15,631 matches
-
se pusese în serviciul marilor figuri politice adunate la Alba Iulia. Era mândru că tot lui i se încredințase misiunea de a scrie editorialul în ziarul apărut, de nu mă înșel, chiar la 1 decembrie 1918. Cum se pricepea de minune să intre în grațiile celor cu care venea în contact, a ajuns un soi de secretar particular al lui Maniu. Pe urmă, din motive pe care nu le cunosc, a părăsit politica, întorcîndu-se la ambițiile intelectuale. Dar n-a reușit
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
am rugat un prieten care avea o fiică doctoriță să vină, cu primul tren, în Făgăraș cu câte flacoane de streptomicină putea să procure. Am rătăcit, după aceea, pe străzi, cu un ghem de spaimă în stomac, cerșind Providenței o minune. Nu voi uita niciodată decorul acela de iarnă sticloasă, cu cer vânăt. Flacoanele de streptomicină au ajuns a doua zi, în zori. Era, însă, prea târziu. Tata făcuse septicemie. Dimineața, părea vesel și mi-a spus că vom merge, vara
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
verii. Tavernele sunt mai pline ca de obicei, dar seamănă cu niște cimitire, atât sunt de liniștite. Cei care stau pe la mese își beau vinul fără să se uite deloc la vecini. Cu toții așteaptă să se petreacă, în sfârșit, o minune care să le redea liniștea. ― Dumneavoastră, i-a adus aminte tânărul custode doctorului Luca, ați râs mereu de echipele care au plecat în sud. N-ați crezut nici o clipă că vor găsi vreodată ceva. ― Așa e, a consimțit bătrânul, renunțând
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
plin, încărcat de cuvinte speriate țâșnind de-a valma valsând imperfect; pătrund mai departe țintind adânc între cele două ovale cu axele intersectându-se instantaneu în infinitul apropiat; dogorești și ți se scurge clocotind limfa din ansamblul rănit de copilul minune, zâmbind năstrușnic și misterios... vreau să-ți fur lanțul ce mi l-ai dăruit ca să fim dezlegați de toate frământările; m-aș destăinui, m-aș confesa, ți-aș spune orice dar mi-e frică... mi-e tare frică de Verde
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
contribuție și pe care le cumpăra din loialitate atât față de patronii, cât și față de țara lui. Îți ținem pumnii, spuse bunicul când tata întinse mâna spre cheia de contact. Și când mașina porni pentru prima dată, adăugă: Mai există și minuni pe lumea asta. Primisem un set de șah de ziua mea și am jucat câteva partide pe drum cu bunica. Nici unul din noi nu cunoștea deloc regulile, dar nu voiam să recunoaștem asta unul față de celălalt și reușeam să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pomii încărcați de fructe pârguite, și mai târziu vom descoperi că în spatele ei era ascunsă între ziduri o mică grădină împărțitătă ca o tablă de șah în pătrate regulate de cărări cu pietriș și minuscule garduri vii de buxus. Dar minunea cea mai mare, aflată lângă gardul de sârmă care marca granița dintre domeniul public și cel privat, era un mic iaz mocirlos în care înotau rațe și venea din când în când câte o gâscă. Ori de câte ori ne duceam acolo nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
atât de direct, ca și cum amândoi ați înțelege același limbaj personal - confirmând într-un fel tot ce ai gândit întotdeauna și în același timp comunicând ceva cu totul nou. Roddy amuțise, neînțelegând. Nu înțelegi, nu? Ei, oricum, inutil să spun că minunea nu s-a petrecut. Dar ceva s-a întâmplat, peste doi ani când am primit un colet de la unul din foștii mei profesori de la colegiu. Se făcuse un fel de curățenie și găsiseră, se pare, câteva schițe de-ale mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
îmi făceam iluzii - ea a observat-o și mi-a întors-o preț de o fragilă secundă, ochii ei reacționând nu încurajator, dar nici mustrător. M-am lansat imediat într-o fantezie, fantezia mea preferată: aceea în care, printr-o minune, ea cobora la aceeași stație, își continua călătoria cu același tren, spre același oraș - o serie de coincidențe care ne va apropia, scutindu-mă în același timp de sarcina de a lua inițiativa. Și astfel, cu cât ne apropiam mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cu gips. Își făcu loc pe lângă perete și după ce schimbă de două ori direcția și se ciocni de ceva greu - probabil, o masă - mâinile lui atinseră chiar obiectul pe care se ruga să-l găsescă: un întrerupător. Și, ca prin minune, funcționa. Michael se afla într-o cameră foarte îngustă, dar cu tavanul înalt, construită aparent în grosimea peretelui. Pe lângă scara scurtă pe care tocmai coborâse, o ușă micuță ducea în stânga. Sprijinit de unul din pereți, dar suficient de mare pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
