8,392 matches
-
mulți regizori pot s-o facă. Ori nu știu, ori nu sunt interesați. Erau secvențe-cadru foarte lungi, de 5-6 minute, cu 12-13 pagini de text, cu multe acțiuni de făcut, era o chestie foarte matematică pe care trebuia s-o topești în tot actul artistic. Țin minte că, între duble, Cristian venea la mine și-mi spunea la ureche: Aș vrea să schimb ceva aici. Uite, ar trebui să faci așa, așa, așa. Vrei să filmăm acum sau mai ai nevoie
Dacă tu ai ști cât de frică mi-era de tine când te machiam după fiecare dublă. Tremuram toată și tu erai aproape dezumanizat” by https://republica.ro/vlad-ivanov-si-rolurile-negative-zmachieuza-mi-a-spus-daca-tu-ai-sti-cat-de-frica-mi-era-de-tine-cand [Corola-blog/BlogPost/338201_a_339530]
-
de șah a vremii în dimineți când totul pare static adierea de pe frunte semănând cu sărutul mamei sau chiar îmbrățișarea iubitei visate pot veni pot pleca pot fi stepa în care doar copita calului se mai afundă arșița ce te topește gerul ce te geruiește noapte sau zi zvon sau certitudine orice. Astăzi însă nu sunt decât cuvîntul ce-ți bate în tâmplă de la distanța dintre două computere. Referință Bibliografică: POT FI / Delia Stăniloiu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 306
POT FI de DELIA STĂNILOIU în ediţia nr. 306 din 02 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Pot_fi.html [Corola-blog/BlogPost/348971_a_350300]
-
Precum un zbor spre cerul de rouă și de apă, Mă rog să nu uiți să te rogi mormântul pentru noi Groparii să ni-l sape în adâncimi de pleoapă. ubito, în această toamnă mohorâtă și lichidă Precum o peșteră topindu-se în inimi ca de gheață, Mă rog să nu uiți să te rogi pe ambii să ne-nchidă Într-un mormânt din carnea unei frunze fără viață... Iubito, în această toamnă sumbră, mortuară, spartă De lama unui urlet disperat
ÎNGER ZDROBIT de ROMEO TARHON în ediţia nr. 960 din 17 august 2013 by http://confluente.ro/Inger_zdrobit_romeo_tarhon_1376739521.html [Corola-blog/BlogPost/340512_a_341841]
-
timpului înghițindu-mi amintirile Și spulberându-mi din trup toate trăirile, Transformându-mă-n statuie într-un templu pierdut Care nu va cunoaște nici un alt început. Și atunci, îmbrățisând încremenirea erodată, Îngădui universului să îmi deschidă o poartă, Să mă topească lacom în materia amorfă, Lasând în urma mea un epitaf, o strofă Ce povestește timpurilor viitoare Despre călătoria mea uluitoare. Referință Bibliografică: UNEORI / Mihaela Alexandra Rașcu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1412, Anul IV, 12 noiembrie 2014. Drepturi de Autor
UNEORI de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1412 din 12 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1415765476.html [Corola-blog/BlogPost/379815_a_381144]
-
noștri. Nu te lăsa nimicit de durere pentru că durerea este a celor slabi. Ei, de acolo de unde sunt, te urmăresc și te ajută, să nu crezi că ne-au părăsit. Îmi îngreunezi inima, te văd distrus pe tine și ... mă topesc după ei fără să spun nimănui nimic, dar nu mai pot, revino-ți, hai la o viață normală scumpul meu frate. Îl urmăream tăcut și indiferent la vorbele pe care încerca să mi le pătrundă în inima împietrită. Ochii mei
LUMINA ZĂDĂRNICITĂ ÎN ÎNTUNERIC de ŞTEFAN LUCIAN MUREŞANU în ediţia nr. 519 din 02 iunie 2012 by http://confluente.ro/Lumina_zadarnicita_in_intuneric_stefan_lucian_muresanu_1338625286.html [Corola-blog/BlogPost/362030_a_363359]
