16,537 matches
-
de lumină galbenă, în timp ce restul zonei din spatele scenei era cufundat în beznă. A pleca de acolo era ca și cum aș fi părăsit centrul lumii pentru a merge la periferia ei. Paul, sprijinit de perete, lângă o găleată în care scutura scrumul țigării cu mișcări rapide, smucite, mă acostă. — Ce zici mătăluță de minunata scenă? zise el, cu sarcasm, deși nu ridică tonul mai mult decât se cuvenea. Ești prietenă cu ea, nu? — Vorbești de Violet? — A fost nebunia dracu’, zise el, de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
de tot. N-a fost vina lui Hazel. Hazel nu greșește niciodată. E o chestie care te poate enerva când repeți cu ea și te tot dai cocoș, dar, până la urmă, ajungi să-i fi recunoscător. Își aprinse o altă țigară de la chiștocul celei de dinainte. Știi, Shakespeare ăsta nu prea mi se potrivește, zise el. M-am dus la școala de teatru, frumos, nu m-a ajutat cine știe ce, dar am zis să fac Visul doar pentru că impresarul meu mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
teatru, frumos, nu m-a ajutat cine știe ce, dar am zis să fac Visul doar pentru că impresarul meu mi-a zis că o să dea bine în CV că am lucrat cu MM. E tare tipa, nu? Oricum, zise el, trăgând din țigară de parcă ar fi fost o mască cu oxigen, nu e cine știe ce distracție, ca s-o zic p-aia dreaptă. Versurile astea nu prea-mi vin la zicere. Mă gândesc că-s mai bun pe chestii naturale, așa, înțelegi? — Eu chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
am distrat pe cinste când a citit în locul lui Violet. Dar, știi cum e, așa merg lucrurile, nu? Ne-am pricopsit cu ea. Zic de Vi. Aoleu. Își ciuli urechile ca să audă ce se spunea în difuzoare. — Scuzați. Își stinse țigara în găleata cu nisip, se repezi la loc pe scenă, urlând: „Where art thou, proud Demetrius? Speak thou now.“1 Nu mă mira faptul că Paul fusese atât de sincer cu mine. Hazel, cea care nu făcea caz și era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
le poate porunci ce vrea duhurilor ei. —Peaseblossom, Cobweb, Moth și Mustardseed! strigă ea. Toată lumea radia în seara aceea. Ranjit făcu roba, rostogolindu-se pe scenă ca un cerc, strigând „Gata!“ când porni; Cobweb cel înalt și blond, aruncându-și țigara, defilă pe scenă ca un model și abia scoase un „Și eu!“, în silă; iar fata care o juca pe Moth, aruncându-se în genunchi, alunecă pe ultimii câțiva metri și se opri fix la câțiva centimetri de Titania, astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cum că pur si simplu alunecase pe pantofii ei Manolo și că-i părea extrem de rău că toți ceilalți făceau atâta vâlvă pentru nimic. —E clar că n-ai cum s-o convingi că greșește, zise Hugo, aprinzându-și o țigară și uitându-se în jur după o scrumieră. Camera era foarte bine mobilată, leit hol de hotel de lux, așa cum se dorea a fi, cu canapele tapisate, picturi cu păsări înrămate și, ici-acolo, mese personalizate, până la un punct, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Când s-a întâlnit din nou cu Edward după, după... tot ce s-a-ntâmplat, visa la un viitor asemănător. Fără zone de conflict, fără săli de conferințe în hoteluri anonime, fără zile întregi de nesomn, alimentate de cafea și țigări. Se gândea că la treizeci și cinci de ani era cazul să se liniștească și să ducă o viață de familie. Cu cincisprezece ani mai târziu decât fetele cu care fusese la școală, dar putea totuși să aibă o familie și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
secretarului de stat. — Tocmai eram pe cale să vă dau dreptate, domnule secretar, începu Miller, pe vocea lui nazală punându-și amprenta atât accentul sudic de acasă, cât și guma Nicorette, pe care o mesteca de dimineața până seara. Renunțase la țigări cu unsprezece ani în urmă, ajutat de o grămadă de substituenți cu nicotină. Renunțase la plasture, dar nu și la gumă: era dependent de ea. — Vreau să spun că n-au avut la dispoziție decât cincisprezece ani ca să se gândească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
erau mai prăfuite, uitate de lume. Indicatoarele erau în arabă și în engleză: Fabrica de Automobile Al-Rami, Banca Islamică Al-Aqsa. La un colț de stradă văzu un mănunchi de scaune împletite, din trestie, în care se lăfăiau niște tineri cu țigări subțiri între buze. Mobila era de vânzare. Ocolind gropile, pe drum mergeau copii care se întorceau de la școală, striviți sub greutatea unor rucsacuri supradimensionate. Se uită în altă parte. Pe toate zidurile și pe toate ferestrele magazinelor abandonate erau lipite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
