină terebentină. Cantități mici din acest amestec se consumau în ceapă coaptă, în decoct de măcriș și în
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]