2,722 matches
-
prăbușirii unei puteri externe. Capitolul 3 tratează itinerarii comparative ale democrației în Europa. Mișcarea a fost adeseori bruscă în țări cu guvernări autoritare aparent stabile, cum ar fi Portugalia, sau cu regimuri totalitare "omnipotente", precum cel al Germaniei naziste. Deși democratizarea în țările din regiunea mediteraneană a fost marcată de reîntoarceri la dictatură, moștenirea acestor greșeli a avut un efect mult mai puțin negativ decît cea a unui regim comunist. Trebuie să avem grijă în alegerea țărilor pentru a face comparații
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
puțin negativ decît cea a unui regim comunist. Trebuie să avem grijă în alegerea țărilor pentru a face comparații. A testa global ipoteza lui Churchill nu are valoare, dacă rezultatul confir-mă ceea ce s-ar fi putut ști de la început: contextul democratizării diferă în America Latină, sudul Europei și în țările post-comuniste și cu atît mai mult în Africa. Capitolul 4 examinează elementele comune ale societăților post-comuniste, cum ar fi experiența stalinizării sau a unei econo-mii în care comenzile politice, nu jocul cerere-ofertă
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
diferă, aceste țări oferă un test solid pentru ipoteza lui Churchill. Rusia a fost exclusă din cauza rolului ei unic, de creator al sistemului comunist; situația ei justifică volume speciale (de exemplu, vezi White, Rose și McAllister, 1997). Problema esențială în democratizare este dacă noul regim are sprijinul poporului în numele căruia dorește să guverneze. Pentru a testa ipoteza lui Churchill avem nevoie de date, dar și de argumente, din moment ce în era comunistă elitele au reprezentat incorect opinia publică, invocînd principiile marxist-leniniste ca "voce
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
Societății Paul Lazarsfeld din Viena, un sondaj efectuat în nouă țări și care monitorizează transformările din Europa Centrală și de Est. Există diferențe mari, în plan teoretic și în practică, în ceea ce privește întrebările puse și răspunsurile obținute în sondajele pe tema democratizării. Pentru a testa ipoteza lui Churchill, avem nevoie de date explicite privind sprijinul pentru regimurile democratice și nedemocratice, iar nu despre popularitatea unor personalități politice sau partide trecătoare. De asemenea, un sondaj care va cere părerea poporului doar asupra sistemului
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
întîi separat, apoi în combinație cu teoriile care afirmă importanța contextului național. În momentul prăbușirii regimurilor comuniste, adulții de vîrstă medie trăiseră deja peste patruzeci de ani de socializare într-un regim nedemocratic. Din punctul de vedere al fiecărui individ, democratizarea a însemnat o discontinuitate bruscă, deși binevenită, a cursului învățării politice. Orice teorie care caută să explice cum răspund indivizii la noul regim trebuie să reflecte influența socializării, începînd cu influențele clasice ale structurii sociale, cum ar fi atașamentul religios
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
îndreaptă atenția spre felul cum au fondat democrația țări ca Spania; un al treilea grup studiază guvernarea regimurilor nedemocratice, cum este cel din China; alții examinează prăbușirea democrației, așa cum s-a petrecut în Germania de la Weimar. Pentru a înțelege procesul democratizării în țările postcomuniste, trebuie să înțelegem nu numai trecutul acestor țări, o perioadă de conducere nedemocratică, dar și unde speră ele să ajungă. Dacă un regim fondat pe un val de entuziasm democratic va ajunge la destinația propusă, este o
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
a petrecut în prima jumătate a secolului al XX-lea. Concentrarea exclusivă asupra poliarhiei o transformă în singura stea de pe firmamentul politic, spre care ar trebui să se îndrepte toate regimurile. Dar identificarea condițiilor favorabile instalării democrației nu rezolvă problema democratizării: cum devine o țară democratică? Și de unde vine ea? Una din deficiențele scării pe care se măsoară poliarhia este că nu oferă nici o caracterizare a regimurilor nedemocratice. De exemplu, Przeworski și colegii (1996: notă la 52) elaborează o clasificare dihotomică
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
regim comunist nu poate fi ușor determinată de o scală construită să măsoare elementele pozitive ale unei poliarhii. Regimurile comuniste nu numai că nu au fost democratice: ele doreau să creeze un nou tip de regim, marxist-leninist. Așa încît procesul democratizării într-un regim post-comunist nu poate fi tratat la fel ca lupta unei poliarhii bine guvernate de a deveni și mai democratică. DEMOCRAȚIA ÎN COMPETIȚIE Ipoteza lui Churchill este atît comparativă, cît și competitivă. Ea admite că există multe feluri
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
