19,069 matches
-
Pe un motoscuter strident colorat trona o adolescentă și mai stridentă. Îmbrăcată cu un pantalon cu multe buzunare, de la brâu îi atârna un lanț până aproape de genunchi. Bart privi întrebător spre Arm. Dacă mă întrebi la ce îi folosește lanțul, mărturisesc, încă nu am descoperit! spuse ea râzând. Amândouă brațele fetei aveau brățări din piele neagră, încărcate cu ținte de metal. Din urechi îi atârnau niște cercei de plastic, foarte mari. Părul tuns scurt, negru cu șuvițe roșii, era dat din
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
o mască de pe sufletul tău, aspectul fizic... Vezi, noi doi ne-am cunoscut pe net. Și pentru că am fost foarte sinceri unul cu celălalt am reușit să scoatem aceste două măști. Și eu am înțeles cum e sufletul tău și mărturisesc - îmi place și doresc să te ajut. Arm, dar eu chiar sunt un ologit! o întrerupse bărbatul. Dar femeia îl amenință ușor cu degetul: Nu-l supăra pe Dumnezeu, Bart. Acum nu mai ești chiar ologit, și mai ai și
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
ce am de făcut... Atunci Bart o cuprinse la rândul său pe Arm cu amândouă brațele și o strânse la piept cu o putere nebănuită. Îi era foarte bine așa și nu mai avea de ce să ezite ca să i-o mărturisească. Doar că el nu ar fi îndrăznit niciodată, în starea în care se afla, să facă primul pas. Și mie îmi e bine, îi susură Arm în ureche. Și mai vreau... Bart o ținu și mai strâns în brațe, și
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
fetele în fiecare zi, îi făcea plăcere să o asculte atât pe Crăița, care încerca să-l contrarieze cu vocabularul ei de nucă tare, cât și pe Mădălina, care-și începea întotdeauna convorbirea cu Vrei să știi adevărul, tata? și „mărturisea” vreo greșeală nevinovată sau vreo întâmplare nostimă. Pentru Crăița, feblețea lui, căci undeva în adâncul sufletului recunoștea că ține ceva mai mult la ea, fiindcă avea o minte ca un laser, analitică, dar și cu o capacitate de sinteză, care
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
țin să ți-o impun adăugând după câteva clipe de gândire că nu-i cerea câtuși de puțin să scrie elogios despre primul ministru și despre cabinetul lui... Și eu am crezut așa mai demult, dar nu mai cred, îi mărturisise Bart cu aceeași franchețe. Mă rog, admisese amicul Doru ridicând din umeri, fiecare cu părerile lui! și-l lăsase singur în birou, să se ocupe de treburile redacționale presante. Aparițiile repetate în emisiunile Cameliei, unde se adunau mulți dintre veteranii
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
să crească, iar unele din ele, mai puțin norocoase, se vor închide și se vor acoperi cu o pungă semilichidă albă. Acum, la câteva zile de la mica întâmplare, am depășit supărările date de iritații și, deși încă posed buburuze roșii, mărturisesc că nu sunt foarte dureroase și nici nu cred că vor da naștere unui păr abundent, dezordonat, întărit și des ca peria, așa cum se spune. Nu știu cum sunt femeile din București. Am cunoscut numai una singură care era din București. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nu știau ce, apă, ce să le dea, să le dea drumul? Nu, poate un prilej de ceartă - (e adevărat că am mașină și nu prea merg cu autobuzul, dar am mai văzut bătrâni care se ceartă în autobuz și mărturisesc că după un timp se plictisesc și termină. Dar ăștia nu, în nici un caz, parcă erau întorși cu cheia. Voiau scandal. Aproape că ți se făcea frică, mai ales că erau printre ei și niște matahale, cu cămăși descheiate, expunându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
gârbovit de nu-l mai recunoști. Cu antebrațul drept tremurându-i puternic, mi-a povestit că o să devină bunic a treia oară în iarna asta. Ovidiu tușește foarte mult. Călătoriile în colonia Hermia nu-l mai ajută, râde și-mi mărturisește că nu va apuca anul viitor. Îmi spune chiar o glumă, dar tușește mereu, se întrerupe și nu-l mai înțeleg. După plecarea fiului meu, rămân singur de tot. Îmi voi pune, firește, întrebările din fiecare zi. De ce am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
