19,069 matches
-
și l-am văzut pe Ed privindu-mă amuzat. Bănuiesc că dacă tot îți mai e foame după ce termini tot, putem omorî unul dintre cai și-l putem pune în frigare. Nu e o idee așa de rea. Trebuie să mărturisesc că nu reușesc să stabilesc o legătură afectivă cu acest animal. Ed s-a așezat lângă mine, iar eu i-am pregătit unul dintre sandvișurile mele turtite. Pe final începuseși să te descurci. Eu zic că ai un talent înnăscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
loc. Lisa însă nu. — Exact de câte ori te-ai întâlnit cu soțul meu fără știrea mea? Maria se aplecă cu prudență spre mine. Te-aș sfătui să aștepți să vezi ce are de spus Lisa înainte de a sfârși prin a-i mărturisi că te-ai văzut săptămânal cu soțul ei, într-un hotel din Soho, și că aveți un copil din flori. Am împins-o tare cu cotul. — Știu despre ce e vorba, Lisa, am spus cu un aer plin de regret
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
om să-și găsească fericirea. Ca și cum Alfie mi-ar fi citit gândurile, mă luă de mână. —Nu-ți face tu griji pentru mine. Doar dacă asta nu te face să nu te mai gândești la restul problemelor. Nu, i-am mărturisit, nu face decât să se adauge la listă. Deci ce ai mai făcut? Dar ai grijă, că acum am o inimă șubredă. — Am fost altcineva timp de o zi. I-am povestit despre experiența mea deprimantă cu Tally. — Și ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
irațională decât de obicei. Și cum de te-ai hotărât să nu-i spui nimic? am întrebat. — Am tot așteptat ca el să-mi spună ceva care să-mi arate că îl avertizazeși din nou. — Aproape am făcut-o, am mărturisit eu. Dar am știut că te vei simți din nou trădată. Pot să-ți cer o favoare? M-am așezat pe pat lângă ea. —Orice. Orice vrei tu. — Pune capăt prieteniei cu el. Știu, știu. Nu s-a întâmplat nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
weekend. —Ți-ai dat și tu seama, bănuiesc, că unii oameni te privesc urât când aud că-ți place să joci jocuri. Te cred fie infantil, fie ciudat. În ceea ce mă privește pe mine, sunt și una și alta, am mărturisit. — Dar nu ești doar atât, pară Gary. Am auzit că ești și un artist foarte talentat. Bun, venise momentul să pun capăt acestei încălcări de teritoriu, indiferent cine încălca teritoriul cui. Din moment ce nu știam cu siguranță dacă vreau să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
îmi câștigase respectul. Făcuse o treabă perfectă, fără greșeală. Ieri se speriase. Văzusem asta. Dar reușise să schimbe situația în favoarea ei. Probabil s-a dus direct la Clifford Hammond. în loc de scrisori avea o altă sfoară: ceea ce știa. Probabil i-a mărturisit că luase legătura cu mine, i-a spus că am amenințat-o că voi publica totul și că ea trebuie să părăsească țara ca să nu mai pun presiuni asupra ei. Clifford nu ar mai fi avut nici o șansă, decât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
o să-ți scape, logofete, că îl iau eu, îl las pe măria sa să ia ce vrea, iar eu mă trag spre apa Slănicului și a Buzăului, zâmbi spătarul Mihai unui gând atât de ascuns încât nici sieși nu și-l mărturisea. Prin fereastra în dreptul căreia stătuse Constantin Brâncoveanu intrau acum razele soarelui și-l cuprindeau în lumină pe spătar. — Prea multă lumină, zise întrerupând tăcerea și se trase într-un colț mai întunecos. — Mă gândeam, măria ta, să facem acum împărțeala
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
se așeză la masă voios. Mitropolitul mânca și el, dar cumpătat, iar vinul rămânea întreg în paharul lui. Se simțea fericit că răul de care suferise domnitorul trecuse, probabil și toana cu frica de singurătate. Îi era teamă să-și mărturisească îndoielile până la capăt. Avea însă senzația că, odată cu boala, plecase și ceasul acela în care sinceritatea statornicită între ei îi întorsese la vremea idealurilor. Într-adevăr, acum erau amândoi oameni importanți, zi de zi trebuind să-și plătească tributul de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
a duhovnicului dânsei, ieromonahul Ștefan, care spune că doamna Ilinca era stăpână pe vrerea și cugetul ei când a întocmit diata. Scrisoarea este lungă și nu se mai citește. Păstreaz-o dumneata, stolnice Constantine, împreună cu toate zapisele privitoare la averea părintească. Mărturisim și domniile noastre că așa a fost, întrucât am fost de față ca ispravnic la alcătuirea testamentului. Sfinția sa are scrisorile înalt preasfințiților patriarhi, care vorbesc despre sănătatea minții și cucernicia răposatei. Este drept să se facă împărțeala averii după dorința
