1,714 matches
-
nedeslușit. Vidra nu știa să cetească și să scrie, nici săvârșește atâtea măiestrii de mirare ca omul, dar cunoaște altele cu mult mai ager decât noi, simțind de departe pe dușman ori având înștiințare despre o nenorocire. Așa a venit Vidra în celălalt an și l-a căutat, ca să-l ducă acasă. Acolo, Ana nu mai avea mult de stat între noi, după cum s-a și văzut. — Acum putem merge, Culi, a șoptit domnul Ionaș Popa. Culi a tresărit. Stăpânul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
își deschisese liniștea argintată. Orice adiere de vânt căzuse. S-au dus de-a dreptul la cei doi brăduți. Ursake începu să caute smuncit. Cățelușa avea mai multă cumpănă decât el. În sfârșit, li s-a părut că găsesc urma. Vidra a înălțat apoi bănuțul nasului ei. Au socotit atunci că vrea să-i ducă de-a dreptul în fund; dar pe urmă i-a dus spre stânga. Când s-au oprit mai încolo, căutând o altă orientare, Nicula Ursake a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
original fiind un fel de anticameră a infernului, unde nimeni nu intra de două ori. Iar cine intra, măcar o dată, pe acea ușă pecetluită cu cele șapte peceți ale tainei, se cerea să aibă șiretenia vulpii, sprinteneala pisicii și inima vidrei. Surse franceze susțineau că manuscrisul ar fi fost adus din Alsacia (ori Nisa) de către o femeie de la iubitul ei care dormea somnul justițiarului, nebănuind că tainicul său vis despre stăpînirea lumii va fi curînd adus la cunoștința omenirii oarbe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
tramvai pe Hill Street, când a auzit doi tipi discutând despre un ciudat pe nume Thomas Cormier și despre animalele rău mirositoare pe care le ținea în spatele casei lui de pe Carondelet. Unul dintre ei le-a enumerat: nevăstuici, dihori, viezuri, vidre și wolverine. Coleman a devenit surescitat, a sunat la Thomas Cormier - tot cu pretextul falsului sondaj - și a aflat că omul lucra noaptea la grădina zoologică din Griffith Park. În noaptea următoare, înarmat cu o lanternă, le-a vizitat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
numele] sale (41, p. 459). în mitologia populară românească, și Sf. Haralambie prinde de păr și leagă cu lanțul un demon feminin, personificând Ciuma sau Holera. În colindele și baladele „de pescari”, eroul (de regulă, Antofiță) prinde puiul de Iudă (Vidră) și apoi îl leagă („Cu trei ștreanguri de mătase/ Dă mi-l tăiase la oase”) și-l bate („Tot cu fieru plugului/ Pe fața obrazului/ Cu sfârcu zgârbaciului”), pentru a afla de la el unde și cum să pescuiască în Vidros
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
sufletul ajunge la „marea cea mare”, în mijlocul căreia, „în groapa mărilor”, crește „bradul zânelor”. Sufletul defunctului cere bradului să-l treacă în „aialaltă lume”, dar arborele îl refuză pe motiv că în vârful lui „a puiat roșu șoimuleț”, în tulpină - „vidră lătrătoare”, iar la rădăcină - „galbenă șerpoană”. Sufletul amenință copacul că va fi tăiat „cu un toporel” și că din lemnul lui se va face „Punte peste mare/ S-aibă trecătoare/ Suflete-ostenite/ Cătră rai pornite” (53, p. 107). în legătură cu acțiunea stihială
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
întâmplătoare inserarea anume a acestui soi de copac în episodul din legenda hagiografică în discuție. în unele cântece rituale funerare, călăuzele care însoțesc sufletul în peregrinarea lui prin labirintul silvestru dintre cele două lumi sunt anumite animale sălbatice - lupul, vulpea, vidra, mai rar ursul - cu care „dalbul de pribeag” urmează să se înfrățească și să se lase călăuzit de ele : Scoală [Ioane], scoală Că soarele apune, Calea-n codru-ți tună, Codrul este mare Și lumină n-are ; Codrul este des
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
tătari să atingă malul stâng al Prutului, o săgeată vâjâi scurt și se Înfipse În scutul unuia din Apărătorii care aveau misiunea de a aștepta mesajele. Căpitanul deschise răvașul și citi: Dușmanul pe Valea Siretului. Lupte grele la Jariștea și Vidra, cu voievodul În prima linie. Ne retragem spre trecătorile Cașinului. Pietro. Copitele primilor cai se auziră intrând În apa Prutului. Oană ridică mâna. Valul de săgeți avea să pornească În treizeci de secunde. Până atunci, zorile unei zile luminoase de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Toporu 2. Tomulesti 51. Ulmi 1. Ulmi 2. Căscioarele 3. Draganeasca 4. Ghionea 5. Icoana 6. Moșteni 7. Poenari 8. Trestieni 52. Valea Dragului 1. Valea Dragului 53. Varasti 1. Varasti 2. Dobreni 54. Vedea 1. Vedea 2. Malu 55. Vidra 1. Vidra 2. Crețești 3. Sintești 56. Vînătorii Mici 1. Vînătorii Mici 2. Corbeanca 3. Cupele 4. Izvorul 5. Poiana lui Stînga 6. Vîlcelele 7. Vînătorii Mari 8. Zadariciu ────────────────────────────────────────────────────────────── JUDEȚUL IALOMIȚA ----------------- cu reședința în municipiul Slobozia ----------------------------------- Municipii ....................................................... 1 Orașe ......................................................... 3