-
dar nu se plângea. Se plângea de faptul că nu ședea atât cât și-ar fi dorit acasă, cu comorile lui.Dar, toate s-au potrivit în așa fel încât în momentele cele mai importante să fie prezent. S-a topit de emoție când i-a auzit zicând prima oară tată, mamă,când le-a apărut primul dințișor, când i-a văzut făcând primii pași, Copiii creșteau văzând cu ochii, supravegheați îndeaproape de ,,echipa de medici pediatri,, Au fost chiar și
ÎNGER SAU DEMON CAP.IV de FLORI BUNGETE în ediţia nr. 2226 din 03 februarie 2017 by http://confluente.ro/flori_bungete_1486136175.html [Corola-blog/BlogPost/375480_a_376809]
-
ce puternic ești! Și cum stăpânești Tu timpul, Cu grijă roata-i învârtești Și repede schimbi anotimpul. Ieri pietrele crăpau de ger, Crăiasa Zăpezii dansa în grădină, Azi soarele strălucește pe cer, Din ziua-ntunecată ai făcut lumină! Se va topi și ultima ninsoare Și, în curând, din lacrimile ei, Sub mângâierea razelor de soare Se umple câmpul cu ghiocei. Copacii vor înmuguri în soare Și fir de iarbă crudă o să răsară Iar cântul păsărilor călătoare Ne va vesti o nouă
SPRE PRIMĂVARĂ de ȘTEFANIA PETROV în ediţia nr. 1865 din 08 februarie 2016 by http://confluente.ro/stefania_petrov_1454968184.html [Corola-blog/BlogPost/383999_a_385328]
-
pierde cândva în anonimatul veșniciei: „Albit de-aritmice coșmaruri,/ inventezi universuri paralele/ în care te înscăunezi/ cu focul încrederii/ sau abdici/ înainte de a deveni/ un zero absolut” (Ofrandă). Incertitudinea destinului și enigma sfârșitului care ne înghite sunt metaforice concluzii filozofice topite în versuri de răscolitoare vibrație: „Nu știe nimeni/ când ne vom opri/ și ne vom așterne sălaș/ vremelnic/ pentru vreme de iarnă./ Nici ninsorile ne le știe nimeni./ Vin când vor... (Ninsoarea care nu mai vine). Delimitând corpul fizic de
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/asteptand-chemarea/ [Corola-blog/BlogPost/93258_a_94550]
-
intact/... Cine mi-ar plânge fremătările?” (Cine?). Și adevărat este că, oricât ne-ar încuraja semenii, în asemenea drame rămânem singuri și răvășiți, cu durerile și cu abisurile noastre sufletești. Temerile și disperările care stăpânesc sufletul îndoliat al poetei se topesc în metafore și personificări de mare forță sugestivă, prin cuvinte aparținătoare aceluiași câmp semantic, precum: „mal înflorit de angoase, cărare de spaime, frigul din mine, m-ascunde depărtarea” etc. Apreciem semnificația majusculei, care potențează sensul cuvintelor-cheie, precum: „Cuvântul, Moartea, Viața
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/asteptand-chemarea/ [Corola-blog/BlogPost/93258_a_94550]
-
și integratoare a timpului ca atare privit în ansamblul său, unul neîngrădit între coordonate fixe și supuse desuetudinii din punct de vedere conceptual. Cu alte cuvinte, omul de cultură și jurnalistul Eminescu transcend, deopotrivă, limitele profane ale oricărei temporalități statistice, topind simbiotic în templul interior spiritual propriu o formă de gândire autentică, globală, lucidă și, nu în ultimul rând, detașată complet de nivelul reducționist al specificiului cotidian, uneori, reprobabil, din perspectiva culoarului de mentalitate a unui anume veac. Este și motivul
IDENTITATEA ASUMATĂ A POPORULUI ROMÂN de MAGDALENA ALBU în ediţia nr. 1480 din 19 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/magdalena_albu_1421624896.html [Corola-blog/BlogPost/377066_a_378395]
