16,537 matches
-
absorbiți de ceea ce făceau încât erau surzi și orbi pentru lumea din afară. Când, în cele din urmă, secvența la care lucrau începu să capete o formă, atmosfera era atât de plină de energie încât ți-ai fi putut aprinde țigara ținând-o în aer. Aproape că auzeai zbârnâitul minților care se concentrau, entuziasmul abia ținut în frâu al actorilor care-și găsesc, într-un final, calea și se simt la ei acasă în acea scenă, încercând personajele să vadă cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
se născuse; dar uram să vorbesc despre lucrările mele și rareori făceam așa ceva. Eram surprinsă că mersesem chiar și atât de departe. Hugo mă privea gânditor. — E interesant cum văd alții întregul proces, zise el în cele din urmă. O țigară? Deschise cu degetul mare, dintr-un singur gest, cutia de argint, așa cum proceda Beau Brummel 1 cu tabachera lui. — E zi de Gauloises 2? — A fost o alegere grea, recunoscu Hugo. Dar, în cele din urmă, m-am hotărât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
argint, așa cum proceda Beau Brummel 1 cu tabachera lui. — E zi de Gauloises 2? — A fost o alegere grea, recunoscu Hugo. Dar, în cele din urmă, m-am hotărât să dau câștig de cauză pantalonilor. Nici nu se compară cu țigările Sobraine. Poză. Pilea neagră, care părea la fel de moale ca și catifeaua, îmbrăca cu eleganță membrele lui subțiri. Observasem deja cam cum are fundul, iar acum speram că are și picioare bune. La statura lui, ar fi putut fi slabe, lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
că o va juca pe Nora poate să se trezească cu rolul Christinei, în loc. Într-o zi, treaba o să se împută. De fapt, abia aștept momentul ăla, adăugă Hugo. Philip n-a fost niciodată unul dintre preferații mei. Își stinse țigara dintr-o răsucire. Un moment, privirea lui căpătă culoarea oțelului, rece ca gheața. Capitolul zecetc "Capitolul zece" În dimineața următoare, teatrul se afla în stare de haos controlat. De obicei, atmosfera de la teatrul Cross era atât de relaxată încât cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
fusese Tabitha; îi remarcasem deja absența. Sau poate citeau viitorul în măruntaie. Caz în care îi uram augurului mult succes cu ficatul meu. În interiorul sălii mirosea, ca de obicei, a praf, a soluție de curățat podeaua și a fum de țigară. M-am opri în prag, să verific încă o dată, dar n-am prins nici cea mai mică urmă de sânge proaspăt în aer. Poate de aceea regina duhurilor și alaiul ei fuseseră atât de răi. Sam! Salut! zise Matthew, înaintând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
chiar e o idee minunată, zise Thierry cu convingere. Dacă făcea echipă cu Matthew, băiatul ăsta va duce Anglia la pierzanie la următoarea Olimpiadă a glumelor. —Inspirată în întregime din mobilele tale. Ah, la dracu. M-am întins după o țigară, după care mi-am amintit că nu fumez. Căcat. —O să... Tabitha dădu să spună ceva, dar renunță, din cauza unei priviri a lui MM. Era clar că trebuia să stea pe-aproape și să tacă chitic. Pentru cineva care avea combinația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
-mă în sus, la mulțimea de crengi, am simțit cum mi se învârte capul de amețeală, în timp ce lumina soarelui se revărsa prin frunziș. Pentru o clipă, m-am simțit ca în pădurea aceea fermecată, la marginea Atenei, după care, mirosul țigării lui Sophie, fuioare de fum ridicându-se printre crengi și răsucindu-se în lumină, mă aduseră în locul și în timpurile noastre. — Sunt așa de îngrijorată din cauza lui Violet, trecu ea direct la subiect. —N-ai de ce. Cred că știu despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Chiar așa a fost? Adică, eu credeam că Vi a inventat chestia asta ca pe o scuză. — Crezi că ar fi inventat ceva care să-l bage pe Matthew în bucluc? O cunoști mai bine decât mine. Sophie își stinse țigara în pachetul gol, perplexă. Păi, dacă-i pe-așa, nu, nu cred. Vi e o persoană tare de treabă, pe cuvânt, lăsând la o parte aerele și fițele. Se încruntă. Nu înțeleg. Vrei să spui că i-a dat cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
