1,620 matches
-
pe marii juriști ai Republicii și, nemulțumit, adugă usturător că Roma avea nevoie de așa ceva. Lui Gajus însă, descoperirea tragicei istorii a familiei sale, începută fragmentar în castrum și completată mai apoi cu mărturisirile șovăielnice ale multor glasuri diferite, îi insuflase o furioasă energie a supraviețuirii și o implacabilă, deși confuză, dorință de răzbunare pentru viitor. Dacă cineva pomenea de familia lui Calpurnius Piso, părea că nu aude. „Îmi scapă“, gândea preceptorul Zaleucos. „Mintea lui o apucă pe căi pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
care a scris versurile: „Cu prostul neșcolarizat, / Te cerți un pic și ai scăpat/ Dar duci o luptă colosală/ Cu prostul, care are școală.” Atunci nu numai că au votat ei, cu cele mai reacționare forțe, complet antiromânești, dar au insuflat și generației tinere deviația lor tâmpită, așa că au reușit să scoată câteva generații de „monstruleți”, care nu au patrie, nu au mamă, nu au idealuri ci doar o ură nemotivată, în nici un fel, pe tot ce consideră ei cu slabele
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
facultate! - Mulțumesc nea Gheorghe, sper să am noroc să reușesc, că de pregătit, sunt pregătit. A urmat înscrierea la facultate. George se pregătise pentru fizică, îi plăcea încă de la școala generală această materie, a avut un profesor care le-a insuflat băieților dragostea de fizică iar liceul îl făcuse la real, având ca diriginte chiar pe profesorul de fizică. Acesta era exigent dar în același timp un tip de treabă și glumeț. Cum intra în clasă, spunea: - Bonjour mes élèves! -Bonjour
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
și asupra dascălilor. Albul aduce lumina, bunătatea și inocența în sufletele tuturor. De aceea noi, copiii suntem atât de puri, atât de sinceri, de deschiși și de rafinați. Galbenul este culoarea atât de dragă nouă pentru că reprezintă soarele, care ne insuflă energia pozitivă în fiecare zi. Datorită lui suntem atât de spontani și de veseli, cum le stă bine unor copii fericiți. Violetul, culoarea regalității, a puterii, a luxului apare frecvent în școala mea. Și știți de ce? Pentru că suntem puternici și
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Dar există motive temeinice pentru care un cap al haitei are parte de recunoașterea și supunerea tuturor. Nu e vorba numai de forță și hotărîre pe care Arus le avea din belșug. Bizuindu-te doar pe frica pe care o insufli, nu poți cîrmui o haită de lupi. Arus știa asta și era, înainte de toate, un neîntrecut cunoscător al naturii animale, un conducător drept și înțelept. El a fost primul care s-a apropiat de Lupino atunci, în străfundurile pădurii. Arătarea
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
-și petreacă fără ea ceasurile dinaintea plecării. Și împreună porniră printre copaci, veselindu-se de vremea bună și de zborul amețit al gîzelor trezite din amorțeală. Copiii se zbenguiră fericiți. Primăvara care se străduia să pună stăpînire peste pădure le insufla energie. Și Hana era veselă de bucuria copiilor și de căldura binecuvîntată a soarelui. Dacă avea s-o țină așa, în trei-patru zile n-ar mai fi rămas zare de omăt pe sub copaci. Curînd, Hana simți că se întîmplă ceva
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
noi pe aceasta ca un principiu sălbatic care nu are ce face cu o cunoaștere care nu este a sa și care, din câte știe despre ceea ce este, se supune altor legi decât acelora pe care încercăm să i le insuflăm în tratatele științelor pozitive. Ea nu le opune veleități, visuri, ci realitatea pură și simplă, cea care produce cuplurile și societățile și nu încetează a le produce, aruncându-le înainte către propria lor cultură, care este cea a Dorinței o
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
maeștri strălucește și În Înțelepciunea cu care urmăresc frumusețea, care e o parte atât de Însemnată a lumii create? V-o spune unul care a experimentat frumusețile din mai toate porturile Mediteranei. Cine e femeia aceea? Întrebă poetul, Încercând să insufle Întrebării un ton indiferent. În glasul și În privirea lui Agostino lucea scânteia dorinței. — A sosit la Florența nu de mult, din tărâmuri Îndepărtate. Ai văzut cum arată? Se spune că s-a numărat printre refugiații de la San Giovanni d
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
