15,017 matches
-
element de identitate al Franței. Capitolul I VINUL ȘI CIVILIZAȚIA SA Pe cât de îndepărtată pare istoria civilizațiilor, pe atât de vechi sunt vița de vie și vinul, prezente dintotdeauna, amestecate indisolubil în mitologiile noastre 2. Vița de vie s-a cultivat mai întâi pe versanții munților Caucaz (vitis causica), apoi în Mesopotamia. Mai târziu, în mileniul al III-lea, începe să fie plantată în Egipt și folosită la fabricarea vinurilor funerare. Grecii, promotorii vinului în Europa, răsădesc vița de vie în
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
sociale a viței de vie și a vinului o moștenim de la egipteni, consumatori mai degrabă de bere. Basoreliefuri în morminte egiptene în formă de trunchi de piramidă, ce datează de două mii cinci sute de ani înainte de Hristos, arată cum egiptenii cultivau vița de vie, apoi transportau ciorchinii la teasc dar și cele o mie și unu de moduri de a bea vinul. Sub domnia lui Tutankamon, aproximativ douăzeci de secole înainte de Hristos, existau deja ulcioare pe care erau menționate varietatea viței
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
momentul întemeierii Massaliei (Marsiliei) de către foceeni. Veniți din Foceea, o veche colonie greacă din Asia Mică, foceenii au plantat primele vii cultivate în Galia celtică. Pentru gali vinul era parte integrantă a alimentației. În regiunile unde vița de vie era cultivată, sâmburii de struguri erau frecvent asociați boabelor alimentare. În timpul banchetelor din Galia celtică, o parte dintre sclavi sau dintre copii făceau să circule din mână în mână cupe de vin de import italic (în acea perioadă nu existau pahare de
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
individual) și chiar coarne de bour, pe care le descrie Julius Caesar în cartea a VI-a din Războiul galic (De bello Galico). Chiar dacă în Galia romană se bea foarte multă bere, în special bere din grâu (produsă din grâul cultivat în regiunile muntoase), utilizarea vinului era din ce în ce mai răspândită determinând chiar dezvoltarea unei adevărate vesele pentru vin: căni, ulcioare, oale, vase speciale pentru îndoirea vinului cu apă, pahare înalte fără picior (pocula) mai mult sau mai puțin prelucrate sau bogat decorate
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
din Egipt la sfârșitul secolului al IV-lea, călugării (termen care provine din grecescul monos: singur) nu atrăgeau simpatia mulțimii: "niciodată pieptănați, rar spălați, cu bărbile încâlcite, cu miros greu de praf, murdari din cauza armurilor și a căldurii"23 își cultivau prin tradiție o asceză sănătoasă pentru a-și smeri trupul, urmând modelul sfântului Macarie care trăia ca stâlpnic și "atunci când viermii cădeau de pe el, sfântul îi aduna și îi punea la loc pe corp, pentru ca și ei, făpturi ale Domnului
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
capabile să reziste haosului războiului civil, apoi hoardelor de barbari care s-au năpustit asupra Europei secolului al V-lea. Barbarii cruțau adesea mânăstirile deoarece se temeau de presupusa putere vrăjitorească a călugărilor. Aceștia din urmă au căutat întotdeauna să cultive în rândul populației laice legendele cele mai misterioase legate de îndeletnicirile lor. Acest fapt va fi exprimat de Edmond Rostand (în Cyrano de Bergerac, actul al III-lea) în felul următor: "Să fie oare un bărbat? Să fie oare o
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
oamenii au fost mereu preocupați de forma ambalajului "cadoului lui Dionisos". Pe scurt, putem vedea istoria prin intermediul unei sticle de vin. I. O băutură istorică De la împărații romani la împărații carolingieni, de la capețieni la burboni, monarhii au protejat întotdeauna vinul cultivând diferite podgorii. Sub conducerea împăratului Probus, la începutul erei creștine, romanii au plantat primele vii alsaciene, acolo unde se găsește astăzi Dambach-la-Ville. În anul 831, Ludovic cel Pios confirmă privilegiul acordat de tatăl său, Carol cel Mare, orașului Strasbourg, permițând
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
al VII-lea, pe vremea "bunului rege Dagobert", proprietari a numeroase terenuri în Argenteuil, Montmorency, Nanterre, Port-Marly, Rueil și Saint-Germain-en-Laye, precum și călugării mânăstirii Saint-Germain-des-Prés, care și-au plantat primele podgorii în Suresnes. Pe de altă parte, prinții și burghezii își cultivau vița de vie în propriile grădini din Belleville, Chaillot, Charonne, Picpus și Vaugirard, apoi mai târziu, la periferia Parisului, la Bagneux, Chatillon, Clamart, Clignancourt, Fontenay, Issy, Meudon, Montmartre, Vanves... Cei care se ocupau de podgoriile pariziene erau, evident, regii. Astfel
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