-
anina de umbra-mi vie și cu pieptul sfâșiat de atâtea amintiri deschidea cenușa vremii aprinzând focuri mocninde; ne-amăgeam cu vorbe dulci și săruturi otrăvite, eram parcă-ntr-un miraj când se reîntorc ecouri din întâia-mpreunare când eram topiți pe jar și înfășurați în noapte ca într-o mătase vie, cu un glas lunatec, sumbru, m-a-ntrebat de vreau să plec, ca o pasăre rănită s-a zbătut bătând din aripi, căutând fulgerul-cheie, aprinzând întreg văzduhul, era parcă o povestea
CORBUL de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1243 din 27 mai 2014 by http://confluente.ro/Ion_ionescu_bucovu_1401166428.html [Corola-blog/BlogPost/350574_a_351903]
-
Da, iubito!... te ascult, răspunse tânărul dezlipindu-și buzele de pe vârfurile trandafirii ale sânilor săi întăriți de pofte. - Dacă ai ști cât de mult te iubesc și cum doresc să-mi stingi focul ce mă arde, nu mă lăsa să mă topesc de dorinți. - Sunt al tău, iubito, numai al tău, ia tot ce pot să-ți ofer, îți aparțin. - N-am să uit acest lucru în cele șapte zile pe care le doresc să fie cele mai fericite zile din viața
CAP. X de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1540 din 20 martie 2015 by http://confluente.ro/stan_virgil_1426830272.html [Corola-blog/BlogPost/379793_a_381122]
-
dar meritul salvării păsării era al cățelușei maidaneze. În mai puțin de două săptămâni piciorul puiului s-a vindecat și bătrânul, cu el în brațe, începu să caute stolul de lebede pe lângă malul mării. Trecuse pericolul înghețului, iar zăpada se topise destul de mult. A găsit stolul de lebede tot lângă cazemata de la Spitalul Municipal, acolo unde trăiau, pescuiau și se întâlneau cu cei ce le iubeau și le aduceau de mâncare, de ani de zile. Când a văzut stolul, nea Ghiță
PLANSUL PUIULUI DE LEBADA de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1097 din 01 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/Plansul_puiului_de_lebada_stan_virgil_1388576519.html [Corola-blog/BlogPost/365721_a_367050]
-
ne stau de veghe, înmiresmare! Din vecii vecilor și peste veacuri încă Numai când ești vioară, Iubirea-n tine cântă! SEARĂ DE MIRACOL Spre brad, doar prietenia ne cheamă în păduri Semnându-ne trecerea sub generoșii aștri puri Întunecimea se topește sub albul nostru gând Se mistuie ca seva spre înfloriri curgând Simțirea în vârtejuri, ori în taifun dezlănțuit Ne năvălește rodind a neuitare și alint In seara asta de miracol cu stelele-n robire Pentru întâia oară tu m-ai
CÂNTECUL IUBIRII – SONETE (1) de ELENA ARMENESCU în ediţia nr. 804 din 14 martie 2013 by http://confluente.ro/Elena_armenescu_cantecul_iu_elena_armenescu_1363249933.html [Corola-blog/BlogPost/345257_a_346586]
-
-ți înflorească stigăt peste rouă În foșnet de lumină să te îmbraci cu zori. Zidind iubirii vaste catedrale printre nori. Eu te aștept demult, în Valea trandafirilor S-aprindem ritualic, lumini împlinirilor. BINECUVÂNTAT NAUFRAGIU Cum semințele perpetuu zidesc veșnicia Sacrificate, topite-n lut lăstăresc rodnicia Tot astfel, sevă crudă ne colindă, ne hrănește Până ne umple de trăiri, ne înțelepțește Deodată, harpa secretă sigiliul a rupt Ca o geometrie vie, a echilibrului sfânt Cântece zămislitoare noi straie -mi țes Si mă
