2,519 matches
-
distribuție poate fi oblică la stânga și atunci este oblic negativă, sau oblic la dreapta și este oblic pozitivă. Într-o distribuție oblic negativă, rezultatele din stânga mediei se extind departe spre stânga, oricum mult mai mult decât cele din dreapta. Dacă este oblic pozitivă rezultatele sunt majoritare pe partea dreaptă a curbei. Când o distribuție este oblică fie la dreapta, fie la stânga media, mediana și modul nu mai coincid. Oblicitatea afectează proporția suprafețelor de dinainte și de după medie astfel încât nu se mai conformează
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
și este oblic pozitivă. Într-o distribuție oblic negativă, rezultatele din stânga mediei se extind departe spre stânga, oricum mult mai mult decât cele din dreapta. Dacă este oblic pozitivă rezultatele sunt majoritare pe partea dreaptă a curbei. Când o distribuție este oblică fie la dreapta, fie la stânga media, mediana și modul nu mai coincid. Oblicitatea afectează proporția suprafețelor de dinainte și de după medie astfel încât nu se mai conformează suprafețelor asociate cu unitățile abaterii tip și cu valorile Z ale distribuției standard normale
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
proporția suprafețelor de dinainte și de după medie astfel încât nu se mai conformează suprafețelor asociate cu unitățile abaterii tip și cu valorile Z ale distribuției standard normale. De exemplu, suprafața pentru o unitate de abatere tip dinainte de medie într-o distribuție oblic pozitivă este mai mare decât suprafața pentru o deviație standard de dinainte de medie. Oblicitatea afectează proporția suprafețelor de dinainte și de după medie astfel încât nu se mai conformează suprafețelor asociate cu unitățile abaterii tip și cu valorile Z ale distribuției standard
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
proporția suprafețelor de dinainte și de după medie astfel încât nu se mai conformează suprafețelor asociate cu unitățile abaterii tip și cu valorile Z ale distribuției standard normale. De exemplu: suprafața pentru o unitate de abatere tip dinainte de medie într-o distribuție oblic pozitivă este mai mare decât suprafața pentru o deviație standard de dinainte de medie; 95,44% din suprafața distribuție standard normale este între +2 și -2 unități de abateri tip. Oblicitatea extremă va reduce cu aproximativ 75% această suprafață. Oricum, efectul
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
23,328 este pozitiv. Putem spune că variabila venit are o distribuție mult mai ascuțită decât distribuția normală. Cele mai multe persoane au veniturile doar din anumite categorii, în special până în 1500 ron. O distribuție a frecvențelor poate fi simetrică sau asimetrică (oblică). O distribuție este asimetrică când scorurile tind să fie grupate la un capăt al scalei. Dacă distribuția este în general simetrică, media poate fi utilizată ca o măsură a tendinței centrale, dar, dacă ea este asimetrică, mediana ar trebui să
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
de analiză factorială cu doi factori comuni cazul ortogonal d1 X1 U1 b 11 d2 F1 b21 X2 U2 b22 b31 d3 X3 U3 b32 b41 b51 d4 F2 X4 U4 b52 d5 X5 U5 3. Doi factori comuni: cazul oblic Figura nr. 8.10 arată un exemplu de model de 2 factori comuni în care cinci variabile sunt create din șapte variabile de bază, dar cu o complicație: două variabile de baza sunt corelate între ele, fiind folosite ca factori
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
care cinci variabile sunt create din șapte variabile de bază, dar cu o complicație: două variabile de baza sunt corelate între ele, fiind folosite ca factori comuni. Figura nr. 8.10: Modelul de analiză factorială cu doi factori comuni -cazul oblic d1 X1 U1 b11 b21 d2 b21 X2 U2 F1 b22 b3ı d3 X3 U3 b32 b41 b51 d4 F2 X4 U4 b52 d5 X5 U5 Factorul comun și rangul matricei corelației ajustate Tabelul nr. 8.9: Rezultatele corelațiilor și
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
conținând două sau mai multe rânduri și coloane are determinantul 0. De exemplu : r12 r13 b1b2 b1b3 det det b2² r23 b2² b2b3 = ( b1b2 )( b2b3 ) ( b1b3 ) (b2² ) = 0. Figura nr. 8.11: Modelul de analiză factorială cu doi factori comuni-cazul oblic coeficienți de corelație d1= 1-.81 X1 U1 d2= 1-.49 .9 X2 U2 .7 F1 .5 d3= 1-.25 X3 U3 .3 d4= 1-.09 X4 U4 Ca și exemplificare, să presupunem că ni s-a dat matricea corelației
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
analiză factorială cu un indicator comun celor doi factori .8 X1 F1 .8 X2 .6 X3 .4 F2 .8 X4 .7 X5 Un al doilea exemplu este ilustrat în figura 8.13 unde un sistem cauzal este bazat pe factori oblici, în timp ce al doilea este bazat pe factori ortogonali. Ambele produc aceeași matrice a corelației pentru variabilele observate. În literatura de specialitate, tipul variabilelor modificabile se regăsește sub denumirea de problema rotației. Figura nr. 8.13: Modelul de analiză factorială cu
