19,653 matches
-
luptă ca să-șifacă un nume. Cum să-ți faci un nume când toți autorii din jurul tău sânt niște... escu? Cine m-ar putea distinge de Mihai Cochinescu, de Matei Călinescu, de Mircea Dinescu? Și dacă în țară auzul e mai obișnuit cu aceste nume și le distinge mai ușor, ce vei face, drag iubitor german de literatură, când la Târgul de carte din Leipzig vei asculta douăzeci de scriitori români care vor face lecturi și vor discuta problemele culturale, și toți
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
din preajmă, ca românii de pildă, erau rurale, tradiționale în sexualitate, și dacă un român a avut o dată de-a face cu o unguroaică, a rămas probabil uimit și scandalizat de nemaipomenitele lucruri pe care ea i le-a arătat, obișnuite într-un mediu urban, dar care nu erau cunoscute în mediul lui țărănesc de acasă..." Ca de obicei, cei de la masă n-au intrat în joc, se uitau pe undeva prin tavan, ronțăiau o napolitană... După câteva clipe însă, pe
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
legitimitatea fiecărui neam pe teritoriul său, pretențiile sale extrateritoriale, superioritatea sa etnică, religioasă, culturală și morală. O conștiință paranoică s-a dezvoltat din acest narcisism inițial, apărând astfel imaginea statului național înconjurat de dușmani. Șovinismul și suspiciunea au devenit atitudinile obișnuite față de Celălalt, identificat acum cu Străinul de neam, fie el interior (țiganul, evreul), fie exterior. Exemplul naționalismului român va fi, poate, relevant în acest context. 229 Câțiva cronicari din perioada medievală au descoperit primii originea romană a poporului român, însă
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
foarte puțini (incluzîndu-i 285 aici, din fericire, și pe Crăciun, și pe Agopian, semnatarul notiței din "Cațavencu") ar putea avea această posibilitate. Ceilalți, cei foarte mulți care n-ar trebui să publice nici la București, nici măcar la Urziceni, s-au obișnuit să strâmbe din nas, amendând ambiția de a fi tradus ca și când ar fi un păcat capital, o dorință perversă de a parveni cu orice preț. De fapt, e lucrul cel mai natural cu putință, ca și dorința de a călători
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
sosea careva întâmplător, adus de cine știe ce chestie, prezența persoanei mă irita, încercam să scăp cât mai repede posibil de ea, ca și cum aș fi avut mare nevoie de liniște, de timp... Fițe! Liniște era berechet, timp cu ghiotura! Și-atunci? Mă obișnuisem cu singurătatea. Îmi ștergeam migălos ochelarii cu șervețele parfumate, scotoceam bibliotecile, scoțând cărțile aiurea... le răsfoiam, găseam însemnări vechi, unele chiar datate... mai beam un gât de cafea, mai piguleam niște bloguri, mai picneam pe mess vreo figurică... De câte ori suna
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
însă vă voi adresa întrebarea: ce este mai ușor de realizat, un documentar sau un film de ficțiune? Nimic nu-i ușor de realizat. Niciodată! Documentarul a devenit foarte greu de realizat în ziua de azi, deoarece televiziunea ne-a obișnuit să lenevim și să nu privim lucrurile în profunzime. Există subiecte minunate, care nu sunt însă folosite. Încă de la apariția sa, cinema-ul a fost împărțit între ficțiune și documentar, de la Méliès și frații Lumière. Au existat capodopere documentare, de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
și privește pe cei ce vin de la miază-noapte. Unde este turma care-ți fusese dată, turma de care erai așa de mîndru? 21. Ce vei zice cînd va pune mai mari peste tine pe străinii aceia pe care i-ai obișnuit să-ți fie prieteni de aproape? Nu te vor apuca durerile, cum apucă pe o femeie la naștere? 22. Și dacă vei zice în inima ta: "Pentru ce mi se întîmplă lucrul acesta?" Din pricina mulțimii nelegiuirilor tale ți s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
mai elegant decât al blocului lui Roger, dar apartamentul era mic și Întunecos, ticsit de mobile lăsate de chiriașii dinaintea ei. Și aproape În fiecare lună avea un nou coleg de cameră. Se simțea stânjenită. Dar, În mod ciudat, se obișnuise și prefera să fie așa. Pentru că devenise În secret dependentă de lipsa stabilității. Nu voia să se atașeze de oameni, animale de companie sau lucruri, nu mai voia asta. Era adepta ne-atașării, pentru că orice atașament era zadarnic, era sursa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
