1,952 matches
-
semene cu un uriaș câmp de luptă. Condamnații armatelor rivale luptau pentru supremație, dar, dintre ei, trei mari figuri s-au evidențiat, ca meteorii brăzdînd cerul nopții. Acești trei oameni, uniți prin pasiunea lor de a controla și de a unifica Japonia, difereau mult prin personalitatea lor: Nobunaga, repezit, ferm, brutal; Hideyoshi, modest, subtil, complex; Ieyasu, calm, răbdător, calculat. Filosofiile lor divergente au fost păstrate, de multă vreme, de japonezi, printr-o poezie cunoscută oricărui școlar: Dar dacă pasărea nu cântă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
central se afla cineva care susținea că Încă ar fi fost prematur. Acesta era chiar Sessai. Nu doar că susținea că era Încă prea devreme, dar Sessai făcea, conservator, recomandări cu privire la administrația internă. Nu critica ambiția lui Yoshimoto de a unifica țara, dar nici n-o aproba vreodată explicat. — Imagawa este cel mai ilustru clan din generația sa, Îi spusese el lui Yoshimoto. Dacă va sosi un moment când shogunul nu va mai avea un succesor, poziția va reveni unui membru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
luna a Cincea. La o asemenea petrecere, odată ce era compusă prima strofă, participanții adăugau, la rândul lor, versuri, până se Însumau Între cincizeci și o sută de strofe. Cenaclul Începuse cu o strofă a lui Mitsuhide. Strofa de Încheiere, care unifica opera, fu compusă tot de Mitsuhide: Vremea ca provinciile Să trăiască În pace. După ce călugării stinseră lămpile, Mitsuhide păru să adoarmă aproape imediat. Când, În sfârșit, puse capul pe pernă, vântul alpin de afară făcu să freamăte copacii, urlând prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
deosebit de promițătoare privind fluctuațiile prețurilor în jurul punctului de echilibru, evoluția ratelor de schimb, a legităților empirice care descriu fluctuațiile datelor macroscopice privind evoluția dimensiunilor companiilor ș.a., sunt de natură să arate că o atare direcție de dezvoltare a cercetărilor va unifica două domenii care aveau foarte puține lucruri în comun. Teoria și modelele privind funcționarea piețelor de capital s-au dezvoltat inițial pe baza ipotezei că aceste piețe sunt eficiente (ipotezele piețelor eficiente cuprind o serie de condiții care, în esență
Cibernetica sistemelor economice by Emil Scarlat, Nora Chiriță () [Corola-publishinghouse/Science/222_a_216]
-
bun”. Aceste tendințe „egoist-narcisice” trebuie combătute, întrucât ele blochează socializarea și tensionează comunicarea și relațiile dintre elevi. Educatorul nu trebuie să „condamne” modelele familiale ale elevilor, ci trebuie să le pună de acord în primul moment, pentru ca ulterior să le „unifice” prin adoptarea de către toți copiii a unui nou model școlar. Valoarea „modelului școlar” cu caracter general va consta în faptul că el adaugă la „identitatea familială” a copilului noua „identitate școlară”. Cele două „identități” nu trebuie să se ciocnească, ci
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
acestea, mișcarea până la pierderea totală a spiritului critic. Dependența de mass-media, de reclamă și propagandă, ca și dependența de calculator, Internet etc. devin rapid o „modalitate de gândire”, adesea unică, de atitudini, de conduite colective, care vor sfârși prin a unifica indivizii. Se pierde identitatea personală, aceasta fiind înlocuită cu „modelele colective” impuse și dirijate. Dar din acest moment masele „dependente” de mass-media” pot fi manipulate teoretic necondiționat. Mai mult chiar, masele solicită aceste „mode-model” ca pe ceva absolut necesar și
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
neapărat în toate interviurile. Un alt reproș se poate aduce metodei alese pentru redarea înregistrărilor, cel puțin discutabilă, dacă nu contestabilă. Dacă în cărți similare cu aceasta s-a optat pentru renunțarea la repetiții, la pauzele din conversație pentru a unifica textul fără a pierde sau schimba înțelesul, în cazul nostru s-au redat toate întreruperile, semnele de exclamare, punctele de suspensie, însoțite de explicații între paranteze, de multe ori inutile. Această rigoare de neînțeles de a respecta întocmai înregistrarea și
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
are propriile ținte: producția de bunuri și profitul. Nu există nicio Îndoială că acest obiectiv comun dirijează viața companiei. Oricine se ocupă cu studiul mișcărilor sociale știe că e nevoie de un proiect sau de o țintă comună pentru a unifica energiile indivizilor. Așa cum spune eroul lui Saint-Exupéry, În Citadela, o carte plină de contradicții și paradoxuri: „Tata Îmi spunea: «Obligă-i să construiască un turn Împreună și-i vei transforma În frați. Dacă vrei să se urască, aruncă-le grăunțe
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
de rezervă și VIP-urile sportive”. Limbajul sportiv, realizat în fiecare dintre popoarele lumii, poate crea un limbaj eroic și popular, un limbaj al revelației unui sacrificiu, care se transferă sportiv, fundamentat în limbajul popular, pe ideea de erou, care unifică gândirea și imaginația umană; elementul dramatic sportiv se bazează pe imaginea unei pluralități a sportivilor, întruchipări ale relației cu natura, o conștiință magică a prelungiri primului limbaj uman. Semnul sportiv conține elemente de antropologie (jocul și măștile), de sociologie (spectacol
