14,677 matches
-
viața semimondenă din Parisul anilor 1860, „Swinging Sixties”erau destul de cuminți. Pentru că dădea o mare importanță stilului, generația anilor ’60 a depus un efort considerabil să arate altfel. Hainele, părul, machiajul și accesoriile au devenit etichete politice și generaționale indispensabile. Modele erau lansate la Londra: tendințele europene În materie de vestimentație, muzică, fotografie, modeling, publicitate și chiar reviste de mare tiraj erau dictate de gustul londonez. Cum britanicii aveau deja o reputație solidă de design anost și execuție jalnică, aceasta era
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În aprilie 1966, a marcat o epocă. În 1967, În capitala britanică existau peste 2.000 de prăvălii autointitulate boutiques. Majoritatea nu făceau decât să imite magazinele de pe Carnaby Street, perimetru tradițional al aventurilor homosexuale, reciclat acum În epicentru al modei pentru toată lumea. La Paris, magazinul „New Man”, primul semn francez al revoluției vestimentare, s-a deschis pe 13 aprilie 1965 În Rue de l’Ancienne Comédie. Într-un an i-a urmat o avalanșă de imitații cu nume englezești: „Dean
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
uniforma plimbăreților din Paris, copiată furibund În toate țările. Ca toate lucrurile din anii ’60, hainele erau făcute de bărbați, pentru bărbați; dar ele puteau fi purtate și de tinerele femei, ceea ce s-a și Întâmplat. Chiar și casele de modă renumite au resimțit acest impact: din 1965, designerii parizieni au creat constant mai mulți pantaloni decât fuste. Ei au redus și producția de pălării. Fapt revelator pentru primatul unui segment de piață juvenil, părul, și nu pălăria, era acum marca
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ochi la inspirația „radicală” și „proletară”: blugi, cămăși cadrilate, dar și bocanci, jachete de culoare Închisă și șepci de piele à la Lenin (sau variante de fetru, amintind de „șepcile Kossuth” purtate de revoluționarii maghiari În secolul al XIX-lea). Modă politizată care nu a „prins” În Marea Britanie, dar care era practic, la sfârșitul deceniului, o uniformă pentru radicalii germani și italieni și discipolii lor din mediul studențesc 7. Straiele hipioților, drapate În stil gitan, intersectau ambele tendințe. Spre deosebire de „Carnaby Street
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
bun caz, a eșuat la țărmul Marii Britanii și al Olandei, lăsând În urmă doar vagi sedimente: un LP de o originalitate spectaculoasă și o cultură a drogurilor relativ mai dezvoltată. Ar fi greșit să expediem partea frivolă a anilor ’60 - moda, cultura pop, sexul - ca pe un spectacol oarecare. Ea reprezenta felul specific În care noua generație se aerul de era bunicilor: gerontocrația (Adenauer, Charles de Gaulle, Macmillan și, să nu uităm, Hrușciov) conducea Încă treburile continentului. Stridența anilor ’60, aerul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
matur și materialist. Numai scrierile celui din urmă, susținea Althusser, erau științifice și, prin urmare, realmente „marxiste”12. Comuniștii și alți marxiști conservatori au anticipat corect ușurința cu care acest Marx nou și umanist putea fi adaptat la gusturile și modele contemporane. Lamentația romanticului de Început de secol al XIX-lea Împotriva modernității capitaliste și efectului dezumanizant al societății industriale se potrivea perfect cu protestele contemporane Împotriva „toleranței represive” din Europa Occidentală postindustrială. Criticii Occidentului erau scoși din sărite de flexibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
personal decât să lupți pentru o cauză colectivă. Dar schimbarea de atmosferă era, fără Îndoială, și o reacție la abundența amețitoare a deceniului precedent. Europenii, care se Îmbătaseră În anii ’60 de explozia nemaivăzută de energie și originalitate În muzică, modă, cinema și arte plastice, aveau acum ocazia să cântărească În liniște prețul euforiei. Nu atât idealismul anilor ’60 părea brusc demodat, cât naivitatea acelor vremuri: senzația că tot ce poate fi imaginat se poate pune În faptă, că tot ce
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
sau opinie este poziționată nu divulgă cum putem determina dacă un „discurs” e mai adevărat decât altul: o dilemă tranșată prin decizia de a considera Însuși adevărul drept o categorie determinată social - atitudine care În scurt timp a ajuns la modă În multe locuri. Rezultatul acestor tendințe a fost, firește, un scepticism crescând față de orice argument social rațional. Filosoful francez Jean-François Lyotard, care rezuma perfect l’air du temps În eseul său La Condition postmoderne (Condiția postmodernă, 1979), a surprins exact
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
