1,812 matches
-
1966, pp. 491-499). Despre istoria și relevanța conceptului de generație, propus în istoria literară de François Métre (1920) și Julius Petersen (1930), la noi de Mircea Vulcănescu (1934) și T. Vianu (1936) - v. și Paul Cornea, „Periodizarea ca «lectură» a datului istoric și strategie zonală“, în Regula jocului. Versantul colectiv al literaturii: concepte, convenții, modele, Editura Eminescu, București, 1980, pp. 121-123. Ar fi însă mai nimerit, poate, să vorbim - pe urmele sociologului francez Robert Escarpit - despre o „echipă”: „Noțiunea de generație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
1983, pp. 35-37 Cizek, Oscar Walter, Eseuri și cronici plastice, Editura Meridiane, București, 1967 Constantinescu, Pompiliu, Scrieri, Ediție îngrijită de Constanța Constantinescu, cu o prefață de Victor Felea, vol. V, Editura Minerva, București, 1971 Cornea, Paul, „Periodizarea ca «lectură» a datului istoric și strategie zonală”, în Regula jocului. Versantul colectiv al literaturii: concepte, convenții, modele, Editura Eminescu, București, 1980 Cotorcea Livia, Avangarda rusă, Editura Universității „Alexandru Ioan Cuza”, Iași, 2005 Crăciun, Gheorghe, Aisbergul poeziei moderne, cu un argument al autorului, postfață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
românească atât de mică. Ea, la o asemenea probă de sâni, nu mai are nevoie de bani. Prietenii știu de ce! Următoarea mea însemnare: alege momentul potrivit. Cred că asta o s-o rumeg eu mai multă vreme, fiindcă sunt renumit la datul cu oiște-an gard, așa că va trebui să fac o perioadă de tatonări. Am ajuns la cheia de boltă a ajungerii urgente printre cei celebri, numai să ai mijloacele media necesare și anume, să faci un scandal cât mai gogonat cu
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
oglinda statului căruia aceștia aparțin, certificatul de calitate a muncii guvernanților! Când iubești și ești iubit cu adevărat chiar sfârșitul lumii pare un vis frumos... Viața-i o poveste pe care fiecare dintre oameni și-o scriu după cum le e datul sorții... Publicitatea s-a născut din dorința de mai bine a omului! Însă nu doar reclama e sufletul comerțului, ci și comerțul trebuie apreciat ca sufletul reclamei! Când copiii sunt veseli să le spunem o poveste. Când sunt triști să
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
într-un ritm nebun și urla din răsputeri. Privea stupefiată la animalul ce se zbătea în iarbă și într-un efort sublim de concentrare o lumină albă se așeza încet pe fața ei, în timp ce gându-i zbura la Damiel, la datul în cărți, la visele ei. Și dacă am să-ți spun numele, ai să-mi restitui ce mi-ai luat în copilărie, atunci când te-am surprins și te-am întors cu fața în sus? Da, da! Ai înțeles, în sfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
și al intenției sale de a nu ține seama în nici un fel de sensibilitate. Or nu doar că știința este incapabilă să păstreze această intentio, adică radicalitatea proiectului său galilean, în măsura în care aceste idealități fac referire în mod inevitabil la un dat care este în ultimă instanță un dat sensibil; mai mult decât atât, activitatea sa, chiar și atunci când se desfășoară în mod indefinit drept constituire a acestor idealități fizico-matematice, este o activitate subiectivă, așa cum am văzut; faptul că ea nu se
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
ține seama în nici un fel de sensibilitate. Or nu doar că știința este incapabilă să păstreze această intentio, adică radicalitatea proiectului său galilean, în măsura în care aceste idealități fac referire în mod inevitabil la un dat care este în ultimă instanță un dat sensibil; mai mult decât atât, activitatea sa, chiar și atunci când se desfășoară în mod indefinit drept constituire a acestor idealități fizico-matematice, este o activitate subiectivă, așa cum am văzut; faptul că ea nu se oferă niciodată obiectivelor științei și că aceasta
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
nimic viu. Pentru a gândi relația dintre știință și cultură, nu este de-ajuns așadar să se sublinieze natura subiectivă a activității științifice ca atare, și mai cu seamă a originii sale galileene adică proto-actul prin care conștiința a substituit datului empiric idealizarea sa geometrică și, pentru aceasta, a constituit această idealizare ca atare, drept corelatul unei invenții și unei creații specifice. Este necesar în egală măsură ca această subiectivitate să fie înțeleasă ca viață, în așa fel încât prestațiile transcendentale
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
