2,540 matches
-
folosesc Întunericul sălii pentru a-și proiecta propriul film de dorinți și lipiciuni; filmul de pe ecran este doar un fundal pentru drama, cu mult mai intensă, din sală. Am citit undeva cum că filmele ar fi, de fapt, niște entități extraterestre, Îi spune Margot. SÎnt niște ființe făcute din lumină care refac Încet-Încet existența noastră În formele poveștilor pe care le spun. Nu-ți place ideea asta? Nu-i așa că e Înspăimîntător? Spune asta ca și cum ar crede că nu e deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
James. Dar eu știam, uitându-mă în ochii lui, că James al meu plecase. Iar în trupul lui intrase un străin rece, total lipsit de afecțiune. Și nu știam unde se dusese James al meu. Poate că era în nava extratereștrilor, cu Peggy-Jo. — Mi-am mutat majoritatea lucrurilor, a zis el. O să te contactez. Ai grijă de tine. S-a întors pe călcâie și a părăsit rapid salonul. De fapt, aproape c-a rupt-o la goană. Aș fi vrut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să știm? Chiar vorbiserăm despre asta. Într-o dimineață, la scurt timp după ce ne căsătoriserăm, mă îmbrăcam și Aidan era întins în pat, cu pieptul gol, cu mâinile sub cap. —Anna, a zis. Se întâmplă ceva ciudat. —Ce anume? Aterizează extratereștrii pe acoperișul blocului de alături? Nu, ascultă. De când aveam trei ani, Boston Red Sox au fost dragostea vieții mele. Acum nu mai sunt. Ești tu, desigur. Încă mai țin la ei, bănuiesc că încă îi mai iubesc, dar nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Nu te cred. —Care parte? Tot, aș zice. —Crede-mă. Încearcă. E amuzant. A rânjit. —Uită-te la mine, eu cred lucrurile cele mai nebunești și mă distrez de minune. Cum ar fi? Cam orice. Acupunctură, aromaterapie, acțiuni de răpiri extraterestre - și asta e doar la litera A. Ascunderea informațiilor de către guvern, puterea minții, că Elvis trăiește și lucrează la Taco Bell în Dakota de Nord... Orice-ar fi, eu cred. Pune-mă la încercare. —Hm... reincarnare? —Bifat. —Că JFK a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
că Elvis trăiește și lucrează la Taco Bell în Dakota de Nord... Orice-ar fi, eu cred. Pune-mă la încercare. —Hm... reincarnare? —Bifat. —Că JFK a fost ucis de CIA? —Bifat. — Că piramidele au fost construite de o civilizație extraterestră? —Bifat. Mă privea plin de entuziasm, abia încăpându-și în piele de dorința de a spune din nou „Bifat!“, când Leisl a apărut la capătul coridorului. S-a luminat ca Times Square când m-a văzut. —Anna! Îmi pare așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
aștepta deja pe hol. De data asta, pe tricoul lui scria Dog este copilotul meu. Citea o carte numită Misterul de pe Sirius și m-a pus naiba să-l întreb despre ce e vorba. Acum cinci mii de ani, ființe extraterestre amfibii au venit pe Pământ și au învățat triburile Dogon din vestul Africii tainele universului, inclusiv existența unei stele-pereche a lui Sirius, o stea atât de densă încât e invizibilă de fapt... —Mulțam! Mi-ajunge! OK, crezi că Prințesa Diana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
pare, Shake și Brooke aveau parte de partide de sex fantastice; îi spusese lui Luke că Brooke e „perversă“. Toată lumea avea ace de acupunctură înfipte în frunte; păreau să fie din Star Trek, de la un consiliu de război al populațiilor extraterestre. Gaz a sărit de cum m-a văzut, cu acul în mână. — Pentru a stimula secreția de endorfine. —OK, am zis. Dă-i drumul. Dar îmi amintesc de vremurile când obișnuiam să purtăm coifuri de hârtie la o chestie de genul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
cu volane sau corsete din piele strânsă, fuste extra-scurte și tocuri-stiletto, dumnezeiești, dresuri până pe pulpe, linse de portjartiere recunoscătoare, fardată impecabil, cu manichiura la zi și chilotul de mătase cu margini de dantelă decupându-i perfect fesele ridicate. Sunt lucruri extraterestre, pe care nu le întâlnești în Facultatea de Litere. Nepotrivirea sărea în ochi. Undeva apăruse un accident, o greșeală, un asemenea angrenaj de splendoare și demnitate n-avea voie să se plimbe liber la orele mele. Afară o aștepta probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pe Brutus în bucătărie, să cotrobăie prin frigider. Până și Cătălin renunța la șurubelniță, împachetând-o într-o batistă și punând-o deoparte pe noptieră. Filmul se chema Dark City, un nume banal, care nu anunța mare lucru. Acolo, niște extratereștri dubioși, îmbrăcați în parpalace până sub călcâie, se-apucă să facă experimente pe oamenii dintr-un oraș, scoțându-le memoria din creier și injectându-le alte isprăvi în loc, luate de la vecini. Seara erai un sărăntoc, cu nevastă-ta înjurând în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