glorifica un format iremediabil Învechit și o pleiadă de soliști jalnici reflecta o cultură a nostalgiei, melancolică și lucidă În același timp. Punk-ul, postmodernul și parodia erau doar câteva dintre reacțiile suscitate de acest deceniu confuz și decepționant; alta era moda „retro”. Trupa pop franceză Il Était Une Fois („A fost odată”) purta haine din anii ’30; multe stiluri au revenit pentru scurtă vreme la modă, de la jupoanele bunicii la tunsorile neo-edwardiene ale „Noilor Romantici”, reluate pentru a doua oară În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
parodia erau doar câteva dintre reacțiile suscitate de acest deceniu confuz și decepționant; alta era moda „retro”. Trupa pop franceză Il Était Une Fois („A fost odată”) purta haine din anii ’30; multe stiluri au revenit pentru scurtă vreme la modă, de la jupoanele bunicii la tunsorile neo-edwardiene ale „Noilor Romantici”, reluate pentru a doua oară În treizeci de ani. În muzică și vestimentație (ca și În construcții), tentația de a recicla stiluri mai vechi, amestecate stângaci, ținea loc de inovație. Scrutându
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a căror bază electorală era descrisă de o geometrie variabilă a intereselor comune: deseori limitate, uneori chiar de ordinul capriciului. Campania pentru Bere Adevărată (CAMRA) din Marea Britanie, remarcabil de reușită, este un exemplu reprezentativ: inițiată În 1971 pentru a contracara moda berii „lager”, gazoasă și omogenizată (și a cârciumilor „modernizate”, la fel de omogenizate, În care ea se vindea), acest grup de presiune recrutat din clasa de mijloc Își prezenta argumentele Într-un ambalaj neomarxist: micii producători de bere tradițională erau, chipurile, amenințați
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
costurile și dificultățile integrării fostei RDG. Iar catastrofa iugoslavă - care la Început servise drept avertisment pentru politicienii din Occident că era riscant să subestimezi problemele postcomuniste - devenise o adevărată obsesie. Intelectualii marcanți aveau deja alte preocupări (un barometru sigur al modelor politice trecătoare). Cu numai câțiva ani În urmă, comentatorii redescoperiseră „Europa Centrală”, iar Havel, Kundera, Michnik și alții ca ei erau, de la Paris la New York, obiectul admirației generale În reviste prestigioase și pe prima pagină a ziarelor. Dar istoria se
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și Italia) unde trecutul recent nu era un motiv de mândrie 17. Dar, pentru națiuni crescute cu idei de glory și grandeur, „Europa” avea să rămână mereu o tranziție incomodă: un compromis, nu o alegere. Din punct de vedere instituțional, moda nostalgiei În Marea Britanie a Început aproape imediat după al doilea război mondial, când ministrul laburist Hugh Dalton a Înființat un „Fond al Teritoriului Național” cu misiunea de a achiziționa clădiri și teritorii importante pentru națiune prin „frumusețe și istorie”, care
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
foștii proprietari, care Își lăsaseră averea prin testament națiunii În schimbul unor scutiri semnificative de impozite. Din anii ’50 până În anii ’70, trecutul recent a apărut și a reapărut Într-o versiune liniștitoare În filme de război, filme de epocă și mode vestimentare: o componentă aparte a acestei tendințe a fost reciclarea modei edwardiene, de la teddy boys la bărbi neîngrijite, culminând În 1977 cu sărbătorirea deliberat „retro” a Jubileului de Argint al reginei prin petreceri de stradă, expoziții de fotografie și invocarea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
scutiri semnificative de impozite. Din anii ’50 până În anii ’70, trecutul recent a apărut și a reapărut Într-o versiune liniștitoare În filme de război, filme de epocă și mode vestimentare: o componentă aparte a acestei tendințe a fost reciclarea modei edwardiene, de la teddy boys la bărbi neîngrijite, culminând În 1977 cu sărbătorirea deliberat „retro” a Jubileului de Argint al reginei prin petreceri de stradă, expoziții de fotografie și invocarea În toată țara a vremurilor mai vechi și mai bune. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
despre care scria Orwell fuseseră rase - nu numai de pe fața pământului, ci și din memoria locală: Amintiri din Wigan: 1930-1970, un ghid ce putea fi cumpărat de la muzeu, conținea fotografii În sepia fermecătoare, cu tinere vânzătoare modeste și prăvălii de modă veche uitate, dar nu pomenea nimic despre puțurile de exploatare și muncitorii a căror condiție l-a atras pe Orwell, aducând orașului Wigan o faimă Îndoielnică. Nu numai nordului i s-a aplicat acest tratament legat de patrimoniu. În districtul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
rău. Privită din această perspectivă, cultura europeană „Înaltă”, care Înainte răspundea familiarității moștenite a spectatorilor cu un canon comun, exploata acum complexele culturale ale unui public de neofiți - incapabili de distincții argumentate Între „bun” și „prost”, dar urmând entuziaști imperativele modei. Nu era o situație atât de nemaivăzută cum afirmau pesimiștii din cultură: anxietatea ușor de exploatat a păturii de nouveaux riches semidocți constituie o sursă a umorului În teatru și În literatură Încă de pe vremea lui Molière. Nouă era scara