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
lăstăriș într-un galop imprudent. Doamne ferește, își spuse Toma străfulgerat de un gând, îi este frică de clopote. L-a înnebunit vodă cu spaimele lui. Peste câteva minute simțiră apropierea taberei și încetiniră galopul. Se despărțiră amical, fără să și mărturisească unul altuia gândurile. Toma, cum nu făcuse niciodată până atunci, îi întinse mâna. Selin încercă să-și aducă aminte ce spune protocolul în această situație, dar nu reuși, așa că, zâmbind stânjenit, acceptă strângerea de mână a Cantacuzinului. A doua zi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Dacă beiul Constantin se va întoarce sănătos la domnie de la Edirne, nu este oare și meritul lui că fiind imbrohorul împărăției a avut încredere în cuvintele beiului? Răsucea în minte fel de fel de întrebări, fiindu-i frică să-și mărturisească atașamentul pentru vodă Brâncoveanu. Nu-l va păzi ca până acum și-i părea rău că nu va mai sta în apropierea bărbatului de cincizeci de ani, atât de liniștit și de prevenitor. Este o greșeală că a luat-o
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
abandonase pe cabalist, convertindu-se la catolicism. Da, îl iubește pe prințul Ștefan pentru că poartă numele primului mucenic, al diaconului Ștefan, care a fost evreu; în subconștientul lui spunea „a fost evreu ca și mine” și-i era teamă săși mărturisească asta. Mecanic, Del Chiaro mai întoarse o pagină și încă una. Scriitura era sobră, exactă, în îmbinări unghiulare, nerotunjite, amintind cumva de robia babilonică. Absența oricărui ornament, oricărei ilustrații plastice îți poruncea prin sugerare, autoritar, de pe fiecare pagină: „Să nu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
trece de partea ghiaurului Petru, actualul bei Iștefan nu este și el văr cu hainul Toma, nu a știut și el de trădare? — Altîn Bei este cel care cu galbenii lui a acoperit toate răscoalele valahilor: acum, deși torturat, nu mărturisește unde-și ține aurul. Condica vistieriei nu se potrivește cu ceea ce declară el. Asta nu este o trădare? rosti marele vizir. — Documentul este un fals și a discuta ce conține el în postul cel sfânt al ramadanului, când dreptcredinciosul trebuie
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
tânguitul muezinilor pe drum. Trecuse de amiază și până seara mai era mult. Cerul albicios de aburul mării, făcea zăpușeala chinuitoare. Oare ce gânduri se fugăriseră în mintea voievodului, fără ca să se contureze exact? Ce anume nu vroia să-și mărturisească? Ce anume i-a descoperit cugetul, încât recunoașterea acelui ceva să-l facă neputincios în fața singurătății și dornic de orice schimbare, chiar de cazne? Ce gând te poate chinui mai tare decât țepușele înfipte sub unghii? Și dintr-odată sensul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
aș fi putut să te îmbrățișez? Și domnul arătă spre arsura de pe piept a cărei zemuială încă nu se uscase peste tot. Îți mulțumesc că ai încercat să-mi pătrunzi încâlcișul gândurilor. Vezi, sfinția ta, de ce trebuie omul să se mărturisească? Pentru că atunci când dai glas cugetărilor, pornirilor și simțămintelor tale, ele se orânduiesc, se aleg și se despart cele bune de cele rele și ai puterea să-ți vezi greșelile și să te rogi pentru iertare și îndreptare pe calea cea
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
atât, bătaia inimii lui. Făcu un pas înainte, și încă unul. Dar ce este asta, o lumină nefirească prinse a-l înconjura și de undeva de sus auzea cernindu-se peste el ca un fel de cânt. — Cred, Doamne, și mărturisesc! Călăul îl luă blând de cap, și-i aplecă trupul îngenunchiat până ce gâtul i se întinse pe butuc. Îndemânatec, lovi de sus cu putere o singură dată. Constantin în zadar încerca să distingă printre glasurile care-i cântau în suflet
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
bine, nu mai aude cum bubuie sângele în cap. Ce a rămas ține doar de țărână. Făcu un pas. Doamne, câtă lumină! Încă doi, trei pași, îngenunche și de acolo de jos simți nevoia să spună ceva: — Cred, Doamne, și mărturisesc! Simți ca o mângâiere atingerea călăului care-i întindea gâtul la locul lui pe butuc... Îi venea să țipe, să urle: părinte Gherasime, nu mă lăsa singur, maică, măicuță, ai milă, ține-mă de mână, eu nu sunt ca ei