CÂNTECUL IUBIRII – SONETE (1) de ELENA ARMENESCU în ediţia nr. 804 din 14 martie 2013 by http://confluente.ro/Elena_armenescu_cantecul_iu_elena_armenescu_1363249933.html [Corola-blog/BlogPost/345257_a_346586]
-
17). Cartea se află sub semnul iubirii de la un capăt la altul, iubirea - cea care își revarsă măruntaiele sale fierbinți peste poeme, punând focul din lumină sub același ideal: Lumina nu poate fi închisă în colivie/ Focul aripilor ei ar topi gratiile” (Lumină și ideal, pag. 101). Pe ”Muntele diafan al iubirii” poetul găsește ”cheia pentru iubire” descifrând că ”doar în bătaia inimii iubești”. Când iubirea prea-plină este inundată de lumină, tot universul devine o lumină, timpul nu mai există, iubita
”MUNTELE DIAFAN AL IUBIRII” de ELISABETA IOSIF în ediţia nr. 2215 din 23 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/elisabeta_iosif_1485164045.html [Corola-blog/BlogPost/380912_a_382241]
-
pe stradă la amiază, la paradă soarele își scutură pletele este atât de cald în mine, în timp și în jur rătăcesc aiurea simt parfumul crud al unui vis căzut sau frânt mult prea curând în treacăt ating clipa se topea în răsuflarea obosită a unui cuvânt nerostit niciodată găsit privesc norii cum zboară în cercuri sau haihui tăcerea se așează iar și iar peste clipele ce curg pe drum uneori animă ceva ce astăzi nu înțeleg mă retrag în propria
VIS RĂTĂCIT de VIOREL BIRTU PÂRĂIANU în ediţia nr. 2354 din 11 iunie 2017 by http://confluente.ro/viorel_birtu_paraianu_1497158352.html [Corola-blog/BlogPost/385144_a_386473]
-
să-i răspundă cu torente de mângâieri. „Toată viața mi-am dorit mângâierile unui bărbat, ca să le găsesc la tine” - Dar ai cunoscut vreodată vreun bărbat? Dezmiardă-mă și iubește-mă pe mine! - Tu ai iubit! repetă Becky cu glasul topit de extaz. În loc de răspuns, buzele Aialei lunecau pe brațele și sânii ei că plută pe o apă curgătoare. Degetele atingeau vertebrele precum clapele unui clarinet ca să lunece amândouă, pe pielea netedă, ca lebedele pe lac : una cu inocență, cealaltă iscoditoare
SECRETUL LUI RODIN de GETTA BERGHOFF în ediţia nr. 1909 din 23 martie 2016 by http://confluente.ro/getta_berghoff_1458733636.html [Corola-blog/BlogPost/348618_a_349947]
-
și veac I-ai ridicat. Iisus a înviat! Prea divină și milostivă Învierea, Doamne cu dragoste m-ai așezat! RĂDĂCINI PESTE TIMPURI Prin vene sădite din timpuri sacre, Rădăcinile-mi cresc și-mi aduc putere, Prin destin, lacrimile s-au topit, din durere. Cerul pare amorțit în atâta cădere, Și totuși nu există moarte, fără plăcere. Rădăcini atârnate de temple, Despletesc sufletele noastre, de moarte, E atâta lumină și atâtea destine, Călătorind prin tărâmuri încercate, A lumilor luminate. Tată, vino acum
POEME DE SUFLET (1) de CLAUDIA BOTA în ediţia nr. 1951 din 04 mai 2016 by http://confluente.ro/claudia_bota_1462361894.html [Corola-blog/BlogPost/376521_a_377850]
-
țărm, de lumină, Într-o clipă marea va devenii divină. Îmi încarc inima cu stropi de lumină, Cât sunt de mic, lângă strălucirea- Ți prea plină, Ieri, când în călătoria inimii, Devenisem un naufragiat însetat, Pe o insulă pustie, mă topeam după o stea, Iar acum mă adăp din Izvorul Vieții Și mă închin doar Ție. Azi călătoresc pe un mal purtat de Tine, Suflet arată-mi valul ce mă poartă Între cer și pământ, Pentru a nu cerșii din poartă-
POEME DE SUFLET (1) de CLAUDIA BOTA în ediţia nr. 1951 din 04 mai 2016 by http://confluente.ro/claudia_bota_1462361894.html [Corola-blog/BlogPost/376521_a_377850]