EUR-Lex () [Corola-website/Law/148965_a_150294]
-
Tomulesti 51. Ulmi 1. Ulmi 2. Căscioarele 3. Draganeasca 4. Ghionea 5. Icoana 6. Moșteni 7. Poenari 8. Trestieni 52. Valea Dragului 1. Valea Dragului 53. Varasti 1. Varasti 2. Dobreni 54. Vedea 1. Vedea 2. Malu 55. Vidra 1. Vidra 2. Crețești 3. Sintești 56. Vînătorii Mici 1. Vînătorii Mici 2. Corbeanca 3. Cupele 4. Izvorul 5. Poiana lui Stînga 6. Vîlcelele 7. Vînătorii Mari 8. Zadariciu ────────────────────────────────────────────────────────────── JUDEȚUL IALOMIȚA ----------------- cu reședința în municipiul Slobozia ----------------------------------- Municipii ....................................................... 1 Orașe ......................................................... 3 Localități componente
EUR-Lex () [Corola-website/Law/148965_a_150294]
-
original fiind un fel de anticameră a infernului, unde nimeni nu intra de două ori. Iar cine intra, măcar o dată, pe acea ușă pecetluită cu cele șapte peceți ale tainei, se cerea să aibă șiretenia vulpii, sprinteneala pisicii și inima vidrei. Surse franceze susțineau că manuscrisul ar fi fost adus din Alsacia (ori Nisa) de către o femeie de la iubitul ei care dormea somnul justițiarului, nebănuind că tainicul său vis despre stăpânirea lumii va fi curând adus la cunoștința omenirii oarbe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
fericiți în Marea vecină și pretenă, undeva, mai la miazănoapte, de Marea Neagră (cum, tămădăii 'mă-sii, trăiesc ăia în Marea Vecină?; se vede treaba, că or fi având plute mari și bine legate? Ori vapoare din alea, care merg, precum vidrele, pe sub apă?). Însă, în felul acesta, scăpa de alte năpaste! Fiindcă, în Goldana, într-o noapte, s-au prelins, lăbărțându-se, ca umbrele provenite de la o lampă, plimbată în odaia vecină, siluete de șepcari, lați în spate și cu plumburii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
la Crevedia pentru ouă; la shopuri pentru cafea Alvorada și ciocolată Toblerone; la magazinul Victoria pentru chiloți tetra și cisme de cauciuc; la Menaj pentru Dero și cablu coaxial; la Farmacia 1 pentru vată și medicamente de import; la magazinul Vidra, cu sediul la Orăștie, pentru cojoace Alendelon; la Cugir, pentru mașini automate de spălat; la Carne, pentru carne”...(mă-ndoiesc că un student de-al meu ar pricepe această frază: și totuși, ea cuprinde o Întreagă epocă nenorocită!). În continuarea
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
că nu era cu domnul, simt eu asta, era prea urâtă cu părul ăla blond și ochii ei albaștri, slabă și înaltă, la mine, în satul meu de lângă Bacău, în Burdusacii mei, de-a lungul apei Zeletinului, încă de la Ștefan Vidră, primul meu străbun, un boiernaș, doamnă Loredana, nu prea știu despre el, prin toată Răchitoasa de alături, prin Vatra Satului, prin Oprișeștii de Sus și Gunoaia, prin Dealul și Valea Bucșii - până la Podu Turcului - adică pământ, pași, pălmi, cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
VIGNETA Cel mai fericit ești, spune Manfred, când articolele încă ți se zbenguie în minte. Dar scrisul le domesticește, ca să nu spun că le ucide. Ceea ce e scris, literele propriu-zise, sunt animale împăiate. în treacăt fie spus, tata avea o vidră împăiată pe masa de scris. Era destul de mică, probabil un pui. în ultima vreme am simțit adesea ceva ce amintește de senzațiile lui Manfred în fața scrisului. Cele mai bune idei sunt cele pe care nu le voi spune niciodată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
o depărteze, ea primea necontenit dovezi de dragoste tot mai mari, care o apropiau. Într-o vreme simțeam nevoia unei superiorități nete asupra bărbatului ei, în ceea ce privește situația socială. Știam cât sânt de sensibile femeile când e vorba de galoane ierarhice. (Vidra lui Răzvan trăiește în orice soție.) Eram avocat, el funcționar public. Între aceste două cariere nu părea să fie o diferență sensibilă. Mie îmi trebuia una zdrobitoare. Cu câtă râvnă și putere de muncă am izbutit să ocup o catedră
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
