7,215 matches
-
în dezvoltarea epistemei, nu îi exploatează valențele de reprezentare a realității în ansamblul ei, ci doar pe cele specifice perspectivelor mitico-magice sau pulsionale. În 2001 într-o lucrare de sinteză, Philososphie des images 1, Jean Jacques Wunenburger corelează ideea de imaginar, imaginii surprinzând astfel majoritatea aspectelor în care imaginarul poate să se dezvolte. Totuși în cazul analizei realizate de filosoful francez trebuie să facem două precizări. Prima constă în faptul că Wunenburger ocolește cu intenție termenul de imaginar în lucrarea sa
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
reprezentare a realității în ansamblul ei, ci doar pe cele specifice perspectivelor mitico-magice sau pulsionale. În 2001 într-o lucrare de sinteză, Philososphie des images 1, Jean Jacques Wunenburger corelează ideea de imaginar, imaginii surprinzând astfel majoritatea aspectelor în care imaginarul poate să se dezvolte. Totuși în cazul analizei realizate de filosoful francez trebuie să facem două precizări. Prima constă în faptul că Wunenburger ocolește cu intenție termenul de imaginar în lucrarea sa, el nerealizând o identitate imaginar-imagine, lucru de altfel
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
corelează ideea de imaginar, imaginii surprinzând astfel majoritatea aspectelor în care imaginarul poate să se dezvolte. Totuși în cazul analizei realizate de filosoful francez trebuie să facem două precizări. Prima constă în faptul că Wunenburger ocolește cu intenție termenul de imaginar în lucrarea sa, el nerealizând o identitate imaginar-imagine, lucru de altfel de neconceput, ci doar reconsideră posibilitatea de cunoaștere a lumii prin imagine. Cea de-a doua este că lucrarea sa nu a aprofundat suficient valențele epistemice ale imaginii și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
consecințele acesteia pentru știință. Dar nu acesta a fost scopul lucrării. Ea integrează imaginea între celelalte posibilități de cunoaștere, oferind una dintre cele mai diverse și mai ample analize asupra acesteia. În fața unui paradox determinat de multitudinea de definiții date imaginarului care a determinat în loc de o clarificare a termenului o mai mare confuzie în ceea ce-l privește, nu avem o altă soluție decât să-l întărim prin introducerea unei noi definiții care, sperăm că este suficient de clară (bineînțeles că prin
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
prin introducerea unei noi definiții care, sperăm că este suficient de clară (bineînțeles că prin această speranță nu ne deosebim cu nimic de ceilalți autori, căci fiecare autor integru urmărește să emită o definiție clară universală și indubitabilă). Perspectiva privind imaginarul a fost sistematizată într-un Preambul al lucrării și care poate fi esențializat printr-o definiție concluzivă: Imaginarul reprezintă totalitatea imaginilor pe care le avem despre lume, indiferent de forma pe care o adoptă acestea, ordonate într-un complex cognitiv
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ne deosebim cu nimic de ceilalți autori, căci fiecare autor integru urmărește să emită o definiție clară universală și indubitabilă). Perspectiva privind imaginarul a fost sistematizată într-un Preambul al lucrării și care poate fi esențializat printr-o definiție concluzivă: Imaginarul reprezintă totalitatea imaginilor pe care le avem despre lume, indiferent de forma pe care o adoptă acestea, ordonate într-un complex cognitiv amplu, dinamic și interactiv. Aceste imagini se dezvoltă ca urmare a interacțiunilor eu lume și nu se rezumă
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
auditivă, ci se construiesc pe baza unui întreg univers social, cultural, cognitiv, educațional. Din convergența imaginarelor individuale se dezvoltă un complex ontic cu "viață" proprie, independentă de voința individuală. Diada individ-societate se transformă în acest context în triada individ - societate - imaginar în care fiecare entitate se află în strânsă relație cu cealaltă (o simbioză), dar nici una dintre entități nu o poate determina pe cealaltă în mod radical. În această relație imaginarul este într-un proces de transformare cu momente de maxim
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
individ-societate se transformă în acest context în triada individ - societate - imaginar în care fiecare entitate se află în strânsă relație cu cealaltă (o simbioză), dar nici una dintre entități nu o poate determina pe cealaltă în mod radical. În această relație imaginarul este într-un proces de transformare cu momente de maxim și minim. Indiferent de gradul de dezvoltare al imaginarului acesta nu are existență decât în univers uman, în percepție individuală și corelare socială. Această definiție este holistică, eliminând opozițiile imaginar-știință
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