plan orizontal printr-un sistem de pîrghii și contraponderi între un președinte ales de un colegiu electoral format din notabili, senatori aleși de legislativele statelor, o Cameră a Reprezentanților aleasă prin vot popular și o Curte Supremă numită pe viață. Democratizarea a introdus responsabilitatea în plan vertical: parlamentul, acționînd în numele electoratului, cîștigă puterea de a trage la răspundere guvernul. Responsabilitatea este de asemenea incompletă dacă arii impor-tante ale politicii publice sînt scutite de controlul unui guvern ales prin vot popular. Marxiștii
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
ideal utopic. ALTERNATIVE LA DEMOCRAȚIE A deosebi un regim democratic de unul nedemocratic nu e dificil, atît timp cît definiția democrației este clară. Însă este mai greu să faci deosebirea între regimurile nedemocratice. Este necesar nu numai să se studieze democratizarea, dar și să se evite presupunerea cum că schimbarea unui regim se produce în mod inevitabil în direcția democrației. O țară poate avea parte de o succesiune de diferite tipuri de conducere nedemocratică. Dacă, retrospectiv, putem eticheta unele regimuri, cum
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
și Stalin a redus șansele de a vedea regimuri totalitare pure. Între aceste două extreme, regimurile pot combina supremația legii, alegerile, instituțiile societății civile și responsabilitatea în paisprezece moduri diferite; unele combinații pot fi clasificate ca regimuri în curs de democratizare sau incomplet democratice, în timp ce altele pot fi considerate în evoluție către tiranie sau incomplet totalitare. A descrie categoriile intermediare ca "incomplete" subliniază potențialul dinamic inerent în statutul regimurilor care nu sînt democrații stabile, dar au cel puțin un element al
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
efectul, eliminînd instituțiile societății civile. Folosirea terorii, neconstrînsă de legea "burgheză", i-a obișnuit pe supuși să ofere supunere exterioară la comenzile unui regim care nu răspundea în fața electoratului. Un regim comunist post-totalitar nu era un regim în curs de democratizare, și nici nu o dorea. Regimul post-totalitar era răspunzător în fața unei elite politice formate din cei a căror putere se baza pe poziții birocratice în ministere sau pe expertiză funcțională, mai degrabă decît pe puterea de a manipula simbolurile ideologice
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
mod fundamental. În societățile post-comuniste nu există cale de întoarcere la status quo ante. Totuși, paginile anterioare au demonstrat că alternativele pentru schimbarea regimului sînt multiple, iar democrația nu este decît unul dintre rezultatele posibile. CAPITOLUL III DINAMICA INCERTĂ A DEMOCRATIZĂRII Istoria a întors o pagină cînd puterea comunistă s-a prăbușit în Europa Centrală și de Est, apărînd noi regimuri. Dar nu există garanția că democrația va fi produsul final. Un regim nou poate promova democrația sau o poate respinge
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
mai puțin importantă decît cea recentă; faptul că "postcomunismul este o reacție la comunism, dar în același timp se naște din acesta" (Holmes, 1997: xi) este un truism adeseori trecut cu vederea. În timp ce un regim se poate prăbuși peste noapte, democratizarea este un proces care cere timp. Kenneth Jowitt (1992: 35) avertizează că "ar fi mai corect să ne gîndim la un <<marș lung>> decît la o simplă tranziție spre democrație". Un regim care începe să se democratizeze trece prin multă
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
capitol identifică două drumuri diferite către democrație stabilă în Europa de Vest, evoluția gradată și transformarea bruscă. Capacitatea unor societăți europene, precum Germania de după 1945 și Spania post-Franco, de a trece brusc de la un regim nedemocratic la unul democratic dă speranțe pentru democratizare în țările post-comuniste. Totuși, în a doua secțiune sînt identificate elemente distinctive ale evoluției către și dinspre comunism, care provoacă dificultăți noilor democrații din Europa Centrală și de Est. Ultima secțiune pune în contrast tranziția "ușoară", posibilă în cazul unui
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
ales" să abandoneze un regim pentru altul. Schimbările sînt rezultatul unui ansamblu de circumstanțe, multe dintre ele impersonale și pe termen lung. Trecînd în revistă procesul schimbării de regim, Robert Dahl (1971: 44 ș.u.) identifică două posibile soluții pentru democratizare: "cele mai probabile alternative sînt... prin evoluție sau prin revoluție". Prăbușirea bruscă a unui regim în urma unei revoluții crează un vid politic. Elitele și masele nu au timp pentru reflecții: deciziile fundamen-tale ale noului regim trebuie luate urgent, iar schimbarea
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
cum să pună în practică instituții și idei noi. Implicit în analiza lui Dahl este avertismentul că expansiunea democrației în lume va necesita încă o jumătate de secol, o judecată pusă în cauză de cel de-al treilea val de democratizare, început la cîțiva ani după ce el publicase aceste gînduri. Europa este potrivită pentru a testa propoziția lui Dahl potrivit căreia democrațiile stabile au nevoie de evoluție, deoarece pe continent sînt multe exemple de schimbări de regim, prin evoluție sau revoluție