perfectă și că, în repetarea sa indefinită, ea determină un habitus ce servește drept experiență și drept substrat pentru efectuări ulterioare. Nu doar ochiul sensibil este un ochi grosolan sau rafinat. Capacitatea de a surprinde idealitățile, de a subsuma un dat sensibil unei relații ideale susceptibile a-l explica, a-l raporta de pildă la un gen care dă seama de proprietățile sale și care îl luminează astfel într-un mod de prezentare mai edificator această capacitate este, și ea, cuprinsă
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
el un sentiment este faptul că el nu este și nu poate fi dat în acest fel, nerevelându-se niciodată într-o evidență, în ek-staza unei viziuni. Din acest motiv, el nu este de asemenea niciodată și nu poate fi datul stabil și permanent neputând fi altfel al acestei viziuni, ceea ce vom putea regăsi în identitatea sa cu sine de fiecare dată când vom așeza din nou privirea asupra lui, ceea ce va străbate timpul, în această identitate cu sine, sfidând schimbarea
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
simți. Există așadar două "adevăruri". Ființei-așezate-în-față și care se arată ca atare, asupra căreia este posibil a reveni la nesfârșit pentru a o regăsi identică cu ea însăși la fiecare dintre aceste "reveniri" idealității matematice pe care am substituit-o datului sensibil i se opune, nu în interiorul unei lumi, ci radical, în afara acestei lumi și a exteriorității transcendentale în care ea ek-zistă, un adevăr mai vechi a cărui substanțialitate fenomenologică este afectivitatea adevărul aflat în subiectivitate și identic cu ea. În vreme ce
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
proiectul galilean presupune în mod inevitabil în științele umane această zestre prealabilă a individului empiric și astfel dubla obiectivare despre care tocmai am vorbit. Însă nu se face știință cu aspectul empiric. Obiectivismul proiectului științific implică stabilirea idealităților în care datul se pretează unei tratări matematice, care sfârșește prin a ajunge la un nou dat, non-empiric de data aceasta, ci obiectiv într-un sens radical, în sensul idealității și al omni-temporalității: dat asupra căruia se poate reveni de câte ori se dorește. Pe
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
dau peste drumul printr-o pădure necunoscută ca analogie. Tocmai această caracteristică aparte a explorărilor mele adolescentine prin ținuturile Devonului (aparte pentru că nu fusesem crescut Într-o atmosferă rurală și deci nu puteam să iau peisajele de țară drept un dat; fără Îndoială că la mine au ajuns Învăluite de ceva din irealitatea, din aerul nu-tocmai-prezent al unei ficțiuni), prin urmare tocmai această caracteristică m-a făcut să fiu ceea ce sunt azi - și În multe alte privințe pe lângă scris. Astăzi Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
său exploziv, numele lui Marie Louise fusese prescurtat dând „May“, În timp ce Du Maurier Însuși era „Kiki“ (rămas de la o doică din copilărie, care Îi spunea manneken“) și o striga pe Emma „Pem“. Copiii, pentru care existența confortabilă mic-burgheză era un dat, se plângeau uneori de zgârcenia lui și Își tachinau mama pentru lipsa de sofisticare. „Ca un ceai“ și „o bere răsuflată“ erau două dintre expresiile favorite din argoul familiei, desemnând ceva plicticos, convențional, suburban - „A, e ca un ceai, mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dea nouă slujbe bune și concediu de maternitate, dar până să programeze un bărbat să remarce că s-a terminat hârtia igienică, s-ar fi ales praful de proiect. Femeile au În cap puzzle-ul vieții de familie, e un dat. În fiecare seară În drum spre casă, venind din centru, urmăresc femeile grăbindu-se, În lumina portocalie a becurilor de pe stâlpi, cu sacoșe de cumpărături, echilibrând serviete sau tresărind În stațiile de autobuz ca niște jucării cu cheie care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
colonel Argintescu, Rădița sau Pufița după cum o alinta colonelul. Doamna colonel, vigilentă și suspicioasă, nu reușea să nu o Îndrăgească și să-i lase acces liber În buduar, la cremurile și odecolonurile sale scumpe, pentru că numai Viorița reușea, cu un dat al său, să o Înfrumusețeze, adesea Întinerind-o cu zece ani. Profesoara, devenită cea mai frumoasă fată din câte erau În cele opt sate din jurul Șerbeștilor, mereu tânjind după capitală, Își omora urâtul, onorând uneori invitații la petreceri decente, făcute
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
