19,653 matches
-
așa, tunsă cu castron în cap și slabă ca un băț. Cred că asta va fi tunsoarea vieții tale, a conchis Mariana, bătându-mă încurajator pe umăr. Ce zici, îți place ? — Nu știu, nu-mi dau seama... — Ei, o să te obișnuiești tu ! Nu mi-am revenit din șoc decât când Mariana mi-a vârât, numai zâmbet și miere, nota de plată sub nas. Aceasta reprezenta o treime din salariul meu pe o lună. Am înțeles atunci că, în următoarele săptămâni, poate
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
un măr putred. Acum mă uitam în palmă și vedeam că mărul era intact, roșu și zemos : încă mai puteam iubi ! De atunci a trecut multă vreme. — Ai pielea rece, mă plâng eu retrăgându-mă din îmbrățișarea lui. Jean-Claude e obișnuit să mă plâng că totul e rece. În special dormitorul lui e o peșteră pentru mine. — Lipește-te de mine și încălzește-te, mă îndeamnă el de fiecare dată când mă plâng că mi-e frig. Dar pielea lui e
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
candidaturii lui Jean- Claude la o înaltă funcție politică. — Vreau să-mi spui ce părere ai despre textul ăsta. Îmi arunc privirea peste text și încerc să i-l desființez cât de politicos sunt în stare, deși Jean-Claude s-a obișnuit de-acum cu stilul meu abrupt. De fapt, îl suspectez că adoră în secret să-i desființez textele, iar asta nu pentru că aș fi eu foarte bună la retorică, ci pentru că probabil e un mod de a se autofelicita că
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
cu un fel de durere continuă, ca și cum ar trebui să târâi mereu un bolovan după mine. Simt că am ajuns la capătul puterilor. — Cred că înțeleg ce vreți să spuneți, spuse Père Joseph după o scurtă pauză. majoritatea oamenilor sunt obișnuiți să trăiască cu o oarecare doză de durere, care izvorăște din însăși condiția umană, imperfectă. Întotdeauna ea provine din decalajul dintre materie și sufletul omului. Sufletul e întotdeuna gata de mai mult, pentru că esența lui e divină, și se întristează
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
mânecă scurtă care îi lăsa descoperiți mușchii de oțel - în timp ce majoritatea noastră (în afara neamțului) purtam pulovere de lână. — Mâine veți părăsi lumea civilizată și nimic din ce veți vedea în următoarele zece zile nu va semăna cu ceea ce v-ați obișnuit. Nu există hotel cu apă, încălzire și lumină curentă, la care să vă întoarceți seara. Dacă nevoile vă vor fi satisfăcute depinde numai de voi și de mama natură. Apă, mâncare și ce va mai fi nevoie - toate vor trebui
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de vină cineva, ci pentru că se acomodaseră de la o vreme cu alt gen de jazz, mai inovator, mai viu, mai abstract. Cu alte cuvinte, nu am plecat răscoliți și răvășiți, ci mai mult relaxați și înfrigurați pentru că nu ne-am obișnuit ca în toi de iulie, cu tot cu încălzirea asta globală, să crăpăm de frig pe timp de seară. Așa că, la un moment dat, concertul s-a terminat pur și simplu după bis. Iar în timp ce populația migratoare se pregătea de o noapte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
folosite în mod curent în politica românească. Mizam pe faptul că, aducerea lor la un loc, va crea un mic șoc pentru cititori. În timp ce le scriam însă, mi-am dat seama că ele îmi păreau și mie banale. Ne-am obișnuit. Ne gratulăm între noi, ne înghiontim amicii cu câte un „șobolan rozaliu“ sau „găozar“, apoi râdem. Și-atât. De asta am renunțat la inițiativa mea: pentru că norul de cuvinte mizere, josnice, ridicole și degradante n-a contaminat doar lumea politică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
care nu-mi mai taie nimic de când cărțile mele au succes și, chiar dacă ceva nu sună bine, nu mi-ar mai spune. Dar soția mea mi-o spune foarte sincer și am mare încredere în ea. Iar acum m-am obișnuit să cred că are întotdeauna dreptate, iar atunci când lectura o face să adoarmă e semn că trebuie tăiat. Sunt romane în care nu am tăiat nici un rând și altele în care am renunțat la pagini întregi. La cât ați renunțat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
e gata să Înceapă Într-o clipă). O auzi În schimb pe mama ei, Euphrosyne Stephanides, vorbindu-i În această crescătorie cu mulți ani În urmă, elucidându-i misterele viermilor de mătase. ― Ca să ai mătase bună, trebuie să fii neprihănită, obișnuia ea să-i spună fiicei sale. Viermii de mătase știu tot. Întotdeauna poți să-ți dai seama ce face cineva după cum Îi arată mătasea. Și așa mai departe. Euphrosyne dădea și exemple: ― Maria Poulos, care-și pune poalele-n cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
