3,245 matches
-
lui Oblemenco și nu uita să amintească momentele cheie ale coacerii pepenilor de la Dăbuleni. Glasul lui Nicolae Secoșan venea sobru de la Timișoara, odată cu judecarea aspră a celor ce greșeau. Victor Tudor Popa și Teodor Mateescu relatau succesele efemere și suferința perpetuă a Clujului. Grigore Ilisei povestea moldovenește pățaniile Iașiului, Dan Voicilă aducea de la Ploiești sau din alte părți o rigoare aproape cibernetică, Ion Ghițulescu număra golurile și ocaziile lui Dinamo. Mai tîrziu, au apărut Corneliu Mihăilescu, Dumitru Pelican, Ilie Dobre, identificați
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
reluarea ei spre corectare sunt cele două variante care au fost puse în fața societății românești ca proiect politic al post-tranziției sau al post-aderării la lumea occidentală a României. Oricare dintre acestea nu este altceva decât o formă a sindromului tranziției perpetue. Societatea românească actuală este prea puțin pregătită să facă față realității că tranziția postcomunistă românească este epuizată, deoarece și-a atins obiectivele. Și asta din cauză că cea mai mare parte a populației și o bună parte a elitelor nu îi acceptă
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
sau nu și la încheierea, în acest fel, a tranziției politice. Dar chiar dacă această problemă a sistemului electoral ar fi rezolvată, alte noi probleme pot pune sub semnul întrebării nivelul democratic al sistemului politic, transformând tranziția politică postcomunistă într-una perpetuă. Oricare dintre instituțiile actualului sistem politic este contestată cel puțin de o parte a clasei politice și măcar de un grup de presiune din societate. Este contestat Parlamentul bicameral de către susținătorii ideii de Parlament monocameral; este contestată instituția președintelui ales
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
și aici, ca și În 1936, capitolul budist are o importanță incomparabilă 1. Dacă această interpretare e validă, și dacă așa se poate reface traiectoria intimă a scrierii nuvelei, a dialogului pe care Eliade l-a purtat cu câteva secrete perpetue și nostalgii inconsumabile, atunci trebuie să amintim Îndată și consecințele narative ale acestei puternice afinități. Dintre cei care s-au perindat prin biblioteca din strada S. căutând să scrie monografia istorico-medicală despre Honigberger, naratorul, un Rătăcitor, Își găsește până la urmă
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
Preluarea puterii executive de către liberalul moderat avea loc după votarea unei legi rurale ce ștergea toate drepturile țăranilor, lăsându-le doar între unul și trei pogoane după cum locuiau la munte sau la câmp, date lor în arendă cu o chirie perpetuă. Pentru cei care cunoșteau cât de cât personalitatea și viziunea lui Cuza, neprezentarea unei asemenea legi de către Arsachi și Kretzulescu pentru a fi promulgată de către șeful statului părea a fi un gest firesc aproape 149. La mijlocul anului 1862, Ion Ghica
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
deduce faptul că, din păcate, conștiința obiectivă a omului este limitată în câmpul său de experimentare și ne permite doar să percepem formele materiale cele mai joase pe plan vibratoriu. Mai mult, după cum a spus Heraclit, materia este într-o perpetuă devenire. Altfel spus, ea este obiectul modificărilor continue și nu este niciodată într-o formă permanentă a ceea ce pare a fi. Aceasta înseamnă că legea fundamentală a lumii materiale este schimbarea. Prin extensie, mișcarea este principiul care se găsește la
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
și ideea transmutației ființei se întâlnește în Dogon, Polinesia, în taoism și la filosofii presocratici, Thales și Anaximandru 352. În Dogon creația pornește de la semințe care au creat totul în univers, asemenea mitului Ta-aroa polinesian. În doctrina taoistă Yin-Yang oscilația perpetuă a unui flux între doi poli pe o orbită este la fel de cunoscută ca și doctrina celor cinci elemente, aflate în echivalență în cea de-a treia luni de primăvară, vară, toamnă și iarnă. Acest paralelism formează echivalențe cu cele cinci
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a fi în poesie. Aici am găsit soluția și exprimarea cea dreaptă, sfințenia și umilința, consolarea împotriva îndobitocirii, frigului și grijilor, a hidoșeniei obsesiilor de care încă nu putem scăpa, nici prin muncă, nici prin speranță, decât printr-o integrare perpetuă în artă. Arta fiind calea noastră spre cunoașterea lui Dumnezeu, o nostalgie, un dor de Dumnezeu, cum spune Kandiansky, să înțelegem de ce poeții de har se integrează în Alfa și Omega, în cristicul mântuitor cosmic. Cosmosul, ca loc de întrepătrundere
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
