11,771 matches
-
ce se întâmplase a certat-o pe Mia. La miezul nopții plângeam în somn, visând probabil berbecul nărăvaș. Mia m-a trezit. În cameră mirosul de tămâie era mai puternic decât în cimitir duminica dimineața. -Plângi în somn. Te-a speriat berbecul și mămica te tămâiază să-ți treacă frica, mi-a șoptit Mia. Atunci am închis ochii. Mi-am amintit de morții mamaiei și speriată să nu ajung la capătul satului, am început să plâng la fel de tare ca atunci când mă
GLORIE COPILĂRIEI IV de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_iv_mihaela_arbid_stoica_1335187528.html [Corola-blog/BlogPost/357077_a_358406]
-
coada ochiului și nu știa „în ce ape mă scald.” -Te-ai speriat rău? m-a întrebat cu o undă de milă în voce. Nu știam dacă trebuia să îi spun adevărul sau nu. Tataie știa că, de obicei, eu îi speriam pe toți. Nu voiam să vadă primul meu moment de slăbiciune. Așa că, am dat din cap, ceea ce însemna: așa și așa. Era cel mai bun răspuns. -Vezi curtea asta? mi-a arătat-o el cu vârful biciului. -Asta este casa
GLORIE COPILĂRIEI IV de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_iv_mihaela_arbid_stoica_1335187528.html [Corola-blog/BlogPost/357077_a_358406]
-
eu îl trăgeam de mânecă să-mi răspundă la întrebare. Fierbeam mai rău decât borșul prințeselor. -Ți-am spus că aveau un logofăt? m-a întrebat să vadă dacă îmi aminteam. -Da, am răspuns promt. -Ei bine, nenorocitul ăsta, ca să le sperie să nu mai vină la palat, pentru că el dormea în patul lor și făcea niște chefuri de cădea și zugrăveala de pe pereți de atâta dans, a pus un mut, care se aciuise pe lângă el, să facă gălăgie în nopțile când
GLORIE COPILĂRIEI IV de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_iv_mihaela_arbid_stoica_1335187528.html [Corola-blog/BlogPost/357077_a_358406]
-
dans, a pus un mut, care se aciuise pe lângă el, să facă gălăgie în nopțile când veneau prințesele. Până la ziuă alerga prin pod. Își își punea o blană veche, cu niște coarne, și se arăta și la ferestre, de îi speria și pe argați. Când a făcut popa slujba, logofătul l-a urcat pe mut pe acoperiș cu un sac de pietre și atâta a sărit, că a căzut în cazanul cu ciorbă și a murit. -Tataie, ai râs de mine
GLORIE COPILĂRIEI IV de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_iv_mihaela_arbid_stoica_1335187528.html [Corola-blog/BlogPost/357077_a_358406]
-
din grădină. Stăteam cu fața lipită de geam și dintr-o curiozitate de copil rău, voiam cu orice preț să știu dacă tataie avusese timp să-și tragă nădragii și să-și încalțe opincile. -Ce aveți bre, de v-ați speriat așa? i-a întrebat mustăciosul care conducea camionul. Tataie se învârtea prin curte, așa cum se învârteau gâinile când le alergam să prindem una pentru tăiat. -Vino, bre, și ajută-mă să desfac oblonul, ți-am adus niște cocoși de prăsilă
GLORIE COPILĂRIEI IV de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_iv_mihaela_arbid_stoica_1335187528.html [Corola-blog/BlogPost/357077_a_358406]
-
să rămân pe loc. -Plec acasă, le-am spus când au intrat toți în casă și i-am aruncat o privire lui tataie, care însemna: “Să vedem cu cine mai stai de povești?” -Nu plecăm la București, a spus tăticu, speriat că aș putea să le fac o scenă. Vine și Mărioara la sfârșitul săptămânii. Mă uitam de data asta cu un aer mai bland. Așteptam ca cel puțin mamaia să îi spună: “Nu-i nimic, Ionel”. Dar tăcea și ea
