19,653 matches
-
ceea ce este bine pentru amândoi. Aș vrea să îți mai spun un lucru. Spune, dragul meu. După căsătorie... Da? Cum să încep? Marius oftează, căutându-și cuvintele. Nu voi putea să-ți ofer, financiar vorbind, viața pe care ai fost obișnuită să o duci. Știi foarte bine că tot ce mă leagă de tine este mult mai presus decât orice materialism efemer. Cum crezi că aș putea să calc în picioare fericirea, speranțele, toată ființa mea care deja se reflectă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
eu te înțeleg. Numai pentru un om care a fost în situația ta, atitudinea capătă un sens. Puterea ta era ea. Și ziua când a dispărut a fost ca cea din urmă pentru sufletul tău. Pentru ceea ce s-a întâmplat, obișnuiește-te să trăiești fără nici un răspuns. A te hrăni numai cu amintiri, înseamnă să-ți furi singur orice șansă pentru viitor. E timpul să privești înainte, să revii printre oameni. Ei sunt acum puterea ta. La ce bun această putere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ce acoperă unul dintre pintenii stâncoși, amețitor de înalt, ce străjuiește valea. Acum nu-i mai rămâne decât să aștepte. E prea târziu să renunțe, chiar dacă ar vrea. Oamenii sunt deja desfășurați în dispozitiv. Aflaseră acum două zile, la ora obișnuită de contact radio, că prin defileu va trece o coloană de aprovizionare și imediat porniseră în marș forțat spre zona vizată. Despre informatorul lor necunoscut nu știau mare lucru, decât ceea ce le comunicase centrala Intelligence Service din Londra. Adică doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
povestește unui grup mic de soldați cum a lichidat el singur mai mulți nemți. Cum nimeni nu-i dă nici o atenție se retrage precaut în beznă. Carol tușește scurt. Privește jenat către locotenent. Cam tare ... Niciodată nu m-am putut obișnui. Ofițerul arată cu mâna spre cadavru. Ai făcut ceea ce trebuie. Credeți? Până mai înainte omul ăsta a vorbit, a râs și a scris scrisori. Sigur este așteptat de cineva să se întoarcă acasă. Acum viața i s-a încheiat iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
sus? Îndărătnică la început, mai mult ca sigur, dar în final vei necheza ca o iapă!". Surâde ușor stârnit acestui gând deșucheat. Își aprinde o Regală și trage mai aproape scrumiera rotundă, metalică, cu margini colorate roșu lucios. Nu se obișnuise niciodată cu țigările rusești, gustul lor aspru îl izbea în mărul lui Adam ca un ciocan de forjă, spre deosebire de cele românești care erau o adevărată desfătare. Aroma plăcută a tutunului se împrăștie în încăpere. Mulțumit, vede cum șovăitor, vârful peniței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Toni Vardaru, cu afacerile lui de succes, desfășurate pe picior mare, și cu sponsorizările pe care le oferise în mod generos, dar echitabil, atât propriului partid, cât și partidelor adverse, după modelul lui Nicolae Malaxa, care și el ar fi obișnuit, zice-se, în alte timpuri, să facă tot cam așa... Ei, și?... Tocmai el, mister Toni Vardaru, eroul economiei libere de piață pe pământul drag al fostei patrii socialiste, să apară din nou șifonat în fața opiniei publice..., ca să vezi ce
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
baza principiului comunist „fiecăruia după nevoi” (și mai ales acelora care nu suportau, prin delicata structură genetică, nici un fel de activitate lucrativă, la ei nevoile fiind maxime). „Apoi, dacă l-ai citit pe unul, le-ai citit pe toate, nepoate”, obișnuia să spună bunicul său, fost corector și paginator și de toate la ziarul cu afinități de stânga al lui Teodorescu-Braniște, cu un zâmbet blajinmalițios pe chipu-i împodobit cu un nas acvilin, plin de expresivitate, care îl făcea să semene
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Crăița stătea lângă ea, bosumflată.O cunoștea prea bine ca să nu știe că era deja panicată. Nici ea nu era tocmai veselă. Se așteptase ca fata ei, foarte inteligentă și isteață de altfel, să priceapă ce dorește. Trebuie să te obișnuiești cu un buget al tău. Crăița o privi cu teamă. De ce, ai să pleci? Nu vreau! Nu, iubito, nu plec nicăieri, tu ai să zbori din cuib și nu vreau să fii o mototoală, trebuie să-ți faci o idee