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
3) Germania, Austria, Italia Sursa: adaptare a autorilor după Rose, 1996a: tab. 3.1 Luxul evoluției Evoluția permite ca supremația legii și instituțiile societății civile să se dezvolte înainte de introducerea sufragiului universal și a responsabilității guvernanților în fața electoratului. Dacă înainte de democratizare există un parlament reprezentînd aristocrații, proprietarii de pămînt și autoritățile ecleziastice, el se poate opune unui monarh despotic și competiției dintre elite. Într-o societate civilă, cei lipsiți de dreptul de vot se pot organiza în mod pașnic și legal
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
el se poate opune unui monarh despotic și competiției dintre elite. Într-o societate civilă, cei lipsiți de dreptul de vot se pot organiza în mod pașnic și legal spre a face presiuni asupra celor aflați la cîrma vechiului regim. Democratizarea poate începe atunci cînd elitele din vechiul regim recunosc că riscă să piardă total puterea, dacă nu se schimbă. Ele trebuie să fie pregătite să accepte reducerea puterii lor pentru a-și putea menține influența în noul regim. Atît timp
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
au plecat în exil la Londra și au sprijinit cauza aliată. După înfrîngerea Germaniei naziste, Belgia, Danemarca, Luxemburg, Olanda și Norvegia și-au restaurat regimurile democratice de dinainte de război. Suedia și Elveția, care au fost neutre, au rămas democratice. Totuși, democratizarea prin mijloace lente și pașnice a caracterizat mai puțin de jumătate din democrațiile stabile din Europa. Numărul țărilor care au evoluat către democrație se mărește dacă privim mai departe de Europa. O caracteristică aparte este aceea că multe democrații evolutive
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
din Europa. Numărul țărilor care au evoluat către democrație se mărește dacă privim mai departe de Europa. O caracteristică aparte este aceea că multe democrații evolutive au avut o moștenire britanică Statele Unite, Canada, Australia și Noua Zeelandă în primul val de democratizare, India și fostele colonii britanice din Indiile de Vest în al doilea val. Nici un regim totalitar sau post-totalitar nu a evoluat în mod gradat într-o democrație, deși au fost cîțiva sovietologi care au afirmat că acceptarea intereselor pluraliste în timpul
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
Indiile de Vest în al doilea val. Nici un regim totalitar sau post-totalitar nu a evoluat în mod gradat într-o democrație, deși au fost cîțiva sovietologi care au afirmat că acceptarea intereselor pluraliste în timpul lui Brejnev va conduce la democrație. Democratizarea bruscă Legal, punctul în care un regim se termină și altul începe poate fi de obicei marcat cu dată exactă. Dar aceasta exagerează caracterul abrupt al schimbării. De obicei, există luni de anticipare a căderii vechiului regim. Oponenții formează mișcări
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
a răsturna conducătorii; rareori au timpul și experiența necesară spre a se pregăti pentru ceea ce ar trebui să urmeze. Inițial, guvernanții regimului aflat sub presiune caută să-l mențină prin divizarea sau reprimarea oponenților; ei nu anticipează sfîrșitul. În Europa, democratizarea bruscă a avut loc într-o varietate de moduri. Prăbușirea internă a dus la introducerea bruscă dar pașnică a democrației în Spania, Portugalia și Grecia. După încheierea războiului civil din Spania în 1939, dictatura lui Franco a evoluat gradat spre
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
luni, monarhia a fost respinsă și Grecia a devenit republică. După treceri bruște spre și dinspre democrație, Grecia este și ea acum o democrație stabilă (Diamandorous, 1986). Dacă înfrîngerea militară poate determina prăbușirea unui regim nedemocratic, ea nu garantează și democratizarea. Acolo unde armatele occidentale erau puterile ocupante în Europa, la sfîrșitul celui de al doilea război mondial, democratizarea a venit curînd. În Germania, forțele de ocupație aliate cuprindeau personal politic care a promovat noi instituții guvernamentale menite să umple golul
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
este și ea acum o democrație stabilă (Diamandorous, 1986). Dacă înfrîngerea militară poate determina prăbușirea unui regim nedemocratic, ea nu garantează și democratizarea. Acolo unde armatele occidentale erau puterile ocupante în Europa, la sfîrșitul celui de al doilea război mondial, democratizarea a venit curînd. În Germania, forțele de ocupație aliate cuprindeau personal politic care a promovat noi instituții guvernamentale menite să umple golul lăsat de prăbușirea nazismului (Golay, 1958; Loewenberg, 1968; Merkl, 1963). Partidele politice erau înregistrate dacă puteau demonstra că
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]