baton de salam rusesc și trei cutii de conserve, pe care le lăsă pe un colț al mesei, apoi se așeză pe scaun și își șterse cu batista fruntea transpirată; era obosit, fiindcă venise pe jos tocmai de la gara din Vidra. Stelian mai lucră puțin la scriptele sale, ca să nu lase neterminat ce începuse, apoi le strânse de pe masă și le vârî cu grijă într-un dosar. Mă ocup de contabilitate, nu de politică, îi lămuri el îngăduitor ginerelui său. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
nu era nici o îndoială în privința aceasta, apoi preferă să schimbe subiectul de discuție, mărturisindu-i tatălui său că se cam săturase cu viața de la Brănești și că ar fi vrut să se transfere cu serviciul mai aproape de casă, la raionul Vidra. Stelian îi răspunse că și el se gândise la asta după moartea Elvirei, dar că hotărârea îi aparținea lui și Marianei. Fiindcă trebuie să ții cont că Mariana o are pe mătușa ei de la Pasărea și poate că nu vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
erau foarte clare și de mult stabilite în sensul de care vorbea el. Mariana vrea și ea să ne mutăm aici! Bine, să vedem, încuviință Stelian liniștit și îi promise să se ducă într-o zi pe la secția financiară din Vidra, ca să se intereseze dacă exista vreun post liber de contabil. 6 Peste câteva zile Virgil plecă la mănăstire, că să-și petreacă acolo restul concediului, iar Stelian rămase din nou singur. Gândindu-se că era posibil ca Virgil să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
a se muta înapoi la Vărăști și dorea să știe dacă se interesase în legătură cu transferul lui. Se porniră însă niște ploi reci de toamnă și mai trebui să aștepte câteva zile, până când putu să se ducă la secția financiară din Vidra, ca să vadă ce era de făcut cu serviciul lui Virgil. Îl găsi pe șeful secției financiare în toane bune și avu cu el o discuție interesantă și deschisă. Din păcate, însă, îi comunică la sfârșit omul cu franchețe, secția financiară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
atât și, încheindu-și activitatea cooperatistă pe anul 1953, își luă concediu fără plată până după sărbători (la cel legal de odihnă neavând încă dreptul, după numai câteva luni de serviciu). În ziua următoare se mai duse încă o dată pe la Vidra, unde află că postul de contabil pentru transferul lui Virgil tot nu era liber. Apoi, la sfârșitul săptămânii, își pregăti o valijoară de voiaj, încuie cu grijă toate ușile casei și puse un lacăt mare la poarta de la drum și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
mare la poarta de la drum și, pe o vreme de ploaie amestecată cu lapoviță, îmbrăcat cu un vechi palton și cu căciula bine trasă peste urechi, se urcă în căruța lui Mitică al lui Caloianu și o porni spre gara Vidra, iar de acolo mai departe, spre stațiunea din vestul țării, unde spera să afle alinare pentru suferințele trupești și să mai uite puțin, dacă s-ar fi putut, de cele sufletești. PARTEA A DOUA CAPITOLUL I 1 Încrezător în perspectivele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
să afle alinare pentru suferințele trupești și să mai uite puțin, dacă s-ar fi putut, de cele sufletești. PARTEA A DOUA CAPITOLUL I 1 Încrezător în perspectivele sale de viitor, Virgil sperase să obțină transferul la secția financiară din Vidra mai înainte de sfârșitul anului și, când într-una din zilele lui decembrie, poștașul îi aduse la serviciu, împreună cu ziarul la care era abonat, un plic albastru de la tatăl său, el se bucură copilărește, crezând că lucrurile erau pe cale să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
îi erau de ajuns. Dar, din păcate, iată că, vrând-nevrând, mai avea încă de stat și de răbdat prin aceste locuri străine cine știe cât timp. Oare chiar nu se putea găsi un post liber și pentru el la secția financiară de la Vidra sau bătrânului nu-i surâdea perspectiva de a-l vedea întorcându-se în casa părintească, pentru motivul că se deprinsese, poate, prea mult cu traiul său de om singur, liber și independent? Nu era sigur că așa ar fi stat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
bec anemic. Era o noapte rece, de sfârșit de an, dar liniștită. Cu toate că nu prea avea chef de vorbă, fiindcă era foarte obosit, Virgil nu se putu reține să nu-i pomenească cumnatului său despre dezamăgirea sa în legătură cu transferul la Vidra, pe care ar fi vrut să-l obțină mai înainte de sfârșitul anului și care se amâna dumnezeu știa când, fiindcă bătrânul plecase la băi, fără să fi rezolvat ceva în acest sens, așa cum promisese. Lazăr se opri și îi strânse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]