GLORIE COPILĂRIEI IV de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_iv_mihaela_arbid_stoica_1335187528.html [Corola-blog/BlogPost/357077_a_358406]
-
din urmă și toți patru au început să mă ciocănească cu ciocurile și să mă lovească cu aripile desfăcute în evantai. Țipam așa de tare, că l-am încurajat pe Ciobănel să latre, chiar mai tare decât țipam eu. Găinile speriate de atâta gălăgie ne priveau fără să îndrăznească să cotcodăcească. Spre norocul meu, mamaia se întorcea de la fântână, când țipetele mele disperate, acompaniate de lătratul câinelui, răsunau în toată curtea. Lăsând căldările în mijlocul drumului să poată alerga mai repede, mamaia
GLORIE COPILĂRIEI IV de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 479 din 23 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_iv_mihaela_arbid_stoica_1335187528.html [Corola-blog/BlogPost/357077_a_358406]
-
recunoscut până și de opozanți, neliniștește mult clasa politică. Inclusiv pe unii „colegi de partid”. Chiliman a explodat, dar n-a fost decât o fâsâitură. Penibilă. Mai sunt și alte conserve fesenist-securiste, ce vor exploda telecomandat! Verticalitatea liberalului rebel îi sperie pe mulți! De aceea, șobolanii dornici să-și păstreze privilegiile, aruncă „câinilor de pază” ai democrației originale tot felul de „știri”, plăsmuiri, scenarii, dosare contrafăcute... care de care mai abracadabrante. Atacurile se vor multiplica pe zi ce trece. Vom vedea
TABLETA DE WEEKEND (51): DESPĂRŢIREA DE REPUBLICA A III-A (OBIECTIV 2014) de SERGIU GĂBUREAC în ediţia nr. 1107 din 11 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/Sergiu_gabureac_tableta_de_sergiu_gabureac_1389444433.html [Corola-blog/BlogPost/363799_a_365128]
-
Se și răsti că el n-are nevoie de ajutor, Atât mai puțin de la un pierde-călător, Ce dintr-un fuior neîmpletit se dă deștept, Dar ca pe el îl apucă așa cam cu ce drept? Malin nici că s-a speriat, ci l-a urmărit, Atunci și altădată fără al fi prevenit, Căci îi era așa milă de el - necoptul, Să-l ajute ca pe părinții lui făcea totul. Azi așa, mâine așa, numai Alin mai trăia, În fata fetei dalbe
TRILOGIA PRIETENIEI ŞI A IUBIRII. (II) de VALERIAN MIHOC în ediţia nr. 1393 din 24 octombrie 2014 by http://confluente.ro/valerian_mihoc_1414123663.html [Corola-blog/BlogPost/384130_a_385459]
-
rău de tot. Să revin: cei de la pușcărie nu credeau în Dumnezeu. Și erau primejdioși. În pustiu luptai cu dracul. Dracul credea în Dumnezeu. Se temea de El. Puteai să-l ți pe diavol la distanță, de aceea nu mă speriam. Că te trăgea, trăgea haina de sub tine, o blană de piele pe care stăteam lungit noaptea. Se întâmplau multe lucruri. Dar nu era primejdios. Eram totuși liber. Și oamenii nu prețuiesc viața de libertate. Mai mult, nu prețuiesc suflarea și
PARINTELE ARSENIE PAPACIOC... de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 202 din 21 iulie 2011 by http://confluente.ro/Interviu_parintele_arsenie_papacioc_.html [Corola-blog/BlogPost/366756_a_368085]
-
afară din sufletul ei și din versurile pe care le explica. La sfârșit, profesoara avea ochii plini de lacrimi. A sărutat fetița, i-a cerut scuze mamei și primele cuvinte de încurajare le-a primit în fața colegilor din clasă, care speriați de lacrimile colegei și severitatea profesoarei, uitaseră să mai respire. „Iartă-mă, a spus într-un târziu, să nu uiți niciodată că acesta este talentul tău. Observă bine totul în jurul tău, și să nu-ți fie teamă să scrii tot
