2,751 matches
-
Carol al VII-lea și ale lui Ludovic al XI-lea (1461-1483), se găsește formula tipică a absolutismului francez (Car tel est notre plaisir). Ludovic al XI-lea nu s-a temut de opoziția Statelor Generale, dimpotrivă, în perioada ridicării nobilimii impulsionată de Carol Temerarul, regele le va convoca de două ori. Adunarea Statelor Generale din Nord a început, cu timpul, să se confunde cu Statele Generale pentru toată Fran-ț. Se poate aprecia că în secolul al XV-lea, pe baza
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
antiregală), cele trei stări privilegiate reunite la Blois au hotărât că de atunci înainte "voința lor unanimă trebuie să-l oblige pe rege"204. Le Tiers états, care în Statele Generale se situa pe poziție de egalitate față de cler și nobilime (cu excepția adunării din anul 1357), a rămas tot timpul fidelă principiului independenței celor trei stări. Jean Bodin a demonstrat că în toate regatele creștine un vechi obicei impunea că două stări nu pot vota niciodată contra celei de-a treia
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
de un vot contra două ale stărilor privilegiate. Toate Caietele Stării a Treia consacră faptul că în Statele Generale votul trebuia să aibă loc individual și nu pe ordine/stări: aceasta era cheia Revoluției. În votul pe stări clerul și nobilimea ar fi avut două voturi, iar Starea a treia numai unul. În consecință, cele două ordine dominau Statele generale. În cazul votului individual, deputații Stării a treia ar fi fost siguri nu numai de realizarea echilibrului, ci și de faptul
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
numai de realizarea echilibrului, ci și de faptul că ar fi putut determina o majoritate, deținând poziția dominantă. În consecință, dacă se vota individual, pe persoane, Starea a treia, care obținuse dublarea numărului deputaților săi, fiind numeric tot atâția cât nobilimea și clerul al un loc, ar fi putut obține votarea revendicărilor. La 17 iunie deputații Stării a treia, reuniți sub președinția deputatului Bailly, considerând că ei reprezintă cel puțin 96% din națiune, se proclamă, la propunerea lui Sieyés Adunare națională
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
impozite pe domeniile lor. În anul 1439 impozitele extraordinare (aide, taille) votate pentru război au devenit ordinare, întrucât Statele Generale nu au profitat de "strâmtorarea" monarhiei pentru a-și asigura controlul asupra gestiunii veniturilor țării și, prin aceasta, îngrădirea absolutismului. Nobilimea, la rândul ei divizată, nu a reușit să impună o Cartă generală de privilegii la scara întregului regat. Marea Ordonanță, care impunea colaborarea permanentă a Statelor Generale cu monarhia, a fost repede anulată. Existența Statelor Generale provinciale a reprezentat, din
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
1285-1314) și Anglia lui Eduard I (1272-1307) instituțiile monarhice, concepția și practica puterii suveranului prezentau numeroase asemănări în drumul lor spre centralizare și unificare statală. Deosebirile se vor ivi pe parcursul dezvoltării instituțiilor centrale. Animată de spiritul feudal, războinică și nesupusă, nobilimea engleză va fonda, începând cu secolul al XIII-lea, ceea ce am putea numi "libertățile parlamentare". În Anglia monarhia avea caracter electiv, iar centrul guvernării era curia regis, alcătuită din principii "de sânge", din marii demnitari laici și ecleziastici și notabilii
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
vasalii suveranului-suzeran, de cele mai sigure resurse militare de pe continent 215. În perioada luptelor dinastice din 1135-1154 autoritatea centrală a slăbit. La începutul acestor lupte, în anul 1135, va fi semnată de către Stephan de Blois rege ales de Biserică și nobilime după moartea lui Henric I o primă Cartă care, recunoscând libertățile clerului și ale nobilimii, prevedea și "o mărginire a puterii regale de către Biserică și nobilime"216. Puterea regală se va consolida în perioada următoare, în timpul domniei lui Henric al
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
din 1135-1154 autoritatea centrală a slăbit. La începutul acestor lupte, în anul 1135, va fi semnată de către Stephan de Blois rege ales de Biserică și nobilime după moartea lui Henric I o primă Cartă care, recunoscând libertățile clerului și ale nobilimii, prevedea și "o mărginire a puterii regale de către Biserică și nobilime"216. Puterea regală se va consolida în perioada următoare, în timpul domniei lui Henric al II-lea Plantagenet (1154-1189). Reforma militară promovată de acesta, care permitea răscumpărarea serviciului militar, recrutarea
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
anul 1135, va fi semnată de către Stephan de Blois rege ales de Biserică și nobilime după moartea lui Henric I o primă Cartă care, recunoscând libertățile clerului și ale nobilimii, prevedea și "o mărginire a puterii regale de către Biserică și nobilime"216. Puterea regală se va consolida în perioada următoare, în timpul domniei lui Henric al II-lea Plantagenet (1154-1189). Reforma militară promovată de acesta, care permitea răscumpărarea serviciului militar, recrutarea mercenarilor și reforma judiciară prin care era extinsă competența justiției regale