părerea dumitale, această forță ce pare să prevaleze asupra oricărei Înțelegeri a rațiunii? — Mai Întâi, interveni Bruno Ammannati, e nimerit să vorbim despre o forță? Sau nu ar fi mai bine să definim iubirea ca fiind o slăbiciune a minții, insuflată de fuga precipitată a spiritelor vitale? Oare dragostea e ceva care se adaugă, ca o virtute, iradiind prin forța proprie din obiectul iubit, ori e o boală nevindecabilă ce sărăcește spiritele? Între timp, din fundul tavernei ajungea sunetul tobelor ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
aer în piept pentru ultima oară. D'Arrast îl apucă strâns de brațe și-l ridică așa cum ai ridica un copil. Îl ținea în picioare, lipit de el. Ușor aplecat, îi vorbea în față, ca și cum ar fi vrut să-i insufle întreaga lui putere. Bucătarul, însângerat și plin de pământ, se desprinse însă de el, după câteva clipe, pe chip cu o expresie rătăcită. Clătinându-se, se îndreptă către piatră, pe care ceilalți începuseră s-o ridice. Dar se opri, uitându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
vedere și fără de auz. Mirosul să-mi lipsească, nici sete de iubire, Să fiu un boț de-argilă, un bolovan confuz. Avea-vei tu putere să modelezi din mine, Cu razele-ți din suflet, cu ochii, cizelând? Putea-vei să insufli de-acum în nemurire, în inima-mi pustie, IUBIRE, doar iubind? Simți-vei cum din mine tresar a vieții unde, Trascedentale umbre de galaxii apuse? Vedea-vei cum din ochii-mi consum simțiri fecunde, Puzderii, goluri negre, iubirilor impuse? Să
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
invizibil, liniștit, amorf - și totuși, pătrunde peste tot. Qi adoptă multe forme diferite în cadrul sistemului uman. Forma de bază se numește yüan-qi, adică „energie primordială”. Aceasta se referă la explozia inițială de energie care are loc în timpul concepției și care insuflă viață în fătul din uter. Yüan-qi poate fi comparată cu energia potențială existentă într-o baterie. Aceasta începe să se împrăștie din momentul nașterii și viteza pierderii acestei energii determină durata de viață. Unul dintre motivele pentru care copiii sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
se petrece și cu celelalte aspecte ale vieții omenești despre care spunem că, pentru a fi cunoscute sau trăite cu adevărat, cer o anumită artă - un anume factor pur personal sau creator, aflat În interiorul nostru, dincolo de puterea de a-l insufla prin predare și rețete sau de a-l prezice prin știință. Încercările de a oferi rețete sau de a stabili formule cu privire la practică sau desfătare sunt Întotdeauna cu doua tăișuri, deoarece Întrebarea se pune nu atât dacă ele ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
se dezvinovățească pentru faptul că nu sunt destul de ticăloși? Mințea, evident. După care, ca să se liniștească, s-a culcat pe iarbă, privind cerul fără să mai zică nimic. Pățania lui Dinu a avut un efect ciudat asupra mea; mi-a insuflat o vitejie dementă. Vroiam acum să-i dovedesc că eu eram clădit dintr-o altă fibră. M-am întors spre mlaștină. Cerbii ridicau disperați boturile în sus ca să respire și se zbăteau ca să iasă la suprafață. Noroiul nu ierta, urca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
într-un amestec de tandrețe și o distanță ce provenea din libertate, un fel de transă a plăcerii și o conștiință, luciditate ce ne însoțea tot timpul, cu o penetrare delicată (în acel moment el privindu-mă în ochi și insuflându-mi siguranță, ochii mei lăcrimând și oferind o interacțiune și mai intimă, mai exteriorizată, pe rând amândoi eram la verticală, eu cu spatele la canapea, în genunchi, apropierea deveni maximă, eu apăsându-mi unghiile în carnea lui, încet și emotiv, reținut totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
ascultase, parcă nici nu o auzise. Se descurcase și singură în pădurea necunoscută și întunecată să găsească drumul de întoarcere spre căsuța bunicilor prietenei ei, dar nu pentru asta avea nevoie de el. Avea nevoie de îmbrățișarea aceea care-i insuflase siguranță, în care trăise ceea ce nu mai simțise în brațele altui bărbat. Și nu era vorba de dorința pe care reușise să o trezească în ea, era mult mai mult de atât. Îi lega ceva mult mai profund, un sentiment
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
Veniamin V. Boțoroga Poezie-n miez de noapte Pentru suflet am promis, Ascultând tăcerea-n șoapte, Fac somnului compromis. Și mă rog cu stăruință Să-mi insufle Domnul vers Și prin roade de credință Să-mplinesc acest demers! Inima deschisă așteaptă Să primească har divin, Iar în minte se deșteaptă Versuri, rime care vin. Un răspuns la rugăciune Văd în poezia mea, Noaptea s-a întâmplat minune
