15,624 matches
-
nici masă. După 17 ani de surghiun, cu sănătatea șubredă și fără ajutor, era tare greu s-o iei de la capăt... Am fost la Bălți, la Chișinău, dar m-au refuzat (să fie încadrată) pentru că veneam din Siberia (pag.301). Triste amintiri, dureroase... Nu mai sunt multe și mulți în viață. De multe ori mă gândesc cum de am putut supraviețui, ce ne-a dat putere să trecem prin acel calvar groaznic și să ne întoarcem acasă... Un om din Parcani
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
-ntinde ursuz și tăcut Difuz ca un spectru letargic și mut Cu lanțuri de ger omătul adună Flori înghețate pe-a iernii cunună În curtea din deal zăpada oftează Pașnică luna din nori o veghează Noaptea-i stăpâna tăcută si tristă Vântul se vaită în alb de batistă Nu se-aud câinii prin satele ninse Pe la ferestre zac lămpile stinse Tremură nucii ascunși prin vâlcele Cerul tânjește la hora de stele Candela inimii pâlpâie trează În suflet simt pacea cum se
De?ertul alb by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83351_a_84676]
-
nu știi cât de mult înseamnă legătura cu tine! Te rog din suflet, mă închin ca la o icoană, nu mă abandona, scrie-mi câteva rânduri despre tine, despre băiat, despre Alex. Te voi ține la curent privind viața mea, trista mea viață, numai așa vei prețui fericirea ce ți-a fost dată: să ai un soț ca Alex și un copil normal, ca Mihăiță. Te îmbrățișează cu toată căldura sufletului ei năpădit de atâtea încercări ale vieții, care nu știu
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
masă pentru băiat mai multe bunătăți, dar ea nu se atinse de mâncare, pretextând că mâncase în oraș și nu-i era foame. Mihăiță, în timp ce mânca, urmărindu-i fiecare gest pe chipul ei întunecat, găsi că mama sa este foarte tristă, dar nu avu curajul să o întrebe. După ce spuse sărut-mâna pentru masă, ceru voie să intre în camera lui să-și facă lecțiile. - Vino mai întâi la mama să te sărute! Așa o să-ți meargă lecțiile șnur, o să vezi, încercă
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
mă sufocau. Am ieșit afară contemplând apusul de jăratic al soarelui în simfonia de păsărilor și zumzetul vietăților din pădurea ce străjuia cartierul ca o platoșă vie. Am tresărit când două mâini mici, calde și catifelate mi-au blocat privirea tristă. Ghici, cine e? Am încercat să enumăr toate numele persoanelor cunoscute în speranța că cineva a venit în vizită, dar acel glas dulce, dar ferm continuă, în timp ce mâinile îmi eliberau vederea: Sunt Andreea. Bine ai venit în cartierul nostru! Am
ANTOLOGIE:poezie by Diana Enache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_675]
-
ar fi fost ceva total ieșit din comun să rămân acolo toată noaptea și să trag gloanțe mentale În direcția „Apt. A“, dar am auzit pe cineva dregându-și vocea, am ridicat privirea și l-am văzut pe micul și tristul liftier, care se uita la mine și mă aștepta răbdător. — Scuză-mă, am murmurat În timp ce mă urcam În lift. Nici o problemă, a răspuns el aproape În șoaptă, analizând atent podeaua de lemn. Cu timpul o să fie mai ușor. — Poftim? Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
unul după altul, pe prima ușă pe care o Încercasem eu. Șase inși În total, iar eu stăteam tot acolo, atât de frustrată, Încât mă podidea plânsul. Eduardo nu era câtuși de puțin Înțelegător. — Prietenă dragă, nu fi atât de tristă, chestia asta nu e o tortură, e ceva amuzant. Te rog. Și acum, fii atentă aici, pentru că... „I think we’re alone now. There doesn’t seem to be anyone a-rou-ound. I think we’re alone now. The beatin’ of
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ea? — Da. Absolut. — Și Îți dai seama și că postul oferit este cel de bonă al celor două fiice ale Mirandei, da? Și că asta nu are nici o legătură cu Runway? A suspinat, ca și când s‑ar fi resemnat cu acest trist și nefericit fapt. — Da, bineînțeles. Dădacă, Înțeleg perfect. Ei bine, se pare că de fapt nu prea Înțelesese, pentru că, deși arăta conform standardelor (Înaltă, machiată impecabil, Îmbrăcată rezonabil și serios malnutrităă, mă tot Întreba care anume din sarcinile de serviciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Redacție să găsească pentru președinte un articol care cuprindea informații ce puteau fi cruciale Într‑un un război iminent, și nu că era vorba doar de un articol anonim despre un restaurant anonim dintr‑un ziar anonim. Partea cea mai tristă era faptul că nu eram surprinsă: știusem că până la urmă o să coopereze cu mine. — OK, o să transmit asta celorlalți de aici. Mulțumesc foarte mult. Emily a ridicat privirea dintr‑un deviz de cheltuieli și m‑a Întrebat: Nimic nici acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