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
domniei lui Ioan fără Țară (1199-1216) și Henric al III-lea (1216-1272). Henric al II-lea (1154-1189) și Richard I "Inimă de Leu" (1189-1199) au lăsat lui Ioan fără Țară o putere de necontestat. Coroana se afla în fruntea întregii nobilimi, interesată să îngrădească puterea regală și să participe la guvernare. Lupta pentru putere a fost, în esență, o luptă a monarhiei contra reprezentanților stărilor privilegiate, iar în final o luptă contra Parlamentului. Îngenuncheate de autoritatea lui Henric al II-lea
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
l-au dat baronii din nordul Angliei, refuzând să meargă în campania din Franța, cărora li s-au asociat clerul. Deși regele Ioan acordase la 12 noiembrie libertatea alegerilor canonice, Langton a înțeles că, disociind cauza Bisericii de cea a nobilimii, nu va putea menține libertățile clerului. Este expresia tipică a solidarității stărilor privilegiate, asociată în lupta contra regalității. În fața refuzului regelui de a le sancționa revendicările, baronii au recurs la cel mai înalt act de împotrivire: retragerea omagiului. Regele a
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
1215), care conține cea mai mare parte din articolele esențiale ale Magnei Charta. Negocierile ulterioare s-au purtat între arhiepiscopii de Canterbury și de Dublin, cu rol de mediatori, trimisul papei, consilierii laici și ecleziastici, de cealaltă parte fiind "toată nobilimea engleză". În ciuda datei oficiale (15 iunie 1215), Magna Charta Libertatum a fost sancționată la 19 iunie 1215. În acest fel, stările privilegiate l-au împiedicat pe rege să abuzeze în viitor de drepturile sale. Despotismul regal a fost îngrădit de
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
În ciuda datei oficiale (15 iunie 1215), Magna Charta Libertatum a fost sancționată la 19 iunie 1215. În acest fel, stările privilegiate l-au împiedicat pe rege să abuzeze în viitor de drepturile sale. Despotismul regal a fost îngrădit de marea nobilime, susținută de orășeni, de mica nobilime provincială și clerul superior, rezultatul fiind triumful unui Parlament colaborând cu regalitatea. Magna Charta a evidențiat spiritul de solidaritate care anima, după o jumătate de secol, "primele adunări"221. În esență acesta cuprindea prevederi
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
Magna Charta Libertatum a fost sancționată la 19 iunie 1215. În acest fel, stările privilegiate l-au împiedicat pe rege să abuzeze în viitor de drepturile sale. Despotismul regal a fost îngrădit de marea nobilime, susținută de orășeni, de mica nobilime provincială și clerul superior, rezultatul fiind triumful unui Parlament colaborând cu regalitatea. Magna Charta a evidențiat spiritul de solidaritate care anima, după o jumătate de secol, "primele adunări"221. În esență acesta cuprindea prevederi privind: libertățile Bisericii engleze (art.1
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
procedura reprezentării celor trei stări privilegiate în Parlament. Lupta constituțională a stărilor cu monarhia își va afla soluția pacifistă în timpul domniei lui Eduard I (1272-1307). Parlamentul din 1295, considerat Model Parliament, a consacrat practica de convocare a reprezentanților stărilor privilegiate: nobilimea, clerul și orașele. Inaugurând colaborarea regalității cu Parlamentul, regele va convoca, la fel ca și în anul 1265, doi cavaleri din fiecare comitat și doi deputați din fiecare oraș. Există însă o deosebire esențială, întrucât față de Parlamentul lui Simon de
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
Pole. Adunarea de la Shrewsbury al doilea packed Parliaments a anulat actele Parlamentelor din 1386 și 1387, transferând toate drepturile acestuia unei Comisii numită în întregime de monarh. Revolta stărilor privilegiate a reizbucnit violent. În anul 1399 o facțiune a "vechii nobilimi" a înlăturat pe ultimul rege Plantagenet, instaurând prin persoana lui Henric al IV-lea (1388-1413) dinastia de Lancaster. Schimbarea dinastică a fost urmată de cea a sistemului politic. Parlamentul și-a reluat locul important în stat, respingând orice "atac" asupra
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
perioadă de timp poziția alături de suveran. Creșterea puterii monarhice a declanșat reacții violente ale stărilor privilegiate. Ridicarea acestora a determinat și schimbări dinastice, ultima în timpul Războiului celor "Două Roze": de o parte dinastia de Lancaster (Trandafirul roșu), sprijinită de "vechea nobilime", de cealaltă parte familia York (Trandafirul alb), sprijinită de "noua nobilime", orășeni și burghezie. La jumătatea secolului al XIV-lea transformările economice au produs mutații importante în rândul stărilor, semnificativă fiind apariția noii nobilimi, orientată spre exploatarea domeniului pentru piață