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Politicul dâmbovițean postceaușist era legat aproape ombilical de interese mari, nemăsurat de mari de ordin economic. Așa și cu turcalețul ăsta simpatic ca un crevete, care-și luase tălpășița din țară, tocmai când gluma se îngroșase prea tare și manevrele obișnuite de ocultare nu ar mai fi ținut nici măcar în fața unor oameni corupți până în măduva oaselor, care conduceau importante direcții ministeriale sau pozau în robe negre, ca sfinții, sub cupola unor tribunale. Că, de, interesul poartă fesul, vorbă bătrânească. Dovada, dovada
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
despre etern minunatele rezultate obținute de lotul olimpicilor români la olimpiada internațională de matematică-informatică-chimie-ecologie și un scandal ca la ușa cortului provocat de două clanuri rivale din partea de vest a țării... Mă rog, două știri mai mult sau mai puțin obișnuite în peisajul mozaicat al societății românești actuale... Febril, deși nu era neapărat cazul, Bart se apucă să caute din nou pe net, pe la diverse agenții de presă, dar ceea ce căuta îi fu dat să găsească pe forumul unui post de
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
grajdul unde născuse Sonia. N-a mai rămas nimic din el. INTRODUCERE Într-o seară am băut niște vin și m-a prins ora patru dimineața. M-am dus la baie și am aprins lumina, cu care încă nu eram obișnuit - mereu am senzația că o să se aprindă pe hol, când de fapt se aprinde în baie. Și am pus sticla de vin pe mașina de spălat, lângă un prosop negru și câteva numere din Casa Lux, uitându-mă în oglindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și colectând datele pentru un plicticos raport săptămânal. - Samore 08023 de pe Friendship 55 către bază, sunt în sectorul 459HTT3131, vă trimit coordonatele. Nimic neobișnuit de raportat. De ce m-ați trezit? — Operatorul păru surprins. — Samoro, nisonțolej nimic. Ripet.1 — Samore se obișnuise cu idiomul lor și înțelese că trebuia să repete. Din radio se auzi un zgomot ca și cum cineva frunzărește paginile unei cărți. — Coordonate trimise. De ce m-ați trezit? — Cepțonne. Ok, ok. Nu y trizet, computer trizet, Samoro, suprop u planet, levri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pornea încet de-a lungul apei, cu mâinile la spate. Numele înjumătățit se pierdea în urmă, dizolvându-se în aerul umed. Înainta în direcția opusă apei, unde nu se întindea decât un deșert alcătuit din dune repetate la infinit. Se obișnuise și cu monotonia asta, pentru că o făcea de dragul Margaretei. Nu simțea absolut nimic, nici jenă, nici oroare, nici plictis, nici milă față de biata lui soție. Îi era de ajuns un pustiu care nu exista și un soare electronic. Se trântea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pe foc. Nu mai au brațe și capete, trupurile li se transformă în capace argintii și în recipiente de pe care aburii și zeama curg fără oprire. Nu-i blamez, îi înțeleg, și eu am fost așa odată. Pe vremea mea obișnuiam să punem ace în scaunul capitonat al profesorului, dar asta e altă poveste. E bine totuși că se rezumă la glume inofensive. Încă se simte asupra lor influența benefică a autorității, deși odată cu vremea se vor înrăi. E nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
care își împodobea hainele sau pălăriile, optând pentru niște mărgele argintii ce scoteau un sunet foarte plăcut. Ploua. Țin minte că am ajuns cu o oarecare întârziere, iar Mintzi nu ne-a mai adresat nici un „heil” cu mâna ridicată, cum obișnuia. Ne-a salutat cu afectare în franceză, amestecându-se imediat printre invitați. Voia să treacă drept supărată și în asemenea cazuri trebuia să o lași să-și savureze victoria. De altfel, după primul pahar de Beaujolais, vorbea și râdea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
mi-am mutat privirile asupra măsuței de răchită pe care se aflau câteva hârtii. Pusă peste ele, o ceașcă goală de cafea în care zațul se întărise îmi dădu de bănuit că Mama Mare a lăsat hârtiile afară în timpul nopții. Obișnuia să citească aici, în umbra spiralei și în aromele tari ale grădinii. Am extras cu mare grijă o pagină mai expusă și am început să citesc: „...către materialul rezidual comprimat în izolator (ca în fig. B). În continuare, se furnizează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nu fac pipi peste gard, că n-au nici un motiv, că își marchează teritoriul în alte părți. — Așa a zis? — Da. — Ce prostie. Și nu i-ai zis că miroase? — El a zis că nu miroase. — Probabil că s-a obișnuit și nu mai simte. — Știi că lucra la ocolul silvic? — Cine? — Negruțiu. — Serios? — Da. Era și vânător, are trofee