celor care se beatifică În cultul propriului eu, amorțiți În autoadorare, oarecum pasivi, acceptând firesc faptul de a fi altfel. Percepută fie ca „esență superioară”, dăruită de zei, fie, dimpotrivă, ca blestem divin, ca stigmat, această diferență apare ca un dat natural, asumat și trăit În consecință fără efort. Independent de voința vanitoșilor, Însemnele distincției lor sunt atât de puternice, Încât ceilalți Îi recunosc ca atare. Dandy-ul, În schimb, profesând, cum s-a mai spus, un cult de sine activ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
lor dandy-ul contestă toate palierele lumii. Întâi de toate, Însăși ordinea divină, prin dreptul pe care și-l arogă de a se institui În demiurgi ai propriei Înfățișări, vieți, ba chiar morți. Felul În care Își modifică, prin artificii, datul natural este o primă probă de protest Împotriva ordinii lăsate a firii. Noi Luciferi, Îmboldiți de orgoliu, ei răstoarnă „cu program” legea vieții Înseși. Dar mai intens e efortul lor de refuz a ceea ce societatea a normat până la ei. Pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
oameni sunt o introducere anarhică la sfințenie. Veritabili avocați ai oralității universale, cu ființa răvășită de miracole (ca să creeze măcar în invizibil naturi), ei perpetuează amintiri lipsite de inconvenientul Căderii - pe care, ignorând-o, o recalifică într-o justiție a datului. Ei știu că orice bucurie neagă o tristețe, dar că în această tristețe trebuie să stea ascuns principiul oricărui vis. Dostoievskian, ei desăvârșesc vocația de a vizita omul pe fereastra niciodată păzită de gratii, prin care se zărește pacea slăbiciunilor
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
probabilitate de a fi deduse din impozite, hotărâre care avea să fie luată la timpul potrivit, după un studiu de viabilitate care intra în sarcina ministerului de finanțe. Se poate imagina că reclamațiile nu s-au oprit aici. Este un dat elementar al experienței că oamenii nu trăiesc fără să mănânce și să bea, oricum carnea venea din afară, cum peștele venea din afară, cum din afară veneau legumele, cum din afară, în fine, venea totul, și cum, ceea ce acest oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
fatalism cu care s-a obișnuit. Din acest moment, tot românu’ va zîmbi satis făcut : Vezi, am avut dreptate, chiar și Boia spune că sîntem altfel ! Iar receptarea se va muta din istorie în mitologie : diferența românească este deci un dat, care nu poate fi astfel decît ab origine, din illo tempore și care constituie destinul nostru. Asta nu mai este treaba autorului ! - se poate justifica domnul Boia. Desigur, în principiu, așa este. Dar un specialist în ale imaginarului de talia
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
privințe) cam la fel. Iar atunci și întrebarea se schimbă : nu de ce sîntem altfel ? și nici măcar de ce am devenit altfel ?, ci de ce - și prin ce - am rămas la fel ? Implicația este una crucială : problema nu mai este atunci fatalismul unui dat inițial, ci întîrzierea istorică a unor schimbări referențiale. Iar întîrzierea se poate recupera, modifica sau chiar valorifica, în timp ce „datul” rămîne dat. Pe scurt, în loc să ne jelim cu voioșie, vorba lui Cioran, blestemul originar și original, putem să ne asumăm cu
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
altfel ?, ci de ce - și prin ce - am rămas la fel ? Implicația este una crucială : problema nu mai este atunci fatalismul unui dat inițial, ci întîrzierea istorică a unor schimbări referențiale. Iar întîrzierea se poate recupera, modifica sau chiar valorifica, în timp ce „datul” rămîne dat. Pe scurt, în loc să ne jelim cu voioșie, vorba lui Cioran, blestemul originar și original, putem să ne asumăm cu responsabilitate schimbarea posibilă. Aceasta ar fi cu adevărat o „schimbare la față a României”, iar diagnosticul pe care îl
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
mult ideologice decît economice a pus (aproape) total în umbră o altă linie de gîndire, venită mai degrabă din sociologie (dar și de la celălalt Adam Smith, autor al tezelor complementare despre „simpatie”) și care susținea că interesul nu este un dat (mai mult sau mai puțin) natural, ci un produs cultural ; că există diferite tipuri de interese (Max Weber le rezuma în „materiale” și „ideale”) și chiar interesul economic este de feluri diferite (dorința de îndestulare a țăranului este puțin altceva
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
mea, atunci când am săvârșit-o așa cum am săvârșit-o, mă credeam un adevărat geniu, însă știu acum cam fost doar un prost!, își zise sieși cu jale odată, lăcrimând și renunțând de tot la aroganță. Chiar nu știu cine este responsabil cu datul de pedepse pe lumea asta, dar acum eu pot spune că mă simt pedepsit cu pedeapsa cea mai aspră. Am decăzut mult, nu mai valorez nimic. Da, un nimic sunt! Și, mai tragic decât asta, este că sunt în stare
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]