2,316 matches
-
ar trebui să fie plăcut să trăiești alături de mine. Am toate datele necesare. Oamenii mă găsesc amuzant, rafinat, sensibil, simpatic, generos, vioi, surprinzător. Atunci, care e problema? Îi lipsea oare Delphine? Era fericit că e singur. CÎnd plecase, se simțise ușurat. Era mai comod pentru el să creadă că Delphine Îi lipsește, dar habar n-avea de acest lucru. CÎnd ea era acasă, o scotea din minți faptul că nu-l auzea practic niciodată bătînd la mașină: „Știu cum e cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
În pumn pielea de căprioară. Bunicul era chițibușar, nu voiam să ne spună că dăduserăm rasol. Avea obiceiul să bombardeze cu scrisori Ministerul Apărării pentru a semnala inexactitățile din hărțile de Stat-Major care indicau drumuri carosabile inexistente. Toată familia respira ușurată cînd pleca. Seara, Împreună cu surorile mele, așteptam să se culce părinții ca să dăm buzna În odaia bunicii care avea avantajul, În ochii noștri, că suferea de insomnii. Peste ani, Într-o altă Încăpere unde i se aduceau medicamente pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
lumii, chemați să ne asumăm o sarcină supraomenească, Înălțați, Înnobilați fără voia noastră, Încovoiați ca Simon din Cirene sub povara Crucii, făcînd drumul Împreună spre suferință. Niciodată Înainte nu mă mai simțisem astfel, pe drum, desprins de toate, disprețuind totul, ușurat, liber, neexistînd decît pentru acea durere și pentru iubirea mea care Împărtășea durerea cu soția mea. S-a Întîmplat la fel ca pentru Avraam. Dumnezeu a trimis un Înger spre a opri sacrificiul. Ne lăsa Împreună cu recunoștința noastră infinită“. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
soția mea. S-a Întîmplat la fel ca pentru Avraam. Dumnezeu a trimis un Înger spre a opri sacrificiul. Ne lăsa Împreună cu recunoștința noastră infinită“. După părerea mea, Îngerul acela era penicilina. Rețin că tata se simțise „desprins de toate, ușurat, liber“ În momentul În care era convins că eu am să mor. Textul lui Începea astfel: „Pe masă, termometrul apăsător. Și medicul acela care nu mai venea!“. Comentariul unui critic al epocii: „Toată această trăire iradiază poezie“. Puțini copii, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Înseamnă să accepți ce se Întîmplă și să tragi folos ca să poți merge În Întîmpinarea unei noi aventuri. Sfîntul Francisc acceptă să meargă Înainte, dar, la fiecare pas, el Îl Întreabă pe Dumnezeu Încotro s-o apuce.“ Tata se simțise ușurat cînd scăpase de editura Cedrului. Unul dintre primele titluri publicate aici fusese o carte pentru copii, tipărită la Avignon În noiembrie 1945, o adaptare făcută de Franz Weyergraf după o poveste de Andersen, Crăiasa zăpezii. Trebuie să fie plăcut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
călugăriță cu un opaiț ne salută cu o privire funebră, de condamnare. Ajunși În afara incintei, lugubrul canion de piatră și de umbră al străzii Moncada mi se păru o vale a slavei și a speranței. LÎngă mine, Fermín respira adînc, ușurat, și am știut că nu eram singurul bucuros că lăsasem În urmă acel bazar de neguri. Istoria relatată de Jacinta ne apăsa conștiințele mai mult decît ne-ar fi plăcut să recunoaștem. — Ascultă, Daniel. Ce-ar fi să dăm gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
se speriase atât de tare, încât nici lui Epancin nu-i mai vorbea de temerile sale; însă existau și momente când, ca om slab ce se afla, prindea iarăși curaj și sufletul parcă îi învia; de pildă, se simțise foarte ușurat când Nastasia Filippovna, în sfârșit, le promise celor doi prieteni că în seara zilei ei de naștere își va spune ultimul cuvânt. În schimb, cel mai ciudat și incredibil zvon, care îl privea pe însuși respectabilul Ivan Feodorovici, se dovedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de mii? i-o reteză brusc Nastasia Filippovna. Asta ai vrut să spui?! Afanasi Ivanovici, chiar am uitat să precizez: păstrați-vă cele șaptezeci și cinci de mii și să știți că vă redau gratuit libertatea. Ajunge! Trebuie să răsuflați și dumneavoastră ușurat! Nouă ani și trei luni! Mâine va fi altfel, iar astăzi e ziua mea și nu mai depind de nimeni, pentru prima oară în viață! Generale, luați-vă și dumneavoastră perlele, dăruiți-le soției, iată-le, iar mâine plec definitiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
