19,069 matches
-
Brown și Domnul Holmes ar fi colaborat la elucidarea acelorași cazuri, criminalii ar fi fost descoperiți mai repede. Pornind de aici, autorul își propune să rezolve dificila problemă a supraviețuirii marilor personaje, a marilor acțiuni și a marilor replici chiar, mărturisind că nu se simte în stare să creeze o nouă Antigonă, o nouă Doamnă Bovary, un nou Napoleon, el recunoaște totuși că îi poate manevra pe aceștia (și că se simte tentat să-i manevreze), "slabele lui puteri", în acțiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
a treia, Pământ la orizont! Sunt vedeta trupei de teatru a clasei mele, fără mine nu-s în stare să facă nici un spectacol. Ah, au încercat într-un rând, când am avut o bronșită, dar mai târziu învățătoarea i-a mărturisit maică-mii că zău a ieșit un spectacol de mâna a doua. Vai, cum, cum poate să-și petreacă în bucătărie acele superbe după-amieze în care lustruiește argintăria, toacă ficat, îmi pune un elastic nou la pantalonașii scurți - și, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
brunetul ei iubit care fusese căpitanul echipei, iar astăzi, ca s-o citez pe Sophie, e „cel mai mare fabricant de muștar din New York“. „Și m-aș fi putut mărita cu el, în loc să mă iau cu taică-tău“, mi-a mărturisit ea, și asta nu o dată. Ajunsesem să mă-ntreb uneori ce viață am fi avut eu și cu mama într-o asemenea eventualitate, iar asta se-ntâmpla, invariabil, atunci când tata ne scotea să luăm cina la bufetul din colț. Priveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
s-a lăsat prinsă cu totul în mrejele dezmățului și uitării de sine care păreau să fi pus stăpânire pe toți agenții de asigurări și pe soțiile lor din această încăpere. Abia la desert, la salata de fructe, i-a mărturisit Doyle - pe care mama îl descrie ca „semănând cu Errol Flynn, și nu numai la înfățișare“ - ce anume băgase, de fapt, în gură. După care, și-a petrecut toată noaptea încovoiată deasupra closetului, vomitând. — Mi-am vărsat și kișkes de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
cum se zice? Ei bine, unde mi-or fi fost mințile în după-amiaza când, venind acasă de la școală, am găsit-o pe maică-mea plecată și frigiderul aprovizionat cu o bucată zdravănă, purpurie, de ficat crud? Cred că ți-am mărturisit deja chestia cu ficatul pe care l-am cumpărat de la măcelărie și pe care l-am cordit în spatele în spatele unui panou publicitar în drum spre bar-mițva. Ei bine, vreau să mărturisesc totul până la capăt, Sfinția Ta. Că aia - ăla - nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
zdravănă, purpurie, de ficat crud? Cred că ți-am mărturisit deja chestia cu ficatul pe care l-am cumpărat de la măcelărie și pe care l-am cordit în spatele în spatele unui panou publicitar în drum spre bar-mițva. Ei bine, vreau să mărturisesc totul până la capăt, Sfinția Ta. Că aia - ăla - nu era primul pe care l-am avut. Pe primul l-am avut în intimitatea locuinței noastre, înfășurat pe pulă, în baie, la trei și jumătate - iar apoi, încă o dată, în dinții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
al doilea nume de sculptor ce nu aduce deloc cu un nume); profesorul nostru de educație plastică ne spune că cele două statui sunt „mândria orașului“ și pornim, doi câte doi, către picturile expuse în muzeul din Newark. Trebuie să mărturisesc că Washington mă lasă rece. De vină o fi calul, faptul că se sprijină de-un cal. În orice caz, e un goi. Lincoln e cu totul altceva! Îmi vine să plâng. Uite-l cum șade acolo, e așa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
copiilor mei. Orice ștunk cu o fereastră pictată are copii. Eu de ce să n-am? Eu duc mai departe numele familiei! — Ai băut prea multă bere la cină. Da, cred c-ar trebui să plec. Nu! Și i-am mai mărturisit o dată acestei fete despre care abia știam câte ceva și care nici măcar nu-mi plăcea cât de îndrăgostit sunt de ea. — „Îndrăgostit“ - ah, îmi dă fiori! - „îndrăgostiiiiiit“, de parcă prin simpla pomenire a acestui cuvânt aș fi putut produce și sentimentul invocat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
amăgeala asta. Culmea-i că se simțea și el în drept, adică Mirela cu ce dracu’ s-o fi ocupând în lipsa lui? Păi, bineînțeles că n-avea încredere în ea. Ca să vezi, o urmărise chiar în câteva rânduri, după cum îi mărturisise mai apoi. Ce idiot, Mirelo, se ținuse după ea pe străzi, printre blocuri, când se ducea să mai dea cu nasul pe la prietene. Păi, cât or fi fost ele de bârfitoare și puse pe rele, dar altundeva unde să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
