19,069 matches
-
au fost capul răutăților, dom’ Roja, îi ia în vizor Tîrnăcop pe Timișoara, Bulgar și Croitoraș, ce bine ar fi dacă mi s-ar ivi ocazia în învălmășeala care o să urmeze să-i fac de petrecanie măcar unuia dintre ei, mărturisește. Frumoasă tentativă, își spune Roja admirativ gîndindu-se la Petrică, în doi timpi și trei mișcări, toată lumea s-a adunat în jurul său, are calități de lider, carismă, dicție perfectă, ochi pătrunzători, ce-i al lui e al lui. I-a lămurit
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
roți. Santinelă a virat apoi brusc în direcția forțelor de ordine accelerînd vîrtos, ca să-i sperie pe soldați și să-i facă să rupă rîndurile din calea sa. Numai că brusc, din nu se știe ce motiv, după cum ne-a mărturisit chiar el imediat ce a scăpat din flăcări, a văzut negru înaintea ochilor, și a pierdut controlul volanului. Ce a urmat ne-a tăiat tuturor răsuflarea, scrîșnetul roților pe asfalt, un derapaj necontrolat, răsturnarea camionului, alunecarea într-o rînă în direcția
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
am ratat nimic, nici măcar nu ni s-a ivit ocazia să ne spunem cuvîntul. — Ți-am mai spus eu că e nebun de legat, îl ia gura pe dinainte pe Părințel, a fost o nebunie să ne încurcăm cu el, mărturisește. — înțelg de ce șovăiți, nu-l lasă Roja să-și termine ideea, lipsa asta de încredere în forțele proprii e o boală națională, iar manipularea generală prinde întotdeauna perfect pe o societate închisă și îndobitocită cum este cea românească în secunda
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
se pare că am fost destul de clari, spune Părințelul pe un ton spăsit, de ce-ar fi nevoie de mai mult explicații? — Nu sîntem aici la interogatoriu, se apără și Curistul. — Să știți că m-așteptam la una ca asta, mărturisește Roja, nu știam însă cînd o să se întîmple. Și-atunci de ce te încăpățînezi să ne convingi că încă se mai poate face ceva? întreabă Curistul. — Pentru că încă se mai poate, și chiar o s-o facem, spune Roja, strîmbîndu-și buzele ca să
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
ecranul colorat care atîrnă din tavan în mijlocul sălii, păi cred și eu, se aude din nou glasul mieros al celuilalt, faceți o mare prostie să stați cu orele înțepenit în aceeași poziție, v-am urmărit de cînd ați intrat, îi mărturisește, nici pînă la toaletă nu v-ați mișcat, îi atrage atenția. Primul lucru pe care-l făcu imediat ce o zbughi în stradă fu să-ți scoată pachetul de Monte Carlo și să-și aprindă o țigară. Se uită apoi în
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
mine, spune Roja privind în tavan la candelabrul de cristal. — Numai să nu ne jecmăniți, îi face Petru Ace cu ochiul. — E normal ca separeul ăsta să aibă regulile lui proprii, spune Roja. Nu oricine îi poate deveni client, îi mărturisește Patru Ace, suflîndu-și un firicel de praf de pe manșetă. — Bănuiam eu că pe Curist nici un detaliu de genul ăsta nu-l lasă rece, spune Roja, pipăind tapițeria de catifea roșie a unui scaun înainte să se așeze. — Facem un șeptică
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
lacrimile văzînd cît ai suferit tu din cauza unei fufe, care nici măcar să te alinte ca lumea nu e în stare, ca să nu mă gîndesc mai departe. Îmi vine să mă reped la tine să-ți smulg părul din cap, îi mărturisește, animăluț mic, odorul meu, îi merge gura, i-auzi, cum să facem, să scăpăm de profitoarea de Delfina, de planuri din astea vă arde vouă, cine e? Să știi că nu scapi de mine pînă nu-mi spui cine e
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
mă pot ocupa de amîndoi așa cum se cuvine. Mă simt penibil, îi răspunde Roja cu sinceritate, privindu-și vîrfurile pantofilor, nodurile șireturilor, punînd capăt scenei, zău că n-am timp de prostii din astea, de discuții de doi bani, îi mărturisește verificîndu-și curelușa ceasului de la încheietura mîinii, sînt în întîrziere, băieții mă așteaptă deja, ca să nu mai vorbim că în seara asta e un pot cît toate zilele, se dă de gol zbughind-o pe ușă în cea mai mare viteză
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Știi cu cine m-am întîlnit? a izbucnit pînă la urmă simțind nevoia să-l pună pe jar, să i dea un indiciu despre ce avea să urmeze. Cu Roja, să nu-ți vină să crezi, e neschimbat, i-a mărturisit. Atunci a-nceput să simtă Părințelul pentru prima dată amenințarea ce plutea în aer. Roja n-a fost decît un dezbinator toată viața lui, a încercat să-i explice, una a spus, alta a făcut, a avut întotdeauna numai gînduri
