5,744 matches
-
(n. 24 februarie 1912, Sibiu, Austro-Ungaria - d. 28 februarie 1978, Brașov, România) a fost un dirijor, compozitor și profesor de muzică sas din Transilvania. A început studiile superioare de filologie la București și Viena. Apoi, la 25 de ani, a început studiul muzicii la București. Între 1942 și 1944 a fost dirijor secund al "Societății Filarmonice" din Brașov, cântând ocazional și la orgă. Ca membru al "„Kronstädter deutscher Liederkranz“" (Cercul
Norbert Petri () [Corola-website/Science/312677_a_314006]
-
orgă. Ca membru al "„Kronstädter deutscher Liederkranz“" (Cercul brașovean de cântece germane) a compus primele sale „Singspiele”: "„Rotkäppchen“" (Scufița roșie), "„Ein Bauer muss es sein“" (Trebuie să fie un țăran) și "„Siebenbürgische Bauernhochzeit“" (Nuntă țărănească transilvăneană). După terminarea studiilor de filologie și muzică și-a desfășurat activitatea la Brașov, cu o singură întrerupere, de aproape 5 ani, din 1945 până în 1950, când a fost deportat în Uniunea Sovietică. A compus muzică de scenă, muzicaluri, operete și operă, muzică de cameră, muzică
Norbert Petri () [Corola-website/Science/312677_a_314006]
-
de limba franceză de la Prințesa Ghica, soția Prințului Alexandru Ghica. La București va începe, la îndemnul tatălui său, studiul pianului și al coregrafiei. Studii primare și medii la Liceul “Spiru Haret” din București. Licențiată ca studentă premiantă a Facultății de filologie, secția română - italiană a Universității din București. În timpul facultații îi are ca mentori pe Șerban Cioculescu și Vladimir Streinu ale căror cursuri și seminarii le urmează și este atrasă de cursurile strălucitei profesoare Florica Dimitrescu-Niculescu. La încheierea excepțională a studiilor
Ioana Diaconescu () [Corola-website/Science/336353_a_337682]
-
Comitetului român de la Berlin, întrunit în urma războiului ruso-turc, care a încercat să lege recunoașterea independenței României de acordarea de cetățenie și de drepturi civile depline minorităților necreștine. Încă în anii studenției la Breslau Gaster a colaborat cu articole în domeniul filologiei românești la revistele "Junimea" și "Columna lui Traian" a lui Hașdeu. Întors în România de la studii, mai întâi în 1878, apoi din nou în anul 1881, Gaster a început să se dedice studiului literaturii vechi și literaturii populare române, a
Moses Gaster () [Corola-website/Science/306052_a_307381]
-
științifice ca "The Archaeological Review", "Asiatic Quarterly Review", "Byzantinische Zeitschrift", "Folk-Lore", "Journal of Apocrypha", "Journal of the Royal Asiatic Society", "Slavonic Review", "Zeitschrift für alttestamentische Wissenschaft". A semnat în reviste culturale românești precum "Bukarester Salon", "Revista pentru istorie, arheologie și filologie", "Revista literară", "Șezătoarea" și a avut însemnate contribuții în publicații dedicate științelor iudaice ca "Monatsschrift für Geschichte und Wissenschaft des Judentums", "Revue des Etudes Juives", "Hebrew Union College Annual", "Anuar pentru Israeliți”" (al lui Moses Schwarzfeld, împreună cu care a fost
Moses Gaster () [Corola-website/Science/306052_a_307381]
-
Ost und West", "Jewish Tribune". Ca lingvist, a susținut romanitatea poporului român și latinitatea limbii române în lucrări ca "Stratificarea elementului latin în limba română" sau "Die Nichtlateinischen Elemente im Rumänischen". Se apreciază că cea mai importantă lucrare în domeniul filologiei este "Crestomația română", lucrare în două volume incluzând reproducerea a peste 200 de texte manuscrise din sec. XVI-XVIII. Ca istoric literar a fost preocupat de vechimea și periodizarea limbii române, de locul și importanța literaturii române și a îngrijit cea
Moses Gaster () [Corola-website/Science/306052_a_307381]
-
de fapt o lungă călătorie prin lume, cu opriri mereu provizorii: își petrece primii trei ani de viață în Japonia, urmează China (Beijing), S.U.A. (New York), Bangladesh, Birmania și Laos. În 1984, își începe la Universite Libre de Bruxelles studiile de filologie. Din 1992, în fiecare toamnă, publică un roman, imediat trecut în fruntea listei de bestselleruri.
