16,537 matches
-
era corectă, nici la ce-mi putea folosi, dar, În vidul de informație care mă Înconjura, orice detaliu mi se părea util și prețios. Nu se știe niciodată. M-am gândit la toate acestea În timp ce-mi aprindeam o țigară cu aceeași liniște simulată. - Sunteți istoric, domnule Zoran? l-am Întrebat. - Nu tocmai, mi-a răspuns ambiguu, surâzând În continuare. Dar nici dumneavoastră, mister Adam, nu sunteți, orice s-ar zice, istoric În sensul tradițional al cuvântului. Vreau să spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
la Amsterdam când, Într-o pauză a lucrărilor reuniunii, celebrul specialist englez În istoria antichității, Robert Blacke - o cunoștință mai veche și mai apropiată, chiar un prieten, aș putea zice -, s-a alăturat grupului În care, Încălcând regulile, Îmi fumam țigara vorbind, ei bine, da... exact despre comunicarea mea vorbeam. Fusese un succes, Îmi pare rău că trebuie s-o spun eu, dar asta era situația. Așadar, s-a oprit lângă mine, m-a bătut amical pe umăr și mi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ce se referea, dar un facil orgoliu de autor m-a făcut să recitesc cu atenție rândurile pe care mi le Întindea, În chip de habeo documenta, cu fizionomia satisfăcută a dirigintelui care și-a prins elevul În recreație cu țigara În gură. Ca să te convingi că, Într-adevăr, te așteptam, iată textul: ți-l pregătisem deja. Poți să-l păstrezi; nu va fi ultimul. Așadar: De ce, oare, greșeala primordială nu poate fi iertată, deși a fost, deja, plătită cu mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
dar absolut deloc, ipostaza cocoșească În care Încercam să mă instalez În virtutea unor obișnuințe devenite deja și de mult prima natură. - O cafea? m-a Întrebat cu un zâmbet echivalent cu o propunere de armistițiu. - Pot să aprind și o țigară? - Desigur, deși tutunul dăunează grav sănătății, știți foarte bine... - Și viața dăunează sănătății la fel de grav, dar asta nu Îngrijorează pe nimeni, am replicat. Oricum, există și lucruri mai rele pe lume... - De exemplu? - De exemplu, să urci Într-un avion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
pe care ipoteza dumneavoastră (lăsați-mă să cred că este o ipoteză, și nimic mai mult!) o aruncă brutal În aer. Nu, nu vreau să cred că ar putea fi adevărat, e absurd, e monstruos... Mi-am aprins nervos o țigară, felicitându-mă pentru obiceiul de a nu pleca În călătorii fără o provizie serioasă de tabac. Din rațiuni meschin-financiare (În România, țigările erau Încă mult mai ieftine decât În Occident), dar asta În al doilea rând; primul motiv rămânea acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
nu vreau să cred că ar putea fi adevărat, e absurd, e monstruos... Mi-am aprins nervos o țigară, felicitându-mă pentru obiceiul de a nu pleca În călătorii fără o provizie serioasă de tabac. Din rațiuni meschin-financiare (În România, țigările erau Încă mult mai ieftine decât În Occident), dar asta În al doilea rând; primul motiv rămânea acela că nu-mi place să le schimb. Fizicianul mă fixa insistent. Da, eram bulversat. Ei, și? Nu spusese el că oricine În locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ce va să vină dacă presimțirile mele se adeveresc. Gândesc prăpăstios, nu-i așa? Mă suspectez și eu de asta, dar... Am tăcut. Mă simțeam obosit și ridicol cu retorica mea grandilocventă cu tot. Am tras cu sete dintr-o țigară pe care, În prealabil, o mototolisem cu temei Între degete. Eveline avea toate motivele să mă persifleze, i le servisem pe tavă eu Însumi În persoană, cu gura mea de aur. Apucături rele, de profesor obișnuit să explice tot timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Întreb. Mâna ei mi-a părăsit brațul Într-o mișcare rapidă și imediat am simțit cum Îmi apasă buzele cu palma. A stins lanterna și a șoptit: - Sst! Vine cineva... Mi-am Încordat auzul, strivind, În același timp, cu talpa țigara neterminată și Încercând să percep vreun zgomot din direcția tunelului - locul pe care Eva Îl țintea cu o privire intensă. N-am reușit. - Ți s-a părut, i-am șoptit cât puteam de Încet. Nu e nimeni... - Ba da, aud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ar fi trebuit să mă adresez: lui Roger, unui bodyguard, doctorului Wagner, Soniei Anderson? Să fim serioși... Iritat că un gest atât de temerar risca să fie compromis dintr-un motiv complet idiot, mi-am aprins cu mișcări mecanice o țigară: refugiul tuturor fumătorilor când sunt În Încurcătură și caută o ieșire. Inhalarea norișorilor de tabac nu le e de nici un folos efectiv, bineînțeles, dar obișnuința funcționează În virtutea unor rațiuni pe care constientul nu le cunoaște. De data asta Însă, viciul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