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
și cu ideea că din clipa asta Părințelul și cu mine nu mai facem parte din nici un plan. Stai că nu-mi vine să cred ce-mi aud urechile, spuse Roja simțind un gol în stomac, nu cumva tocmai ne mărturisești în față că cineva ne-a trădat? — E treaba voastră ce concluzii vreți să trageți, spuse Curistul, eu mi-am luat tălpășița de aici înainte să mă trezesc cu un glonț în cap. — Glumești, spuse Roja făcîndu-i lui Gulie un
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
aici. Am uitat să vă spun că, înainte de asta, a cerut Poloniei portul Danzig și un coridor de trecere, pentru a avea ieșire la mare. Despre unele din aceste evenimente mai știam câte ceva, dar nu-mi erau destul de limpezi - a mărturisit învățătorul. După felul cum se comportă Germania, sub privirile îngăduitoare ale marilor puteri - am numit aici Franța și Anglia - viitorul este imprevizibil - a continuat agronomul. Se înțelege că soarta noastră nu poate fi prevăzută, mai ales că nu suntem o
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
casa mea. Acolo era mare forfotă. Maiorul - că maior era - nu știa că ne aflăm chiar în satul meu... Abia către seară, când ai noștri ni se alăturau și se fixau obiectivele de atacat, nu știu ce m-a împins să-i mărturisesc: „Domnule maior! Obiectivul pe care trebuie să-l atac cu ostașii mei este... Nu știu cum să vă raportez... Este chiar casa mea!” La auzul acestor cuvinte, maiorul a făcut ochii mari și un pas înapoi... „Ce vorbești, plutonier? Vino-ți în
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
pentru osteneală, da? Orășelul de sine stătător Alt Kölln, de multă vreme Înghițit de capitală, este o mică insulă pe râul Spree. În mare parte, a făcut loc muzeelor, dobândindu-și astfel el Însuși porecla de „Insula Muzeu“. Trebuie să mărturisesc, Însă, că eu n-am intrat niciodată În vreunul dintre ele. Nu mă prea interesează Trecutul și, dacă e să mă Întrebați pe mine, taman această obsesie a țării ăsteia privind istoria ne-a adus unde ne aflăm acum: În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
bucur să aflu asta, i-am răspuns. Sosi cafeaua și, În timp ce secretarul său se strecura afară pe ușă, Jeschonnek se uită după el cu o privire care-i trăda disconfortul: — Nu mă pot obișnui să am un bărbat drept secretară, mărturisi el. Desigur, Înțeleg că locul unei femei este acasă, să aibă grijă de familie, dar am o mare slăbiciune pentru femei, Herr Gunther. Cred că mai repede mi-aș lua un asociat decât să-mi iau ca secretară un bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
uitase momentul: — Erați În căutare de informații privind colegul de celulă al unui prizonier, Își aminti el, făcându-mi semn din cap către un fotoliu. Era ceva În legătură cu jefuirea unei bănci. — Aveți o memorie bună, Herr Doktor, i-am spus. — Mărturisesc că amintirea mea nu este În Întregime Întâmplătoare, zise el. Același bărbat este acum prizonier Între aceste ziduri, sub altă acuzație. Spiedel era Înalt, lat În umeri și avea cam cincizeci de ani. Purta o cravată Schiller și o jachetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
vechi și noi, sub care nu era greu de ghicit ipocrizia și interesul cinic imediat. Sorin refuza spontan, fără reținere, fandoseala „intelectuală”, disprețul față de omul simplu, „condamnat”, pasămite, să nu Înțeleagă Înaltele „idealuri”, limbajul „superior”. Mă simt și azi reconfortat, mărturisesc, să-mi amintesc rapiditatea scârbită cu care Sorin evalua orice caricaturi simandicoase, oricât de simandicoase. Nu mi-am putut refuza, recunosc, În acești ani de când nu-l mai puteam auzi și citi și vedea, virtuala sa solidaritate În nefericitele „dezbateri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