omenescului în divin, conservarea și renașterea ființei, trandafirul din centrul crucii, soarele suprapus pe Crucea Sudului, Cristos. Marele Arhitect al Universului coboară în car pe podul curcubeu, asemenea mitologiei sudaneze. Carul tras de cei patru armăsari din mithraism se învârtesc perpetuu în cerc, primul purtând pe pielea sa strălucitoare semnele planetelor și ale constelațiilor, este foarte iute și puternic, al doilea are un veșmânt sobru luminat doar dintr-o parte de soare, mai puțin agil și viguros, al treilea și mai
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
această necunoscută stare. Neavând alt cuvânt o definim, o numim sentiment. După teologia tradițională, principiul sufletesc sălășluiește în inimă de unde informează creierul, mentalul. Cum realizarea inițiatică e un act reflex, transmutarea spiritului la nivelul cordului produce rezorbția acestuia într-un perpetuu proces simbiotic. Suflul ultim al noosului sprijină și coordonează acest arc uman, plin de vibrații, oglindă eterică a iubirii. E o emanație a lui Kether însăși care condensată pe această oglindă se coboară ca o adiere, ca o rouă de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
mereu în El, e o vibrație care răsună în adâncul tuturor lucrurilor create, unde de sunet, unde de lumină, energie informațională. Lumina și sunetul ascund Numele Lui, refracție cosmică, arc infinit al unui reflex noetic, undă ce pare a ieși perpetuu din Dumnezeu și revine ca un strigăt de fericire, răspândind în clopot planul arhitectural al mării existențiale 747. Încă de la Cântarea Cântărilor, tema iubirii reluată și repetată crează o permanentă tensiune afectivă transmisă posterității. Pe rând, îndrăgostiții laudă iubirea și
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a fi în poesie. Aici am găsit soluția și exprimarea cea dreaptă, sfințenia și umilința, consolarea împotriva îndobitocirii, frigului și grijilor, a hidoșeniei obsesiilor de care încă nu putem scăpa, nici prin muncă, nici prin speranță, decât printr-o integrare perpetuă în artă. Arta fiind calea noastră spre cunoașterea lui Dumnezeu, o nostalgie, un dor de Dumnezeu, cum spune Kandiansky, să înțelegem de ce poeții de har se integrează în Alfa și Omega, în cristicul mântuitor cosmic. Culeg apoi dintre rânduri imaginile
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
infernul, reflectat de luna cu care domină adepții. Căci aurul nu este un metal, aurul este lumina... Aurul este soarele; a face aur înseamnă a fi un zeu996. Soarele este unul dintre principiile prin care Marele Arhitect al Universului ordonează perpetuu cosmosul. Ciclul timpului e de el dictat și razele sale reprezintă dimensiunile diferite ale spațiului. Aceste funcții, aparținând eternului masculin e doar complementar celui lunar care conduce ritmul biologic feminin. Soarele este prezent pe cruce și adesea înlocuit de roză
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
cu pământ/ Trupul ca în somn odată/ Și prin porțile fluide/ Mă întorc în cel ce sunt1052. După cumremarcăm Dumnezeu e invizibil pentru noi, dar nu și umbra Lui care înglobează puterea de creație, un big bang ca un ritual perpetuu, fără oprire, materie și energie, umbră și lumină. Dincolo de toate este fântâna care reflectă luna, fiind parte din viața noastră, înconjurându-ne și integrându-ne. Umbra lui Dumnezeu e tot ce vezi, ce-n spațiu se desparte și s-adună
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
din cer în replica pământului în imaginea soarelui din oglinda unei flori. Contradictorii și paradoxale sunt doar bâjbâielile celor care cu ochelarii de cal dăruiți de dogma lumii profane cred că erezie e ceea ce ei nu înțeleg, lucrarea născută din perpetua reconciliere a elementelor în vederea realizării operei. Parfumul noetic al Tăcerii Non ex mea scientia sed ex Spiritus Sacro Sancti gratia 1071. Toate cele șapte metale, respectând numărul șapte ce tinde spre perfecțiunea inițiatică, se împlinesc în simbolistica materiei prime, definind
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
șapte metale, respectând numărul șapte ce tinde spre perfecțiunea inițiatică, se împlinesc în simbolistica materiei prime, definind încarnarea și lucrul în athanor. Vidul și plinul, apa și focul, cerul și pământul, frigul și căldura, viața și moartea, iată o relație perpetuă între cele patru elemente prin care pătratul masculin și triunghiul feminin definesc fazele alchimice în care unghiurile filosofice se reduc la triada corp, suflet și spirit.Atașând triadei cuaternitatea, se depășesc valorile pământului, iar alchimia sufletului parcurge o treaptă sacră
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
itinerariul sufletului după moarte. E ciclul necesar și obligatoriu pentru inițiere și obținerea instrumentelor pentru accesul în ciclul renașterilor avatarice. Acest simbol al morții și al învierii spirituale e nodul alchimic al lui Solomon, emblemă a infinitului, spirală a transformării perpetue. Oh, plânsul tălăngii când plouă! Ce basme tălăngile spun! Ce lume-așa goală de vise! [...] Și cum să nu plângi în abise, Da, cum să nu mori și nebun. Oh, plânsul tălăngii când plouă!1249. Labirintul e călătoria interioară în