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
factorială Alpha (Alpha factoring), (4) analiza imaginii (image factoring), (5) metoda factorilor principali (principal axis factoring), (metoda componentelor principale (principal component analysis). La acest stadiu al analizei nu trebuie să ne preocupăm dacă să alegem coeficienții de bază ortogonali sau oblici, întrucât toate soluțiile inițiale sunt bazate pe coeficienți ortogonali. În plus, nu trebuie să ne îngrijorăm dacă factorii extrași pot fi interpretați sau utili. Grija principală este dacă un număr mic de coeficienți ar putea să justifice covariația dintre un
by Claudiu Coman [Corola-publishinghouse/Science/1072_a_2580]
-
extensori ai degetelor. Rupturile tendonului necesită anumite condiții de producere. Astfel, în momentul traumatismului, unitatea morfofuncțională mușchi- tendon trebuie să fie întinsă, cu mușchiul și tendonul în tensiune maximă, iar forța ce produce ruptura să acționeze asupra tendonului rapid și oblic. Rupturile de tendon au loc mai frecvent la individul vârstnic din cauza modificărilor de tip degenerativ. Rupturile tendinoase de acest tip au unele particularități, având ca rezultat dezinserția și atrofia mușchiului, fiind caracteristice tendoanelor ahilean, rotulian, cvadricipital, lungii porțiuni a bicepsului
MOTRICITATEA – O ABORDARE FIZIOFARMACOLOGICĂ by BOGDAN-ALEXANDRU HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1758_a_92281]
-
rolul unei dedicații in memoriam, o pledoarie pro domo. Auto-referința are rolul unei justificări personale a itinerarului literar, o garanție subiectivă a demersului intelectual și romanesc. A patra funcție a epigrafului este formulată de G. Genette: "Cel mai puternic efect oblic al epigrafului ține poate de simpla lui prezență, oricare ar fi aceasta: este epigraful-efect. Prezența sau absența epigrafului indică, cu mici abateri, epoca, genul sau tendința unei scriituri" (1987, p. 148). Clasicismul și realismul nu folosesc decît foarte puțin epigraful
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
la ceafă, fixat la glezne de un partener; extensia trunchiului cu ridicarea capului peste înălțimea băncii de gimnastică situată în fața sa, revenire în poziția inițială; se înregistrează numărul de repetări ; * Extensii ale trunchiului din poziția așezat cu sprijin pe mîini oblic înapoi: ridicarea bazinului în extensie și revenire la poziția inițială; se înregistrează numărul de repetări; * Ridicări de trunchi din culcat dorsal: executantul adoptă poziția culcat dorsal cu palmele la ceafă, genunchii îndoiți și tălpile fixate pe sol de un partener
by ELENA LUPU [Corola-publishinghouse/Science/1004_a_2512]
-
principale, uneori în cazul unor insuficiențe valvulare aortice secundare patologiei aortei ascendente [18]. Cele mai simple și disponibile metode de explorare paraclinică imagistică a aortei sunt: radiografia toracică simplă sau cu substanță de contrast intraesofagiană, în diferite incidențe (posteroanterioară, laterală, oblică anterioară stângă), radioscopia toracică; examinările imagistice moderne sunt grupate la rândul lor în neinvazive: ecocardiografie transtoracică (TTE), ecocardiografie transesofagiană (TEE), computer tomografie (CT), rezonanță magnetică nucleară (RMN, imagerie prin rezonanță magnetică - IRM), respectiv invazive: aortografie convențională sau cu substracție digitală
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
semn că semnifică. Intuirea aceasta este inaugurală, neparazitată de nicio experiență prealabilă; ea înțelege sensul acestui nefamiliar care rămâne într-o lumină clar- obscură, inevident, totuși un sit de experiat în chiar noutatea ivirii sale sub forma unei imagini laterale, oblice. Cum am putea-o înțelege dacă nu tocmai urmând calea pe care ea ne-o deschide, pătrunzând în adâncul niciodată explorat, altfel inaccesibil, ca într-o terra incognita care ne cheamă și ne ia în pază? La rândul ei, fenomenologia
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ea însăși în absență, de la distanță și prin distanță, în forma ființării care o pune în imagine. Ființa survine și se descoperă în imaginea ce menține ființarea acoperită, dar în această venire sub acoperire ființa se arată pieziș, în parcursul oblic al intervalului pe care îl face posibil. Altfel spus, inaparentul nu este vizibil, nu are o imagine decât în retragerea pe care și-o autoimpune, revelându-se în distanța deschisă în el însuși; paradoxal, retragerea sa din vizibilitate îl face
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ale umbrei vizibil-invizibile) se sublimează (aripează, se înstelează) în transparența rarefiată a ceea ce luminează epifanic (alb, argintiu), ca sursă invizibilă a luminii (lux), reflectând, în aceste figuri fără formă, puritatea originii absolute din care rostirea izvorăște. Înainte de a fi parcursul oblic al vederii, orizontul deschis de poemul Cântec de noapte la mare13 deschide la rândul său perspectiva inversă a unei manifestări eclipsate: Toate clopotele bat din fund de mare,/ Toate luminile înnoptează-n depărtare,/ Întunecimea aripează alb, valuri amare". Se creionează