cultivatori ai viței de vie. Podgoria Clos du Pas Saint-Maurice deține 1000 de ari și este creată de Jean Dumas, un cultivator venit din Ardèche la cererea lui Etienne Lafourcade, el însuși viticultor, pentru a-și pune în valoare cunoștințele, cultivând pe coastele muntelui Valérien. Cultivați în terase, cei 3600 de butuci de sauvignon dau aproximativ 4000 de sticle care sunt puse în vânzare în pivnița municipală cu ocazia Sărbătorii Culesului viilor, care are loc în fiecare an în prima sâmbătă
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
Podgoria Clos du Pas Saint-Maurice deține 1000 de ari și este creată de Jean Dumas, un cultivator venit din Ardèche la cererea lui Etienne Lafourcade, el însuși viticultor, pentru a-și pune în valoare cunoștințele, cultivând pe coastele muntelui Valérien. Cultivați în terase, cei 3600 de butuci de sauvignon dau aproximativ 4000 de sticle care sunt puse în vânzare în pivnița municipală cu ocazia Sărbătorii Culesului viilor, care are loc în fiecare an în prima sâmbătă din octombrie. Și în alte
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
pieței nu a dus la alterarea calității vinului deoarece produsul de calitate inferioară exista deja. Odată cu creșterea cererii, acest produs a fost treptat asimilat. Mai ales în a doua jumătate a secolului al XIX-lea, producția viticolă s-a mărit. Cultivată pe suprafețe mari și răspândită în diverse regiuni ale Franței, vița de vie a fost intens exploatată, astfel încât producția a crescut în mod considerabil. Dacă totalul suprafețelor cultivate cu viță de vie s-a diminuat de la 2 182 000 ha
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
doua jumătate a secolului al XIX-lea, producția viticolă s-a mărit. Cultivată pe suprafețe mari și răspândită în diverse regiuni ale Franței, vița de vie a fost intens exploatată, astfel încât producția a crescut în mod considerabil. Dacă totalul suprafețelor cultivate cu viță de vie s-a diminuat de la 2 182 000 ha în 1850 la 1 637 000 în 1909, recolta metropolitană a crescut de la 30 251 000 hl, media deceniului 1850 1859, la 54 717 292 hl, media deceniului
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
sunt o conspirație în slujba unor interese străine de interesele națiunii. Toți cei din trecut și cei de azi au urmărit și urmăresc distrugerea Mișcării Legionare. S-au folosit cruzimi înspăimântătoare întru a ne extermina. La fel și astăzi, se cultivă minciuna. De ce legile țării nu apără pe legionari? Nu au învățat nimic din dezastrul celor de ieri? Legionarism înseamnă însăși ființa neamului, viața sa, existența sa în istorie. El va fi distrus și va dispărea atunci când va înceta și viața
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
pe care o aduce sufletul viteazului plin de caracter și de onoare.”(Corneliu Z. Codreanu) Destinul nostru, al legionarului, este acela de a readuce pe tot românul la această torță! Să nu ne ascundem fruntea între palme! Pentru ce se cultivă și azi ura, ilegalitatea și tirania împotriva Mișcării Legionare? Nu s-a învățat nimic din dezastrul lumii de ieri? Distrugerea legionarismului înseamnă distrugerea surselor de continuitate ale neamului în istorie. Legiunea e o torță aprinsă în orgia zilelor noastre. Legiunea
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
în Hristos și de bună voie am ales drumul Crucii și vreau să mor în Hristos. „Loviți în frunte, cu brațe frânte, cad legionarii lui Iisus”(Cântecul eroilor MoțaMarin). Doamne învrednicește! TERORISM ȘI CRIMĂ Până unde? Până când? Legionarii nu au cultivat și nu au practicat terorismul și crima politică. Arma noastră a fost ruga, lupta și martiriul. „Camarazi, noi slujim lui Dumnezeu și patriei. După legile lui Dumnezeu, care nu pot fi nici răstălmăcite, nici modificate, viața nu-i a noastră
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
vom cauteriza rănile trupești și sufletești și vom trăi în spiritul creștinesc creator: dragostea de om, dragostea de neam și soldați ai Crucii lui Hristos. Să nădăjduim. Credința și nădejdea e primatul luptei noastre legionare. Revenind la subiect „suntem teroriști, cultivăm teroarea și practicăm teroarea”. Am răspuns cu acest citat din cartea Pentru Legionari și nu mai încape nici un comentariu. Aceea este linia creștină. Noi nu am declanșat violențe, ci doar am răspuns la câteva violențe și suntem acuzați veșnic. Dar
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
săvârșit? Din contra, legionarii au fost victimile tuturor partidelor și au fost terorizați și masacrați fără drept de apărare. Se pune întrebrea, cine a manevrat securitatea, a ucis fără judecată și a dat aprobarea pentru exterminarea Mișcării Legionare? Cine a cultivat și a practicat teroarea și crima? Dovezi avem suficiente. Să le căutăm și să începem cu cazul cel mai îndurerat. Cine l-a țintuit pe Cruce pe Hristos Dumnezeu? Cine stăpânește lumea finanțelor și sunt sprijiniți de marii oameni și