TAINA SCRISULUI (46) – PASIUNEA de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 821 din 31 martie 2013 by http://confluente.ro/Mihaela_arbid_stoica_taina_s_mihaela_arbid_stoica_1364721026.html [Corola-blog/BlogPost/345500_a_346829]
-
a făcut. Și a avut și doi părinți Cum toată lumea are; La număr ei erau în doi, Ea n-are bani dar pe părinți Încă îi mai are. Și într-o zi s-a auzit Că tatăl fetei s-a speriat, Și-a luat valiza și-a fugit; Fără prea multe cuvinte, De ea s-a-ndepărtat. Să ai copiii răi, e rău; Și n-ai nimic dacă nu-i ai. Când altu' e mai bun c-altău Copilu-ți mare, fără s-amăn
ERA ODATĂ O FETIŢĂ de BEATRICE LOHMULLER în ediţia nr. 917 din 05 iulie 2013 by http://confluente.ro/Era_odata_o_fetita_beatrice_lohmuller_1373056943.html [Corola-blog/BlogPost/361214_a_362543]
-
să se ducă la mașină să ia ceva pe la 9 seară și, în timp ce mergea prin beznă, era să cadă peste un cerb care dormea pe iarbă. Ziua, în amiază mare, era să călcam pe un liliac și pentru că s-a speriat, s-a încurcat în hainele noastre. Deși Marele Canion se află în Arizona care este un imens deșert, aici climă este total diferită. Este de fapt, un amestec de mai multe clime, de la cea a deserturilor, la cea a vegetației
MARELE CANION DIN ARIZONA – ACOLO UNDE NATURA A PLASMUIT SUBLIMUL de ELENA BUICĂ, TORONTO, CANADA în ediţia nr. 318 din 14 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Marele_canion_din_arizona_acolo_unde_natura_a_plasmuit_sublimul.html [Corola-blog/BlogPost/356359_a_357688]
-
Mă privesc cu neîncredere sporită, îmi scanează fizionomia, iau o probă de miros să mă recunoască după, și se retrag strategic. Mai târziu ne-am împrietenit, le puneam mâncare pe o tăviță în bibliotecă, măcar cu mirosul să-i mai sperie pe șoareci. Dacă locuiesc singur și nu prea gătesc, începuseră să facă nazuri la conserve și chiar la carnea tocată (fac cuvenita precizare, de la pachet). Se apropiau în vârful lăbuțelor, miroseau atent după care se uitau la mine plini de
PRIETEN CU TERORIŞTII de ION UNTARU în ediţia nr. 246 din 03 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Prieten_cu_teroristii.html [Corola-blog/BlogPost/355970_a_357299]
-
S-a adresat unui scriitor clujean, despre care aflase că îmi este prieten, rugându-l să facă ce știa el mai bine ca banii să ajungă la mine. Prietenul a făcut ce știa el mai bine - a refuzat, arătându-se speriat ca de ciumă și sfătuind-o să abandoneze asemenea inițiative. Ce nu știam nici eu, nici Doina Cornea, în acea perioadă, era că prietenul meu clujean avea un prieten mai bun decât mine la București — colonelul de Securitate Ilie Merce
Doina Cornea, 88. „Sărut mâinile, doamnă!...” by https://republica.ro/doina-cornea-88-zsarut-mainile-doamna [Corola-blog/BlogPost/338970_a_340299]
-
părinții, „miorițele”, „miticii”, „dâmbovițenii de pe mal”, „peșcheșul și alte influențe otomane”, „rahatul de pe clanța”, „halimaua”, „micul și sarmaua”, „ca la noi la nimenea”, „capra vecinului”, „doină, doină cântic dulce”, „nea Alecu”, „bancurile cu Bulă” și multe altele. Dar nu vă speriați... și aici la Sydney veți găsi metehne: „taclalagii” numiți „yuppies”, băutorii de bere care râgâie prin pub-uri numiți „bogans”, soldați și lucrători publici îmbrăcați în pantalonași scurți și ciorapi trei sferturi, pălării Akubra cu motocei pentru a alunga muștele
