3,724 matches
-
pământ Evangheliile, practicând virtuțile teologale - credință, speranță, milostenie. Nu contează amenințările preoților; deciziile ierarhiei ecleziastice sunt nule; rugăciunea călugărilor are puțină valoare; edictele suveranului pontif nu au nicio absolut niciuna: nu contează decât existența trăită imitându-l pe Isus sărac, umil, blând, pașnic, generos. Recursul la sursă i-a supărat dintotdeauna pe reprezentanții creștinismului oficial, pe afaceriști, pe cei bogați, corupți, belicoși, violenți și lacomi. Epicur creștin! Erasmus creștin, mai creștin chiar decât oficialii creștinismului, iată ceva în afară de orice îndoială. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
și să fulgeri împotriva suferinței tale pentru motivul că vecinul tău e scutit de așa ceva te face să suferi și mai mult și să nu ataci răul chiar de la rădăcina lui! Dacă iei ca etalon oameni de rând, modești, mărunți, umili, neimportanți, nu mai suferi că nu ești bogat; dacă ții cont de bolnavii care se chinuiesc de mai multă vreme ca tine, ori a căror suferință e disperată, fără speranță, îți mai liniștește un pic din propria durere. Montaigne l-
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
pălimarul" se află, în ambele cazuri, atât în poziție de temă, cât și de agent. Universul se schimbă la Léon Bloy: Doamne, dar ce pute aici! Vorba asta nesimțită de huligan a fost aruncată, ca o vomă, pe pragul foarte umil al capelei Misionarilor Lazariști de pe strada de Sèvres, în 1879. Era în prima duminică după Postul Crăciunului și suflarea pariziană intra cam strâmtorată în Marea Iarnă. Anul ăsta, ca și-n ceilalți ani, nu a fost anul cu Sfârșitul lumii
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
Bloy: Odioasa creatură care nu iubise niciodată pe nimeni o adora inexplicabil, îi aparținea trup și suflet, se bucura să fie cotonogită de el și și-ar fi uscat și fața pentru a-i face pe plac. Ea nu era umilă decât în fața lui, cu toți ceilalți păstrându-și vechile-i obiceiuri de struț care o făceau o mizerabilă 265. În ciuda apropierii, nu "fata" este antecedentul pentru "ea", ci "odioasa creatură", elementul evidențiat prin dinamica textului. 7.10. Anafora lexicală fidelă
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
și cunoșteau din tradiția orală multe fabliau-uri, dar, mai ales, și-au declarat și apropriat, ca maeștri indiscutabili, pe Dante Alighieri și pe Francesco Petrarca. Giovanni Boccaccio l-a cunoscut direct pe Petrarca: „Prietenia lor se caracteriza prin atitudinea smerită, umilă a lui Boccaccio față de Petrarca și generozitatea acestuia din urmă față de admiratorul său. Boccaccio i-a cerut de multe 3 Judith Serafini Sauli, op. cit., p. 12. 4 Dictionary of Literary Biography, volume 146: Old and Middle English Literature, a Bruccoli
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
în totalitate după ritualurile curtenești, la fel tinerii din Il Filocolo sau nimfele din Comedia delle ninfe fiorentine. Cu toate acestea, iubirea curtenească este ironizată, este privită ca un ideal vetust. Cele patru criterii caracteristice pentru l’amour courtois: vasalitatea umilă, eticheta, adulterul și religia iubirii apar parodiate în Povestirile din Canterbury în figura lui Avesalon, cel care nu poate dormi din cauza chinului dragostei, cântă ca o privighetoare, așa cum ar trebui să o facă toți îndrăgostiții, și i se adresează iubitei
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
chiar și pe judecător, și reușind să producă o modificare a legii. Este, avant la lettre, o feministă care luptă pentru drepturile femeilor. Griselda (X, 10), prototipul ideal de supunere și fidelitate feminină, deși are o situație mai mult decât umilă în casa părintelui său, devine pentru calitățile sale, soția marchizului Gualtiri, care pentru a se convinge de virtuțile femeii, o supune unor probe de o duritate uimitoare: să și cedeze copii, să accepte umilința de a fi retrogradată din poziția
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
violul cavalerului), pentru ca apoi să se impună cea feminină (ghicitoarea propusă de femeile de la curte, salvarea oferită de bătrâna care se va transforma într-o tânără ispititoare). Alte elemente antagonice: tinerețea și senectutea, frumusețea și urâțenia, originea nobilă și cea umilă, care implică bogăția și sărăcia.442 Satisfacția naratoarei nu poate fi tăgăduită. și-a luat revanșa în spațiul ficțiunii, deoarece l-a subjugat pe cavalerul libertin și, astfel, pe toți din tagma lui, având posibilitatea, prin surogatul ei - bătrâna, de
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