Amélie Nothomb () [Corola-website/Science/309950_a_311279]
-
spiritul epocii proletcultiste, în revista "Tînărul scriitor". În 1952, este absolvent al unui liceu din Galați, urmând în aceiași ani școlari staliniști (1952-1954) cursurile Institutului de Cinematografie din București, cursuri abandonate, spre a se înscrie, în 1955, la Facultatea de Filologie, Universitatea din București. A fost redactor la diferite ziare și reviste: "Drum nou, Luceafărul" etc. După debutul editorial cu "Autoportret în august" (București, Editura pentru Literatură, 1962), publică următoarele volume de versuri: Poezia lui Grigore Hagiu se relevă - după cum subliniază
Grigore Hagiu () [Corola-website/Science/310533_a_311862]
-
-și vacanța la mănăstirea Agapia, l-a cunoscut și s-a împrietenit cu Titu Dinu, elev al lui Ovid Densusianu, la Facultatea de Litere din București. În 1910 absolvă liceul și devine student al Facultății de litere, la secția de filologie modernă. În primul an de facultate a lucrat ca pedagog la pensionul Schewitz-Thieren, având sarcina de a împărți elevilor mâncarea. A luat parte la cursurile ținute de Ovid Densusianu, Nicolae Iorga, Ion Bianu, Ion Bogdan, Mihail Dragomirescu. În anul al
Perpessicius () [Corola-website/Science/299023_a_300352]
-
facultate a primit o bursă lunară în urma unui concurs, iar cu sprijinul și recomandarea lui Ion Bianu, devine meditatorul nepoților lui Ion Ghica. În 1914 s-a căsătorit cu Alice Paleologu, o colegă de facultate. În 1914 obține licența în filologie romanică la Universității din București. A debutat cu schița „Omida - Din lumea celor care se târăsc”, o replică la volumul " Din lumea celor cari nu cuvântă" a lui Emil Gârleanu. Schița a fost semnată cu pseudonimul Victor Pribeagu și a
Perpessicius () [Corola-website/Science/299023_a_300352]
-
din cele mai utile. Cu cele mai bune sentimente și salutări cordiale. Const. Ciopraga P.S.În caz că acceptați, vă rog dați un telefon responsabilei de carte, tov[arășa] Maria Simionescu, care vă va aduce volumul. [Tovarășului profesor Dumitru Micu, Facultatea de Filologie - Catedra „Literatură Română”, București; Expeditor - Constantin Ciopraga, Strada Golia, nr. 10, Iași]. * 25 apr[ilie] 1965 Dragă tovarășe Micu, Îmi reproșez de mult timp întârzierea acestui răspuns, care nu vreau să fie protocolar, ci să comunice, odată cu mulțumirile cele mai
Epistolograful Const. Ciopraga by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3922_a_5247]
-
(n. 29 martie 1941 - d. 31 august 2012) a fost o poetă din România. a urmat cursurile Facultății de Filologie, Universitatea din București, obținând licența în 1970. Între 1974 și 1989 a fost redactor la revista "Amfiteatru". Din 1990 a lucrat ca redactor la "România literară", unde a semnat rubrica de corespondență „Post-restant“. Constanța Buzea s-a căsătorit în 1961
Constanța Buzea () [Corola-website/Science/317583_a_318912]
-
de nenumărate ori să evadeze din plictisul studiilor legale, asistând la cursurile mai interesante ale științelor umaniste. În 1902, urmărește prelegerile intitulate " Întrebări fundamentale despre psihologia descriptivă" ale lui Anton Marty. În primăvara și vara anului 1903, studiază intens literatura, filologia și gramatica germană. Împreună cu Hugo Bergmann, student acum la chimie, Kafka devine membru al unei organizații universitare numite " Sala lecturilor și a dezbaterilor pentru studenții germani din Praga" ("Lese- und Redehalle der deutschen Studenten in Prag") al cărei scop este
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