DESPRE PRIETENIE, LITERATURĂ ŞI ARTA – ÎNTRE DOUĂ CONTINENTE de VERONICA IVANOV în ediţia nr. 1197 din 11 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Veornica_ivanov_1397223351.html [Corola-blog/BlogPost/347784_a_349113]
-
cu muchia toporului, cum a zis Vasile, ba că avea coastele zdrobite și Tudor făcuse la jandarmi, știa să bată rău, ori Gică i-a pus un sac în cap apoi a aruncat un bulamac peste el, ăștia trei au speriat satul cât au fost flăcăi, nimeni nu sufla pe la baluri! Și dacă îi dovedeau alții, uniți, venea Iosif și-i liniștea pe toți doar din vorbe, nu era nevoie să dea cu ei de-a azvârlita, că i-ar fi
DE SILVIA OLTEANU de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1323 din 15 august 2014 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1408115652.html [Corola-blog/BlogPost/353119_a_354448]
-
de pomană deși în numele bisericii a condus o jumătate de secol poliția de moravuri a unui orășel impunând posturi, rugăciuni și comportament social exemplificate prin propria viață aproape ascetică. Domnișoara Cucu se simțea obosită. Durerile reumatice o deranjau sever. A speriat-o și culoarea feței văzută în oglindă. Probabil ficatul își face de cap deși a luat pastilele prescrise. Nici de mirare la cei peste 90 pe care îi ducea în spate. Era Duminică și ar trebui să meargă la biserică
DE CE, DOAMNE? de EMIL WAGNER în ediţia nr. 1581 din 30 aprilie 2015 by http://confluente.ro/emil_wagner_1430414333.html [Corola-blog/BlogPost/384539_a_385868]
-
ridicate în Decameronul lui Boccaccio nu prindeau datorită vârstei sau măcar al sănătății enoriașei. Dacă ar fi fost tânără, și încă cu himenul intact, ce deliciu. Vai Doamne, gândurile popii au început să cadă în păcat. Poate nu degeaba a speriat-o de moarte predecesorul lui de urăște bărbații. - Ai amintit că plăteai muncitori agricoli ca să te ajute în munca câmpului și desfacerea produselor. Asta este o faptă plăcută Domnului. În primul rând deoarece te ajuți singură. Și Domnul Dumnezeul Nostru
DE CE, DOAMNE? de EMIL WAGNER în ediţia nr. 1581 din 30 aprilie 2015 by http://confluente.ro/emil_wagner_1430414333.html [Corola-blog/BlogPost/384539_a_385868]
-
mulți!) unui/unei...Ek-stasis! Peste tot, în întreg volumul, sunt, totuși, metafore splendide, iconografice/iconoglifice sau icono-dinamice: „O pădure de umeri/ caută-n vadul visului/ urma Omului” (p. 16), „Lyra-flutura” (p. 31), „fărâmiturile cuvântului” (p. 31), „alergau pe cărările/ cerbilor/ speriate sub/ sinusoida șarpelui” (p. 36), „îi dau drumul/ cântecului crucii/ prin furtuna poemului” (p. 44), „eonii filigranați” (p. 119 etc.) - dar care nu pot sugera... „ceva mai înalt decât înaltul”! În plus, e mai puțin evidentă Calea spre Lumină, tocmai
INCANTAŢIA COSMICĂ A UNUI INIŢIAT: N. N. NEGULESCU de ADRIAN BOTEZ în ediţia nr. 569 din 22 iulie 2012 by http://confluente.ro/Adrian_botez_incantatia_cosmica_a_un_adrian_botez_1342943745.html [Corola-blog/BlogPost/366648_a_367977]
-
se transformă în vin. Îmi amintesc că acum câțiva ani, pe când mă aflam într-o perioadă de căutări și limpeziri, în două rânduri mi s-a dat și mie să zăresc lumea prin glanda pineală, dar nepregătit fiind, m-am speriat și am dat cu obstinație la o parte, mâna care îmi oferea darul. De fiecare dată, acestea s-au petrecut dimineața la trezirea din somn, înainte să aprind lumina dar și înainte să se lumineze de ziuă. Pur și simplu