-te de rahatul de București. Ce-o să faci acolo? — O să trec Într-o dimensiune mai mică. O să lucrez Într-un teatru mic. La Început Îmi va fi greu, totul mi se va părea insignifiant În comparație cu New Yorkul. Dar mă voi obișnui. Măcar Îi voi avea pe ai mei lângă mine. Ei mă iubesc. Probabil că Într-o bună zi mă voi căsători cu un individ corpolent, care nu merge niciodată la sală, câștigă 300 de euro pe lună, și crede că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
zise Diane deschizând portiera. — Și eu mă bucur, mi-a fost dor de tine! zise Kitty, Îmbrățișând-o și sărutând-o pe ambii obraji, ca europenii, nu doar pe unul, ca americanii. Ți-am simțit lipsa mai ales lunea, când obișnuiam să mergem la film. Diane și Kitty se Întâlniseră cu mulți ani În urmă, Într-un cinematograf, În care amândouă se strecuraseră să vadă un doilea film gratis. Era un obicei „oribil“, pe care Îl cultivau amândouă, pentru că le plăcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
e imens, tot timpul inventează un război pe undeva. Trebuie să folosească toate armele alea, trebuie să le testeze undeva. Apare câte un război nou cam din doi În doi ani. La fel și În bătrâna Rusie. Îți amintești cum obișnuiau să creeze câte o zonă de conflict, ca să poată justifica investițiile masive În armată? — Da, Îmi amintesc. — Frica, Îi dădu Înainte Kitty. Tot timpul există un dușman al umanității de care trebuie să ne fie frică, asta ca să putem fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
coboare, după ce să se uite sau unde urma să doarmă În noaptea aia. Asta nu era o noutate pentru Desert Rose, care călătorise prin lume ca o țigancă nomadă, dar era era ceva cu totul inedit pentru Kitty, care era obișnuită să știe pe ce pernă avea să pună capul. Acum totul era În aer. Se uitară la harta orașului afișată În tren, Încercând să-și dea seama unde trebuiau să meargă. Nimic nu le suna cunoscut. Se hotărâră să coboare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
În comparație cu asta. Îți mulțumesc pentru tot. El zâmbi. Exuberanța ei Îl făcu să privească oceanul, ca și când l-ar fi văzut pentru prima oară. — Mi se Întâmplă să uit cât de frumos e, zise el. E În firea omului să se obișnuiască În cele din urmă cu orice, indiferent dacă e bun sau rău. Vino! zise el cu o voce intensă, senzuală. — Adică să mă așez pe pat? — Da. Se așeză, oarecum Împotriva voinței ei, pe partea opusă a patului imens, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
nu sunt nevastă-sa, o să-i spun cum stau lucrurile. Kitty se Întoarse În rulotă să-și facă bagajul, transportată În al nouălea cer de gândul că va scăpa de Charlie și se va revedea cu Matthew. Renunțase deja, se obișnuise cu ideea că legătura uimitoare pe care o simțise Între ei nu fusese decât În imaginația sa, dar, slavă Domnului, se Înșelase. Termină repede de strâns, Însă nu-și găsea nici o pereche de pantofi. Poate-i furase cineva sau poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
avea să mai Întâlnească. Era o certitudine simplă, calmă. Fără artificii, fără surle și trâmbițe. Mai fusese Îndrăgostită de câteva ori Înainte și, chiar când pasiunea atinsese cote maxime, de câte ori privise obiectul afecțiunii, simțise tot timpul că lipsea ceva. Se obișnuise cu ideea că nu era capabilă să trăiască una din bucuriile simple ale vieții: să privească un bărbat cu deplină dragoste și mulțumire. Fără nici un fel de teamă, fără regrete, fără gândul că ar fi putut fi mai bine. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
este foarte interesant. Toată lumea fabrică povești, iar mie Îmi place o poveste bună, chiar dacă e inventată. Mă distrează. — Serios? Oamenii din barurile de pe-aici inventează povești? Întrebă el. Ce fel de povești? Matthew era om de afaceri și era obișnuit ca oamenii să-i comunice concluzii. Totul la obiect, fără mister, fără magie. Sau măcar nu prea multă. Kitty Îl asculta În timp ce-l ajuta să pregătească micul dejun. Așa era În L.A.: orice om de pe stradă avea, probabil, un scenariu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
