2,060 matches
-
lucru pe care Lisa m-a obligat să-l fac anul trecut în loc de cadou de ziua mea. În timp ce noi ne dezgoleam trupurile și sufletele, Mark și Kieran semnau contracte și-și strângeau mâna la o bere și o porție de plăcintă cu organe, contracte prin care se angajau unul față de celălalt să-și dedice tot timpul și toți banii în viitorul apropiat. Dar ne lega ceva mai mult decât Mark. Kieran era și prietenul meu secret. Ne plăcuserăm de prima dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Brenda. Ea e mătușa Lynn a mea. Când a murit mama mea, ea l-a ajutat pe tata să aibă grijă de mine și de surorile mele. Brenda roși de plăcere. — Tot ce am făcut a fost să coc imense plăcinte cu carne, să le peticesc pantalonii de școală și să joc o groază de ping-pong. Hai să mergem, Ed are în plan o zi lungă de plimbări pentru tine. —Plimbări? —Ai mai călărit până acum? mă întrebă ea în timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ai mâncat aproape o pâine întreagă. Da, nu am nici un dubiu că m-aș putea îndrăgosti de acest bărbat, dacă nu mi se întâmplase deja. Am găsit o masă în fața unui șemineu și am luat o cină anticipată constând în plăcintă cu pește urmată de ruladă cu gem și frișcă. De probă, mi-am întins brațele deasupra capului. Nu s-au întins perfect, dar măcar m-am convins că era posibilă o recuperare completă. Niciodată nu am înțeles sensul drogurilor, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
din sud, Freedom Arms, unul din principalele locuri de întâlnire pentru irlandezii expatriați din Londra. Sâmbătă seară petrecerea se revărsa în stradă. Geamurile, împodobite decorativ cu panglici aurii care declarau „Cele mai bune scoici din Londra“ și „Bere brună și plăcinte“, abia puteau stâpâni zgomotul. Am deschis ușa cât să mă strecor înăuntru. Era o încăpere imensă cu un bar în centru, podeaua era din lemn lăcuit, pe pereți atârnau fotografii și picturi ale unor irlandezi faimoși, un foc dezlănțuit într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
socialiste“ și/sau „roz-bonbon“ ale candidatului nostru, după ce îi punea la zid și simțul umorului, Dovlecel se apuca, pe un ton ceremonios și (admirabilă performanță!) fără strop de sarcasm - ai fi zis că face parte din juriul unui concurs de plăcinte, într-atât de perfect combina sobrietatea cu buna dispoziție - să-i corecteze domnului Țopârlan greșelile de facto și de logică, ba îl mai și atenționa asupra subțirimii discursului său. Neîncurcată de sintaxa distorsionată a apocalipsei sau de vocabularul mojicesc al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
E liniște. O liniște desăvârșită. Fără greutatea automatului agățat de umăr, ar fi avut senzația că este un turist pornit într-o excursie lungă care-și îngăduie un mic popas la o cabană, în față având o farfurie plină cu plăcinte pufoase și ceai fierbinte, îndulcit cu miere și aromat cu multe felii de lămâie. Ca o manifestare involuntară a senzației de plăcere la asemenea gânduri își trece limba uscată peste buzele arse și crăpate de sete. Zgribulit, strânge mai tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Mircești. Și vorba unui mare scriitor ardelean: oameni erau cu toții, ba încă oameni de toată mâna. Când bunica lui Ildikó făcea gulaș, ne chema pe toți copiii, mamă, ce mai mâncam, fără să ne simțim discriminați; când buna mea făcea plăcinte sau alte bunătăți, tărnațul ei era plin de toate națiile și nimeni nu se simțea discriminat, te asigur! Iar când se coceau cireșele, bunul meu îmi dădea voie să-i aduc pe toți copiii și mâncam până când simțeam că plesnim
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
cele două straturi de carne la intervale perfect egale. Nu asta ar fi problema, ci opinia generală care spune că reclamele la fast food-uri sunt mincinoase: că paharul de cola nu are în realitate aceeași dimensiune în comparație cu cartofii prăjiți, că plăcintele nu au aceleași proporții față de hamburgeri, că recipientul de înghețată e mult mai mic. Mi se pare că, dintr-un anumit punct de vedere, aceste obiecții sunt rezonabile, dar nu trebuie să cădem în extrema cealaltă, care spune că în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
a afirma că ne mințim clienții mi se pare o cale mult prea lungă. De pildă, pe mine mă satură întotdeauna meniul complet. În cazul în care se întâmplă să fiu foarte înfometat, pot comanda un meniu dublu și o plăcintă de închidere. Garantez că astfel se poate sătura și cel mai înfometat dintre clienți. Iar banii nu constituie o problemă. De când am început să lucrez și să intuiesc costurile producției, mi-am dat seama că prețurile noastre sunt într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