E GREU SĂ NE MÂNTUIM? de ION UNTARU în ediţia nr. 381 din 16 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/E_greu_sa_ne_mantuim_ion_untaru_1326704384.html [Corola-blog/BlogPost/362111_a_363440]
-
munte: „Urmați chemării Mielului,/ Ieșiți din amorțire,/ Săriți din patul lenevirii,/ Și grăbiți la ape sfințire./ Căci știu că drepte și adevărate sunt căile tale,/ Rege al veacurilor,/ Salvator al timpurilor,/ Mereu amenințate de brumă,/ De întunericul ce încă mai sperie,/ Până ce razele luminii/ Peste întinderi se lasă” (Dan Bodea, Vitralii, 2011). Cuprinsul Antologiei „Carmen”, fiind o rețea întreagă de motive poetice ce țin de esența existențială a vieții umane și de raporturile ei cu realitatea, este arhiplin de creații artistice
DE ULTIMAORA CARMEN - GALINA MARTEA de RODICA ELENA LUPU în ediţia nr. 2286 din 04 aprilie 2017 by http://confluente.ro/rodica_elena_lupu_1491277087.html [Corola-blog/BlogPost/373584_a_374913]
-
și rămaseră cu ochii holbați de spaimă. După ce puseră de comun acord toate propunerile și pecetluiră deciziile finale, participară la un ultim ospăț în cinstea răposaților stăpâni. Odată cu căderea serii demonii se furișară pe la colțurile întunecate ale castelului îngrozind musafirii.. Speriați de șicanele diavolilor, boierii își luară trăsurile și fugiră prin noapte spre conacele lor. Dar duhurile rele îi însoțiră rânjind și strâmbându-se la ei pe la răscrucea drumurilor din pădure. Le speriară caii care rupseră hamurile și dispărură în umbrele
II. SUB SEMNUL BLESTEMULUI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1372 din 03 octombrie 2014 by http://confluente.ro/ycdtnvareq_1412321264.html [Corola-blog/BlogPost/341158_a_342487]
-
furișară pe la colțurile întunecate ale castelului îngrozind musafirii.. Speriați de șicanele diavolilor, boierii își luară trăsurile și fugiră prin noapte spre conacele lor. Dar duhurile rele îi însoțiră rânjind și strâmbându-se la ei pe la răscrucea drumurilor din pădure. Le speriară caii care rupseră hamurile și dispărură în umbrele nopții. Bieții boieri, prăfuiți, cu hainele rupte, zgâriați de mărăcinii din coclaurile prin care-i târâseră dracii, abia către orele dimineții ajunseră în sat. Căpitanul și câțiva oșteni tineri transportară cu căruțele
II. SUB SEMNUL BLESTEMULUI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1372 din 03 octombrie 2014 by http://confluente.ro/ycdtnvareq_1412321264.html [Corola-blog/BlogPost/341158_a_342487]
-
de strălucirea aurului va alunga principii de acolo și mă va înscăuna voievod al Valahei! Iată fiule ce moștenire uriașă te așteaptă! După câțiva ani de domnie îți voi încredința tronul neamului de la nordul Dunării cu o armată ce va speria imperiile de la răsărit și de la apus! Conform planului întocmit de tată și fiu, peste câteva zile porniră cu alai spre ținutul Vâlcelelor. În drumul lor se opriră în cetatea Gorjiilor. Căpitanul Vladimir, împuternicit să administreze aceste meleaguri în numele său, îl
II. SUB SEMNUL BLESTEMULUI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1372 din 03 octombrie 2014 by http://confluente.ro/ycdtnvareq_1412321264.html [Corola-blog/BlogPost/341158_a_342487]