unt și miere. Habar n-aveai că ți se umblase la bibilică; îți vedeai liniștit de viață, cu-aceeași poftă și seninătate. Amintirile ajungeau în niște eprubete speciale, pe care un savant deștept dar corupt (trădătorul cauzei cetățenești, racolat de extratereștri) le combina între ele: puțină nefericire la grădiniță, o adolescență veselă, o tragedie în familie, două căsătorii ratate, o crimă, o bătrânețe după gratii. Ingredientele erau extrase și înlocuite sub supravegherea extratereștrilor, care-și observau apoi victimele, pentru a le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
deștept dar corupt (trădătorul cauzei cetățenești, racolat de extratereștri) le combina între ele: puțină nefericire la grădiniță, o adolescență veselă, o tragedie în familie, două căsătorii ratate, o crimă, o bătrânețe după gratii. Ingredientele erau extrase și înlocuite sub supravegherea extratereștrilor, care-și observau apoi victimele, pentru a le nota comportamentul și a identifica „sufletul“. Pe el vroiau să-l extragă, așa cum ai extrage bucuria dintr-o secvență a copilăriei. Bucureștiul rămăsese un Dark City, scuipat din milioane de eprubete colorate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în orice combinație; doar muștiucul din vârf rămânea același. Maria jubila, înconjurată de-atâtea culori. Eu tăceam și zâmbeam frumos, aprobator. Mințeam cu toată fața, entuziast. Până la urmă, renunța și ne mutam în alt magazin, cu pantofi italienești și prețuri extraterestre. Aici lucrurile stăteau și mai rău, perechile sclipeau ca niște bijuterii nobile și delicate, nu mai puteai să invoci argumentul prostului-gust. Vânzătoarele extrăgeau balerinii din cutiile îmbrăcate în catifea, despătureau fără zgomot hârtia cerată, eliberând talpa interioară de orice obstacol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
bluzelor sau direct de sub părul crescut sănătos la subțiori, se ridica până-n tavan, făcând aerul irespirabil. Gleznele groase, încălțate în orice, de-orice culoare, tropăiau de fericire când venea profesorul. Brațele fâlfâiau energic, anunțând răspunsul înaintea întrebării. Te simțeai ciudat, extraterestru. Cam așa au mers treburile vreo 22 de ani. Eu vroiam altceva. Modelul meu fusese construit matematic, o machetă a posibilităților pe care-o confundam voios și intenționat cu realitatea. M-aș face de rușine dacă i-aș descrie toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
asidue (uneori și de experiențe) mă convinseseră că proiectam zadarnic pachetul meu de informații emoționale spre lumea din jur. Nu găseam ce trebuie, trimiteam zadarnic semnale în spațiu, ca telescopul uriaș din Puerto Arecibo, care îi caută și-astăzi pe extratereștri. Nimic nu se potrivea, între iradierile mele ipotetice de iubire și lumea ce defila țanțoș dincolo de geam exista o imensă gaură neagră. Momentul în care femeile de care mă apropiam cădeau în ea era diferit: unele de la prima privire, altele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în Parcul Libertății, iar Ferdinand și Carol I, topiți de comuniști. Istoria recentă nu scăpase nici ea de mania întemeietorilor. În Piața Palatului, cel puțin, nu te mai vedeai de-atâtea statui: în dreapta bisericii Crețulescu, bustul sărmanului Coposu, ridicat de extratereștri la vreo zece metri altitudine, pe-un drug de piatră; vizavi, lângă reclama cu „Johnnie Walker“, două arătări înghesuite una într-alta, arse parcă de-un incendiu cumplit: un copac de fier negru și-un Brătianu secționat pe-orizontală, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Nu fac românii acest lucru de când există ca popor, dar nu vor să o recunoască deschis? Citez din revista Dilema, un articol scris de un autor căruia nu i-am reținut numele: "Dacă la 14 ani nu crezi în civilizații extraterestre, nu vei mai crede niciodată apoi" (scris după ce am văzut la Marché aux Puces toată literatura SF a anilor '80, la care râvneam atât de mult în vremurile acelea, vândută la prețuri de nimic). Moartea simbolică a literaturii SF semnifică
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ies din câmpul gravitațional al literaturizărilor proprii epocii. Între timp S. perseverase și ca nuvelist, o primă mobilizare editorială în acest regim producându-se odată cu Oracolul (1969), unde sunt atinse cu o relativă dexteritate teme obligatorii ale genului SF: roboți, extratereștri, voiajul temporal sau, ca în nuvela titulară, citirea viitorului etc. Un câștig ar fi, totuși, dat de încercările timide de tratare în răspăr a rețetei SF. Cuadratura cercului (1975) descoperă însă un prozator semnificativ superior celui etalat mai înainte. Subintitulat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289505_a_290834]