la veceu. Am găsit de dimineață cartofi plutind în veceu, nu e frumos, și în plus nu e bine, se înfundă. - N-am vrut să te supăr - Îmi dau seama, dar gândește-te cât efort am depus până am făcut plăcinta aia și cartofii copți. Era greu să-i pui la loc în frigider? - Iartă-mă, n-am vrut să te supăr, ai dreptate. A fost singura zi în care a vorbit cu mine atât de mult. Cred că nu mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
răcească. Ne spunea în glumă: „mâncați, și din barbă să nu dați!” Hăpăiam cu linguri de lemn și înghițeam gălătușuri de mămăligă caldă. După ce ne puneam burtica la cale, de omorai puricele pe ea, mama ne dădea câte un dulce: plăcinte poale-n brâu sau clătite umplute cu dulceață de cireșe amare, care erau un deliciu, și chiar dacă burtica era plină, mai era loc și pentru aceste bunătăți. Odată, tata a adus nu știu de unde un pui de câine lup alsacian
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de la băcănia de lângă noi un ou roșu de lemn. Atunci l-am pârât la mama, care, după ce s-a gândit un pic zâmbind, a decis ca Ghiță să dea, drept pedeapsă, toate ouăle înapoi la copiii păgubiți Oare pot uita plăcintele poale-n brâu, alivencile, vărzările, plăcintele cu bostan, dulcețurile din toate fructele, compoturile și zacuștile și altele, bunătăți puse pentru iarnă. Sau când venea tata de la stână cu câte un caș uriaș, își sufleca brațele, se spăla bine cu mult
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
roșu de lemn. Atunci l-am pârât la mama, care, după ce s-a gândit un pic zâmbind, a decis ca Ghiță să dea, drept pedeapsă, toate ouăle înapoi la copiii păgubiți Oare pot uita plăcintele poale-n brâu, alivencile, vărzările, plăcintele cu bostan, dulcețurile din toate fructele, compoturile și zacuștile și altele, bunătăți puse pentru iarnă. Sau când venea tata de la stână cu câte un caș uriaș, își sufleca brațele, se spăla bine cu mult săpun de casă și, tacticos, se
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
să ajungă și la inima aceluia. Ce părere aveți? Peisaj rural Soarele scăpăta spre asfințit, dar arșița era încă mare. D.N.-ul șerpuia prin sat și se pierdea undeva, după deal. Asfaltul era ornat cu câteva baligi aburinde, ca niște plăcinte uriașe de poale-n brâu, ce deveneau din ce în ce mai mici și care se micșorau din ce în ce mai mult, căci trecuse cireada satului și vacile dispăruseră nu de mult în ogrăzile oamenilor. Ceva mai încolo, înspre ultima casă, dintr-un drumeag desfundat, ieșise un
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Florentina Ciuverca Despre „pachetul de acasă“ din studenție s-ar putea scrie binișor un roman, chiar o saga, în care epitete delicioase să însoțească tot felul de bunătățuri: de la șnițele, chifteluțe, ciorbă la borcan, murături și cârnați de casă, la plăcinte cu brânză. Trei tineri au făcut însă un scenariu și mai apoi un film, Pachetul, în care bunătățurile nu vin de prin țară, ci tocmai cu microbuzul, de la Chișinău, Bălți, Ungheni sau orice alt colțișor din Basarabia. În iunie, studenții
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
ocupat de lumini, „inclusiv de lumina solară“. Cele 6-7 ore de material brut filmat prin camere de cămin într-o săptămână, de dimineața până seara, au însemnat și ceva mese gustoase pe la protagoniștii filmulețului, câțiva studenți basarabeni din capitală. „Unele plăcinte nu le mâncasem nici eu de ceva timp. Și nici lapte condensat nu gustasem de câțiva ani“, își amintește Lucian. Oleg Mutu primește pachete în continuare Concluzia finală a fost că pachetul n-are vârstă, după ce Oleg Mutu, operatorul lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
perioadă În care vreun Stephanides a lucrat În industria automobilelor. În loc de mașini, aveam să devenim producători de platouri cu hamburgeri și de salate grecești, industriași de spanikopita și de sandvișuri calde cu brânză, tehnocrați ai budincii de orez și ai plăcintei cu cremă de banane. Banda noastră de asamblare era grătarul; utilajul nostru greu - dozatorul de sifon. Totuși cele douăzeci și cinci de săptămâni ne-au creat o legătură personală cu acel complex masiv, respingător și Înfricoșător pe care Îl vedeam de pe autostradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