prin casă, are și pușcă. L-am văzut cum o curăța într-o duminică. — Își curăța pușca în curte? — Nu, stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Am ajuns la capătul scărilor. Încăperea care se deschidea în față era cufundată în semiobscuritate. Un bec de serviciu, într-un colț, era singura sursă de lumină. M-am ghemuit lângă scară și am așteptat ca ochii să mi se obișnuiască. Eram încordat și simțeam picurii de sudoare alunecându-mi pe tot obrazul, atingându-mi buzele, vârful limbii. Spațiul părea bine aerisit, iar huruitul discret care se auzea provenea probabil de la un aparat de aer condiționat. Plutea un mirosuri subțire, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
făcea trupul după fiecare duș. Iată-mă, îi spunea, m-ai înecat în aburi și în apă, am avut răbdare și am suportat, dar acum m-am întors, convinge-te. Elena nu era deranjată atât de miros, cu care se obișnuise de ani de zile, ci de încăpățânarea cu care revenea mereu. Dar viața e frumoasă și furnizează nenumărate prilejuri de-a uita ce-i rău și de-a valoriza ce-i bun. Aici intervin Prietenii, care ne înveselesc, ne poartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
prostie, ce prostie... Repetau întruna „ce prostie”, deși uitaseră amândouă despre ce era vorba (probabil un nou banc, sau pur și simplu pocnetul șampaniei). Adormiră înainte de ora unsprezece. Apartamentul se potoli și pereții nu mai vibrară. Se auzeau doar chiotele obișnuite din vecini. Ceasul din perete ticăia cuminte, însoțind sonorul slab al televizorului uitat aprins. Perdelele fuseseră trase pe jumătate, așa că înăuntru abia pătrundea lumina orașului în sărbătoare. La miezul nopții, străluciri fantomatice se proiectară pe mobile și pe fețele celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
gurii; o culegere de probleme, o foaie și un pix, într-o parte a patului; în cealaltă, o revistă electronică din celuloid laminat: MATHeMATA. De ce îl supunea maică-sa la chinul ăsta în fiecare săptămână, zău dacă înțelegea. Dar se obișnuise pe undeva cu întreg ritualul și învățase să se gândească la cu totul alte lucruri atunci când bunicul, fostul profesor Păvălache, îl muștruluia sau îi spunea povestea din fiecare săptămână. Bunicul își lăsa capul pe spate și plescăia de trei ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și m-am ghemuit lângă un ficus, să mă uit la dansatori, dar ce dansatori, că toți stăteau în picioare, și chiar dacă ar fi dansat, tot n-ar fi avut loc. Mă gândeam că era ziua ăluia de la doi, care obișnuia să dea chefuri din astea, dispersate de obicei de poliție, dar ce zic eu poliție (ce zic eu dispersare!), lumea atârna în întuneric, se frecau doi sau trei, prostiuțele continuau în camere, și pe la două dimineața tanti Silvia sărea disperată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nici o sforțare; unul care umblă plecat, trebuie să se gândească necontenit să stea drept. Îndată ce uită, umblă iar ghebos. Ca să nu răspund cuiva cu vorbe aspre, trebuie să fac o sforțare; uneori uit să fac sforțarea. Dacă m-aș fi obișnuit de la 3 până la 18 ani, în viața de familie, să vorbesc cum se cade, acum acest lucru ar fi foarte ușor, mi-ar fi un lucru natural, fără nici o cheltuială de energie. Bineînțeles e vorba și de temperament. Acesta ar
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
ședințe literare, pe care le țineam la coana Zoița - dar uneori la o crâșmă, la Iordache Leu, unde era vin dulce toată iarna, 40 bani litrul - și pe care adesea îl plătea tatăl lui Savin, când venea de la țară, căci obișnuiam să rămânem datori, iar banii datorați Savin ii explica prin cine știe ce nevoi serioase ale lui. Odată însă a fost admirabil. Eram în clasa a VI-a. Se alesese un deputat socialist. Ne-am dus la Iordache Leu să facem banchet
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
decât cel mic, pentru că,am văzut, e mai... mare. 12. Un poet, dacă nu are o calitate prin care întrece pe ceilalți,nu e poet de rasă. 13. Scriitorul adevărat nu se amestecă în genuri nepotrivite temperamentului său. Clasicul nu obișnuiește să zugrăvească incendiile apusului, nici romanticul nu se încumetă să "descoase" discursiv sufletele. 14. Adevăratul creator este până la un punct iresponsabil decreația sa, pentru că este dominat de ea. El numai o stilizează. Personajele se nasc și, mai ales, se dezvoltă
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]