17,554 matches
-
luase cu Împrumut“ de la recepție și se Îndreptă spe camera lui Lucas. După ce făcu ochii roată prin Încăpere, deschise dulapul și zîmbi compătimitor la vederea șirului perfect aliniat de pantofi de oraș, identici, luxoși, bine lustruiți, impecabil rînduiți, cu excepția unei perechi complet distruse de apă și de noroi. Continuîndu-și scotoceala tăcută, nimeri peste o valijoară pe care o deschise fără să șovăie. Conținea dosare pe care Marie le ridică cu grijă ca să le citească titlurile. Se opri brusc la unul dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
care era soțul ei, la sfîrșitul orelor de interogatoriu. - Fără intervenția procurorului l-am fi făcut pînă la urmă să clacheze, era la capătul puterilor... Dar Marie nu-l asculta pe Lucas. Și ea sfîrșită de puteri, se uita la perechea pe picior de plecare. Surprinse o privire a lui PM care, Înainte de a lua loc În limuzina familiei, se Întoarse spre fereastra de la care ea Îi observa. Era o privire aproape animalică, scînteind de ură. Își zise că toți se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
de parcă nu avea să mai fie vară, de parcă ar fi venit deja septembrie. Ryan, cu o deprindere de metronom, Îi vizita În fiecare zi pe Juliette și pe Ronan, care Își organizau viața În jurul viitorului copil. Iar Jeanne ocrotea tînăra pereche, Îi răsfăța, profitînd de absența lui Armelle, care se instalase la Brest pentru a fi În apropierea lui PM, aflat În stare de prostrație Într-un așezămînt psihiatric. În casa Le Bihan, Philippe se consacra cu totul bunului mers al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
albatroșilor dansatori. Aceștia sunt astfel numiți fiindcă orice mișcare a lor e un dans: albatroșii dansează pe valuri, în înaltul cerului, dar mai mult decât oriunde, pe aeroportul insulei Espagnola din Galapagos, unde își desăvârșesc estrul. În zborul erotic al perechilor, Ciocurile se prind într-un duel amoros, producând un fel de zgomot de castaniete, ritmat, ce dă cont de tempo-ul mișcării și de ritmul dansului. Bărbătușul curtează mereu aceeași consoartă, oferindu-i flori de stâncă și de cactus, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ca un fierăstrău și m-a despicat exact pe la jumătate. Cele două fețe ale mele, ce pentru prima oară exprimau același lucru, cuprinse de spaimă și deznădejde, au început să fie purtate de ape fiecare în altă direcție, fiecare cu perechea ei de mâini și de picioare luptând cu disperare contra curentului. Au mai trecut câteva zile. Ploile s-au oprit, cerul s-a limpezit și apele au început să se retragă. Lumea devenise o mlaștină uriașă fără oameni sau animale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
pietre în soare și priveam cu jind la tinerii îndrăgostiți ce veneau la râu să se scalde. De multe ori luam diferite chipuri de femei atrăgătoare; principiul meu este feminin, așa cum ați putut observa, și tulburam cu insolența mea tinerele perechi sosite la scăldat. Trupurile lor erau tinere și frumoase, limba mea veninoasă plescăia de plăcere să le cuprindă buzele roșii și cărnoase și să le aplice sărutul mortal. Îi îndrăgosteam ca apoi să-i țin la distanță, într-un chin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
în doi, duplicat. Desigur, în principiu pentru asta îmi trebuie o oglindă, dar nu neapărat. Simțea nevoia să-și contemple chipul din când în când, în orice îi era la îndemână: oglindă, geam, o vitrină, un ochi de apă, o pereche de ochelari... orice era capabil să-i rețină chipul și să i-l restituie. Să fie asta un mod dual de-a fi, o expresie nătângă a singurătății, sau mai degrabă a singularității? Orice ar fi, îndată ce-și odihnea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
a acestui proces, patru ar fi de-a dreptul de neconceput. (Sinele Mic împinge Masca și se propulsează el în față.) Sinele Mic: Rahat, domnilor! Să nu mai umblăm cu fofârlica. Parcă onorata curte nu știe ce e aia o pereche și jumătate de coarne? Scumpa noastră Dora ne înșeală pe toți trei deodată și pe rând cu un spuțer ce vine în lipsa noastră, de câte ori noi suntem în parc s-o întâlnim pe Philomena. Vaca! Cum ar putea să nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