CĂLĂTOR SPRE VEȘNICIE by Veniamin V. Boțoroga () [Corola-publishinghouse/Imaginative/540_a_831]
-
retrage din activitate spre patruzeci de ani, avînd În față o jumătate de secol de trîndăvie. Un miliard de balcoane cu fața la soare. Totuși, ar Însemna și-un adio spus războaielor și ideologiilor. Dar cum mai energizezi oamenii, cum le mai insufli simțul apartenenței la comunitate? O lume Întreagă trîndăvind cu burta-n sus e vulnerabilă În fața oricărui prădător viclean. Pentru o castă profesională, politicile sînt simplă distracție, iar pe noi, ceilalți, nu reușesc să ne incite. Convingerile religioase solicită un enorm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
nimic nu-i ridică moralul ostășimii mai dihai ca o „crimă de război“. E groaznic să zici așa ceva, dar crimele de război au și ele o parte pozitivă. Păcat că n-am putut să rămîn mai mult, poate reușeam să insuflu și niște curaj În colonia aia. — A trebuit să pleci? — După un an. Colonelul m-a rugat să-mi dau demisia. Unul dintre sergenții chinezi sărise calul cu entuziasmul. — N-a gustat ideea că lua parte la un... experiment psihologic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
a celor mai banale invenții datorate științei moderne vine din ignoranța În care Îi lăsăm să se afunde pe micii proprietari! Eleganța este În toate. Ei i se datorează pornirea unei națiuni de a fi mai puțin săracă, ea Îi insuflă gustul pentru lux, fiindcă o importantă axiomă sună așa: X Averea pe care o dobândim este pe măsura nevoilor pe care ni le Încurajăm. Ea asigură (este vorba tot despre eleganță) un aspect mai pitoresc unui ținut, după cum Îmbunătățește și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
privește, două motive serioase să mă bat. Cel dintâi era subtila chemare în ajutor pe care mi-o lansase Mariam în drum spre Meknès, a cărei îngrijorare discretă abia acum o măsuram. Cel de-al doilea era Marea Recitare, care insuflase adolescenței mele mândria de a cunoaște preceptele Credinței și voința de a nu lăsa ca ele să fie călcate în picioare. Pentru a înțelege ce este Marea Recitare în viața unui credincios, trebuie să fi trăit la Fès, oraș al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Este adevărat că Anglia anunțase Guvernul din Lisabona că nu vede cu ochi buni nici o "aventură militară". Este adevărat, de asemenea, că izbucnirea revoluției bolșevice însuflețise puținele nuclee comuniste care se organizaseră în Portugalia, iar victoria Aliaților asupra Puterilor Centrale insuflase forțe noi democrației portugheze; toate greșelile și excesele care o compromiseseră în 1917 începeau să fie uitate în iarna anului 1919. În fața continuei agitații demagogice, garnizoanele militare din Porto și Lisabona se răscoală, la 19 și 22 ianuarie. Foarte repede
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
dintr-un sit arheologic în altul. Simțeam dacic în acei ani, chiar mai profund, pelasgic, cu bucăți de suflet part și trăiri îndepărtat himalayene, fiind la curent cu noile discuții care se purtau pe eternul și fascinantul drum al strămoșilor. Insuflat de acea viziune de la „Mureșul“, porneam adeseori spre biserica spovedaniei mele. Ca un făcut, mereu mă opream în câte o crâșmă, ivită ademenitor în calea mea, anume parcă spre a-mi încerca tăria hotărârii de a mă spovedi. Eram slab
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
acel dintotdeauna greu, copleșitor, nou pas întru coborâre. Biblioteca, într-un minunat fel, cu blândețe și statornică îngăduință, mi-a îndrumat pașii spre drumul care duce spre Dumnezeu. Ea m-a făcut să mă simt al Dumnezeirii. Ea mi-a insuflat curajul de a crede că sunt vegheat de Dumnezeu. Că răul Lumii, oricât de grozav ar fi el, îl pot îndura atâta timp cât cred și mă rog. Biblioteca m-a învățat profunzimea sentimentului de rugă. A învinsului rugă. A smeritului rugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
gânduri am plecat spre casă. În stația troleibuzelor, chiar în fața restaurantului „Cișmigiu“, aceeași necunoscută forță care îți aduce uneori cele mai imperative gânduri și cele mai năvalnice dorințe, silindu-te să le urmezi fără nici o putință de refuz, mi-a insuflat convingerea că, înainte de a-i adresa invitația Esterei, ar fi fost necesar să inspectez terenul viitoarei întâlniri de adio. Să văd cum este în restaurant, să nu mă simt străin de tot când voi veni cu ea, să mă fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]