La Început, empatia emoțională care o lega de Lefty fusese atât de profundă, Încât uneori uitase că sunt persoane distincte. Copii fiind, se cățăraseră pe versantul În terase al muntelui ca o ființă cu patru picioare și două capete. Era obișnuită cu umbra lor siameză ițindu-se seara pe casa văruită și, de câte ori Își Întâlnea conturul singuratic, Îi părea tăiat În două. Pacea părea să fi schimbat totul. Lefty profita de noile libertăți. În ultima lună se dusese În vale, la Bursa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
o văzuse vreodată, un catalog zdrențuit pe nume Lingerie Parisienne. Catalogul fusese al tatălui ei. Avea treizeci și două de pagini cu poze Înfățișând manechine Îmbrăcate cu sutiene, corsete, portjartiere și ciorapi de mătase. Noaptea, când toată lumea dormea, tatăl ei obișnuia să-l scoată din sertarul de jos al biroului său. Acum Desdemona studia catalogul pe furiș, memorând pozele, pentru a putea să le recreeze mai târziu. Le spuse lui Lucille și Victoriei să treacă pe la ea În fiecare după-amiază. Intrau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pare divin. Și poate că mă atârn de povestea cu Dumnezeu dintr-un soi de altruism Încăpățânat, pentru a conserva specia; nu-mi dau seama. Încerc să mă Întorc cu gândul În vremurile dinaintea geneticii, Înainte ca toată lumea să se obișnuiască să spună, cu orice ocazie, „e În gene“. În vremurile dinaintea libertății noastre actuale, atât de libere, mult mai libere! Desdemona habar n-avea ce se Întâmplă. Nu-și vizualiza interiorul ca pe un vast cod digital, tot numai 1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
barca de salvare, unde fumul nu ajungea.) Și dacă mirosul industriei n-ar fi insistat să intre de pe acum În povestea mea, dacă Desdemona și Lefty, care crescuseră la munte, În miros de brad, și care n-aveau să se obișnuiască niciodată cu aerul poluat din Detroit, nu s-ar fi ghemuit pe fundul bărcii de salvare, atunci poate că ar fi detectat o aromă nouă adiind În aerul aspru al mării: izul reavăn de noroi și scoarță udă. Pământul. New York
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ardeau. Inhală. La Început mirosul păru familiar, aparținând sferei organice a ouălor stricate și a balegii. Dar peste câteva secunde proprietățile chimice ale mirosului Îi ajunseră la nări și Își acoperi nasul cu batista. Zizmo râse: ― Stai liniștit, o să te obișnuiești. ― Nici vorbă. ― Vrei să știi care-i secretul? ― Care? ― Să nu respiri. Când ajunseră la fabrică, Zizmo Îl duse la serviciul de cadre. ― De când locuiește În Detroit? Întrebă directorul. ― De șase luni. ― Poți dovedi asta? Zizmo coborî glasul. ― Pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
care Henry Ford și-a pus mașinile pe banda rulantă și i-a obligat pe muncitorii săi să se adapteze la viteza liniei de asamblare. La Început muncitorii s-au răzvrătit. Și-au dat demisia În masă, incapabili să Își obișnuiască trupurile cu noul ritm al epocii. De atunci Însă adaptarea a fost transmisă din generație În generație: am moștenit-o cu toții Într-o anumită măsură, așa că ne conectăm la joystickuri și la telecomenzi, la sute de feluri de mișcări repetitive
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și din ce În ce mai mult soția lui. Delictul se apropie de momentul prescrierii, ticăind zi după zi și ștergând, toate amintirile despre el. (Dar ce uită oamenii, țin minte celulele. Corpul, cu memoria lui de elefant...) Veni primăvara anului 1923. Bunicului meu, obișnuit cu multiplele conjugări ale verbelor din greaca veche, engleza, cu toată incoerența ei, i se păruse o limbă destul de ușor de stăpânit. O dată ce Înghițise o bună parte din vocabularul englezesc, Începu să deguste ingredientele familiare, asezonarea grecească a rădăcinilor, prefixele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
doar În fața câtorva prieteni. La cocteiluri, când mă trezesc că stau lângă fostul ambasador (care e născut și el În Detroit), vorbim despre Tigers. Numai câțiva oameni de aici, din Berlin, Îmi cunosc secretul. Le spun mai multor oameni decât obișnuiam pe vremuri, dar sunt total inconsecvent. În unele nopți le spun unor oameni cu care de-abia am făcut cunoștință. În alte cazuri păstrez tăcerea la nesfârșit. Asta e valabil mai ales cu femeile care mă atrag. Când Întâlnesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