la revoltele de afară. Al Kaline Încă mai radia din rama În care se afla. Paul Bunyan și Babe the Blue Ox Își continuau drumeția pe sub specialitatea zilei. Meniul Însuși Încă mai oferea ouă, chiftele de cartofi, șapte feluri de plăcintă. Până acum nu se Întâmplase nimic. Miraculos - Întrucâtva. Ieri, stând pe vine În fața geamului, Milton Îi văzuse pe vandali intrând În fiecare magazin de pe stradă. Jefuiseră piața evreiască, luând totul cu excepția pâinii matzoh și a lumânărilor votive. Dând dovadă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
orașele mai mari, peste tot pe unde spațiile erau ieftine și treceau mulți oameni sau mașini. Mie nu-mi plăceau standurile. Pentru mine erau o degradare abruptă față de zilele romantice de la Casa Zebrei. Unde erau bibelourile, tonomatul, raftul strălucitor cu plăcinte, banchetele cu spătar, maroniu Închis? Unde erau specialitățile casei? Nu Înțelegeam cum se putea ca aceste standuri cu crenvurști să facă atât de mulți bani, față de cât făcuse vreodată bufetul. Dar chiar asta făceau: bani. După primul an de tatonări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
lor culinare ne derutau de fiecare dată. De exemplu, mama mea se ducea cu mașina până În capătul celălalt al orașului ca să cumpere carne cușer și apoi o servea cu sos de smântână. Sau sărea peste carne și smântână și făcea plăcintă cu crab. Deși fideli religiei lor, soții Grossinger erau evrei din Vestul Mijlociu, discreți și asimilaționiști. Se ascundeau după perdeaua lor de chiparoși și de Crăciun puneau și un Moș Crăciun pe lângă luminițe. În 1971: Judecătorul Stephen J. Roth de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
din clasa a șaptea, și continuând până În augustul care a urmat, corpul meu, odinioară Înghețat, a suferit o creștere bruscă de proporții nefirești, cu niște consecințe neprevăzute. Deși acasă Încă mai țineam Dieta Mediteraneană, mâncarea de la școala mea cea nouă - plăcinte cu pui la cuptor, sărățele, jeleu În formă de cub - i-a anulat efectul de fântână a tinereții și am Început să cresc În toate modurile În afară de unul. Creșteam cu viteza boabelor de fasole pe care le studiasem la biologie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și gheața care se topea În paharele noastre de limonadă. Leagănul se mișca Înainte și Înapoi, scârțâind pe lanțul său ruginit, și era ca În cântecul acela vechi de copii: Micul Jack Horner stătea Într-un colț și-și mânca plăcinta de Crăciun. A băgat degetul Înăuntru și a scos o prună... După prima rostogolire a ochilor, Obiectul și-a ațintit din nou privirea În ochii mei și apoi ceea ce simțea s-a arătat numai acolo, În adâncurile verzi pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pe cât era să inventezi. De asemenea, știam că scriu pentru un public - doctorul Luce - și că dacă păream suficient de normală, avea să mă trimită Înapoi acasă. Așa se explică pasajele despre dragostea mea pentru pisici („afecțiunea felină“), rețetele de plăcintă și sentimentele mele profunde pentru natură. Luce le-a Înghițit pe toate. Vorbesc serios. ce-i adevărat i-adevărat. Luce a fost prima persoană care m-a Încurajat să scriu. În fiecare noapte citea ceea ce scrisesem În timpul zilei. Nu știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cum firește e cazul, restaurație de partid și de stat, ci una mai radicală: întoarcerea noastră la ceea ce am fost întotdeauna. Vă amintiți Hanu-Ancuței? Să fie la nemți, acolo, trenul și șurubăriile drăcești; dacă n-au pui în țiglă și plăcinte poale-n brâu, tot degeaba... Un reacționarism fundamental a revenit la toate nivelurile și în cultură. îl găsești în învățămînt, în instituțiile culturale (gîndiți-vă la ce se-ntîmplă-n cinematografie), în rândul scriitorimii. încercările de schimbare de canon au eșuat. încercările de
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
că merita extazul la care era martoră. — Nu! Mâncarea! Privește! Toate restaurantele mari din L.A. au un stand de prezentare! Și e gratis! Erau munți de mâncare delicioasă, Înconjurați de mirosuri ațâțătoare. Oamenii se Înghesuiau să apuce cele mai bune plăcinte cu crab din L.A., cele mai bune orice din L.A. — Kitty, sunt cu adevărat fericită! Ce mi-aș putea dori mai mult? Mă rog, poate un bărbat drăguț, Înalt, bine făcut, atletic, negru... n-ar strica. Unul care nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]