(n. 11 noiembrie 1930, la Sikorzyce, lîngă Tarnów - d. 11 august 1991, Skierniewice) a fost un scriitor, poet, prozator și traducător polonez. A absolvit facultatea de filologie din cadrul Universității Jagiellone din Cracovia. Primele două volume de versuri, "Învăț să vorbesc" ("Uczę się mówić", 1953) și "Comparații" ("Porównania", 1954), publicate la Cracovia în timpul studiilor la Facultatea de Filologie a Universității Jagiellone (1949-1954), indicau prezenta manifestă a poetului în
Tadeusz Nowak () [Corola-website/Science/333261_a_334590]
-
scriitor, poet, prozator și traducător polonez. A absolvit facultatea de filologie din cadrul Universității Jagiellone din Cracovia. Primele două volume de versuri, "Învăț să vorbesc" ("Uczę się mówić", 1953) și "Comparații" ("Porównania", 1954), publicate la Cracovia în timpul studiilor la Facultatea de Filologie a Universității Jagiellone (1949-1954), indicau prezenta manifestă a poetului în rîndul tinerilor entuziaști. Volumul al treilea, "Prorocii pleacă" ("Prorocy już odchodzą", 1956), expune o imaginație și o tonalitate reflexiva. Al patrulea volum, "Cer de vicleiem" ("Jaselkowe niebiosa", 1957), consacră un
Tadeusz Nowak () [Corola-website/Science/333261_a_334590]
-
transformat în Școala Profesională Metalurgică Nr. 1 Arad. 1957-1959: Muncitor (frezor) la Întreprinderea de strunguri “Iosif Rangheț” din Arad și elev la liceul seral. 1956-1959: Elev al Liceului Moise Nicoară (fost “Ioan Slavici”) din Arad, secția serală. 1960-1965: Facultatea de Filologie a Universității Babeș-Bolyai din Cluj. 1971-1972: Curs postuniversitar al Facultății de ziaristică București. 2000 - a primit "ORDINUL ZIARIȘTILOR", Clasa I, cu "Insigna de aur" din partea Uniunii Ziariștilor Profesioniști din România (U.Z.P.) 2003 - "Premiul de Excelență Culturală pe anul
Emil Șimăndan () [Corola-website/Science/302411_a_303740]
-
Modern Russian Literature", care acoperă perioada de la Anton Cehov până în anii 1950, și un studiu biografic, "Tri lyubi Dostoyevskogo" („Trei iubiri ale lui Dostoievski”). El s-a întors în Italia într-o călătorie de cercetare, fiind angajat la Institutul de Filologie Slavă al Universității Sapienza, și, în 1954, a editat colecția "Modern Italian Short Stories". În 1954, în perioada de vârf a McCarthismului, el a apărut în fața Comitetului Jenner, respingând zvonurile cu privire la activitățile comuniste de la Colegiul Sarah Lawrence. El a colaborat
Mark Slonim () [Corola-website/Science/337619_a_338948]
-
1833-1898). Fratele său mai mare a fost germanistul Eugene Howard Babbitt (1859-1927). Frank Cole Babbitt a crescut la ferma părinților săi și a învățat în perioada 1885-1887 la o școală elementară. Începând din 1887 a studiat (ca și fratele său) filologia clasică la Universitatea Harvard, unde a obținut în 1890 diplomă de licență, iar în 1892 diploma de master. În perioada 1890-1895 a predat la o școală în Boston. În 1895 a obținut titlul de doctor în filologie cu teza "De
Frank Cole Babbitt () [Corola-website/Science/337084_a_338413]
-
și fratele său) filologia clasică la Universitatea Harvard, unde a obținut în 1890 diplomă de licență, iar în 1892 diploma de master. În perioada 1890-1895 a predat la o școală în Boston. În 1895 a obținut titlul de doctor în filologie cu teza "De Euripidis Antiopa"; lucrarea sa nu a fost niciodată publicată. La scurt timp după doctorat Babbitt a primit o bursă a Școlii Americane de Studii Clasice din Atena (ASCSA), ceea ce i-a permis să realizeze un stagiu de
Frank Cole Babbitt () [Corola-website/Science/337084_a_338413]
-