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
imagine e pusă în abis, închisă în adâncul viziunii. Și atunci tot ceea ce se reflectă în sticla paharului nu mai e lumea a cărei lumină trece prin fereastră pentru a se opri în oglinda care îi întoarce imaginea, ci parcursul oblic, imaginea secundă răsfrântă în refracția ce-i deviază apariția, o adâncește în stofa vizibilului până în pragul neobișnuit al inaparentului începător. Traseu ce înseamnă trecerea prin transparența posibilului spre netrecătorul clipei albe, acolo unde se văd "petale ce pururi palpită în
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
în misterul banalității 5. Ca atare frumosul izvorăște de altundeva, nu din ceea ce se spune, ci mai cu seamă din discreția învăluitoare a nespusului, insinuat între cuvinte, mereu cu fața întoarsă sau, în cel mai bun caz, cu desemnarea piezișă, oblică, a omisiunii. Aici imaginea se face nevăzută, a nimănui pentru nimeni, a nimicului care își arborează absența. Dar tot aici absența se vede, imaginea impregnează conturul lipsei, arată efigia carenței. Între imaginea aceasta ascunsă și posibila ei realizare în act
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
singura în măsură să deschidă poemul în adâncul cripto-manifestării semnificante. Aici, în străfundul voalat de stratificarea tectonicii poetice, doar îndepărtarea își semnifică imaginea, arată locul în care se originează spaima, unde "șade inima pieziș". Distopie care pune scena în perspectiva oblică, mișcată, a unei dislocări, a unei semnificative de-rivări: "Suntem ca malurile unui râu/ Pe care apa veșnic le desparte/ Și le unește strâns fără să vrea/ Copiii dau cu pietre din fiecare parte/ Și pietrele alunecă în ea". Ceea ce desparte
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
dealul aplecat să fie panta/ pe care sfera lumii-n asfințire/ să piară-n văi cu tot ce duce umbră". Sfera lumii-n asfințire nu e imaginea elocventă a dispariției fără urmă, ci tocmai urma unei prezențe înclinate, aplecate, martorul oblic al unei mijlociri 37. Ceea ce stă în lucruri piere ca tot ce duce umbră, trece într-o nouă venire, în prevenirea începutului. Doar apa nu e lucru stătător, nu se odihnește într-un singur orizont. Apa e rostirea însăși, trecerea
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
poate fi sfârșit, spus în sfârșit. Abia o punere-ca-început nesfârșit a luminii în care toate transpar, lasă nespus și pun în vedere. Rămân de spus, în rezerva rostirii. Vălul care dezvăluie (Adrian Popescu) Felul în care intervalul se deschide traversării oblice și face cu putință ivirea imaginii care dă începutul transpare simbolic în poemul Numărându-i ferestrele, spinii de Adrian Popescu 46: "Trandafirul între albii pereți,/ Roza și raza, ghimpele, ghimpul,/ Aprins pe ecranul de var. Dimineți/ Uitate incendiau anotimpul". În
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ceea ce a golit-o. Imaginea nu e golul de vedere decât atât timp cât percepția e covârșită de mai-mult-decât-vizibilul inaparentului. Ea se umple însă intuitiv de îndată ce percepția consimte noului orizont care o absoarbe, o sustrage imediat-vizibilului și o transpune într-o apariție oblică. Iar aceasta întrucât imaginea plină nu apare în față, la nivelul ochiului care o contemplă; apare lateral, se umple pieziș, la distanța unui departe care o pune într-o altă lumină. Acum nu pe ea se arată, ci trimite spre
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
se dă în imaginea incipientului, în odihna somnolentă - maternă - a premanifestării. Deasupra se vede peisajul conturat al deja-existentului, apariția în lumină a unei imagini la care ochiul participă aproape vegetal. Se pune în vedere cu insinuanța clarității. Totuși, o imagine oblică văzută prin lumina răsfrântă; întunecarea nu închide vederea, la fel cum vântul nopții nu aduce eclipsarea vizibilului, căci lumina nu e a ochiului și nici a imaginii văzute. Ea aparține intermediului transparent - diafan - ce face cu putință atât nașterea imaginii
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
duce în mod inevitabil sufletul către Dumnezeu. Michelangelo atinge puritatea cea mai înaltă atunci când înfățișează goli‑ ciunea omenească alături de reprezentări ale sacrului: este logica lui David în care omul este reprezentat gol și lipsit aparent de apărare. Și totuși privirea oblică a regelui David încruntată și hotărâtă întruchipează acea terribilità atât de caracteristică operei lui Michelangelo. Ea adaugă o dimensiune psihologi‑ că perfecțiunii formale a sculpturii. Pornind de la o disociere de ordin moral comună în Evul Mediu, Miche‑ langelo a valorificat
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]