celor care i s-au închinat cu smerenie. Povestirea aceasta dezvăluie inocența unui univers în care aparențele trec deseori drept esență, în care credulitatea guvernează, căci se doresc cu orice preț minuni și dovezi ale prezenței divine în viața celor umili. Este o lume încă 520 Ibidem, p. 329. 521 Johan Huizinga, op. cit., p. 259. 522 Ibidem, p. 285. 141 foarte permisivă, avidă de spectaculos, dar candidă în fervoarea ei, păstrând o anumită puritate, capabilă a se mobiliza atunci când i se
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
Eroul din prima povestire, aparținând dinamicei clase a negustorilor, distruge, prin luare în derâdere, cea mai solidă bază a societății tradiționale, Biserica. În ultima istorisire, și de fapt pe parcursul întregii zile finale, moralitatea și demnitatea umană sunt bazate pe exemple umile, culminând cu Griselda. Ceea ce înlocuiește ordinea morală, oarecum încălcată de Biserică, este o nouă moralitate care impune o lume mai puțin pretențioasă, ce se bazează pe juxtapunerea nevoilor reale ale unei societăți mercantile cu idealul de dragoste și prietenie, moștenit
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
și aptitudinile, ori îi respinge pentru că nu i iubește (Agnese din V. 5, Nonna - VI. 3, Francesca - IX. 1, Dianora - X. 5). Personajele feminine pozitive dau dovadă de multă generozitate și spirit de sacrificiu, cu toate că uneori au o condiție socială umilă ( o văduvă săracă - II. 4 - îl salvează pe negustor de la moarte, nu se arată lacomă în a-și însuși bunurile acestuia, ci, dimpotrivă, i le restituie, și, în final, va fi răsplătită pentru fapta sa nobilă; soția mareșalului din Londra
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
de smerită/ și de-nțeleaptă cum o alta nu-i/ Așa de timpuriu și socotită./ Căci dacă lumea judecă hai-hui/ Virtutea, el făcu dreptatea lui/ Acestor haruri, hotărând ca ea/ Să-i fie soață, alta nimenea.”786 Atitudinea fetei este umilă dintru-început, fiindcă la chemarea craiului se supune smerită: „Mironosiță rămânând pe brânci/ și gata să-i asculte la porunci.”787 Declarația de dragoste pe care i-o face stăpânul locului seamănă mai degrabă cu o cerere de vasalitate, femeii i
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
măreție astfel, decât dacă s-ar fi lamentat patetic. și, ca o ultimă umilire, va fi nevoită să se întoarcă în casa modestă a tatălui, de unde a fost luată cu ani în urmă, îmbrăcată în veșminte simple, simbol al condiției umile, al decăderii, iar, la cererea craiului, se va ocupa de banchetul organizat în cinstea noii alese, va pregăti castelul, va servi masa pentru cei invitați. Dar reacția femeii este, uimitor, una de mulțumire pentru tot ceea ce i s-a oferit
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
avea seamăn de frumoasă/ și se trăgea din neam așa ales,/ Că lui nu-i prea dădea curajul ghes/ Să-i spună de tot chinu-i și tot jindul./ Dar pân’ la urmă vrednic ea găsindu-l,/ Văzând adică dragostea-i umilă/ și zbuciumul, a prins de dânsul milă/ și se-nvoi în taină dumneaei/ Să-l facă soțul și stăpânul ei.”819 Conviețuirea lor are la bază un respect reciproc, o dorință de a respecta drepturile și libertățile fiecărui partener: „Așa
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
fruntea sus pășești,/ Așa-i de credincioasă și-nțeleaptă./ Tu dacă vrei să umbli cale dreaptă/ Ascultă totdeauna vorba soații...”883, aducându-se în acest sens argumente livrești, din operele marilor filosofi ai antichității: „Seneca, el, a spus: <<Nevasta cea umilă-i mai presus/ Ca orișice.>> Iar Caton: <<Cum voiește,/ Așa să faci, căci dânsa poruncește.>>”884 Ianuarie nu conștientizează nici propria îmbătrânire, neputința fizică, dar nici absurditatea dorințelor sale, de a se căsători cu o tânără frumoasă, care să-i
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
pentru că se salvează prin istețime, calitate ce se transformă chiar într-o virtute, de aceea Alison nu este întru-totul imorală. Trădându-și soțul, atunci când acesta este bătrân și necizelat, femeia nu face decât să schimbe raportul prestabilit, să părăsească poziția umilă pe care o ocupa și să-și manifeste liber voința, să-și dezvăluie personalitatea. Bărbatul devine acum un clovn, stârnind râsul asupra sa. Personajul feminin, prin adulter, își redobândește puterea pierdută. Alison nu este pedepsită, așa cum de altfel nu se
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
aproape dramatică în care se aflase anterior. Inițial credincioase și virtuoase, unele femei nu au puterea de a se menține în această conduită impecabilă până la sfârșit, acceptând cedarea fizică. Nuvela istorisită de Elisa, în ziua a treia, evidențiază condiția femeii, umilă și precară, căci nu avea un statut bine definit, depinzând de alții, și nicio legislație care să o protejeze. Cu toate acestea, dragostea și tinerețea se dovedesc a fi mai puternice în seria valorilor personale, decât renumele propriu ce trebuia