încerc oricum ? Cel mult îmi pot spune că nu se poate. La două stații de tramvai de noi este o grădiniță minunată, mare, nouă, cu locuri de joacă și multă verdeață. Arată paradiziac. Mă duc să vorbesc cu directoarea și, minune, mai au locuri la o grupă de 4 ore, cu perspective să se transforme în grupă cu orar normal, adică de 8 ore. Îl înscriu pe Eric. El se acomodează greu, plânge, sufăr și eu, dar acasă devine mai suportabil
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
chioșcar, uite ce scrie pe ea, conținut 1000 x 1 Napolitane cu cacao și alune de pădure Joe, o pus în ea ceva țoale, vedeți? S-o grijit de copil cumva, atunci cum de l-o pus la ghenă? Mare minune! ─ Și ce intenționați să faceți cu copilul, doamnă Mihai? Păi mă duc la cinci la o muiere, că are unul de țâță de v-o două săptămâni, să-i deie o lecuță de piept. Veți încerca să-l păstrați? ─ Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
pălăriuțe și sumane ciuruite care-l înconjoară, cafenii, verzi, negre, sure. Se prefac toate laolaltă într-un copil de-o șchioapă. Să veniți mâine pe seară, fraților. Doi bărbați îl ajută să se ridice din strana de lângă icoana Făcătoarei de Minuni și îl poartă de subțiori înapoi în chilia lui. Părintele Ieronim nu-și mai poate folosi picioarele de douăzeci de ani, când a tras o căzătură urâtă și-a rămas cu șoldul frânt, dar poporul tot la dânsul vine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
năucitoare și oricât încearcă, în clipele acelea nu-și poate aduce aminte nimic folositor despre cele trei balamale. Răspunde numai la comenzi și zice tare: Doamne ajută! După un sfert de ceas, balamalele se îmbină, deodată, toate trei, ca prin minune. E o minune, oftează. Și chiar e. Așa încât acum, în această nouă situație fără mâner, se simte oarecum pregătit. S-a așteptat din totdeauna ca, într-o bună zi, obișnuitul să lase loc neobișnuitului. Iar experiența unui corp aflat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
încearcă, în clipele acelea nu-și poate aduce aminte nimic folositor despre cele trei balamale. Răspunde numai la comenzi și zice tare: Doamne ajută! După un sfert de ceas, balamalele se îmbină, deodată, toate trei, ca prin minune. E o minune, oftează. Și chiar e. Așa încât acum, în această nouă situație fără mâner, se simte oarecum pregătit. S-a așteptat din totdeauna ca, într-o bună zi, obișnuitul să lase loc neobișnuitului. Iar experiența unui corp aflat în contiguitate cu alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
lui secretă până la exodul din „paradisul amniotic” vine să completeze misterul uman pe care doar viitoarea mamă îl poate percepe la dimensiunea lui cea mai adevărată. Profesorul acceptă spusele Teodorei: deși are „calitatea de autor”, bărbatul nu știe ce înseamnă minunea apariției unei noi vieți în propriul trup, simțită de femeie ca o adevărată re naștere. Femeia este privilegiată sub raportul cunoașterii, al trăirii acestei fericiri izvorâte din posedarea, fizic și spiritual, a unei certitudini fundamentale. Chiar dacă este urmată de dureri
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
raportul cunoașterii, al trăirii acestei fericiri izvorâte din posedarea, fizic și spiritual, a unei certitudini fundamentale. Chiar dacă este urmată de dureri, neliniști, așteptări temătoare, emoții zilnice provocate de ființa fragilă ce palpită la sânul său, sub privirea sa... Ce altă minune există, după Creația divină, dacă nu această repetare „terestră”, a nașterii unui șir nesfârșit de „Adami” și „Eve”? Dincolo de patetismul evident, în cuvintele Teodorei se află, presupun, scriitorul P.H.L., rememorând ceea ce putea (sau trebuia!) să gândească la tinerețe, în fața accederii
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