simți același fior de plăcere pe care îl încerca de fiecare dată când sosea o încărcătură cu adevărat specială. Era ceva aproape sexual, o săgetare a șalelor, pe care o cunoscuse prima dată în adolescență, când fumase pe ascuns o țigară cu marijuana la internat. Deschise capacul cu ranga, fiind atent să evite așchiile de la aceste lăzi de ceai, cu care te puteai înțepa la degete. Iar în mintea lui încolți acea întrebare încântătoare pe care și-o pun toți copiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
nu ar fi investit atâta efort ca să le ascundă dacă nu ar fi fost așa. O sună pe Lucinda de la Sotheby’s, o mutare care avusese întotdeauna un iz de disperare. Bună, iubitule, îi răspunse tărăgănat, expirând zgomotos fumul de țigară. Ce vrei de data asta? — Ce te face să crezi că vreau ceva? — Pentu că nu mă suni absolut niciodată dacă nu vrei ceva. Nu-i adevărat, spuse Henry, chiar dacă era. În afară de o regretabilă tăvăleală la petrecerea de Crăciun de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
zi încărcată cu manifestația tinerilor, o dezbatere la televizor în cursul serii și o întâlnire strategică cu Shapira și consiliul imigranților în intervalul dintre acestea. Se uită la ceas. Înțelept ar fi să meargă la o cafenea, să fumeze o țigară și să-și reîncarce bateriile. Dar Guttman se hotărî să-și facă un cadou rar. Se va duce în cu totul altă parte. O vizită scurtă nu-l va întârzia prea mult. Trecând prin poarta Jaffa, ignorând copiii care furau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
morți, un adolescent... atacarea unei mașini străine în afara așezării Ofra, doi pasageri uciși, unul în vârstă de doisprezece ani... Maggie își trecu degetele prin păr, regretând din nou că se lăsase de fumat. Dumnezeule, și-ar da viața pentru o țigară acum. Își adună curajul pentru cel de-al treilea mesaj. Edward: fără subiect M, Nu că ți-ar păsa, dar sunt la Geneva în seara asta. Treburi cu guvernul, nu pot să intru în detalii într-un e-mail. Avem niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
și pe care îl ținuse tot timpul strâns. Când în sfârșit o văzu de aproape, se simți puțin dezamăgită. Era atât de mică, literele gravate atât de mărunt. Obiectul pe de-a-ntregul nu era mai mare decât un pachet de țigări sau o casetă audio veche, și era făcut din lut nefinisat. Chiar și așa, propriul ei guvern fusese gata să ucidă pentru el - împreună cu oricare din fanaticii de ambele părți, israelieni sau palestinieni. Cuvintele gravate aici, cu atâtea mii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
fantoșă, o improvizație... Ha-ha-ha! Noi, cei vii, am ajuns simple sperietori, nici nu s-ar putea spune că suntem vii. Cum să mai avem grijă de morți când noi nici măcar nu știm dacă suntem vii? ARTUR: Lasă... Uite, ia o țigară. GARDIANUL (Indignat.): Ce țigară! Ce țigară! (O primește, ia foc, trage puternic.) Ce țigară... (Repede.) Ce știi dumneata despre oraș, ce știi dumneata despre mine, ce știi dumneata despre execuțiile de altă dată? ARTUR: Nimic. GARDIANUL (Blând.): Vedeți? Și vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Noi, cei vii, am ajuns simple sperietori, nici nu s-ar putea spune că suntem vii. Cum să mai avem grijă de morți când noi nici măcar nu știm dacă suntem vii? ARTUR: Lasă... Uite, ia o țigară. GARDIANUL (Indignat.): Ce țigară! Ce țigară! (O primește, ia foc, trage puternic.) Ce țigară... (Repede.) Ce știi dumneata despre oraș, ce știi dumneata despre mine, ce știi dumneata despre execuțiile de altă dată? ARTUR: Nimic. GARDIANUL (Blând.): Vedeți? Și vă dați la noi... Ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