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și eu. Un pas, un psalm de laudă lui Dumnezeu, cum n-a putut nicicând gândi psalmistul, puse stăpânire pe cugetul lui, și încă un pas spre lumină, până când, ajuns în fața butucului, se identifică întru totul luminii: — Cred, Doamne, și mărturisesc! Îngenunche. Butucul îl vedeau doar cei din corturile din partea opusă eșafodului, el Ștefan Brâncoveanu nu vedea decât Tronul Slavei lui Dumnezeu. De sub eșafod, sângele șiroi începu să șerpuiască pe pavajul alb al pieții. Nu erau mulți curioșii care veniseră să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
al treilea fiu al Brâncoveanului își dezlegase prin nu știu ce minune mâinile și, grațios, zâmbind ca într-un dans magnific înaintă spre butuc. Acolo se opri, dădu din cap cu un salut timid și înălță brațele spre cer: — Cred, Doamne, și mărturisesc! Își făcu cruce și, îngenunchind, îmbrățișă cu amândouă brațele butucul, călăul se dădu doi pași înapoi și făcu semn spre adunare că nu este în stare să-și facă meseria. Ceilalți trei călăi de teamă să nu le cadă și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
tine cu potirele în mâini...? Copilul privea un punct undeva între soare și orizontul de apă, apropiindu-se pas cu pas de butuc. Bolborosea ceva neînțeles. Ajuns, îngenunche, continuând răspicat: — ...Nici sărutare îți voi da ca Iuda, ci ca tâlharul mărturisindu mă, strig către Tine: pomenește-mă, Doamne, întru împărăția Ta! Întinse singur gâtul pe butuc, plecându-se înainte, înălță puțin capul să vadă dacă Preoții cu Potirele îl așteaptă și țipă turcește din răsputeri: — Gata! Tobele începură să bată, salutând
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
albastrul cerului se pierdea în cel al mării și nu-i vedea pe Sfinții Preoți, ci doar ca o părere îi vedea scăldați în lumină pe Constantin, Ștefan, Radu și Matei, voievozi în înalturi. Îngenunche în fața butucului: — Cred, Doamne, și mărturisesc! Mai ridică o dată privirea să-i mai vadă, dar nu văzu decât o cruce mare, mare, stăpână pe tot cerul și din ea curgând picături roșii, boabe nestemate de sânge, înfrățindu-se cu sângele Brâncovenilor pe caldarâm, la Iali Kiosk
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
naștere, împlinea șaizeci de ani, și în același timp și ziua onomastică a doamnei Marica, așa însă, seara târziu, doi călugări greci și un bătrân ieromonah valah și-au împletit rugăciunile așezând în morminte alăturate trupurile celor ce l-au mărturisit pe Hristos refuzând iertarea pe care o mijlocise marele muftiu al Istanbulului în schimbul lepădării credinței strămoșești. Iertare? Ce fel de iertare? Veniseră prin cronici până la ei poveștile căderii Constantinopolului, povești vechi de mai bine de două sute cincizeci de ani, le
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Doar doamna Marica, în durerea ei cea mare, printre lacrimi, înălța spre cer un gând pios de mulțumire că toți cei dragi ai ei în ultimele lor clipe au fost împreună, neîntinați de patimi păgânești. „Oare cei care mor alături, mărturisindu-Te pe Tine nu sunt adunați în numele Tău? Mulțumescu-Ți Ție Hristoase că ai fost cu ei așa cum ai făgăduit când ai spus: Că unde sunt doi sau trei adunați în numele Meu, acolo sunt și Eu în mijlocul lor»”. Numai gândul acesta
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
epopee despre răbdarea și iertarea creștină, despre încercarea de a rămâne tu însuți înconjurat de trădători și de a rezista existând ca popor printre puteri mari și nemiloase. În fața compromisului, acceptat pentru o eventuală supraviețuire, Brâncovenii aleg sublimul și-și mărturisesc marea lor iubire pentru Iisus cel răstignit și intră astfel în veșnicie. Un tablou despre o familie, un exemplu de sfințenie călăuzitoare, o scriere abordând eternele probleme ale conștiinței umane. 9. Suferințele din Ardeal Vasile Stoica Descriere: Cartea „Suferințele din
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ar fi să scot o antologie despre ... MAHMUREALĂ?! Doar toți marii scriitori au atacat-o! De meditat. „BOVARISMUL”... Își intitulează teza de doctorat, actrița clujeană Miriam Cuibus. Pentru un comedian care nu a demonstrat, În timp, apetențe literare, trebuie să mărturisim, cu sinceră Încîntare, că teza de față este surprinzător de bine scrisă. Este o lucrare care-și propune o temă dificilă, documentată, cu o bibliografie inteligent selectată, și cu sclipiri eseistice remarcabile ; ca să nu părem entuziaști ...fără acoperire, vom Începe
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]