relație cu cealaltă (o simbioză), dar nici una dintre entități nu o poate determina pe cealaltă în mod radical. În această relație imaginarul este într-un proces de transformare cu momente de maxim și minim. Indiferent de gradul de dezvoltare al imaginarului acesta nu are existență decât în univers uman, în percepție individuală și corelare socială. Această definiție este holistică, eliminând opozițiile imaginar-știință, imaginar-rațional, integrând știința ca imagine rațională a lumii. Aceasta este ideea de imaginar pe care o dezvoltă și care
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Indiferent de gradul de dezvoltare al imaginarului acesta nu are existență decât în univers uman, în percepție individuală și corelare socială. Această definiție este holistică, eliminând opozițiile imaginar-știință, imaginar-rațional, integrând știința ca imagine rațională a lumii. Aceasta este ideea de imaginar pe care o dezvoltă și care se regăsește în titlul lucrării. Corelarea imaginarului cu știința, chiar dacă poate fi urmărită ca o prelungire a curentului de gândire în care se regăsește și Amos Funkenstein 2 prin lucrarea sa Teologie și imaginație
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
univers uman, în percepție individuală și corelare socială. Această definiție este holistică, eliminând opozițiile imaginar-știință, imaginar-rațional, integrând știința ca imagine rațională a lumii. Aceasta este ideea de imaginar pe care o dezvoltă și care se regăsește în titlul lucrării. Corelarea imaginarului cu știința, chiar dacă poate fi urmărită ca o prelungire a curentului de gândire în care se regăsește și Amos Funkenstein 2 prin lucrarea sa Teologie și imaginație științifică, sensul în care folosim acest termen este diferit. El se referă la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și imaginație științifică, sensul în care folosim acest termen este diferit. El se referă la totalitate imaginilor raționale despre lume, imagini prin care încercăm să descriem i-mediatul3 și, în mod special, natura. Astfel știința este una dintre componentele culturale ale imaginarului, devenind imaginea dominantă din perioada modernă. Pe lângă ideea de imaginar științific mai trebuie prezentată ideea de cenzură a imaginarului, care, în acest context teoretic, are conotații specifice. În evoluția sa imaginarul variază, ca modalitate de prezentare, de la forme simple, pure
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
diferit. El se referă la totalitate imaginilor raționale despre lume, imagini prin care încercăm să descriem i-mediatul3 și, în mod special, natura. Astfel știința este una dintre componentele culturale ale imaginarului, devenind imaginea dominantă din perioada modernă. Pe lângă ideea de imaginar științific mai trebuie prezentată ideea de cenzură a imaginarului, care, în acest context teoretic, are conotații specifice. În evoluția sa imaginarul variază, ca modalitate de prezentare, de la forme simple, pure în care imaginea are o încărcătură simbolică redusă și reprezintă
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
lume, imagini prin care încercăm să descriem i-mediatul3 și, în mod special, natura. Astfel știința este una dintre componentele culturale ale imaginarului, devenind imaginea dominantă din perioada modernă. Pe lângă ideea de imaginar științific mai trebuie prezentată ideea de cenzură a imaginarului, care, în acest context teoretic, are conotații specifice. În evoluția sa imaginarul variază, ca modalitate de prezentare, de la forme simple, pure în care imaginea are o încărcătură simbolică redusă și reprezintă i-mediatul într-o formă apropiată de acesta, la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
natura. Astfel știința este una dintre componentele culturale ale imaginarului, devenind imaginea dominantă din perioada modernă. Pe lângă ideea de imaginar științific mai trebuie prezentată ideea de cenzură a imaginarului, care, în acest context teoretic, are conotații specifice. În evoluția sa imaginarul variază, ca modalitate de prezentare, de la forme simple, pure în care imaginea are o încărcătură simbolică redusă și reprezintă i-mediatul într-o formă apropiată de acesta, la imagini care se multiplică prin interpretare și construcții conotative simbolice, devenind confuze
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
care se multiplică prin interpretare și construcții conotative simbolice, devenind confuze și pierd legătura cu i-mediatul. Această variație determină apariția unei încărcături de imagini ce implică o suprasaturație a cărei necesitate intrinsecă constă într-o acțiune de cenzură a imaginarului existent. Transformările la nivelul imaginarului ne pot ajuta să identificăm anumite linii culturale evolutive, ciclice, care se întretaie pentru a crește unele din altele. În istoria culturii un astfel de moment de final și început de ciclu este cel de la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și construcții conotative simbolice, devenind confuze și pierd legătura cu i-mediatul. Această variație determină apariția unei încărcături de imagini ce implică o suprasaturație a cărei necesitate intrinsecă constă într-o acțiune de cenzură a imaginarului existent. Transformările la nivelul imaginarului ne pot ajuta să identificăm anumite linii culturale evolutive, ciclice, care se întretaie pentru a crește unele din altele. În istoria culturii un astfel de moment de final și început de ciclu este cel de la începutul secolului al XVII-lea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