înțelepte. Tânărul caută cu prea multă patimă, în femeie, partenera de sex, încât nu are răgazul necesar aprofundării „relației”. Dacă aș fi răutăcios aș spune că P.H.L. iar „trage spuza pe turta pensionarilor”. Dar nu sunt!) Pentru a putea aprecia „minunea maternității”, crede scriitorul, este nevoie de timp, de „experiență personală”, cultură și meditație. Domnul R. le deține într-o „măsură mulțumitoare”. De aceea, insistă P.H.L. în continuare, iubirea la o vârstă coaptă este mai plină, oferă „satisfacții superioare”. Ea nu
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
Cu puține cuvinte (dar bine articulate), Teodora a dorit să-l plaseze pe Domnul R. pe un alt nivel de înțelegere: „- Cred că ar trebui să te bazezi pe forțe proprii pentru nemurire. Venirea unui copil pe lume este o minune a lui Dumnezeu. Omul nu face decât să deschidă brațele și să îl primească. Pentru a nu te prăbuși în neant este nevoie de mai mult efort.” Profesorul nu a răspuns strict la „provocare”. Sau a răspuns în felul său
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
va „redirecționa” întrun nou început. Domnul R. renunță la căutarea vreunui răspuns deoarece și-a amintit că, în acest moment, iubita lui ar trebui să țină în brațe pruncul lor. Nu s-a gândit până acum că nașterea este o minune, că durerile facerii se topesc într-un ocean de iubire. Dacă i-ar spune Teodorei ce îi trece prin cap, în mod sigur ar râde sau doar ar zâmbi condescendent: „Ce știu bărbații despre maternitate?...” Dar el chiar nu vrea
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
dreptate, că face parte din categoria „naivilor” artiști. Nu mă interesează categoriile, împărțirile, criticile pe care le întâmpină, ci îmi iau libertatea de a fi doar un comentator al operei lui. Și pentru mine, totuși, Boancă este un artist, o minune de „naiv”, dar nu-i destul, este un om dăruit cu candoarea artistului. Uneori, privindu-i tablourile, așa modeste cum sunt, neînrămate, pictate cu culori ieftine, am parcă teama de a nu-l surprinde pe autorul lor zburând către teritoriile
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
Meserii, cum se numea la acea vreme și cunoșteau la perfecție lăcătușărie și mecanică fină - așa că îi făceau lui Lucache tot felul de chei, iar unde nu funcționau cheile funcționa forța fizică rupând lacătul. La Busuioc a funcționat șperaclul de minune, au deschis ușa bordeiului unde Busuioc își ținea vinul, iar Lucache asigura paza, blocând ușa cu statura lui impunătoare și cu o furcă cu patru coarne în mână. Așa a umplut Cocoloș mai multe vase de diferite mărimi cu vin
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
se plângea că duce o viață de câine. Făcea mereu naveta Între Mirafiore și San Siro, având câte o cursă pe zi, și o noapte din două o petrecea În tren. Și mie-mi plăceau caii la nbunie. Era o minune să-i vezi când ieșeau și mergeau spre linia de pornire. Erau Încordați și Își jucau picioarele, iar jocheii Îi țineau strâns de căpăstru și uneori slăbeau strânsoarea lăsându-i să fugă puțin. Cel mai mult Îmi plăcea când ajungeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
de la bucătărie. Doamna Garner făcea focul În sobă. Se opri din turnat gaz peste lemne și-și Întoarse capul. — La revedere, doamnă Garner, spuse Nick. Mulțumesc că m-ați luat. — Ei, vezi-ți de treabă, Nickie. M-am distrat de minune. — Ne face plăcere să te-avem În preajmă. Nu stai la cină? — Trebuie să plec. Probabil că m-așteaptă tata. — Bine, atunci du-te. Vrei, te rog, să-i spui lui Carl să intre-n casă? — Da, sigur. — Noapte bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
să-i spui lui Carl să intre-n casă? — Da, sigur. — Noapte bună, Nickie. — Noapte bună, doamnă Garner. Nick ieși În curte și se duse spre șopron. Joe și Frank mulgeau vacile. — Noapte bună, spuse Nick. M-am distrat de minune. — Noapte bună, Nick, spuse Joe Garner. Nu rămâi la masă? — Nu, nu pot. Îi spuneți dumneavoastră lui Carl că-l cheamă mama lui? — Da, Îi zic. Noapte bună, Nickie. Nick merse-n picioarele goale pe cărarea care străbătea pajiștea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
gardul și ocoli casa până la veranda din față. Uitându-se pe fereastră, Îl văzu pe taică-su, care stătea la masă și citea la lumina lămpii. Nick deschise ușa și intră. — Ei, Nickie, spuse taică-su, te-ai distrat? — De minune, tată. A fost un 4 Iulie grozav. — Ți-e foame? — Normal. — Și cu pantofii ce-ai făcut? — I-am lăsat În căruța lui Garner. Hai la bucătărie. Tatăl lui Nick o luă Înainte, ținând lampa-n mână. Se opri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]