2,334 matches
-
împotriva lor. Șansele mici de reușită îl făceau mai atrăgător decât fusese săptămâni întregi. Chiar în spatele echipei studențești de filmare, pe un scaun tras în mod deliberat ca să nu apară în cadru, stătea Barbara Gillespie. La vederea ei, Karin se neliniști - lumi incompatibile. —Aia e Barbara, îi spuse ea lui Daniel. Barbara a lui Mark. Ce părere ai? — Ah! Daniel tresări. —Nu ți se pare că are ceva? Un fel de aură? Stai liniștit; fii sincer. — Pare foarte... stăpână pe ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de pe scaun și a dat televizorul mai tare. Francesco era înalt și frumos, un pic semăna cu tata. Când Francesco mă lua în brațe, mi se părea că m-am urcat într-un copac. Francesco n-avea logodnică, asta o neliniștea pe signora Maria. Fusese dezamăgit în dragoste, îi povestise ea tatei. Eu nu știam cum vine asta, căci în general te dezamăgesc numai notele proaste, iar Francesco terminase școala de mult. Așa că l-am întrebat pe tata. El mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
copacilor, când îi mănâncă pielea. Pe el trebuie să-l fi mâncat între picioare, fiindcă a luat mâna fetei și a dus-o acolo, iar ea părea de acord să-i dea ajutor, ca să scape de mâncărime. Băiatul își mișca neliniștit mâinile pe sub bluza fetei, încolo și-ncoace, parcă nu s-ar fi dumerit prea bine ce are de făcut cu ce ascundea ea acolo. M-am strecurat mai aproape și am auzit-o spunând ceva. Vorbea peltic. Era Antonia. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
examen, ușurat și puțin tulbure. Acasă l-am rugat pe tata să-mi dreagă fermoarul. În ziua aceea descoperisem că picioarele, brațele și burta unei femei nu sunt cu nimic mai prejos decât sânii. În zilele următoare am fost foarte neliniștit și am căutat-o pe Lea în tot orașul. Mergeam prin piață, miroseam peștele și căpșunele și aș fi dorit mai curând s-o miros pe Lea, să-i privesc pulpele și călcâiele cum se ridicau brusc în mers, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
am avut voie, numai că au uitat să închidă ușa. Tata vorbea aproape în șoaptă. Dar, când ai timp de mai mulți ani același tată, te deprinzi să-i înțelegi și șoptitul. În ziua aceea, toți trei am fost foarte neliniștiți și eu așteptam la școală să se deschidă deodată ușa clasei și să vină unii ca să mă ia. Până la urmă, se pare că povestea cu disidența va deveni totuși o realitate. Cu singura deosebire că acum toți trei vom căra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
a băgat întregul profit de 100.000 de lire în firmă. În urma acestei investiții, se așteptau la venituri mari. Asta anula argumentele lui Kieran, care spunea că nu-și permit să întemeieze o familie. Lisa frunzărea iar dosarul. M-am neliniștit. —Lisa, spune-mi că nu ai o listă cu tema „cum să faci un copil“. Aveam o presimțire cumplită că-mi va arăta grafice cu temperaturile și pozițiile favorabile. Nu m-am simțit niciodată confortabil vorbind în termeni ginecologici, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
calmant al ceaiului. M-am grăbit spre el și l-am luat de mâini. —Ascultă, Mark. E-n regulă. Știu totul! Kieran i-a spus Lisei și Lisa mi-a spus mie, așa că înțeleg acum de ce ai fost atât de neliniștit când am vorbit despre copii, deși îmi doresc să fi avut încredere în mine să-mi spui despre bani, dar oricum putem trece peste asta. Nici n-o să-ți vină să crezi cât pot câștiga cu origami și o să băgăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
poliția m-a întrebat dacă am vreo cheie de la apartamentul lui Lee și, în caz că așa era, dacă o vizitasem la prima oră a dimineții în care a murit. Nu puteam să-mi dau seama dacă această informație în plus a neliniștit-o. A ascultat în liniște, cu o concentrare aproape palpabilă; faptul că aș fi putut să ghicesc că fusese cineva în apartamenul lui Lee în dimineața aceea nu părea să o deranjeze mai mult decât restul lucrurilor pe care i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
profetului. — Dovezi, dovezi, de parcă nu s-ar ști că ghiaurul făcea ce vroia în țara sa, pentru că plătea cu aur? De ce nu aduni domnia ta dovezile? Și Damad Ali Pașa se întoarse spre marele agă al ienicerilor, care izbucni: — Noi suntem neliniștiți de arestarea lui Altîn Bei și de torturarea lui fără folos. De mai bine de două luni averea lui este scoasă la mezat pe piețele Istanbulului, tot de atunci există rapoarte asupra aurului confiscat la mazilire, și tot de atunci