zel cu un an în urmă, dar uite că n-a fost să fie. S-a recurs la un compromis minim, de a-l sacrifica pe ucenicul lui Iliescu, drept pentru care, proaspătul demis din funcția de prim-ministru a mărturisit că el, unul, n-a avut nici un amestec în mineriada din iunie 1990, când funcția de șef al guvernului i-ar fi conferit la o adică o credibilitate perpetuându-se în timp, așa încât n-avem decât să o înghițim și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
din cazinourile rivierei franceze. Printre cafelele și dulcețurile saloanelor unde mai era primit, aflase toate detaliile de culise ce urmaseră "scandalosului comportament" și pe care se grăbise să i le comunice lui Marius, sub cuvânt de onoare că nu va mărturisi niciodată numele persoanei care-l informase. De altfel știa că nu riscă nimic în acest sens. Chiar dacă tributar tuturor neajunsurilor clasei din care el se considera că încă face parte, Zariefopol știa să recunoască integritatea și admira oamenii care posedau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
oamenii, mai buni sau mai răi, în stare să facă lucruri drepte dar și greșeli. Unii dintre ei învățaseră binișor românește iar atunci când apăreau la slujbele diferitelor sărbători religioase, smeriți și făcând nenumărate mătănii și cruci în fața icoanei Sfintei Fecioare, mărturiseau bucuroși că era pentru prima oară după mulți ani când se puteau bucurau de prezența lui Dumnezeu într-o biserică. Câteodată, seara, în fața unui foc la văpaia căruia frigeau slănină, voci melancolice se împleteau cu acordurile jalnice ale unei armonici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
suprimă popoareau făcut să fie trimis în țară la comanda unei noi unități ce trebuia pregătită pentru front. Tăcerea se prelungește. Afară, vuietul unor vehicule grele face să vibreze geamurile. Netulburat, comandantul său continuă să citească filele dactilografiate. Trebuie să mărturisesc că lectura dosarului tău este impresionantă, spune el într-un sfârșit, ridicându-și ochelarii cu ramă de baga pe nas, cu mijlociul mâinii drepte. Ochii negri, scoși în evidență de albeața pielii, privesc la el cu atenție, în timp ce timbrul calm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
peisaj apocaliptic. Țipete, strigăte după ajutor, voci aduse la limita suferinței. Triajul se prefăcuse într-o uriașă încâlcitură de vagoane distruse și fiare contorsionate. Pretutindeni, doar cratere și bălti de sânge. Și cadavre. Multe dintre ele biete mumii carbonizate care mărturisesc modul groaznic în care oamenii muriseră. Femei, copii, bătrâni, tineri, spintecați, zdrobiți, sfâșiați, rupți în bucăți. Deasupra imaginilor halucinante, stăruie copleșitor mirosul unui abator în plină activitate. Apare un subofițer, fără caschetă și centură: Dom' locotenent ... dom' locotenent! Tremură necontrolat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și degetele ce alunecă elegant pe clape interpretează la unison armonia celor patru mâini imaginată de marele Mozart, Fuga în fa minor. Într-un târziu, când se pregătesc de plecare, cu ochi obosiți ce caută către odihna somnului, toți își mărturisesc bucuria participării la o seară de Înviere așa cum mulți dintre ei nu mai avuseseră de mult parte. Cu trecerea zilelor, treptat, foarte încet, trupul contuzionat al lui Marius se reîntoarce către vigurozitatea lui caracteristică. Îngrijirile atente și constituția robustă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
scoate o sticlă de coniac, dibaci ascunsă într-o cutie de bomboane. Napoleon veritabil pentru această specială ocazie! Au băut precauți, sfidând sacrosantul regulament de ordine interioară al spitalului. Felix se dovedește a fi un băiat extrem de cult și vesel. Mărturisește că unul dintre unchii săi este în anturajul lui Brătianu 70, dar pe el nu-l interesează deloc aspectele vieții politice. Consideră foarte sugestive vorbele lui Stendhal care afirmase despre politică ca fiind "un foc de pistol tras în timpul unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și începe ușor să-i mângâie degetele, în timp ce o privește cu ochi tandri și mângâietori. Ea îi răspunde cu un surâs plin de promisiuni, la fel de luminos ca sticlirea în noapte a unui licurici. Palmele lor îmbrățișate se caută frenetic, pasional, mărturisesc reflexia pură a unui singur gând. "Sunt al tău, sunt a ta." Mirii gustă din pâinea și paharul de vin sfințite prin binecuvântarea preotului, apoi ținându-se de mână împreună cu nașii și conduși de preot se învârt în jurul mesei, cântând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