scrisă cu o caligrafie specific adolescentină, ba chiar cu inimioare În loc de puncte pe „i“ și cu desene cu chipuri zâmbitoare. Am avut de gând să o citesc În treacăt, dar ea nu s‑a lăsat citită În treacăt: era prea tristă și prea onestă - sângera, cerea Îndurare și suferea cât era pagina de lungă. Cele patru secunde obișnuite au venit și au trecut și eu citeam mai departe. Dragă Miranda, Numele meu e Anita și am șaptesprezece ani și sunt În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
minute În timp ce Îmi frecam picioarele pe care mi le extrăsesem În sfârșit din pantofii Manolo. În poză părea timorantă și rea, exact ca vrăjitoarea la care mă uitam În fiecare zi. Dar În seara asta, la petrecere, mi se păruse tristă și destul de Însingurată. Chiar dacă aș fi pus poza asta pe frigider ca adaos la colecție și aș fi făcut haz de ea cu Lily și Alex, picioarele nu m‑ar durea mai puțin și nimeni nu mi‑ar putea da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Punct. Doamne, cât era de arogant. De ce găseam eu asta atât de atrăgător? Am intrat În joc. Am Început o conversație amuzantă și În câteva minute călătoria la Paris, urâtul nărav al lui Lily de a bea votcă și ochii triști ai lui Alex s‑au pierdut În abisul pălăvrăgelii mele vădit‑nesănătoase‑și‑periculoase‑din‑punct‑de‑vedere‑emoțional‑dar‑extrem‑de‑sexy‑și‑plăcute cu Christian. 16 Conform planificării, Miranda urma să se afle În Europa vreme de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
din șifonier, sau a‑și turna un pahar de apă. Se purta de parcă În fiecare zi era Sabat, ea era din nou o evreică religioasă, iar eu eram, firește, servitoarea goi. O cameristă drăguță, Îmbrăcată Într‑o uniformă, cu ochii triști și umezi ațintiți În pământ, mi‑a deschis ușa și mi‑a făcut semn să intru. — Ahn‑dre‑ah! am auzit de undeva din fundul celei mai minunate sufragerii pe care o văzusem În viața mea. Ahn‑dre‑ah, costumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dacă treaba asta se va dovedi prea dificilă pentru el, sunt sigură că directorul va fi În măsură să mă ajute. Tâmpita asta pe care mi‑a trimis‑o e retardată mintal. Privirea mi s‑a Îndreptat spre fata cea tristă care se ascundea În hol, cu o Înfățișare la fel de Înspăimântată ca un hamster Încolțit, și care tremura din toate Încheieturile și se chinuia să nu izbucnească În plâns. Am presupus că Înțelege englezește, așa că i‑am aruncat privirea cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
capete bunăvoință și trecere înaintea căpeteniei famenilor dregători. 10. Căpetenia famenilor a zis lui Daniel: "Mă tem numai de domnul meu împăratul, care a hotărît ce trebuie să mîncați și să beți, ca nu cumva să vadă fețele voastre mai triste decît ale celorlalți tineri de vîrsta voastră și să-mi puneți astfel capul în primejdie înaintea împăratului." 11. Atunci Daniel a zis îngrijitorului căruia îi încredințase căpetenia famenilor privegherea asupra lui Daniel, Hanania, Mișael și Azaria: 12. "Încearcă pe robii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85076_a_85863]
-
ridic de la masa de scris și mă apropii de ea s-o mângâi pe corpul ei gingaș; oare ea știe că eu știu că se uită la mine cu dragoste? (amiază) Trec imperceptibil pe muchia noului an: e un revelion trist. Îmi caut Îngrijorat propriul alterego În oglindă, la miezul nopții; la acest ceas faustic, se deschide o fisură invizibilă În stratul argintat prin care mă uit cu spaimă dincolo, pătrund În zona de interdicție doar pentru o fracțiune de secundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mereu acea Îmbrățișare, amintirea ei, a acelei senzații de liniște totală sufletească și de imensă fericire, mă va urmări mereu, obsedantă, nesfârșită. Pe el nu-l pot alunga din sufletul meu, Îl iubesc mult, mult de tot, voi fi mereu tristă la amintirea celor Întâmplate Între noi. Poate viața mă va smulge de lângă el, poate mai târziu vom fi doi străini care trec pe stradă fără să se vadă, poate vom fi departe unul de altul; oricum, la vederea ta, Petre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