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Eugen nu rîdea niciodată la ele. Pentru că, zicea genialul dramaturg, cei ce se ciomăgeau după paravan for mau o lume „stranie și neliniștitoare”! Să plîngi cînd ieși la joacă cu vecinii, să lăcrimezi la Scrisoarea pierdută și să fii Îngrijorat, neliniștit la Vasilache și Mărioara - iată atitudini nu la-ndemîna oricărui puști. Oricum, directorii teatrelor de copii ar trebui să mediteze la confesiunile cu pricina și pe viitor să mai bage-n repertorii și texte ceva mai relaxante, ca Titus Andronicus, Medeea
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
și aruncă o privire superficială pe balcon. Se pregătește să sară pervazul geamului, dar privirea lui reține mica cruciuliță de aur vizibilă pe pielea măslinie a umărului moartei. Cu coada ochiului caută spre seful său, dar acesta scormonește cu ochi neliniștiți palierul. Rapid, prinde mica bijuterie ascunzând-o imediat în buzunarul său. Nimeni șefu! Paștele și dumnezeii lor! înjură celălalt cu năduf. Au dat-o cotită. Dar pe unde? Pe cerul orașului se încrucișează reflectoarele mânuite febril de către cei de la antiaeriană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Altfel vreau să ajung la inima și la iertarea ta. Liviu continua să se scuze, să explice, să aducă argumente, dar Arm tăcea în continuare. Într-un târziu, când Liviu terminase ce avea de spus, tăcerea Armancăi începu să-l neliniștească. Dacă la început crezuse că îl ascultă cu atenție trebuia să admită că Arm îl asculta întotdeauna cu atenție, chiar dacă nu scăpa ocazia de a-i da replici ironice acum se gândea că ea ar fi trebuit să îndrepte spre
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Sunt un intelectual, nu o brută. Mângâindu-se astfel, coborî capul în piept și tresări. Din sertarul pe jumătate deschis al biroului se iveau un soldat de plastic și coperta vișinie a unei cărți de Sven Hassel. Închise sertarul, privind neliniștit în jur. Cine știe de câtă vreme stă deschis? Poate l-au văzut și soldații, la întrunire. Mă fac de râs. Coborî picioarele de pe birou și scoase din alt sertar un volum cartonat din Arta Războiului, altul din Principele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și nu-mi permit să fiu neprevăzător, spuse Frank încercând să zâmbească. Parcă doreați să-mi luați un interviu. Haideți în biroul meu. În vreme ce toată lumea se instala pe scaune, în picioare sau pe jos - toți soldații intrară în biroul șefului, neliniștiți de noua situație și întrucâtva depășiți de ea - Frank îl luă deoparte pe Mitch și schimbară în taină câteva cuvinte. Figura anxioasă de până atunci a caporalului își recăpătă trăsăturile sigure și, pe măsură ce asculta instrucțiunile comandantului, un zâmbet șiret i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nu vreau să iubesc pe Adela. Nimeni nu iubește când nu speră măcar inconștient să fie iubit. (De aceea numai "omul de pe stradă", nebun, se înamorează de regine.) Nu sper și nu doresc... Dar existența ei a început să-mi neliniștească inima... Și ea știe. Zâmbetul ei din unele momente, amestec încîntător de duioșie și ironie, nu-mi lasă nici o îndoiălă. Din cauza asta nu m-am dus la Piatra. Adela vine deseară. A plecat desigur din Piatra. E cald. E zăpușeală
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
voința, un fior subtil al vieții ei. Realitatea asta nouă, care începuse acum o jumătate de oră, mă uimea. Îi spusesem că o iubesc, mă lăsa s-o iubesc. Dacă aș fi vrut să-i sărut picioarele, care umblau acum neliniștite prin cerdac, sunt sigur că m-ar fi lăsat, atât de mult nu mai avea nici o voință în clipele acele. S-a împotrivit numai la un singur lucru. Cerîndu-i să-mi acorde o favoare, fără să i-o specific, și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
orice prețiozitate, de orice afectare. Ion NEGOIȚESCU, Istoria literaturii române, Editura Minerva, București, 1991, p. 126. Din 1911 datează niște Amintiri din copilărie și adolescență, publicate postum, în care se înfățișează ca un erotic precoce, cazuist, și cu un temperament neliniștit de revoluționar cu predispoziții fanatice, dar numai în idee. Amintirile sunt o mărturie esențială asupra mentalității tinerilor generoși de la finele secolului al XIX-lea, ai căror idoli erau materialiștii Moleschott, Vogt și Büchner, dar și Marx și Engels, Taine și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