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
reacții violente ale stărilor privilegiate. Ridicarea acestora a determinat și schimbări dinastice, ultima în timpul Războiului celor "Două Roze": de o parte dinastia de Lancaster (Trandafirul roșu), sprijinită de "vechea nobilime", de cealaltă parte familia York (Trandafirul alb), sprijinită de "noua nobilime", orășeni și burghezie. La jumătatea secolului al XIV-lea transformările economice au produs mutații importante în rândul stărilor, semnificativă fiind apariția noii nobilimi, orientată spre exploatarea domeniului pentru piață și către alianța cu orășenimea și burghezia în formare 239. Războiul
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
Lancaster (Trandafirul roșu), sprijinită de "vechea nobilime", de cealaltă parte familia York (Trandafirul alb), sprijinită de "noua nobilime", orășeni și burghezie. La jumătatea secolului al XIV-lea transformările economice au produs mutații importante în rândul stărilor, semnificativă fiind apariția noii nobilimi, orientată spre exploatarea domeniului pentru piață și către alianța cu orășenimea și burghezia în formare 239. Războiul a durat 30 de ani (1455-1485), încheindu-se odată cu domnia lui Richard al III-lea (1483-1485), instaurarea puternicei dinastii a Tudorilor și restabilirea
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
pildă, sub regele Eduard al IV-lea (1461-1470, 1471-1483), Parlamentul a devenit un simplu organ executiv al voinței suveranului. De aceea, în perioada 1475-1483 regele l-a convocat doar de două ori. Deși la început rezerva Parlamentului și comploturile "vechii nobilimi" înfățișau un debut de domnie firav, din anarhia provocată de Războiul celor "Două Roze", sub domnia Tudorilor, se va naște o nouă Anglie, cu o monarhie puternică. Consolidarea ei se va produce după anul 1502. Henric al VII-lea (1485-1509
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
loc în perioada dintre secolele al XI-lea și al XV-lea. Spre sfârșitul secolului al XIII-lea, când lupta de recucerire (reconquista) era aproape încheiată, evoluția spre unificare și centralizare a fost oprită de conflictele interne, provocate de marea nobilime și rivalitatea statelor ce o compuneau: Regatele spaniole ale Leonului, Castiliei, Navarei și Aragonului și Regatul Portugaliei. În acest context se constituie instituțiile fundamentale ale Spaniei medievale, între care Adunările de stări și municipalitățile ocupă un loc foarte important. În
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
statelor ce o compuneau: Regatele spaniole ale Leonului, Castiliei, Navarei și Aragonului și Regatul Portugaliei. În acest context se constituie instituțiile fundamentale ale Spaniei medievale, între care Adunările de stări și municipalitățile ocupă un loc foarte important. În rândul stărilor, nobilimea era divizată: marii nobili și mica nobilime, care reprezenta principala forță militară; clerul stăpânea domenii întinse și avea o puternică influență în viața societății spaniole; orașele erau bogate și desfășurau o activitate comercială și meșteșugărească deosebită, fiind guvernate de adunări
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
Leonului, Castiliei, Navarei și Aragonului și Regatul Portugaliei. În acest context se constituie instituțiile fundamentale ale Spaniei medievale, între care Adunările de stări și municipalitățile ocupă un loc foarte important. În rândul stărilor, nobilimea era divizată: marii nobili și mica nobilime, care reprezenta principala forță militară; clerul stăpânea domenii întinse și avea o puternică influență în viața societății spaniole; orașele erau bogate și desfășurau o activitate comercială și meșteșugărească deosebită, fiind guvernate de adunări comunale (concilios, din secolul al X-lea
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
al X-lea)274. Recucerită treptat după victoria de la Las Navas de Tolosa (1212), Spania se va confrunta până la sfârșitul secolului al XV-lea cu ultimul regat musulman al peninsulei, în Granada 275. Prin resursele și mijloacele ei militare marea nobilime era un permanent izvor de anarhie, generând conflicte și războaie purtate între propriile grupuri rivale sau cu orașele și chiar contra regelui. Cele care au resimțit cel mai puternic șocul anarhiei nobiliare au fost orașele. Tocmai de ace-ea în Spania
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
au resimțit cel mai puternic șocul anarhiei nobiliare au fost orașele. Tocmai de ace-ea în Spania regalitatea și burghezia s-au unit. Față de orașele Angliei și Franței, cele spaniole vor reuși să impună respect atât din partea Coroanei, cât și a nobilimii. Starea a treia sprijinea suveranul cu bani și ajutor militar, constituind "frățiile" (Hermandades) pentru a se apăra contra nobilimii. În schimbul acestui ajutor, orașele s-au bucurat de privilegii. Este evident că marea noutate a secolelor XI-XIII este și în Spania
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]