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
literatura celor de jos”, de la Ernst Toller la Walt Whitman. Interzisă în 1937, V. își deschide seria din 1945 cu alt articol-program al lui Ion Stoia-Udrea, Unde aparținem, ce reclamă integrarea politică a intelectualului „de partea celor de jos” și cultivă utopiile stângii românești, care speră într-o evoluție democratică a țării. Publică în fiecare număr, alături de director (prezent cu cercetări de istorie a Banatului, articole, traduceri din Ernst Toller, Walt Whitman, din lirica negrilor din America, din Michelangelo, Ady Endre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290658_a_291987]
-
ténébreux que le lyrisme a de tout temps évoqué, mais le mystère doué d'une personnalité active, dont leș phénomènes, par leurs apparences déconcertantes, dissimulent le vrai sens. Ce sens, Blaga excelle à le chercher par-delà leș signes et îl cultive le mystère savamment, comme on cultive ces fleurs d'un autre climat, qu'un souffle suffit à flétrir.898 Nous pouvons affirmer que la poésie de Blaga est un vrai " culte du mystère " et, en même temps, son illustration la
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
tout temps évoqué, mais le mystère doué d'une personnalité active, dont leș phénomènes, par leurs apparences déconcertantes, dissimulent le vrai sens. Ce sens, Blaga excelle à le chercher par-delà leș signes et îl cultive le mystère savamment, comme on cultive ces fleurs d'un autre climat, qu'un souffle suffit à flétrir.898 Nous pouvons affirmer que la poésie de Blaga est un vrai " culte du mystère " et, en même temps, son illustration la plus sensible dans la littérature roumaine
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
de raționalitate, el abolește descriptivismul și desconsideră pitorescul. Dominantă este obsesia limbajului, firească, poate, la un bilingv și în alt sens, adică la un mânuitor atât al limbajului cotidian, cât și al celui poetic. C. nu ocolește paradoxalul; dimpotrivă, el cultivă îmbinările violent contrastante, doar aparent opoziții dintre înalta gândire și trivialitate, dintre candoare și lubricitate. Cuvintele sunt, la el, cifrări (nu încifrări) prin care pot fi exprimate realități imperceptibile senzorial. Efectul este de limbaj criptoid, care comunică părând că nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286106_a_287435]
-
să explice originea și sensul imagisticii metafizice prin înrâurirea pe care a exercitat-o logica lui Ramus asupra lui Donne și a contemporanilor săi. *7 Deoarece asemenea studii nu pot decât să creeze convingerea că în diferite perioade au fost cultivate concepții și convenții critice diferite, s-a tras concluzia că fiecare epocă este o unitate independentă, exprimată prin propriul ei tip de poezie, care nu are nimic comun cu vreun alt tip. 70 Această concepție a fost expusă direct și
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
ce arde, de foc / și nu-mi găsesc starea-n lumina cea rece / și caut starea pe loc”) și dorește să afle o cale a transfigurării: „Lutul din care sunt alcătuită / Va deveni alăută” (Alăuta). În toată poezia sa, D. cultivă un panteism al blândeții, făcând elogiul umilinței („dulce neștiință”) și al trăirii într-o „tristă vrajă”, dar și al dorului de lumină și căldură („Lucească soarele până la ardere, / Pletele de foc pârjolească-se / La vâlvătaia sublimă a zilei”). Și chiar dacă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286748_a_288077]
-
impune un stil, o atitudine, care se regăsesc atât în literatura, cât și în pictura simbolistă: "Câțiva ani, cât a durat nebunia Burne-Jones, femeile franceze în pas cu moda s-au îmbrăcat și s-au comportat "à la Burne-Jones", au cultivat un ten palid, ochi încercănați și un aer de epuizare nesănătoasă"82. În acest context, entuziasmul lui Ștefan Popescu își găsește un suplimentar suport în afară de cel al afinităților elective și inclusiv pe această filieră prerafaelitismul este adus la cunoștință și
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
îndepărtându-se de estetica naturalistă, fie ea barbizonistă, fie impresionistă, încerca să reprezinte dincolo de spectacolul imediat al realității palpabile, o lume a spiritului. De aici decurge abandonarea sau ajustarea la alte aspirații a tehnicii picturale iluzioniste. Pictorul simbolist nu mai cultivă senzația precum impresionistul, ci sugestia. Or, monocromia (ceea ce nu înseamnă neapărat uniformitatea culorii, ci subtila diferențiere tonală a uneia și aceleiași tente) se vădește a fi procedeul pictural adecvat"136. Trimiterea la Whistler nu este câtuși de puțin deplasată, ca
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]