vii, am ajuns simple sperietori, nici nu s-ar putea spune că suntem vii. Cum să mai avem grijă de morți când noi nici măcar nu știm dacă suntem vii? ARTUR: Lasă... Uite, ia o țigară. GARDIANUL (Indignat.): Ce țigară! Ce țigară! (O primește, ia foc, trage puternic.) Ce țigară... (Repede.) Ce știi dumneata despre oraș, ce știi dumneata despre mine, ce știi dumneata despre execuțiile de altă dată? ARTUR: Nimic. GARDIANUL (Blând.): Vedeți? Și vă dați la noi... Ne îmbrânciți, ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ar putea spune că suntem vii. Cum să mai avem grijă de morți când noi nici măcar nu știm dacă suntem vii? ARTUR: Lasă... Uite, ia o țigară. GARDIANUL (Indignat.): Ce țigară! Ce țigară! (O primește, ia foc, trage puternic.) Ce țigară... (Repede.) Ce știi dumneata despre oraș, ce știi dumneata despre mine, ce știi dumneata despre execuțiile de altă dată? ARTUR: Nimic. GARDIANUL (Blând.): Vedeți? Și vă dați la noi... Ne îmbrânciți, ne umpleți de noroi... (Trage fumul puternic; pentru sine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
unde, cât și cum? Știți cine venea, cum venea și câți? Știți cum arătam eu în uniformă festivă și cu eghileți? Uitați-vă la mine! Am eu uniformă, am eu eghileți? ARTUR: N-ai... GARDIANUL: Ia mai dați-mi o țigară! ARTUR (I-o întinde, i-o aprinde.): Mai spune... GARDIANUL (Alintându-se.): Ce să mai spun? Nu mai spun nimic! ARTUR: Poftim, ia-le și pe astea... (Îi dă tot pachetul.) GARDIANUL (Bravând.): Ce să spun! Ca să spun! (Cade în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
GARDIANUL: Hârști! (Puternic.) Și din nou răpăiau tobele! Și capul osânditului era dus încet, încet... prin oraș... peste case... cu tristețe... se lăsa luna... se închideau ferestrele... și toată lumea... pâș-pâș... în spatele capului... ARTUR (Atent, compătimitor.): Ce trist! Mai vrei o țigară? GARDIANUL: N-ați putea mai bine să trimiteți după o sticlă? ARTUR: Ba da. (Caută monezi.) Să trimitem pe cineva... GARDIANUL: Da, da... Să trimitem pe cineva. (Înșfacă monezile și scoate o sticlă de sub faldurile mantalei.) E țais! ARTUR (Trage
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Din nou cu piciorul în apă.) ARTUR (Gest lateral.): N-ar trebui. Ăștia nu sunt oameni. COLONELUL: Nu, nu... (Către cei doi, care au ridicat puțin capetele.) Jos! Culcat! (Către ARTUR.) De două ore îi caut... ARTUR: Poate vreți o țigară? COLONELUL (Meditativ.): O țigară? (Brusc.) Nu e timp de pierdut... (Către cei doi, care au ridicat din nou capetele.) Culcat! Culcat! (Către ARTUR.) Mă bagă în mormânt... Spuneți-le să nu mai ridice capul... (ARTUR se uită dojenitor la cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
în apă.) ARTUR (Gest lateral.): N-ar trebui. Ăștia nu sunt oameni. COLONELUL: Nu, nu... (Către cei doi, care au ridicat puțin capetele.) Jos! Culcat! (Către ARTUR.) De două ore îi caut... ARTUR: Poate vreți o țigară? COLONELUL (Meditativ.): O țigară? (Brusc.) Nu e timp de pierdut... (Către cei doi, care au ridicat din nou capetele.) Culcat! Culcat! (Către ARTUR.) Mă bagă în mormânt... Spuneți-le să nu mai ridice capul... (ARTUR se uită dojenitor la cei doi și le face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Ultim efort.): Vrei bani? Spune-ne ce vrei și-ți dăm. ARTUR: Toboșari! Covor! Trompeți! GUFI: Ieși afară! ARTUR: Cum? GUFI: Afară! Așteaptă afară! Te chemăm noi... ARTUR: În ploaie? GUFI (Urlă.): Afarăăă! (Pauză; cei patru își aprind câte o țigară; tăcere; ARTUR așteaptă în ploaie.) COLONELUL: Ce facem? GARDIANUL: Dac-am găsi pe cineva, să-l înlocuim... GUFI: Să fugim! Să fugim noi. GARDIANUL: Să ne plângem de el, la guvernator... (Pătrund în încăpere ARTUR și GUVERNATORUL, râzând, ținându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
picură și picură și picură... Eu îi zic. BRUNO (Apucându-se de lustruit uneltele.): Se supără. GRUBI: Și ce dacă s’ supără? Nu s-a putut. BRUNO: Se supără urât. Pendefunda nu-i femeia aia. GRUBI (Obosit, învins.): Dă o țigară! BRUNO: N-am. GRUBI (Scoțând un pachet.): Ia de aici. BRUNO: Las’ că iau de la mine. (GRUBI își scoate ultima țigară din pachet și aruncă pachetul în groapă; își aprinde țigara cu ultimul, băț, de chibrit și aruncă bățul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
supără? Nu s-a putut. BRUNO: Se supără urât. Pendefunda nu-i femeia aia. GRUBI (Obosit, învins.): Dă o țigară! BRUNO: N-am. GRUBI (Scoțând un pachet.): Ia de aici. BRUNO: Las’ că iau de la mine. (GRUBI își scoate ultima țigară din pachet și aruncă pachetul în groapă; își aprinde țigara cu ultimul, băț, de chibrit și aruncă bățul și cutia în groapă; BRUNO își scoate și el ultima țigară din pachet și aruncă pachetul în groapă; își aprinde și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]