subsol, dar femeia era - acum Îmi dădeam seama - prea prinsă de propriul joc ca să observe ceva. Avea și motive, dacă stai să te gândești. După ce Eveline a Închis ușa și s-a apucat să prepare cafele, mi-am aprins o țigară și am tras fumul În plămâni cu voluptate și simț de răspundere, cum făceam de regulă la expirarea intervalului În care Împrejurările mă obligau la pauză de viciu. Nu mă mai gândeam la Statut, cadavrul lui Fujimori și perplexitatea disperată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
O văd foarte limpede șezând la o masă și examinând senină cărțile de joc Întinse Într-o pasiență: o văd cum stă cu cotul stâng pe masă, proptindu-și obrazul de policarul liber al mâinii stângi, În care ține o țigară aproape de buze, În timp ce Întinde mâna dreaptă spre cartea următoare. Pe inelar sclipesc două verighete - a ei și a tatei, care, fiindu-i prea largă, este legată de a ei cu o ață neagră. Ori de câte ori văd morții În vis, Îmi apar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
În iunie 1914 (având acum șaisprezece ani și jumătate față de cei cincisprezece ai mei, și diferența Începea să se observe), primul lucru pe care l-a făcut Îndată ce ne-am aflat singuri În grădină, a fost să scoată degajat o țigară „ambrată“ dintr-o elegantă tabacheră de argint, invitându-mă să remarc pe partea interioară aurită formula 3 x 4 = 12, gravată În amintirea celor trei nopți pe care le petrecuse, În sfârșit, cu contesa G. Acum era Îndrăgostit de tânăra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
Scriitorului Îi plăcea să iasă pe terasă după cină“ sau „O să-mi amintesc Întotdeauna remarca făcută Într-o noapte caldă de V. V.: Este, Într-adevăr» - a observat el - «o noapte cald㻓; sau și mai stupid: „Avea obiceiul să-și aprindă țigara Înainte de a o fuma“ - toate acestea rostite cu Înflăcărare, pe un ton grav și nostalgic, care atunci ni se părea comic și inofensiv; dar acum - acum mă surprind Întrebându-mă dacă nu cumva tulburam fără să ne dăm seama un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
când Îi reconstitui imaginea În minte, el nu se ridică niciodată de pe scaunul tare pe care stă cu picioarele lui subțiri Încrucișate, cu ochii sticlind de atâta sănătate și spirit, În timp ce degetele lui lungi Înșurubează Într-un țigaret jumătatea un țigări Caporal Vert. Puține piese din poezia modernă universală se pot compara cu poeziile din volumul lui Lira cea grea, dar din nefericire pentru celebritatea lui, franchețea absolută cu care și-a exprimat antipatiile i-a atras câțiva dușmani redutabili În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
alături dormeai tu și copilul nostru. Veioza de pe masa mea avea un abajur dintr-un con de hârtie albastră, și (o amuzantă precauție militară) lumina care rezulta dădea o nuanță lunară aerului greu În care pluteau nori de fum de țigară. Niște draperii opace mă separau de Parisul camuflat. Titlul din capul paginii unui ziar care atârna de pe un scaun anunța invazia hitleristă În Țările de Jos. Am În fața mea foaia de hârtie pe care am schițat În acea noapte la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
piatră. Sau să-l tragă într-o parte, după cum icneau sub chingile cu care erau încinși. Au văzut că-i urmăream. Unul, masiv, într-o bluză de gărzi patriotice, a venit lângă mine. A făcut gestul de a duce o țigară la buze. I-am dat una. „Maistore“, a oftat el. „Dacă-ți spun cum e viața, zici că nu se poa’. Că vorbesc în pungă și-o dau îmbăluită. Ca-n filmele alea de le dă pă bulgari, cu americani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