strălucește puternic, iar cerul din nou usturător de albastru pare iluminat dinăuntru. Pe scenă un personaj nou. Poartă un tutu rozaliu și pantofi de balet. La spate i se zbat și zornăie din când în când, ca niște scuturi, o pereche de aripi cu schelet metalic, anemice și prăfuite. Face o reverență largă...) Eu sunt îngerașul protector al Pulcheriei de când era mititică. Nici nu pot să-mi imaginez cum m-au găsit după atâta vreme, dar m-au chemat aici în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
elocvent al bolii. Un zgomot fojgăit se aude dinspre culoar. Caut febril comutatorul și holul puternic iluminat îmi dezvăluie un fund rotund, împodobit sporadic cu fulgi și pene, ce se agită deasupra coșului meu cu rufe murdare. Făptura purta o pereche de ciorapi albi de nailon trași peste picioare umane, delicate, de balerină, ce se terminau în copite de capră. Fără să încerc cel mai vag sentiment de teamă, interoghez făptura ce scormonea de zor în coș, desigur, nu pentru hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
un balon scofâlcit ce a pierdut prea mult neon în luptă cu gravitația. Totuși și aceasta poate constitui un semn, îmi spun ducându-mi mâinile la urechi. Unde este tunetul? mă întreb. Fulgerul a trecut deja de-o vreme, dar perechea lui unde e? De ce nu se aude?... Privesc din nou prin întuneric la locul unde a fost mai înainte capul gnomului, încerc să-i refac imaginea din memorie. Dar de data aceasta nu mai apare; gnomul a dispărut pe vecie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
altul le-ar fi fost destinul. Atunci, vechea rînduială de pe pămînt, conform căreia fiecare își alegea teritoriul după nevoie și după bunul plac, încă mai era valabilă. Dar armonia dintre viețuitoare avea să se termine curînd. Prea curînd! Înainte ca perechea noastră să-și fi găsit locul ei sub soare... Asta trebuie c-a fost soarta lor, și acum, după atîta timp, nu ajută la nimic să cîntărim unde au greșit dacă au avut ei vreo vină! sau cînd ar fi
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
În bătaia soarelui năucitor, Lupino se prăbuși la pămînt. Trăia un coșmar. Alergase după himere? Himere găsea! Copacii prinseră a se legăna haotic; chipurile nefamiliare ale lupilor întîlniți se amestecau caraghios, formînd capete hidoase cu cîte patru ochi și boturi pereche; urechile-i înregistrau inexistente țipete ascuțite de vulturi furibunzi, care se amplificau nebunește. Și, deasupra tuturor, Hana, plutind ca o pasăre cu aripi larg desfăcute. Apoi, dintr-odată, se lăsă liniștea deplină. Extenuat de drumul parcurs și șocat de vestea
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
O, da! Mirosul nu mă poate înșela! Mi-au luat văzul, m-au desfigurat, dar mirosul mi-a rămas același ca întotdeauna. Ești aici, iubirea vieții mele! Mă recunoști? Spune, mai vezi îndărătul acestui chip orb pe alesul inimii tale, perechea ta? De bună seamă, lupul nu auzise nimic din ceea ce-i spusese Lupino. Tînărul lup insistă: O, domnule, poate ar fi mai bine să vă așezați la loc și să vă odihniți. Ați trecut printr-o încercare grea, dar totul
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
autonom. Din acest moment, în virtutea acestei autonomii a pedagogiei care își constituie propriu-zis propria esență, învățarea devine independentă de conținutul predat. Câteva noțiuni de pedagogie vor fi de acum suficiente pentru a-i transforma pe toți neștiutorii în învățători fără pereche. Tocmai asta s-a întâmplat în Universitatea franceză în ultimii treizeci de ani. O armată de educatori necalificați, recrutați în grabă pentru a face față afluxului de elevi generat de generalizarea învățământului gimnazial și în același timp de creșterea demografică
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
predicator la modă, care ținea să fie prezentat marelui pictor. Jonas, încântat, nu întârzia să-i comunice acest lucru, apoi mai pipăia o dată teancul de scrisori din buzunar, apuca pensula, dădea să picteze, dar înainte de asta trebuia să mulțumească pentru perechea de prepelicari primiți chiar atunci în dar, se ducea să-i închidă în camera conjugală, se întorcea în atelier, accepta o invitație la masă din partea donatoarei prepelicarilor, ieșea din nou, la strigătele Louisei, spre a constata, pe viu, că prepelicarii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
în tăcere către povârniș, al cărui perete purta urme încă proaspete ce arătau până unde se ridicase apa în diferite rânduri. O potecă plină de noroi ducea la colibe. În fața lor, câțiva negri priveau în tăcere la noii veniți. Câteva perechi se țineau de mână și, chiar pe marginea povârnișului, în fața adulților, un șir de copii de vârstă fragedă, cu 'pântecele umflat și cu picioarele subțiri, își holbau ochii rotunzi. Când ajunse în fața colibelor, d'Arrast îl chemă cu un semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