obosit pentru ceva atât de adevărat. Marțea următoare, la două după-amiaza, Matthew o sună pe drumul spre aeroport. Pleca la Paris. America pierduse, Europa câștigase. Auzindu-i vocea Își simți din nou sângele fierbându-i În vene. Dar, așa cum o obișnuise, nu-i promise nimic. — Kitty, vreau să ne revedem, să știi. Îl Întrebă debusolată: — Matthew, a fost ceva special sau a fost o aventură ca multe altele? El râse ușor. — Sigur că a fost ceva special, răspunse. O să fiu plecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Jack. Dar n-a vrut să se căsătorească cu el pentru că, deși e un bărbat foarte blând, În adâncul inimii Îl disprețuiește. Visa să-l părăsească Într-o bună zi, dar au trecut ceva ani de-atunci și s-a obișnuit cu confortul. — Ce mai poveste! zise Giulia. Unde naiba Îți găsești toate prietenele astea ciudate? — Am Împiedicat-o să se sinucidă, cu ceva ani În urmă. Mă plimbam pe Fifth Avenue noaptea târziu, iar ea stătea pe o bancă, avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
mă face să râd. Mă mir că mă mai suportă, mărturisi Într-un acces de sinceritate. Dar, Într-un fel, lipsa asta de pasiune e confortabilă. Nu se deteriorează nimic, pentru că n-are ce. După o vreme ajungi să te obișnuiești cu confortul ăsta. Ochii lui Carmen străluceau, dar părea tristă. Am făcut eu glume pe seama ta, dar mi-aș dori și eu senzații tari În viața asta, mi-aș dori să mă fi culcat cu unii dintre bărbații chipeși pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
6 000 de dolari cauțiune, dar judecătorul mi-a dat drumul fără. Mi-a spus doar să mă Întorc pe 18 mai cu avocata mea. — Și cu Fitzgerald și Robinson ce s-a Întâmplat? Întrebă Kitty, Încercând Încă să se obișnuiască cu ideea pățaniilor prin care trecuse prietena ei. — A, Irlandezul Netrebnic și Ursul Polar. M-am Întors la secția de poliție de pe West 54th Street să-mi ridic telefonul și geanta. Au rămas surprinși să vadă că m-au eliberat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
miligrame pe zi. Poate de aceea alegea Desert Rose interpretările cele mai optimiste pentru nepăsarea lui Charlie. E cam mult, nu? Întrebă Kitty, Îngrijorată. — Mă rog, am Început cu mai puțin, dar pe măsură ce trece timpul trebuie să mărești doza, se obișnuiește organismul cu el. — Adică ești deprimată de zece ani? Nu trece cu medicamente și cu tratament? — Nu, la mine e moștenire genetică, zise Desert Rose. Oare? se Întrebă Kitty. — ... și știi și tu, viața la New York e grea. Cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
cu coloana sonoră din filmul Amélie. Matthew era acum la Paris. Parisul lui era cel al restaurantelor celebre și al hotelurilor scumpe. Parisul ei era cel al lui Amélie, ireal ca un vals Într-o lume pestriță. Trebuia să se obișnuiască cu gândul că nu fusese decât o aventură de-o noapte, o fată al cărei chip Îl uitase deja, una dintre tinerele delicioase cu care se culcase. Poate că energia și pasiunea ei Îl urmăriseră câteva zile după ce plecase, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
catadicsește să-și arate chipul.) Mama a rămas în spatele ușii, mă așteptau niște scări, iar dincolo de ele, strada. Am ieșit. Mi-a luat multă frică și mult timp ca să învăț regulile jocului. Primul lucru cu care a trebuit să mă obișnuiesc a fost Cristos. El și sora lui mai mare au fost cei cărora le-a fost lăsat să-mi strunească frica, s-o mutileze și s-o facă să crească până când ea, pur și simplu, s-a stins de la sine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
se lungea până la pământ), ție ți-a rămas gura întredeschisă, iar pe la colțul buzelor ți-au apărut mici bule de scuipat, care se sparg ca să apară altele, tu, Ana-Maria, ai închis ochii, vrei să dormi sau poate așa te-a obișnuit mama ta să-ți spună povești, doar când închizi ochii, Mariane, îți jur că nu știam atunci când am spus povestea asta prima oară că vei muri alergând după o minge, pentru că, dacă aș fi știut, crede-mă că am fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Și băiețelu cu vulpea l-a îngropat da pe urmă pe mormântu lui s-a făcut numai gunoi. Așa. Cine știe cine a pus gunoiu? Vulpea, mi-au spus cu toții. De ce, pentru că e hoață, ea a pus gunoiul, pentru că așa s-au obișnuit, ca ea să rupă coada ursului, să-și bată joc de berze sau să facă pe moarta. Pentru că în orice povestire cu animale, știe oricine, există o vulpe care e veșnic vinovată. Pentru că nici măcar n-au ascultat povestea, pentru că nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]