capota sparge suprafața și, după o ploaie de scântei, totul se Întunecă. La spitalul de femei Desdemona a avut un travaliu de șase ore. Bebelușul s-a născut asistat de doctorul Philobosian, iar sexul i-a fost dezvăluit așa cum se obișnuiește: desfăcându-i picioarele și constatând. ― Felicitări. Un băiat. Desdemona, vizibil ușurată, strigă: ― N-are păr decât pe cap! Lefty sosi la spital la puțin timp după aceea. Mersese pe jos până la mal și făcuse autostopul, ajungând acasă cu un camion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
-și capul din găoacele negre, dădeau de aerul uscat, de interior, și de soarele fals al becurilor și Începeau să se Încrețească. ― Mai vine o tură, spuse sora Wanda ca să alunge acest insucces. Vin direct aici. Zilele treceau. Desdemona se obișnui cu palmele palide ale mâinilor negre. Se obișnui să intre pe ușa din spate și să nu vorbească până când nu i se adresa cineva. Când nu le Învăța pe fete, aștepta sus, În Camera Mătăsii. Camera Mătăsii: se cade să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
uscat, de interior, și de soarele fals al becurilor și Începeau să se Încrețească. ― Mai vine o tură, spuse sora Wanda ca să alunge acest insucces. Vin direct aici. Zilele treceau. Desdemona se obișnui cu palmele palide ale mâinilor negre. Se obișnui să intre pe ușa din spate și să nu vorbească până când nu i se adresa cineva. Când nu le Învăța pe fete, aștepta sus, În Camera Mătăsii. Camera Mătăsii: se cade să-i facem o descriere. (Atât de multe s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
strict pentru mine, spuse Michael Antoniou, zâmbindu-i lui Tessie cu subînțeles. Eu vreau doar să fiu preot paroh. Însurat și cu copii. Mama mea nu era mirată că Michael se arăta interesat de ea. Fiind ea Însăși scundă, era obișnuită să o invite la dans indivizi scunzi. Nu-i plăcea să fie aleasă pe criteriul Înălțimii, dar Michael Antoniou era insistent. Și s-ar putea ca motivul pentru care o curta să nu fi fost doar acela că era singura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
se Înfierbânta de la o veche pasiune, o creștere a pulsului pe care n-o mai simțise de când cobora de pe munte ca să exploreze străzile lăturalnice ale Bursei. Parcă lângă trotuar și se repezi Înăuntru. Trecu de clienții surprinși (care nu erau obișnuiți să vadă albi), păși peste rastelurile pe care stăteau cutii de aspirină, leucoplasturi și laxative și se duse la ghișeul farmacistului, În spate. ― Poftiți, Îi spuse farmacistul. ― Douăzeci și doi, răspunse Lefty. ― Așa să fie. Încercând să Îndrepte drama din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
viteză. Polițistul de la volan Îi făcu semn lui Milton să se Întoarcă, dar Milton nu-l ascultă. Și era ciudat, pentru că acestea erau străzile lui. Milton le știa dintotdeauna. Acolo, pe Lincoln, era pe vremuri o tarabă cu fructe. Lefty obișnuia să se oprească acolo cu Milton ca să cumpere pepeni galbeni și-l Învăța pe Milton cum să-i aleagă pe cei dulci, uitându-se după Înțepături mici, făcute de albine. Mai Încolo, pe Trumbull, locuia doamna Tsatsarakis. Întotdeauna mă ruga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
fie ultima În care va trăi. S-a mutat În casa de oaspeți cu tot ce mai rămăsese din bunurile ei și ale bunicului meu - măsuța de alamă, cutia pentru viermi de mătase, portretul patriarhului Athenagoras -, dar nu s-a obișnuit niciodată cu luminatorul, care era ca o gaură În acoperiș, cu robinetul de la baie, care pornea cu o pedală, sau cu bizara cutie vorbitoare din perete. (În fiecare cameră de pe Middlesex era câte un interfon. În 1940, când fuseseră instalate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pe Middlesex: gentlemanul tăcut, bătrân, străin, și nepoata lui slăbănoagă, o fetiță care vorbea cât două la un loc și trăncănea atât de fluent, Încât tatăl ei, fost clarinetist, glumea că fata știe tehnici de respirație circulară. Începusem să mă obișnuiesc cu Grosse Pointe, cu mamele elegante cu basmale de șifon și cu imobilul Întunecat, Înconjurat de chiparoși, unde locuia singura familie de evrei din zonă (care plătise, ca și noi, cu banul jos). Dar bunicul meu se obișnuia cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]