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
și distinge între frumos, respectiv urât, în timp ce ultima are se apropie foarte mult de rațiunea practică, distingând între bine și rău. Cu alte cuvinte, facultatea de judecare teleologica trece dincolo de simplă diferențiere între frumos și urât și funcționează că discernământ, unificând și punând în perspectiva experiență intelectului și ajugând astfel să furnizeze material indispensabil pentru funcționarea rațiunii practice 21. În cuvintele autorului, "dacă intelectul este facultatea regulilor, facultatea de judecare este facultatea de a găsi particularul ce reprezintă un caz la
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
ritmului și rimei, sintaxa motivelor etc.), dar emit și unele rezerve. Ingarden este prezentat ca un predecesor direct, dar sistemul lui este simplificat, arătându-se că, pe drept cuvânt, ultimele două "straturi", nu necesită o configurare separată, ci se pot unifica cu stratul al treilea, semantic. O altă obiecție semnalează eroarea, provenită din fenomenologie, după care, se crede, "că valorile sunt suprapuse structurii, că ele nu sunt inerente structurii". Cu același simț al măsurii sunt evaluate concepțiile lui Wölfflin și Walzel
[Corola-publishinghouse/Science/85132_a_85919]
-
pentru că va garanta o funcționalitate și o raționalitate aparte spațiului comunitar. Unificarea culturală sub spectrul unicității (lingvistice, religioase, artistice etc.) conduce la disoluție identitară, la atrofiere spirituală și nu poate trezi decât coșmaruri. Este de dorit ca ceea ce poate fi unificat să fie unificat, iar ceea ce nu se poate unifica să rămână în spiritul unei ființări multiple. De regulă, ceea ce este mai artificial, mai „construit” de om, se poate apropia sau pune în acord (cunoașterea, economicul, politicul, administrativul, strategicul etc.), iar
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
o funcționalitate și o raționalitate aparte spațiului comunitar. Unificarea culturală sub spectrul unicității (lingvistice, religioase, artistice etc.) conduce la disoluție identitară, la atrofiere spirituală și nu poate trezi decât coșmaruri. Este de dorit ca ceea ce poate fi unificat să fie unificat, iar ceea ce nu se poate unifica să rămână în spiritul unei ființări multiple. De regulă, ceea ce este mai artificial, mai „construit” de om, se poate apropia sau pune în acord (cunoașterea, economicul, politicul, administrativul, strategicul etc.), iar ceea ce este mai
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
spațiului comunitar. Unificarea culturală sub spectrul unicității (lingvistice, religioase, artistice etc.) conduce la disoluție identitară, la atrofiere spirituală și nu poate trezi decât coșmaruri. Este de dorit ca ceea ce poate fi unificat să fie unificat, iar ceea ce nu se poate unifica să rămână în spiritul unei ființări multiple. De regulă, ceea ce este mai artificial, mai „construit” de om, se poate apropia sau pune în acord (cunoașterea, economicul, politicul, administrativul, strategicul etc.), iar ceea ce este mai natural, mai apropiat de profunzimile spirituale
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
etc.) circulă peste tot în lume, ființând ca adevărate „carcase” ce induc unificarea acțiunilor. Teoria științifică este expresia unei generalizări care, odată acceptată, aduce universalizare. O „retorică” asemănătoare va forța ca și realitățile descrise de știință (distante, inițial!) să se unifice cumva. Asistăm la un proces de internaționalizare a educației (mai ales a celei de nivel superior) prin punerea în aplicare a cât mai multor constante structurale, procesuale, acționale. Extinderea unei culturi organizaționale inspirată din lumea afacerilor, a unui management competitiv
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
În continuare, voi intra în detaliile acestei argumentări kantiene. Cum bine se știe, toate cele trei facultăți de cunoaștere kantiene, sensibilitatea, intelectul și rațiunea, au o funcție unificatoare și ordonatoare, în plus, fiecare având drept obiect produsele celei anterioare. Sensibilitatea unifică și ordonează haosul senzorial, în forma percepțiilor și intuițiilor. Intelectul, prin categorii, unifică intuițiile și percepțiile în judecăți. În sfârșit, rațiunea lucrează asupra produselor intelectului, determinându-le condițiile, iar aceasta înseamnă raționament. Funcționarea rațiunii are două forme, după Immanuel Kant
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
toate cele trei facultăți de cunoaștere kantiene, sensibilitatea, intelectul și rațiunea, au o funcție unificatoare și ordonatoare, în plus, fiecare având drept obiect produsele celei anterioare. Sensibilitatea unifică și ordonează haosul senzorial, în forma percepțiilor și intuițiilor. Intelectul, prin categorii, unifică intuițiile și percepțiile în judecăți. În sfârșit, rațiunea lucrează asupra produselor intelectului, determinându-le condițiile, iar aceasta înseamnă raționament. Funcționarea rațiunii are două forme, după Immanuel Kant: logică și transcendentală. Descriind funcția logică a rațiunii, în diviziunea intitulată Dialectica transcendentală