reușise chestia asta, fiindcă fusta în cauză era singurul obiect de îmbrăcăminte din dulapul meu - cu excepția rochiei celei roșii, care-și făcuse deja apariția - care părea destul de sofisticat pentru o întâlnire cu Randall Cox. Am combinat fusta cu prima mea pereche de pantofi Jimmy Choo, pe care o achiziționasem chiar în ziua respectivă, într-un maraton panicat prin departamentul de încălțăminte de la Saks. Plănuisem să port obișnuiții mei pantofi negri cu toc - Nine West, puțin uzați, dar încă profesionali - dar, în timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
de încălțăminte de la Saks. Plănuisem să port obișnuiții mei pantofi negri cu toc - Nine West, puțin uzați, dar încă profesionali - dar, în timpul pauzei de prânz, mi-am dat seama, dintr-o dată, că o întâlnire cu Randall Cox practic cerea o pereche de Jimmy Choo. Chiar dacă perechea asta însemna că-mi goleam de tot cardul de credit. Pe cât de frumoși erau pantofii ăștia - și erau, într-adevăr, foarte frumoși, cu tocurile cui delicate și cu o curelușă argintie subțire în jurul gleznei - pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
să port obișnuiții mei pantofi negri cu toc - Nine West, puțin uzați, dar încă profesionali - dar, în timpul pauzei de prânz, mi-am dat seama, dintr-o dată, că o întâlnire cu Randall Cox practic cerea o pereche de Jimmy Choo. Chiar dacă perechea asta însemna că-mi goleam de tot cardul de credit. Pe cât de frumoși erau pantofii ăștia - și erau, într-adevăr, foarte frumoși, cu tocurile cui delicate și cu o curelușă argintie subțire în jurul gleznei - pe atât erau de nesiguri. În vreme ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
încă și mai spectaculos. Eram vrăjită. Găsisem deja nume pentru copiii noștri. Cu o seară înainte avusese loc cea de-a patra întâlnire. Sunasem la ușa apartamentului lui la 8:05, iar Randall - într-o cămașă descheiată și cu o pereche de blugi pe el - îmi deschisese și mă poftise în casă. Sigur că mă așteptasem ca apartamentul lui Randall să fie drăguț, dar, după standardele mele, asta însemna așternuturi curate și lipsa semnelor vizibile a vreunei invazii de gândaci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
gândit la subiectul noii mele cărți! a țipat ea, aplecându-se ca să-mi ofere două sărutări prin aer. Stai puțin, păpușă, să nu uit! Ți-am adus un mic ceva! Candace a băgat mâna în geantă și a scos o pereche de chiloți roșii, din dantelă, strânsă ghem, pe care mi-a aruncat-o jucăușă. I-am mulțumit, fără să iau însă chiloții. Nu mă puteam împiedica să nu mă întreb dacă erau curați - sau dacă nu și-i dăduse jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
plecăm. — Mulțumesc, Claire. Sper să rămâi pe-aici. Făcându-mi cu ochiul, Candace mi-a mai trimis două sărutări prin aer, după care s-a întors și a început să plutească spre biroul lui Phil. În vreme ce ridicam cu două degete perechea de chiloți de pe birou și o aruncam în coșul de gunoi, a început să-mi sune telefonul. — Există vreo șansă să pleci de la birou la o oră decentă și să vii la yoga? m-a întrebat Bea. E un curs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
ușa, am simțit că se rupe ceva în mine. Mi-am îngropat fața în mâini și mi-am dat drumul la plâns. Capitolul doisprezecetc "Capitolul doisprezece" Clopotul de sticlătc "Clopotul de sticlă" — Bellini? m-a întrebat o blondă cu o pereche de chiloți tanga și cu niște plasturi de sfârcuri în formă de pană de scris. Vivian le comandase special pentru toate fetele. — Îmmm, nu, mulțumesc. Sunt în regulă. Nu aveam de gând să stau destul ca să termin un bellini 1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
de accesibil încât nici n-ai fi bănuit că ocupa cea mai puternică poziție dintr-un uriaș conglomerat publicistic. Sonny era un bărbat scund. Nu avea mai mult de un metru șaizeci și șapte. Avea părul tuns scurt și o pereche de ochelari cu rame metalice. Era liniștit, cu o apariție neostentativă. — și tu arăți la fel de umilită de tot ceea ce vezi aici cum mă simt și eu, a murmurat el. Nu știam cum să răspund exact. Dacă Sonny își dădea seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]