apucă cu el pachetul. Aproape toată hârtia din exterior arsese și se prefăcuse în scrum, însă de îndată remarcară că interiorul era neatins. Teancul de bani fusese învelit într-un ziar împăturit în trei și banii erau întregi. Toți răsuflară ușurați. — Poate că vreo miișoară s-o fi stricat un pic, dar restul au scăpat neatinși, rosti cu înduioșare Lebedev. — Toți sunt ai lui! Pachetul e al lui! Ați auzit, domnilor? anunță Nastasia Filippovna, punând banii lângă Ganea. Nu a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
aceea? — N-am venit aici ca să mă însor, îi răspunse prințul. — Ai ceva sfânt pe lume? — Am. — Jură-mi că n-ai venit ca să te însori cu aceea. — Jur pe ce vreți! Te cred; sărută-mă. În sfârșit, am răsuflat ușurată; dar să știi: Aglaia nu te iubește, ia măsuri, și n-o să se mărite cu tine atâta timp cât mai trăiesc și eu pe lume! Ai auzit? — Am auzit. Prințul roși într-un asemenea hal, încât nici nu se putea uita în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
maman! Mai înainte a făcut grimase ca o actriță, ne-a speriat dintr-o joacă... — Încă-i bine că a dat peste un idiot ca ăsta, îi șopti Lizaveta Prokofievna. Totuși, observația fiicei ei o făcuse să se simtă mai ușurată. Prințul auzi, totuși, că cineva l-a făcut „idiot“ și tresări, dar nu din cauza asta. Uită imediat cuvântul jignitor. Însă în mulțime, nu departe de locul unde stătea el, într-o parte - n-ar fi putut nicidecum arăta în ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pentru mine. Această vedenie m-a înjosit. N-am puterea necesară ca să mă supun unei forțe terifiante ce ia forma unei tarantule. Și numai după ce, în amurg, am resimțit, în sfârșit, momentul definitiv de hotărâre deplină, m-am simțit mai ușurat. Acesta n-a fost decât primul moment; pentru celălalt moment am plecat la Pavlovsk, dar despre asta am dat deja explicații destule». VIItc "VII" « Aveam un mic pistol de buzunar, mi-am făcut rost de el încă din copilărie, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
vorbe goale, dar plăcute, rostite la momentul potrivit, ar putea să câștige și să împace sufletul unui om ca generalul, aflat într-o situație atât de neplăcută. În orice caz, avea datoria ca, la plecare, acest om să aibă inima ușurată. Fraza îl flată, îl mișcă și îi plăcu foarte mult bătrânului; brusc, generalul se înduioșă, își schimbă fulgerător tonul și se lansă în explicații exaltate și prelungi. Dar prințul, cu toate eforturile, cu toată atenția cu care îl asculta, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că s-ar putea ca împă ratul să nu-l pedepsească nici pe el prea rău, din aceleași mo tive... — Vă puteți duce la consuli, la pretori, la chestori, unde vreți, rostește Augustus. Fulcinius suspină pe jumătate înciudat, pe jumătate ușurat. Așa este. Pentru toate delictele există tribunale alternative. Ar fi nevoie de bunăvoința împăratului ca să accepte un asemenea caz. Depinde din nou numai de el dacă refuză, și se pare că asta are de gând să facă... Se crispează. În
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
și zbiară către Cornelia, ca să acopere tumultul: — Dacă e cuminte, va participa la procesiunea de la Ara Pacis. Altminteri, o să rămână acasă. Asinia tace ca prin minune. Mai mult chiar, se lasă dusă fără nici o împotrivire de data aceasta. Bătrâna suspină ușurată. Stratagema a avut efect. Îi prinde bine și fetei să fie îndepărtată din locul în care simte că este puternică prin ceea ce face. O să stea deoparte până se vor calma amândouă. — Crezi că e prudent? întreabă în șoaptă rex. — Ce
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
apa sfântă? Una dintre fete o liniștește: — Am fost eu, mamă Occia. M-a însoțit și Publia. Numai voi două? se cutremură oarba. E indecent pentru preotese să umble singure pe drum. — A fost și lictorul cu noi. Bătrâna răsuflă ușurată. Așa mai merge. Nimănui nu-i este îngăduit să se apropie de o vestală. Până și un consul e dator să se dea în lături ca s-o lase să treacă. Mai avem de spălat vasele sacre și gata. Una
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cu poetul Propertius. Se salută cu soția acestuia, Aelia Galla, nimeni alta decât fiica lui Aelius Gallus, al doilea prefect al Egiptului. Îl caută din priviri și pe Aelius Seianus, cel ce a fost de curând adoptat de Propertius. Răsuflă ușurată că nu-l vede. Niciodată nu a avut încredere în acest prieten cu inima vicleană al lui Tiberius. Dar tatăl lui, Seius Strabo, este prezent, împre ună cu frații, verii și unchii săi. Toți de rang consular. Prefectul gărzii exercită