din Atrium, pe care ați avut amabilitatea de a mi-l dărui cu o dedicație care mă onorează atât de mult, Însă nu v-am găsit și mi-am spus că, desigur, sunteți plecat, poate, În concediu. Voiam să vă mărturisesc că lectura romanului Dumneavoastră am Început-o Îndată ce l-am primit și am Încheiat-o a doua zi către seară. Citind astfel, cu o singură Întrerupere, am putut fi foarte sensibil la ansamblu. Căci, așa cum știam din Captivi, sunteți un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de noapte. Își demitizase secundă după secundă,/ credea doar În falca necesității imediate/ și a vanităților de mătrăgună/ dimineața, la prânz și la cină. Trăia fără nici o bătaie de inimă. Uitase să se mai joace./ Învățase să reușească”. Am recitit, mărturisesc, și poemul Mynheer, nume transferat, deloc Întâmplător, dintr-un plic negru al prozei mele În strofele poetei și, ulterior, În drum invers, dinspre New York spre București, ca semnătură-cod În finalul acelor câtorva rânduri care solicitaseră volumul Mutilarea. Deși nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
piele,/ iar a pus la uscat ierburi amare/ pentru o altă alungare,/ pentru o altă palmă,/ prietenul meu, Mynheer”. Hipnotică precizie, pe care doar Poezia o poate imagina... „Mi-e dor de poemele cărora doar eu Însămi/ le eram universul” - mărturisește poeta, la acest ceas de cumpănă neagră, când contemplă „scheletul secret” al existenței: „E un fel de anestezie și asta,/ dar mai altfel decât celelalte./ Te umilește cu dragoste,/ Îți susură lapte și miere/ dintr-o țară ce n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
oriunde, casa mutată de colo-colo și de nicăieri spre nicăieri. „Nu m-am gândit niciodată/ că tot acolo va trebui să așez Într-o zi/ și creierul lui Rolf Bossert/ făcut țăndări/ peste tinerețea mea căreia i-a pus punct”, mărturisea mereu tânăra poetă. Rolf Bossert, „băiatul roșcovan care a văzut lumina zilei pe pământul deluros al Banatului, mai bine zis, În micul «Eisenhuttemstatt», orașul Reșița, Întemeiat de coloniștii germani veniți din Boemia”, scrie Ernest Wichner, emigrase În Germania În 1985
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
prieten până În ziua când a apărut acest DOSAR pe ale cărui pagini era imprimat, pe fiecare, În diagonală, ștampila CNSAS. După lectură, mi-a devenit și mai drag, firește. M-a bucurat confirmarea pe care o primeam, m-a bucurat, mărturisesc, dar m-a și Înveselit și succesul farsei În care captivul dăduse cu tifla gardienilor săi. Chiar și schimonosiți de limbajul suspiciunii instituționalizate cum apăreau În fișele birocrației polițiste, nici unul, nici celălalt, nici tatăl, nici prietenul, nu Îmi furnizau, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
deci, ca să fim În stilul și În sugestia „răspunsului”, că Saint-Bernard-ul s-a sinucis. Sau că, nefiind „otrăvit de vreo persoană”, a fost otrăvit de o pisică. Involuntarul umor lugubru ce se degajă dintr-un astfel de „răspuns” ne pune, mărturisim, pe gânduri. (Flacăra, nr. 13/26 martie 1981) (Familia, nr. 2/2002) P.S. februarie 2004 Textul de mai sus mă readuce Înapoi, fără să mă mai poată readuce, În universul strâmt, codificat În care cuvintele mai mult ascund decât spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Caragiale despre „Fudulul de la Dunăre” și de oriunde. Își reproșa alegerea făcută și, fără s-o spună, mă considera, cumva, complice În eroare. Eram eu, vinovatul?? Încerca, În același timp, să mă și scuze. „M-am sfătuit și cu Manolescu”, mărturisea, acum, furios conspiratorul. „Știi ce mi-a spus? E un scriitor bun, zice. Nu asta te-am Întrebat, oricum n-am Încredere În opiniile dumitale literare. Te-am Întrebat dacă e un om de Încredere, atât. Și nu răspunzi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de la București Îmi venea, iată, acum, o cu totul altă percepție, formulată prompt și firesc. „O carte comică, domnule!” Stupefiantă formulare! Enormă, de fapt, totuși simplă, aparent ingenuă, greu de uitat. Ștefan Bănulescu a repetat sec și apăsat caracterizarea și, mărturisesc, lectura mea nu s-a mai putut apăra, ulterior, de bruiajul pe care Îl exercita ecoul vorbelor sale plictisit amuzate. Am vorbit despre multe, dar două teme reveneau, pe fondul acelei comune dezolări față de ceea ce trăisem și față de ceea ce ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
sânge. Se spunea că Bănulescu ar avea o datorie de vreo cinci sute de mii de lei! Sumă măreață, scandaloasă, nu doar din punctul de vedere al forurilor de partid gata oricând să blameze decadența artiștilor rupți de popor, ci, mărturisesc, și din cel al unui inginer obișnuit ani de zile cu disciplina austeră a unui salariu care, În ierarhia socialistă, nici nu era cel mai rău. Nu prea știam ce să spun și nici nu era nevoie, trebuia doar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]