masa mea, dacă să-l salut sau nu. Mă observă și-mi face semn. Donșoara Țapu îmi zâmbește și ea, cealaltă mă scrutează profesionist, din cap până în picioare și din picioare până în cap, se răsucește apoi și își aprinde o țigară. Nu mă apropii totuși de masa lor. Îi arăt doar lui Caraman gazeta, fluturând-o nedumerit. Se scoală, dă să pornească spre mine, apoi se răstoarnă în scaun. Ridică din umeri. „S-a terminat, maestre“, îmi strigă. „Am renunțat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
-l prind. Dar vreau să știe că l-am zărit.“ Trăgea un scuipat scurt, măiestrit aruncat peste umăr direct în centrul vitrinei. Apoi începea să cânte tărăgănat ceva pe franțuzește, izbucnea în râs și sfârșea cerându-mi un pachet de țigări, „să am și de-o fi să mă calce tramvaiu’“, se veselea ea. Și azi-dimineață am văzut-o, râcâind un afiș de pe vitrina fostei cofetării. Zdrențele de hârtie le fărâmița și apoi, grijulie, le arunca într-un coș de gunoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
însă la colțul străzii Boteanu cu actuala Piață a Revoluției, lângă Biblioteca Universitară. Fusesem la Bibliotecă mai toată după-amiaza cu Lia. Era în primele zile de după începerea anului universitar. Cred că pe la sfârșitul lui octombrie. Am ieșit să fumez o țigară și să mă las toropit de mierea înserării bucureștene. Descoperisem atunci minunea amurgurilor, cu totul alta decât în satul nostru. Acolo asfințitul venea dintr-odată, ca și cum Dunărea înghițea Soarele. Întunericul năvălea dinspre pădure, dinspre baltă, un vălătuc greoi pogorât brusc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
chestia cu Berlinul?“ Părea că își mai revenise. „Zău“, am dat să-l înduplec, „hai să găsim buletinul cu adresa la care v-așteaptă coana Puica și plecați acasă“. A ridicat din umeri. A cerut doar să-i aprind o țigară. Nu mai aveam. Cumpărase de la bodegă un cartuș de beteuri, dar le avea în diplomat. L-am întrebat dacă pot scoate un pachet de acolo. Am dat să-i deschid servieta, proptită între burțile noastre. Ținea plasa cu albitură și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
a spus trist: „Dacă știam că puți a tutungerie nu-ți dădeam biletul, mi-ai stricat toată plăcerea concertului“), mai din orgoliu: „Nu sunt în stare să renunț?“. Până când, într-o zi, la G., pe malul Dunării, am fumat ultima țigară. Am aruncat pachetul, cutia de chibrituri și asta a fost tot. Am trecut Dunărea, mi-am văzut de ale mele la țară - venisem în concediu - și de atunci gata cu fumatul. Au trecut ani buni, nici nu mai știu câți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
peste mine, strângându-mi sexul în ea. Zâmbea, răutăcios. „Numai atâta poți?“ M-am tras de sub ea. M-am dus lângă sobă. Rămăsese răstignită pe bancă. Se juca cu un scaun, împingându-l ușor cu piciorul. Și-a aprins o țigară. „Poate fumezi și tu?“, m-a întrebat. Știa că nu fumam. Era cu spatele întors la mine. Am venit lângă ea. M-am așezat pe scaunul de-alături. Îi mângâiam piciorul. Se juca cu părul meu. „Ce ți-a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
voi răspunde. Simt cum gândurile ei trec de mine. Voi da paharul pe gât și mă voi ridica de la masă. Voi trece în bucătărie. Corect spus, „mă voi târî spre bucătărie“. Mă voi sprijini de bufet și voi căuta o țigară prin harababura din preajmă. O voi găsi în sertarul unde știam că Veturia își ține scuturăturile. O voi aprinde de la flacăra aragazului pe care fierbe o oală imensă cu apă. Provizia strategică de apă caldă pentru vreo urgență, o eventuală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
la cinema, filme d-alea de talente mute, da’, zău, dacă se cunoaște matoleala... Dar totuși, o felioară de tort. Eu l-am făcut... — Nu-mi place, ce să fac! Se va rezema și ea de bufet. Îi voi întinde țigara să și-o aprindă și pe a ei. Se va feri amuzată, crezând că vreau să fac cine știe ce scamatorii cu afurisita aceea de țigară care tot o pornea spre aragaz. Și eu după ea. — Sunt frântă. N-am dormit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Nu-mi place, ce să fac! Se va rezema și ea de bufet. Îi voi întinde țigara să și-o aprindă și pe a ei. Se va feri amuzată, crezând că vreau să fac cine știe ce scamatorii cu afurisita aceea de țigară care tot o pornea spre aragaz. Și eu după ea. — Sunt frântă. N-am dormit de două nopți. — Pentru tortul acesta? — Și pentru el. Azi-dimineață l-am făcut. Ieșisem din gardă. — O gardă grea? Sunteți medic? — Asistentă. Mă va privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]