-
și Lionel a împlinit nouăzeci de ani! I-am trimis un pachet și i-am telefonat la Bruxelles ca să-i aud vocea iubită. Spune că demonii altor planete vor ataca Pământul și că Domnul va veni în curând, trimițând demonii extratereștri și pe cei locali sub pământ. Mă dor mâinile din nou - am cărat restul de cărți în noul apartament. Kerstin (Lundberg) spune că a suferit și ea de același rău, dar după ce a adoptat o fetiță din America de Sud, durerile au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
arbori de piper. În jur, vulcani stinși. Închid ochii și mi se pare că aud un zgomot înfundat venind, poate, din pântecul vulcanilor... În ciuda mijloacelor tehnice de azi, acești munți de piatră ni se par neverosimili. Cineva invocă poveștile cu extratereștri pe care le-am mai auzit și în alte părți și care, mărturisesc, m-au agasat totdeauna. De ce nu credem că oameni ca noi au fost în stare să ridice piramide? Oare, dacă Michelangelo și-ar fi pus in practică
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
și care, mărturisesc, m-au agasat totdeauna. De ce nu credem că oameni ca noi au fost în stare să ridice piramide? Oare, dacă Michelangelo și-ar fi pus in practică visul de a sculpta munții, am fi crezut că tot extratereștrii au făcut asta? M-am cam săturat să aud aceste teorii, în care viața și moartea n-au nici o importanță. Nici spaimele sau iluziile. Ale noastre sunt doar tranzistoarele care strigă în urechile zeilor de piatră și aparatele de fotografiat
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
de sport și eliberându-și În sfârșit picioarele. Oja albastră de la Miria Îi contura frumos unghiile - cu culoarea aceea aveau ceva fantastic În ele, de parcă ar fi aparținut unei ființe de pe altă planetă. Venus probabil. Mama zice că nu există extratereștri, sau că dacă există, aceia suntem noi. Horoscopul dădea previziuni bune. În vara asta mă voi Îndrăgosti. Și dacă mă Îndrăgostesc mai devreme? Și dacă, fără să știu, aș fi deja Îndrăgostită? Aruncă o privire plină de speranță Înspre ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
acest moment apare celebrul neurolog Gerald Weber, care recunoaște la Mark Schulter un caz rar al sindromului Capgras, o formă de amnezie ce apare la schizofrenici. Oamenii care sunt atinși de sindromul Capgras cred că apropiații lor sunt sosii sau extratereștri, explică Powers. Chipul lui Karin declanșează în mintea lui Mark multe amintiri, dar nici un fel de emoție. Romanul devine din ce în ce mai interesant, iar doctorul Weber, datorită descoperirilor pe care le face în privința pacientului său, traversează o perioadă de criză. Cel care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
e profesionist și inocent și că se păstrează în hăinuțele seriei, fără a veni cu efecte speciale spectaculoase și update-uri ca nuca-n perete, filmul adăpostește o grămadă de trimiteri la succesele lui Spielberg, delicatese pentru fani. Bașca, are și extratereștri! Nu m-ar fi deranjat să-și vâre lăbuța și E.T. (Spielberg n-a mai fost la Cannes din 1982, când lansase E.T. - moment istoric!) În plus față de aceste referințe, partea a patra a lui Indiana Jones are și câteva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
Dan Lungu: Personajul principal e părăsit de iubită, iar pe măsură ce realizează acest lucru face tot felul de scenarii și, pe măsură ce se înfierbântă în aceste scenarii, ele devin tot mai aberante și tot mai departe de realitate. Marga era o creatură extraterestră și venise de pe o planetă îndepărtată. Ea se hrănea prin piele. Substanțele nutritive erau ascunse în creme cosmetice. De aceea nu mirosea. Vitaminele și mineralele erau băgate în creme ca să nu bată la ochi. Deștepți șefi avea. Valijoara ei șic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
curtea părinților lui, o casă modestă, cu acareturi din chirpici și gard pe jumătate din scînduri, pe jumătate din nuiele, dar mai mult lipsă, se adunase tot satul, o mulțime de oameni simpli se holba la voi ca la niște extratereștri cum străjuiați sicriul pe traseul spre cimitir Îmbrăcați În uniforme școlare, ajutînd atunci cînd drumul neasfaltat, o uliță desfundată, punea probleme rudelor care Îl cărau. Era o zi senină și caldă de miez de toamnă, În cimitir, puteai să vezi
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]