pseudonimul de poetă Ștefania Plopeanu. Părinții săi au fost Cojocaru Ilie și Cojocaru Elena, țărani săraci. După ce a absolvit școala generală în Plopeni (1951-1958), a continuat studiile la Liceul „Mihai Eminescu”, din orașul Constanța (1958-1962) continuând apoi cu Facultatea de Filologie, la Universitatea din București, secția limba și literatura română (1962-1967). Și-a luat licența în 1967 cu o lucrare despre "Filosofie și poezie la Lucian Blaga". A urmat apoi, la studii fără frecvență, Facultatea de limba franceză (1970-1974), fără a
Ștefania Mincu () [Corola-website/Science/328246_a_329575]
-
ofițeri în rezervă de la Ploiești. În vara anului 1936, aflat la Băița, lucrează la „Incantații”, ciclu liric ce se va regăsi în volumul de debut. În toamnă Ion Șiugariu se înscrie la Facultatea de Litere și Filosofie din București, (specialitatea Filologie modernă). În facultate a avut profesori pe Mihail Ralea, Tudor Vianu, D. Caracostea, Ion Petrovici ș.a. În martie 1938 debutează cu volumul „Trecere prin alba poartă”. Octav Șuluțiu va întâmpina acest volum cu un articol în Familia: În capitală va
Ion Șiugariu () [Corola-website/Science/328648_a_329977]
-
I, care voia să interzică scrierile în limba ebraică, cu excepția Bibliei. Reuchlin afirmă că textele interzise fac parte din patrimoniul cultural al omenirii. În Germania, umanismul a pregătit calea Reformei lui Martin Luther. Discipolul său, umanistul Philipp Melanchton, profesor de Filologie la Universitatea din Wittenberg, redactează prima formulare științifică a principiilor Reformei în lucrarea ""Loci communes rerum theologicarum"" (1521), iar în 1540 redactează "Confesiunea de la Augsburg". El dorea ca răspândirea Protestantismului să se realizeze cu mijloace pașnice și s-a străduit
Umanism () [Corola-website/Science/298679_a_300008]
-
critic literar, traducător, profesor de literatură comparată, critic de artă și istoric al artei. Membru al Academiei Române din 2004. Profesorul s-a născut la 13 mai 1931, în București. A urmat Colegiul „Sf. Sava” din București (1942-1950), apoi secția de filologie germanică a Facultății de Filologie din cadrul Universității din București, obținând diploma de licență în limba și literatura engleză în anul 1954. Lucrează ca redactor la Editura de Stat pentru Literatură și Artă (1954-1958), muzeograf la Muzeul de Artă al R.
Dan Grigorescu () [Corola-website/Science/302910_a_304239]
-
literatură comparată, critic de artă și istoric al artei. Membru al Academiei Române din 2004. Profesorul s-a născut la 13 mai 1931, în București. A urmat Colegiul „Sf. Sava” din București (1942-1950), apoi secția de filologie germanică a Facultății de Filologie din cadrul Universității din București, obținând diploma de licență în limba și literatura engleză în anul 1954. Lucrează ca redactor la Editura de Stat pentru Literatură și Artă (1954-1958), muzeograf la Muzeul de Artă al R. S. România (1960-1963) și ca
Dan Grigorescu () [Corola-website/Science/302910_a_304239]
-
S. România (1960-1963) și ca redactor-șef la Editura Meridiane (1963-1968). În 1968 este numit director al Direcției Artelor în Comitetul de Stat pentru Cultură și Artă. Din 1961, predă la Catedra de literatură universală și comparată a Facultății de Filologie din București, unde va fi titularizat profesor în 1990. A fost șeful Catedrei de literatură comparată la Facultatea de Litere din București între 1980 și 1984 și după 1990. A fost unul dintre discipolii academicianului Tudor Vianu. În anul 1969
Dan Grigorescu () [Corola-website/Science/302910_a_304239]