că, de fapt, nu-mi era deloc foame. Nu prea mănânci, observă Hugo, sprijinindu-se de spătarul fotoliului și întinzându-și picioarele cu gleznele încrucișate. Dintr-un obscur motiv, numai de el știut, Hugo purta pantaloni de tweed și fuma țigări Sobraines. — Mă tot aștept să scoți un ceas cu lanț, zisei eu, fără prea mare legătură cu situația. — Cum îndrăznești să mă compari cu Marele Iepure Alb1? Mă privii de sus, de la înălțimea nasului său lung și suflă un nor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Se ridică și, cu pași mari, o luă alene spre baie. Ușa se închise și auzii apa curgând; chiar făcea un duș. Am rămas uitându-mă lung, mască din cauza acestui comportament bizar, după care m-am întins după cutia lui țigări, pe care o lăsase pe masă. Nu fumez decât în anumite situații, bine definită și asta era, cu siguranță, una dintre ele. După vreo zece minute, Hugo ieși din baie, înfășurat într-un capot negru, din brocart, cu părul uscat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Am închis ochii și m-am lăsat pe spate, pe canapea, practic neputând să fac altceva decât să adopt tactica rezistenței minime. Capitolul doisprezecetc "Capitolul doisprezece" — „Peace, I will stop thy mouth 1“. — Chiar așa? Hugo trase cu putere din țigara Sobraine cea mov. — Te superi dacă mai stai vreo oră jumătate, așa, dragă? Acum sunt cam terminat. — Zise Beatrice către Benedick. Mult zgomot. Citatul. — O, da. Ce moment minunat. Întreaga lume se învârte și se dă peste cap după sărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
n-am mâncat nimic, nu înseamnă că... Când o tipă declară că e dependentă de biscuiții cu unt și după aceea abia dacă ciugulește câte ceva, de parcă ar mânca talaș... ei bine, concluzia e una singură. Și ți-am fumat două țigări. Dacă m-ai fi cunoscut mai bine, acela ar fi fost ultimul indiciu. — Trebuie să țin chestia asta minte, pentru viitor... Oricum, înapoi la povestea cu dușul meu, când mă cam codeam să-ți explic situația - ar cam fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
nu-i așa? — „A, apropo, Sam, am uitat să-ți zic până acum - de fapt nu sunt gay, așa că, ce zici de una mică?“ sugerai eu. Ceva de genul ăsta? — Bestie, bestie mică, zise Hugo, prefăcându-se că-și stinge țigara în buricul meu, ce te mai încăpățânezi tu să spui lucrurile așa, din topor. Trebuie să te dezvăț de obiceiul ăsta prost. Oricum zise el pe un ton ferm, mi-am dat seama că cel mai bine ar fi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
părut că fetele mă satisfac mai mult, lucru pe care mi-l amintesc că ți l-am zis chiar înainte să-ți fac felul. — Asta sau negi adevărata problemă. A, deci cu teorii de-astea îmi umblați, doamnă? Își stinse țigara, nu în buricul meu de data asta, și trecu peste mine, într-o singură mișcare dibace. Arcuindu-și brațele de o parte și de alta a mea, cu părul care-i cădea pe față, se uita în jos, la mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
strigă: „Gata!“ când ajunse cu capul mai aproape de podea decât cu picioarele; Cobweb, băiatul cel blond, sprijinindu-se de un perete, cu capul dat pe spate, scoase câteva rotocoale de fum înainte să spună: „Și eu!“, după care își stinse țigara și o porni la pas; Moth, tipa roșcată, o luă la fugă, cu un „Și eu!“ puțin întârziat, aruncându-se, spășită, la picioarele Titaniei; Tabitha nu dăduse încă nici un semn. Zânele se uitară în jur, îngrijorate. În cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Deja mă simțeam complet epuizată. Toate secvențele în care se foloseau mobilele mele se terminaseră, oricum. Am pornit-o prin culise în speranță că voi da de Hugo. Amfiteatrul era cufundat în beznă; nu se zăreau decât capetele incandescente ale țigărilor și creioanele lanternă pe care spectatorii le foloseau pentru a urmări acțiunea pe scenariile lor. Încet-încet, am dat de ușa de lângă boxe și am pătruns prin ea într-o altă lume. Amfiteatrul, construit pe la 1880 și restaurat de minune cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