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
În lucrarea sa Viața lui Constantin 110 prima literă a alfabetului, dogma lui Hermes despre echivalența cerului cu pământul 111 a treia literă suprimă numeric ternarul, și hieroglific nașterea, fecunditatea 112 a douăsprezecea literă, expresie a ciclului perfect, hieroglific mișcarea perpetuă și raportul razei cu circumferința 113 Vezi India vedică, brahmanică, budistă sau Arabia preislamică 114 bamot, loc înalt la evrei, ziguratele babilonienilor, templele piramidale din Cambodgia, Java, Mexic 115 împrejmuirile pot fi multiple ca în cazul templului Shrirangam din sud-estul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
dacii au asimilat cultura romanilor, slavii au fost asimilați populației din spațiul carpato-danubiano-pontic). Deschiderea către orizonturi necunoscute pe care o atesta mentalitatea acestor oameni nu poate trezi altceva decât admirație. Adaptabilitatea e ceea ce indică omul ca individualitate perfectibilă în căutarea perpetuă a unei șanse de manifestare proprie cadrul care să îl motiveze suficient spre a-și împlini menirea în viață. Dar ajungând la menirea veșnică a ființei, întrebarea revelatoare este unde se află aceasta? Unde poate fi găsită sau cum poate
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
nemțoaică, același coridor lung, labirint pe care și de data asta îl greșește, nimerind sau mai bine zis fiind nimerit exact în locul unde trebuia să ajungă. Fata de acum este chiar Hildegard, cea de demult, o Penelopă, însăși întruparea așteptării perpetue. „Ea nu doarme niciodată”, spune baba, iar Gavrilescu o găsește în această ipostază, „în dreptul ferestrei, privind spre gradină.” Hildegard îl călăuzește în acest univers straniu, a cărui explicare este de neconceput. Gavrilescu intră în ireal, fiind însă un jucator inconștient
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
frați, copii sau nepoți. Există primării, de exemplu, în România, în care primarul și-a adus pe unchiul său viceprimar, nepoata la cadastru, sora directoare de școală și mătușa măturătoare la grădiniță. Se trăiește găunos într-un fel de complicitate perpetuă, asemeni cetelor și triburilor primitive. Chiar comportamentul celor amintiți este unul în consecință. Ei nu se comportă ca funcționari ai statului, ci ca șefi de trib sau preoți, care dețin legătura cu Dumnezeu, sunt inițiați în tainele vieții și morții
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
înțeleasă ca absența echilibrului și a deplinei satisfacții"721. Înțelegând prin mișcare "absența deplinei satisfacții", așa cum spune Mises, suntem tentați să confundăm crizele economice cu modificările permanente, cu adoptarea sistemului economic la lumea reală. În fapt, nu trăim într-o perpetuă criză economică, Deși vom relua subiectul, trebuie să spunem că o criză economică reprezintă nu o adaptare flexibilă, ci o ruptură în funcționarea mecanismului economic și social, un moment de recalibrare a tendințelor și megatendințelor; un moment de rezolvare a
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
căruia se decidea își modificase de mult coordonatele de mișcare. Decizia târzie nu făcea decât să producă erori și mai mari și să perturbe și mai mult un sistem ce părea să nu răspundă niciodată la impulsuri. De aici mirarea perpetuă a celor care luau decizii dar și a celor care trebuiau să le ducă la îndeplinire. Socialismul părea, din această cauză, o lume absurdă, imposibil de condus. Probabil că și din această cauză birocrații erau urâți, satirizați și prost plătiți
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
în perioada acelei concentrări, începe o stare de efervescență permanentă. Acolo viața socială devine foarte intensă, chiar mai intensă decât în congregațiile de triburi ce se pot crea vara. O viață socială ca aceasta constă într-un fel de agitație perpetuă. Se fac în mod regulat vizite de la trib la trib, de la clan la clan și de la familie la familie. Sunt sărbători repetate, continue, fiecare durează, deseori, un timp îndelungat. Cu ocazia căsătoriei, a diferitelor ritualuri, a înaintărilor în rang, se
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
este o structură laică nedestinată exploatării, în timp ce "viața religioasă e o necesitate aspră pentru spiritualitatea românească; și, în măsura în care spiritualitatea aceasta va fi românească, religiozitatea va lua formele Ortodoxiei. Sigur. Dar statul nu poate înființa un monopol, asigurând clerului ortodox concesiunea perpetuuă. Orice Biserică trăiește prin sâmburele ei de adevăr vecinic și prin râvna duhovnicească a slujitorilor ei. Adevăr închide Ortodoxia mai mult decât oricare altă Biserică. Ea e adevărul pur și simplu"26. Pornind de la principiul identificării statului cu Biserica Ortodoxă
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]