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
înfumurați ca el vor avea de a face cu prestigiu, demnitate, măreție, putere și voință. Calități pe care rareori le găsești chiar și în operele consacrate. Constată că s-a lăsat tăcerea. Un alt vorbitor a urcat pe scenă. Răsuflă ușurată. Nu e rândul Livillei. Se sprijină mai confortabil de spătarul catedrei și se pregătește să asculte în liniște. Poetul e protejatul ei, Maternus. Azi are prima lui lectură pu blică. Până acum a refuzat să declame până și în fața intimilor
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
reușit imposibilul! Toată lumea e ochi și urechi. Fac câteodată versuri mai puțin serioase, recunosc, așa cum îmi plac și comediile, și spectacolele de mimă... Unul după altul spectatorii încep să bată din palme. Ropote de aplauze. Vipsania surâde la rândul ei, ușurată. Comedia lui Ver gilius Romanus, care va fi citită mai târziu, s-ar putea să nu se bucure de o primire atât de călduroasă. Nu-i vine să creadă. Oamenii par ahtiați după acest gen de spectacol liber. Probabil pentru că
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
o are și pe aia. Ține la viață. Însă în sens negativ. I-e frică de efort, de moarte, de durere, de umi lință, de trai prost... Observă fără să vrea că necunoscuții au dispărut. Ră suflă un pic mai ușurată. Măcar atât...! Sallustius tocmai îi asigură cu un aer bonom: — Chiar dacă Pollio l-a acuzat pe nedrept pe unchiul meu că a încurcat termenii pentru traversare pe mare și pe uscat 1, eu nu-i port pică... Labienus se pune
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
reușesc să o stăpânească pe Agrippina, care urlă ca ieșită din minți: — Ia nu-ți mai da atâtea ifose de cărturar, că ți stă mai bine cu poalele-n cap! — Taci! o zgâlțâie Vipsania. Se uită prin jur și răsuflă ușurată. Bine măcar că nu e nimeni. Agrippina face o mutră nevinovată: Am întrebat-o pe Domitia ce-a căutat la Claros. Nu era nevoie să-mi sară la beregată pentru asta. Antonia și-a revenit îndeajuns ca să-și certe nora: Ce
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
și ținuta degajată. Nu se gândesc la moarte, ci la glorie. — Așa, feții mei! șoptește printre dinți. Țineți-vă mâinile la vedere. Aruncă o privire spre valeții care-i urmează, ducând armele. Se mai uită o dată în dreapta, o dată în stânga. Răsuflă ușurat. Totul pare în ordine. Dincolo de arenă, întrezărește arcadele interioare și capetele punctiforme ale puzderiei de spectatori. Însă porticul nenumerotat dinspre nord, între arcada a treizeci și opta și a treizeci și noua, pe unde intră îm pă ratul și pe unde poți
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Rufus. Brațul îi zvâcnește din umăr și apucă primul obiect ce-i iese în cale: un opaiț mic, compact, din lut negru smălțuit. Își încleștează degetele pe el, până când orificiul prin care iese fitilul îi plesnește în palmă. Ceva mai ușurat, i se adresează pe un ton de reproș lui Vittelius: — Handicapatul ăsta complexat o să pună să-i biciuie fără nici un motiv. — Numai dacă se lasă pe tânjală sau se eschivează, încearcă procuratorul să-l liniștească. Instructorul se revoltă: — Ce te-
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Cocoțat pe o bancă, zbiera ca ieșit din minți că e momentul să fie consultate Cărțile Sibiline. Un demagog ieftin, gata oricând să toarne paie pe foc, dacă prin asta își poate face capital electoral. Migrena a mai dispărut. Răsuflă ușurat și se sprijină mai comod pe perne, când tresare dintr odată, înfiorat. Ca o lamă de cuțit, cuvintele lui Nerva îi sfârtecă creierii, și așa dureroși. I-a spus că vrea să se sinucidă. Își rotește privirea, buimac. Mizantropie de
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
o arunci pe spate. Probabil că poartă o stofă dintr-o singură bucată, nu din două. Cuprins de o bănuială neagră, își pipăie discret propriul veșmânt, ca nu cumva să i se vadă dublu ra sinus-ului de pe piept. Răsuflă ușurat. Totul e în regulă. Se întoarce spre Herodes: — Sper că magul ăla al tău nu mijlocește dezgroparea comorilor și nici nu tămăduiește boli. Din nou stăpân pe sine, Agrippa clatină din cap: — N-am auzit să fi înviat până acum
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]