credeam că o să se Întâmple, dar iată că s-a Întâmplat! Încă o dovadă că nu trebuie să-mi leg viața de oameni, ei mă distrug. Acum nu pot spune decât atât: Petre mă Înșală, nu știu ce-i cu mine... Sunt tristă, e adevărat, nespus de tristă, dar de ce nu mă revolt? Oare nu m-a lovit În propria mea mândrie? M-a lovit, e adevărat, Însă prea tare și mi-a amorțit mintea, deocamdată. Dar știu sigur că voi simți din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
dar iată că s-a Întâmplat! Încă o dovadă că nu trebuie să-mi leg viața de oameni, ei mă distrug. Acum nu pot spune decât atât: Petre mă Înșală, nu știu ce-i cu mine... Sunt tristă, e adevărat, nespus de tristă, dar de ce nu mă revolt? Oare nu m-a lovit În propria mea mândrie? M-a lovit, e adevărat, Însă prea tare și mi-a amorțit mintea, deocamdată. Dar știu sigur că voi simți din plin durerea Încă a unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
creșterii-n sine, Ideile se rup din pământ și cad tot În pântecul lui. Orice rupere cât de banală trebuie să treacă prin golul matern Ca să poată-exista-aștri-atârnați În ceruri Întoarse. Vezi, tu, omule rău, acum, când mă Îndrept către bucuria tristă a mamei. Nu-mi sângera sufletul cu ceea ce e artificial și nenăscut Nu mă Îndârji Împotriva aproapelui uitător de origine, Să acoperi bine putregaiul crescut voluptos prin distanța parcursă, Pe drumul necălcat de picioarele ce m-au purtat spre lumină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de seminar: „Nu mă urî că te doresc; Încă ești unicul meu bărbat; nu pot să te las să pleci așa, fără să Încerc tot ceea ce omenește Îmi e posibil ca să te rețin lângă mine; probez toate trucurile, plâng, sunt tristă, mă dau cu capul de ziduri; tu nu mă privi, nu mă lua În seamă, fii dur așa cum te cunosc; așa cum ai fost totdeauna, fii mereu tu, ca să te pot iubi și În lipsă, iar dacă dorul pământului din mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
atunci când vom fi din nou aproape. Aș fi vrut să scriu aici că mă arde dragostea. De ce să scriu? E inutil. Ce-o să fie când Îl voi vedea? Până atunci, profit de libertate și să nu mă gândesc la lucruri triste! 28 ianuarie 1962 (duminică) Altă iubire? Poate. Dar să scriu mai amănunțit. Dragostea mea pentru Petre m-a obsedat zi și noapte peste un an de zile. A izbucnit spontan și primul sentiment a rămas nealterat În fața tuturor greutăților. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
În situațiile grele, buzele mele pronunță instinctiv numele lui Petre, cerându-l În ajutor. Am făcut totul pentru sentimentele pure ale primei iubiri, am rupt din mine școală, patinaj, Îl iubeam nespus de mult. Și În acele seri tăcute și triste, În care așteptarea se dovedea zadarnică, În loc să-l urăsc și să-l alung, Îl iubeam mai tare. Era o obsesie dureroasă, un Început de nebunie. Acum de-abia mă mir cum nu m-a impresionat incultura lui, de proporții gigantice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
este o nenorocire, eu iubesc gheața, alunecarea ireală În care mă avânt, iar publicul mă entuziasmează, nu-mi place la concursuri, pentru că știu că după aceea voi suferi cu siguranță din pricina nedreptăților. În orice caz, În ziua aceea, eram foarte tristă. Și m-am dus În colțul nostru. Acolo erau Corina, Federația. Dă-l În p... mă-si și pe Sandu și... a fost de-ajuns o melodie, un vals, ca să intru În dans cu Marin (Federația). După aceea, am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
eu Însumi În picioare mândria. E de-ajuns că m-au jignit alții. Fruntea mea era tot ridicată, ba mai sus, părea mai stăpână, dar acolo unde nu poate pătrunde nimeni lacrimile Își croiau traiectorii nevăzute și chinuiau acel suflet trist, nespus de trist. Aveam impresia că toate drumurile s-au Închis, deoarece Însăși gheața, unica mea prietenă credincioasă, nu mă mai primea. Și Începusem să strâng În mine multă tristețe, dar nu venin. Era inutil. Atunci a apărut un bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]