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
este de a găsi, pentru cunoștința condiționată a intelectului, necondiționatul prin care se completează unitatea lui"262. Principiile la care ajunge rațiunea sunt concepte pe care ea le construiește prin lărgirea conceptelor pure ale intelectului (categoriilor), cu scopul de a unifica necondiționat și universal cunoștințele. Acestea sunt Ideile transcendentale. Spre deosebire de unitățile categoriilor, care sunt finite, relative, condiționate, neavând decât o aplicare în cadrul experienței, unitățile Ideilor transcendentale sunt infinite, absolute, necondiționate, fiindcă se aplică la întreaga experiență, la totalitatea cunoștințelor. Rațiunea are
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
este una bazată pe dihotomii, una a contrariilor, a dualităților. Abia în momentul în care se depășește contradicția punctelor de vedere se ajunge la esențial, adică la cunoașterea adevărată. Dar, în Tao, în cunoașterea adevărată, toate sunt una, căci sunt unificate. Această cunoaștere ne apare de fapt ca o stare de non-cunoaștere. Din această perspectivă foarte înaltă sau foarte profundă, judecățile asupra obiectelor cunoașterii noastre obișnuite nu pot lua decât o formă paradoxală, antinomică. Blaga constată că nici aceste paradoxii din
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
un principiu. Diferența aceasta apare dintr-o înțelegere diferită a rostului facultăților de cunoaștere și a sensului cunoașterii. La Immanuel Kant cunoașterea este un proces de determinare și unificare a unui material de la un nivel inferior prin structuri supraordonate: intelectul unifică diversitatea intuițiilor date prin sensibilitate cu ajutorul regulilor în concepte, iar rațiunea unifică regulile intelectului în principii. Intelectul kantian trebuie să ajungă prin sinteza intuițiilor condiționate de sensibilitate la universalitatea cunoștinței; el are nevoie deci de operația logică de obținere a
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
de cunoaștere și a sensului cunoașterii. La Immanuel Kant cunoașterea este un proces de determinare și unificare a unui material de la un nivel inferior prin structuri supraordonate: intelectul unifică diversitatea intuițiilor date prin sensibilitate cu ajutorul regulilor în concepte, iar rațiunea unifică regulile intelectului în principii. Intelectul kantian trebuie să ajungă prin sinteza intuițiilor condiționate de sensibilitate la universalitatea cunoștinței; el are nevoie deci de operația logică de obținere a universalului din mulțimea particularelor spre a putea forma conceptul. Rațiunea, spre a
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
care o produce intelectul prin categorie a dat sensul strict al cunoașterii. Ea (unitatea) este extinsă de rațiune, care întărește și uniformizează acțiunea intelectului într-o unitate rațională a fenomenelor. Această activitate dă sensul extins al cunoașterii, prin care se unifică segmentele cognitive ale tuturor facultăților de cunoaștere, realizând nu numai gândirea unitară a domeniului naturii cu cel al libertății, ci subliniind totodată necesitatea totalității realizabile prin gândire. Și putem spune că totalitatea pe care o solicită rațiunea are un rol
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
să existe prin celălalt", să împartă cu opusul său o calitate comună (adică să fie "ambiguu" sau "amfibolic") și care duce la "ruptura logicii bivalente unde A nu poate include non-A"569. Funcția principală a simbolului este de a unifica: "Un simbol revelează întotdeauna, oricare ar fi contextul, unitatea fundamentală a mai multor zone ale realului 570. El este punct de întâlnire între planuri radical diferite, între o realitate esențială și una fenomenală, între etern și schimbător. Mircea Eliade exprimă
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
vorba de o unitate între elemente antinomice. Coerența dintre nivelurile de Realitate se realizează prin logica terțului inclus. Iată o descriere a acestui proces: "1. Un cuplu de contradictorii (A0, non-A0), situat pe un anumit nivel de Realitate NR0, este unificat printr-o stare T1, situată la un nivel de Realitate NR1, imediat vecin; 2. La rândul ei, această stare T1 este legată de un cuplu de contradictorii (A1, non-A1), situat la același nivel; 3. Cuplul de contradictorii (A1, non-A1) este
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
T1, situată la un nivel de Realitate NR1, imediat vecin; 2. La rândul ei, această stare T1 este legată de un cuplu de contradictorii (A1, non-A1), situat la același nivel; 3. Cuplul de contradictorii (A1, non-A1) este, la rândul său, unificat printr-o stare T2, situată la un nivel de Realitate NR2, imediat vecin cu nivelul NR1, unde se află tripletul (A1, non-A1, T1). Acest proces va continua la infinit, până la epuizarea tuturor nivelurilor de Realitate cunoscute sau conceptibile, fără a
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]