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Pe lângă câțiva englezi, clubul din nordul Londrei avea În componență jucători din Franța, Germania, Suedia, Danemarca, Islanda, Irlanda, Olanda, Spania, Elveția, Brazilia, Coasta de Fildeș și SUA. Fotbalul era un joc fără frontiere - pentru jucători, antrenori și spectatori. Cluburi la modă precum Manchester United și-au tradus succesul competițional Într-o „imagine” care putea fi (și a fost) comercializată cu succes din Lancashire până În Lituania. Câteva dintre stelele fotbalului - nu cei mai talentați, ci cei arătoși, cu soții frumoase și o
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fascist”. Dar, dacă „antifascismul” fusese doar o minciună comunistă, devenea acum foarte tentant să Îi privești cu simpatie și chiar cu admirație retrospectivă pe toți anticomuniștii discreditați până atunci, inclusiv pe fasciști. Scriitorii naționaliști din anii ’30 au revenit la modă. Parlamentele postcomuniste au votat moțiuni care Îi proslăveau pe mareșalul Antonescu al României sau pe omologii lui din Balcani și Europa Centrală. Denunțați odinioară ca naționaliști, fasciști și colaboratori ai naziștilor, lor li se ridicau acum statui pentru eroismul dovedit
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
516-517 G Gahrton, Per 654 Gaillard, Felix 265 Gaitskell, Hugh 344 Gáli, József 294 Gallo, Max 693 GATT - vezi Acordul General pentru Tarife și Comerț (GATT) Gauck, Joachim 636-637 gări 359-360 generația ’60 362-388; cultura 439-440; cultura raționalistă 439; curentele modei 365-367; epoca Teoriei 368-370; Germania de Vest 383-388; hippy 367; importanța 375-381; Italia 381-383; În blocul sovietic 389-413; muzica pop 366; partide politice franceze 377; politici 367-368; realizări practice 411-412; revoluția intelectualilor 376; revoluția sexuală 366; revoluția Teoriei 368-370, 442-443
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
politici economice 506-508; politici sociale 506-507; recunoașterea Holocaustului 745-746 mitul comunist 20 Mladenov, Petar 574 Mladiæ, Ratko 616-618; masacrarea musulmanilor 618 Mlynáø, Zdenìk 162, 192, 411, 519, 545 Mòačko, Ladislav 403 Mnouchkine, Ariane 718 Moch, Jules 734 Moczar, Mieczys³aw 399-401 modă 365-367 model european 21 model social european 721 modelul economic - „a treia cale” 722-723 Modrow, Hans 564, 584 Modzelewski, Karel 398 Moldova; muncitori cu viză temporară 676; declararea independenței 600; Frontul Popular 595; mișcare de independență 595-596; salariu lunar 675
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a "Fecioarelor negre". După campania din Egipt a lui Napoleon Bonaparte, din 1798 până în 1801, și după decriptarea hieroglifelor realizată în 1824 de către orientalistul francez Jean-François Champollion, Franța intelectuală a fost cuprinsă de "egiptomanie". Francmasoneria a început să asimileze această modă și să reia misterele lui Isis în tradiția sa ezoterică. Mitul lui Isis care pornește în căutarea fratelui său iubit și a soțului Osiris prizonier al apelor Nilului, rupt în paisprezece bucăți pentru a fi în cele din urmă reîntregit
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
Poitiers, a lui Alienor de Aquitania, divorțată de Regele Franței, Ludovic al VII-lea, cu Henric al II-lea Plantagenet. Rege al Angliei, duce de Normandia și conte de Anjou, Henric al II-lea Plantagenet a lansat definitiv dincolo de Canalul Mânecii moda și gustul pentru vinurile franțuzești. Timp de aproape trei secole, Bordeaux și-a consolidat în Evul Mediu numele de capitală viticolă a lumii civilizate. Pentru a consuma aceste vinuri, englezii au înființat o adevărată "flotă a vinului" pe care cronicarul
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
de pahare care încetul cu încetul se standardizează, cercetările artizanilor se îndreaptă către folosirea materialelor prețioase, cum ar fi argintul sau argintul suflat cu aur. Forma de prezentare a paharelor a fost influențată în secolul al XVIII-lea de o modă provenită din Boemia. Pe mesele francezilor se puteau vedea, la vremea respectivă, pahare mici cu pereți groși și cu picior înalt și masiv. Alături de acestea au început să apară și serviciile de masă care includeau în special forme deschise precum
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
special forme deschise precum cupele și cănile care erau folosite și pentru a bea vinul. Sticlele din sticlă au fost folosite în Franța începând abia cu secolul al XV-lea. Aceste recipiente din sticlă subțire au fost aduse aici odată cu moda italiană a Renașterii, când erau mai întâi protejate de un înveliș de răchită și folosite pe mese în scop pur decorativ. În secolul al XVII-lea, și-au făcut apariția primele fabrici de sticle făcute din sticlă groasă. În anul
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]