pot ajuta să identificăm anumite linii culturale evolutive, ciclice, care se întretaie pentru a crește unele din altele. În istoria culturii un astfel de moment de final și început de ciclu este cel de la începutul secolului al XVII-lea când imaginarul renascentist este cenzurat pentru a permite un nou început. Atunci începe ciclul epocii moderne, epocă ce va fi dominată de raționalitatea științifică. În acest context putem vorbi despre o cenzură a imaginarului științific la începutul modernității axată pe secolul al
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
cel de la începutul secolului al XVII-lea când imaginarul renascentist este cenzurat pentru a permite un nou început. Atunci începe ciclul epocii moderne, epocă ce va fi dominată de raționalitatea științifică. În acest context putem vorbi despre o cenzură a imaginarului științific la începutul modernității axată pe secolul al XVII-lea, cenzură ce surprinde toate aspectele imaginarului. Inițial putem să identificăm o cenzură religioasă reprezentată de reformă, o cenzură metodică pe care o realizează Francis Bacon, René Descartes și nu numai
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
nou început. Atunci începe ciclul epocii moderne, epocă ce va fi dominată de raționalitatea științifică. În acest context putem vorbi despre o cenzură a imaginarului științific la începutul modernității axată pe secolul al XVII-lea, cenzură ce surprinde toate aspectele imaginarului. Inițial putem să identificăm o cenzură religioasă reprezentată de reformă, o cenzură metodică pe care o realizează Francis Bacon, René Descartes și nu numai, o cenzură metafizică realizată în primul rând de René Descartes, o cenzură a imaginii asupra cosmosului
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
a lui Giordano Bruno. Pentru a surprinde această evoluție cât mai bine, am structurat ideile în următorul fel. Într-un micro-capitol pe care l-am denumit preambul (motivat de faptul că acesta iese din structura liniară a cărții) am definit imaginarul din perspectiva personală, urmărind în sinteză viziunea de ansamblu privind imaginarul și părțile componente ale acestuia. Primul capitol Imaginarul la începutul secolului al XVII-lea și necesitatea cenzurii surprinde imaginea asupra lumii la începutul secolului al XVII-lea, descriind pe
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
bine, am structurat ideile în următorul fel. Într-un micro-capitol pe care l-am denumit preambul (motivat de faptul că acesta iese din structura liniară a cărții) am definit imaginarul din perspectiva personală, urmărind în sinteză viziunea de ansamblu privind imaginarul și părțile componente ale acestuia. Primul capitol Imaginarul la începutul secolului al XVII-lea și necesitatea cenzurii surprinde imaginea asupra lumii la începutul secolului al XVII-lea, descriind pe scurt bucla de imaginar ce se dezvoltă începând cu primii ani
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
un micro-capitol pe care l-am denumit preambul (motivat de faptul că acesta iese din structura liniară a cărții) am definit imaginarul din perspectiva personală, urmărind în sinteză viziunea de ansamblu privind imaginarul și părțile componente ale acestuia. Primul capitol Imaginarul la începutul secolului al XVII-lea și necesitatea cenzurii surprinde imaginea asupra lumii la începutul secolului al XVII-lea, descriind pe scurt bucla de imaginar ce se dezvoltă începând cu primii ani ai Evului Mediu și terminând cu epoca Renașterii
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
urmărind în sinteză viziunea de ansamblu privind imaginarul și părțile componente ale acestuia. Primul capitol Imaginarul la începutul secolului al XVII-lea și necesitatea cenzurii surprinde imaginea asupra lumii la începutul secolului al XVII-lea, descriind pe scurt bucla de imaginar ce se dezvoltă începând cu primii ani ai Evului Mediu și terminând cu epoca Renașterii. Metodologic acest capitol este descriptiv, descrierea acestei imagini era absolut necesară pentru a înțelege necesitatea cenzurii și modul în care aceasta a funcționat. La aceste
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
descriptive de natură istorică se adaugă componente punctuale, specifice unei scurte istorii a gândirii și culturii umane având în interiorul său spicuite cele mai importante momente, într-o structură care să reliefeze ideea principală a cărții. Capitolul al II-lea Cenzura imaginarului și începutul modernității identifică elementele specifice cenzurii imaginarului elemente care declanșează transformările de epistemă prin care se face trecerea de la gândirea renașterii la cea de început de modernitate. Prima și cea mai complexă formă de cenzură este cea religioasă care
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]