prea puternic, iar prezentul ce vine dintr-un trecut minunat împreună mă face să trăiesc deja viitorul pe care-l văd numai alături de tine. Și asta nimeni și nimic nu poate să o schimbe. Marius tace. Nu poate să-i mărturisească gândul care-l bântuise mereu în ultimul timp și anume că după cum evoluează lucrurile, plecarea pe front înseamnă condamnare sigură la moarte. Și tare nu dorește să o știe văduvă înainte de a fi o mireasă fericită. Ai avut o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
o dată, ca și cum ceva se rupe în interiorul lor. Și atunci încep să vorbească, uneori chiar și despre ceea ce nu te interesează. Practic nu-i mai poți opri. Evident, există și varianta ca subiectul să moară. Dacă asta se întâmplă înainte să mărturisească, ghinion. Riști să pierzi înaintarea în grad sau o mustrare zdravănă din partea șefilor. Evident, poți să te căptușești cu un bilet numai dus la vreo unitate a jandarmeriei pe frontul de răsărit. Dar un profesionist știe să evite astfel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
de gropari l-a găsit mai mult mort decât viu și atât de dereglat psihic încât cu greu a putut fi scos ceva de la el. După un scurt tratament fusese declarat apt de luptă, dar fața trasă și tenul pământiu mărturisesc cu totul altceva. Se apropie cu pași șovăitori, urmat imediat de Mâțu și Nicky, avansați comandanți de plutoane. Marius întinde harta direct pe zăpadă: Știu că ar fi trebuit să revenim în liniile noastre, dar acum avem cu totul alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în zidul dinspre exterior, se aud strigăte înăbușite și dupăitul unor pași grăbiți. Cunoașteți văd foarte bine limba română. Am avut ocazia să vizitez des România înaintea războiului, mai ales Aradul unde sunt mulți dintre prietenii mei. Domnule locotenent, vă mărturisesc îngrijorarea care o am pentru una din camaradele noastre, Ana Milecz, soția unui informator de-al nostru care activa aici sub acoperire, ca locotenent de transmisiuni. Este o compatrioată de-a dumneavoastră, tot din Arad. A fost dusă la interogatoriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
putea face. Îți jur că voi face orice pentru a salva copiii. În urechi aude un "Te iubesc" abia șoptit, apoi buzele vinete ale fetei se deschid într-un surâs chinuit. O respirație ușoară ca un fâlfâit de aripi îngerești mărturisește ușurarea unui suflet zbuciumat care acum se liniștește, odată ce auzise ceea ce dorise atât de mult să audă. Smaranda are ochii ațintiți asupra lui dar nu îl mai vede. Vălul rece al morții înghețase lumina lor iubitoare. Marius se apleacă deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
primul rând pe fată. Cu toate declarațiile oficiale, nici unul dintre șefii ei nu ar fi văzut cu ochi buni relația mai mult decât de colaborare dintre ea și un membru al unei armate capitaliste monarhice și șvab pe deasupra. Ștefan îi mărturisise odată speranța ca după căsătorie, amândoi să se retragă în satul lui de lângă Lugoj. Îl încurajase atunci cum știuse mai bine, chiar dacă și unul și celălalt știau că asemenea dorință e doar un vis. Ca șvab trebuia să înfrunte un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
se așternu o umbră de melancolie. Își adusese aminte cât o ajutase Liviu ca să-și facă un drum, o carieră. Imediat după căsătorie, îi înzestrase atelierul de pictură așa cum îi ceruse, el fiind un nepriceput în ale artelor, după cum singur mărturisea. Totuși, deși se declarase nepriceput, umbla prin magazinele cu vopsele și unelte de pictură și venea mereu acasă cu tuburi de vopsele, pensule, foițe de aur sau de argint, blaturi pentru icoane sau pânze gata pregătite. Își aduse aminte, cu
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
surprins, ridicându-și privirea și continuând să o țină de mână. Mi-ar face o deosebită plăcere, să știi... Ești singura mea prietenă, Arm, și țin mult la tine... Și eu țin mult la tine, Bart, nu ezită să-i mărturisească și ea, dar tu ai uitat că eu, spre deosebire de tine, am o familie... Da, știu, o întrerupse Bart pe un ton malițios, tu îl ai pe Liviu, care te iubește atât de mult, încât s-a îndrăgostit până peste cap
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]