brusc mi s-ar îngusta viața, am încercat eu să-i explic ciudata senzație, masându-mi locul care începuse să mă apese, în mijlocul pieptului. El se posomorî. Nu încercă deloc să mă îmbărbăteze, ci deveni meditativ, iar asta m-a neliniștit și mai mult. Hai să plecăm de-aici, i-am spus eu, căutând să scap de senzația aceea insuportabilă de verde care pusese stăpânire pe mine. Am început să ne plimbăm de-a lungul lacului, dar asta nu m-a
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
În raza de la lanterna cuiva, Îmi Încheiam mica mea confesiune „Știi?“ și, În Întuneric, trei sau patru fete cu părul sârmos dădeau din cap o dată și Își mușcau colțul buzelor și se uitau În altă parte. Nu știau. Uneori mă nelinișteam că brândușa mea avea o floare prea elaborată: nu o plantă perenă oarecare, ci o floare de seră, un hibrid botezat după creatorul ei, precum trandafirii. Iridescent Hellene. Palidul Olimp. Focul Grecesc. Dar nu - nu era În regulă. Brândușa mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Îmi ștergeam migălos ochelarii cu șervețele parfumate, scotoceam bibliotecile, scoțând cărțile aiurea... le răsfoiam, găseam însemnări vechi, unele chiar datate... mai beam un gât de cafea, mai piguleam niște bloguri, mai picneam pe mess vreo figurică... De câte ori suna telefonul mă nelinișteam: cine naiba putea fi? Aveam senzația că nimeni nu are ce să-mi comunice... Ce dreak să-mi spună? Mobilul mă deranja rar. Un ziarist... o ziaristă... mă întrebau bazaconii... le propuneam să-mi trimită întrebările pe net... De obicei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
agresivitate, mâinile la spate arată superioritate sau încredere, mâinile la gură arată minciuna. Prin componentele comunicării non-verbale putem descoperi dacă o persoană este sau nu de încredere, de exemplu primim semnale că nu putem avea încredere dacă acea persoană este neliniștită, zâmbește exagerat, evită privirea permanent nestabilind un contact vizual direct, are o atitudine “tăcută” ( text adaptat de la Education Through Human Toolkit). Gesturile însoțesc nu de puține ori mesajul verbal. De exemplu gestul reflex de a scoate ochelarii și de duce
Respect?nd, vom fi respecta?i by Otilia Rusu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84070_a_85395]
-
afla În București, de fapt oriunde În lume, fără Matthew, o Îngrozea. Ar fi vrut să poată opri timpul În loc, să nu se mai Întoarcă niciodată În New York. Tot ce-și dorea se afla acolo, În camera aceea. Se uită neliniștită la un ceas oval de pe perete. Secundele continuau să se scurgă una după alta, cu Încăpățânare. — E timpul să mergem, zise Matthew. Am rezervat o masă la un restaurant italienesc adorabil. Todd Îl știe. Sper să-ți placă. Restul serii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Întrebării. Dar dacă totuși, am ridicat acest material nu putea ajunge decât pe unul din șantierele mele În curs de execuție...! Mai doriți să știți altceva...?” “Nu-i adevărat...!” - strigă fiara sălbatecă. Am să-ți Împrospătez eu memoria, nu te neliniști. Te-ai prezentat la gestionarul Buga Niculae să ridici un transport de tablă zincată, acesta a Întocmit avizul de expediție care l’ai prezentat la ieșire pe poarta bazei după care a fost distrus, plătindu-i gestionarului Buga Nicolae jumătate
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
spirite obișnuiau să ia în posesie corpuri, torturându-le în feluri de neimaginat. Peste tot apăruseră oameni posedați, dominați de spirite impure, neputând să trăiască în lumină, hrănindu-se din întuneric. Când se apropia lumina, spiritele impure începeau să se neliniștească. Deodată se aprinseseră lumini mici. În razele lor se puteau vedea spiritele celor posedați, care încercau să se ascundă cum puteau. Erau atât de înghesuite unele în altele, încât puteau fi luate drept tufișuri sau scorburi de copaci. Dar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
vechiul Natanael“ din anii când era un elev oarecare, fără viitor, nu-l recunoșteau acum pe „noul Natanael“ care dorea să câștige totul în viață, acceptând eforturile pe care trebuia să le presteze pentru asta. Chiar și mama lui era neliniștită de schimbarea bruscă a fiului său. Se dusese la anticariat, unde dăduse peste Tua. - Nu e aici, i-a spus Tua. - Dacă nu e aici, atunci e la bibliotecă, bineînțeles, a suspinat mama lui Natanael. Băiatul ăsta mă scoate din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]