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
vieții creștine și ispitele pământești. „Învățăturile” oferă sfaturi de înfrânare ascetică, de îndreptare a viciilor și patimilor (lăcomia, zavistia, egoismul, lipsa credinței), de stimulare a valorilor sufletești (cinstea, milostenia, ospitalitatea) sau îndemnuri de întărire a vieții comunitare, prin apărarea celor umili contra abuzurilor celor bogați. Latura didactică a cărții, ca și dorința de a face cunoscute adevărurile Bisericii în limba națională sunt obiectivele semnalate de V. în cele două predoslovii. Conștient de importanța acțiunii sale, el consideră Cazania un „dar limbii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290433_a_291762]
-
exemplare decât în scrisul lui Al. Vlahuță, B. Delavrancea, I. Al. Brătescu-Voinești, Mihail Sadoveanu, D. D. Patrașcanu, I. A. Bassarabescu, Ion Agârbiceanu. Mai mult decât aceștia, cu excepția ultimului, prozatorul din Calea sufletului își privește fără duioșie afișată mica lume de umili funcționari, militari cu grade inferioare, pensionari și alți bătrâni, narează în general fără efuziuni lirice, fără descripții ample de natură, fără nostalgia timpurilor defuncte, fără aureolarea „bătrânilor”, ca în povestirile lui Emil Gârleanu. El nu duce obiectivitatea până la impersonalitatea naratorului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290163_a_291492]
-
Energiile Întretăiate se tot Îngustează pînă ce se Împletesc În modelul primordial de la nivelul celular. De fapt, o singură linie de ADN, cu helixul ei În formă de spirală dublă, poate reprezenta prototipul Împletiturii celtice ca sistem energetic. Mă simt umilă atunci cînd privesc la inteligența forțelor care Împletesc energiile complexe ale corpului uman Într-o unitate prosperă. Iar această discuție este doar una de suprafață. În cadrul Împletiturii celtice există spirale, cercuri și figuri optice constituită dintr-o lumină strălucitoare care
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
multele părți oribile ale PMS-ului, dacă Îmi ascultam sufletul și corpul găseam o parte bună a acestei situații rele. Prețuiam faptul că aveam o asemenea forță necontrolată care Îmi lovea corpul În fiecare lună și care mă făcea mai umilă și mă plasa pe o cale spirituală lunară. Sufletul meu Îmi vorbea. Aceasta nu era de fapt persoana mea. Nu era un truc al psihicului meu sau un dezechilibru chimic. Mă luptam cu cele mai ascunse forțe ale ființei mele
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
a vieții noastre sîntem făcute pentru a ne conduce comunitățile cu pasiune și farmec - folosind toate modalitățile practice și de iubire pe care le-a Învățat În prima parte a vieții noastre pentru a face această slujbă. Acesta este În umila mea opinie un antrenament mult mai bun pentru liderii comunitari decît este o diplomă de științe politice. Menopauza: o nouă chimie/o nouă energie Trecerea de la o biochimie care este orientată către găzduirea unui proces lunar de eliberare a unui
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
sunt nu doar modele ale povestirilor, ci și personaje din lumea reală. Ei bine, în acestă lume, detectivul e omul revoltat. E pionul ce nu mai acceptă regula stabilită de cei puternici. El vine de undeva de jos, din straturile umile ale societății, dar aspirațiile sale sunt cât se poate de înalte. Formula însăși a literaturii pulp e una a sărăciei, a modestiei, a scrisului „ce n-a visat niciodată la posteritate”, cum avea să spună Raymond Chandler. Și totuși, singuratic
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
din 1911, până la eseurile, substanțiale, din ultimii ani ai vieții), obsesia scrisului, a preciziei exprimării, a acurateței stilistice e la fel de acută în primele, ca și în ultimele texte. Chandler nu acceptă pentru romanul detectivistic rolul de rudă săracă, de moștenitor umil al unei tradiții precare, pentru care mecanicitatea formulelor, reproducerea modelului eficient, dar inexpresiv, ocupă prim-planul scrisului. Format la școala postvictoriană a respectului față de cuvânt, el cere eleganță, precizie, expresivitate și, mai ales, o anumită respectabilitate științifică. Aceasta e conferită
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
niveluri multiple ale lecturii. Numai un scriitor dominat de orgoliu și aroganță ar renunța la plăcerea durabilă de a se ști urmat în adeseori inconfortabilele cotloane ale trudei și spaimelor sale. Firește că scriitorul nu poate fi redus la condiția umilă de bun samaritean. Dacă, într-o primă instanță, el știe că a-l face să „risipească o parte din ceață ajută stimei de sine a cititorului” (Ibidem), în a doua, e suficient de prudent să păstreze pentru sine ultima tușă
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]