acum, când scenele erau atât de reduse și totuși atât de întinse, trebuiau să fie în alertă tot timpul, lucru pe care îl urau. Am trecut pe lângă o găleată de stins incendiile - jumătate plină cu nisip, jumătate cu mucuri de țigară. Lângă ea era un coș imens, în care ar încăpea foarte bine trei oameni, ba ar mai fi rămas și loc. Louise, asistenta directorului de scenă, era în elementul ei. Un fel de omolog din spatele scenei al lui MM, Louise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
pahare cu bere stătută, scrumiere pline de coji de banane și de chiștoace și grămezi de hârtii care păreau a fi importante. În aer plutea miros de chimicale, Lysol și soluție de curățat covoarele, în strânsă competiție cu fumul de țigară. Nu mai văzusem biroul într-o așa dezordine. — Dumnezeule, ce jeg, scânci una din micuțele asistente ale directorului de scenă, care intră grăbită o secundă și privi în jur cu groază. Să vezi cum o fi când va trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Dispăru din nou, cu gândul în altă parte. Ah, strălucirea teatrului. — Mi s-a părut mie că te văd intrând, zise Hugo din pragul ușii. Nici măcar n-ai venit să mă saluți. Eram cocoțat pe coșul ăla de colo, fumând țigară după țigară. Stau acolo de vreo oră. Făcu semn către o nișă de lângă pianina cea prăfuită. —Mi-am cam marcat teritoriul în jurul ei. Nu se intră decât cu invitație. —Sunt invitată? zisei eu, mai vitează decât mă simțeam în realitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
nou, cu gândul în altă parte. Ah, strălucirea teatrului. — Mi s-a părut mie că te văd intrând, zise Hugo din pragul ușii. Nici măcar n-ai venit să mă saluți. Eram cocoțat pe coșul ăla de colo, fumând țigară după țigară. Stau acolo de vreo oră. Făcu semn către o nișă de lângă pianina cea prăfuită. —Mi-am cam marcat teritoriul în jurul ei. Nu se intră decât cu invitație. —Sunt invitată? zisei eu, mai vitează decât mă simțeam în realitate. Ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
mai lipsea decât să te apuci să cânți: „Jolene, I’m begging of you please don’t take my man“1. Se sprijini de masa din bucătărie, adus de umeri, și-și scoase tabachera, din care extrase cu dexteritate o țigară. — Până la urmă, bărbatul ăla cine e? Și nu mă lua pe mine cu povești de genul „nu e decât un prieten“, zise el, cu iritare. —Bun, atunci cum rămâne cu Violet, dacă veni vorba de ea? sării eu, surprinsă atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
tratez manifestările de gelozie ale iubiților mei ca și ideea de a avea sifilis. N-a avut nici o jenă să ți se arunce în brațe. Și știai totul despre ea și Philip. —Eu și cu Vi, zise Hugo, aprinzându-și țigara, am flirtat un pic în facultate și de atunci am rămas prieteni. Săraca de ea, mă crede confidentul ei. Dar de fapt nu sunt genul ei. Îi place să fie dominată, iar eu nu am atâta energie s-o țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
vorbești cu nimeni. Oamenii or să-l întrebe cine ești, iar el, înghițindu-și cu bărbăție lacrimile, le va spune: „Ah, the saddest words on lips and pen are those that run ‘It Might Have Been’... “1 I-am scos țigara din gură, i-am stins-o și i-am spus: —Pace ție, gura am să ți-o astup. Și l-am sărutat. —Deci ăsta e răspunsul tău final? zise el, apărând, câteva momente mai târziu, fără haină și cu cămașa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cum ajungeai la teatru, îi explicai eu. Probabil că la ora asta nu mai ai loc de polițiști pe acolo. Cu siguranță că nimeni nu va fi în stare să susțină că are un alibi, zise Hugo, aprinzându-și o țigară și tușind scurt, de câteva ori. — Ce interesant, comentai eu. Ignorându-mă, continuă: — Frecam cu toții menta prin preajmă. Eu am stat pe coșul meu toată după-amiaza, asta, bineînțeles, când nu tropăiam pe scenă, să-mi rup picioarele, nu alta, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
miezul problemei. Hugo mă privii de sus. —Să nu-mi spui că nu s-a dus la budă sau în spatele scenei, să verifice ceva. Nimeni n-o să poată da socoteală pentru fiecare minut. Eu unul, adăugă el, trăgând adânc din țigară, aș fi foarte bănuitor dacă cineva ar fi în stare să dovedească că are un alibi de fier. —Eu am fost tot timpul acolo! protestă Sally. Cu Sam și cu Sophie! Se întoarse către mine. —Tu m-ai văzut, Sam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]