-
proprietăți umoristice sau caracteriale, înțelese ca trasare rectilinie a nebuniei, contribuind la însiroparea cu emoticoane , adică la regularizarea expectanțelor stilistice. Caii verzi sunt copiii nenăscuți de nimeni, sunt ideile , portretizându-le acum , vă sugerez a le vedea ca niște papanași , topindu-se în gura rutinei neerotizate. Artistul hașurează umbrele metereologice ( prin cuvinte simbolice), uneori îl văd cronosian, ca fiind parte integrantă a limbilor unui ceas în delir minutar. Caii verzi sunt extensii ale ecoului său. Parcă simt cum judecățile nonvalorice îi
CAI VERZI PE PEREȚI de MIHAELA DOINA DIMITRIU în ediţia nr. 2254 din 03 martie 2017 by http://confluente.ro/mihaela_doina_dimitriu_1488556377.html [Corola-blog/BlogPost/340235_a_341564]
-
am cufundat, deodată, simțindu-i gustul sărat, înmiit mai dulce-i al tau sărut, de azi, de altădat`, ce l-aș lua cu mine, pește țări și mari, ape ce curg necontenit și ... lacuri adânci, reci, ca sloiuri de gheață, topite de inima ta. M-aș cuibări, mereu și eu, acolo, lângă ea, să-mi fie cald și bine, dar n-o pot lua și eu, n-am cum, să rămân, că-s mereu pe drum, uneori, umblu de nebun, stăpânit
ÎNDEPĂRTATE TRISTEȚI de COSTI POP în ediţia nr. 2176 din 15 decembrie 2016 by http://confluente.ro/costi_pop_1481754889.html [Corola-blog/BlogPost/381340_a_382669]
-
niciodată întrerupt, până când toate cele de atunci și de acolo au focalizat undeva în Indefinit, unde s-au împletit într-un Nod Efervescent al Străluminilor dintâi și-al umbrelor dintotdeauna! Și-atunci a fost un trăznet cosmic, Big-Bangul care a topit laolaltă Gândul și Sufletul, făcând din ele Conștiință unitară conștientă de sine, care, privindu-se și-nțelegându-se în Totul său și-a spus sieși Dumnezeu! Din vremurile acelea Divinitatea Conștiinței unite plânge și râde prin forme mirifice de existență
CREDINŢA DACO-DEOUMANIŞTILOR ŞI LIANTUL EI INTEGRAL, DUMNEZEUL UNIC CURCUBEU (D.U.C.) de ALEXANDRU OBLU în ediţia nr. 699 din 29 noiembrie 2012 by http://confluente.ro/Alexandru_oblu_deoumanismul_doctrina_alexandru_oblu_1354227058.html [Corola-blog/BlogPost/351362_a_352691]
-
să-l învenineze Când vede acuma ce prost merge treaba. Mi se tot prelinge pe-obraz obosit Și zbucim s-alunge oricât de profund. Privesc doar la tine, văd chip împietrit Nu pot să m-abțin și încep ca să plâng. Topește în mine dorință, speranță Și tot ce-a fost bun tu ascunde de noi. Iar ochilor goi nu da nicio șansă Degeaba se uită cu jind înapoi. Îți văd strălucirea cum piere-n neant Se rupe un zbucium din interior
LACRIMA DORULUI de FLORIN CEZAR CĂLIN în ediţia nr. 2054 din 15 august 2016 by http://confluente.ro/florin_cezar_calin_1471266553.html [Corola-blog/BlogPost/378319_a_379648]
-
cu ploaie... Peste lumea gri, lichidă Bat furtuni și vin puhoaie; Tot pământul e o apă, Curge-n sine, se prăvale Într-un hău ce fundu-și sapă În acvatice canale... Curge cerul, lutul curge, Plouă spastic, fatalmente, lumea s-a topit, se scurge, Prăbușindu-se-n torente. Apa spumegând ia totul Și pământul îl afundă, Vine peste noi potopul, Ne îneacă, ne inundă... Vine marea viitură, Oriziontul nu mai vădu-l, Ne vom îneca în ură, Ne va potopi prăpădul... Plouă cu
NE VA POTOPI PRĂPĂDUL de ROMEO TARHON în ediţia nr. 1273 din 26 iunie 2014 by http://confluente.ro/Romeo_tarhon_1403747424.html [Corola-blog/BlogPost/371074_a_372403]