de un american, Cyril Hopkins, fost deținător al recordului de scufundare liberă. Atât de insistent a fost cu întrebările lui copilărești (de ce la vârsta asta?, ce v-a determinat?, vreți să vă sinucideți cumva? etc.), încât a trebuit să-i mărturisesc că vreau să văd rămășițele unui submarin în Canare. Auzise de posibilul naufragiu al unuia la Mallina. Spunea că nu s-au făcut cercetări riguroase în zonă. - Un prieten de-al meu e arheolog marin. Vă poate ajuta. Dar de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
cimentat prietenia ce se năștea. - O știi pe aia cu iepurașul verde? a întrebat Elena. Vine iepurașul într-o zi la farmacie... Și Ioana (deși cunoștea bancul) a râs, fiindcă Elena povestea tare frumos, și la sfârșit, când i-a mărturisit că îl știa, au râs și mai tare. În jurul lor se formau grupuri-grupulețe, iar ele, pe care nimeni nu le băga în seamă, observau și bârfeau, descoperind că aveau aceleași gusturi și aceeași poftă de a critica unele fete, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
atâtea enervări provocate de nenorocit, nu pot să nu-mi pun întrebarea: oare Hector mă enervează sau e ceva mai adânc care nu-mi dă pace? E posibil să fie și asta. Eu par bun și el pare rău, dar mărturisesc că nu l-ați cunoscut pe Hector, ce creatură, îți injectează agonie în vene. De felul meu nu sunt un om calm, și de-aia nu vreau să am declanșatori în preajmă. Uneori vreau doar să mă plimb pe străzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
visat de amorul meu. Dar eu (care tocmai în această vacanță citisem pe Monte Cristo al lui Dumas) am visat atâtea aventuri, încît am ajuns să mă mint pe mine însumi și ăsăî încep să le cred. Așa că (aici voi mărturisi ceva urît) la Roman, mai târziu, am mărturisit unui prieten succesele mele. Țin minte că pusesem ziua de 3 august ca ziua când i-am făcut declarație Elizei - declarație bine primită de dînsa! Această minciună idealistă de-atunci mă face
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
în această vacanță citisem pe Monte Cristo al lui Dumas) am visat atâtea aventuri, încît am ajuns să mă mint pe mine însumi și ăsăî încep să le cred. Așa că (aici voi mărturisi ceva urît) la Roman, mai târziu, am mărturisit unui prieten succesele mele. Țin minte că pusesem ziua de 3 august ca ziua când i-am făcut declarație Elizei - declarație bine primită de dînsa! Această minciună idealistă de-atunci mă face să pricep bine psihologia zugrăvită de Daudet în
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
stimezi adu-le omagiul de a nu le ceda nimic din opiniile tale. Celorlalți nu le face onoarea intransigenței tale. Nimene nu reclamă mai mult toleranța decât cel netolerant, pentru că toleranța ta este condiția de viață a netoleranței lui. Nu mărturisi sentimentul nobil pentru care ai făcut o acțiune, căci nu vei fi crezut. Inventează unul mai puțin nobil și dă-l ca motiv al acțiunii tale, pentru ca oamenii să nu-ți atribuie unul rău detot. Nu crede că, strălucind în fața
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
o femeie știe că e iubită mai înainte ca bărbatul să-și dea seamă ce se petrece cu dânsul. Femeia însă, mai târziu, îi spune că n-a bănuit nimic și că a fost foarte surprinsă când el i-a mărturisit iubirea. Prin aceasta, ea înlătură orice suspiciune asupra cochetăriilor, manejelor și provocărilor ei de mai înainte. Te împilă toată lumea, și nu decretezi infamia universală și iremediabilă a omenirii. A fost cu tine puțin mai indiferentă ea, și universul întreg devine
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
ultime, accentuate în chip deosebit, erau nu-mai pentru romancier, ori și pentru avocatul lui? Ori numai pentru avocat? (Pe unele femei, admirația excesivă a celor înamorați de ele le incomodează. În faza culminantă a legăturii cu ea, Otilia mi-a mărturisit, într-o zi când eu eram mai ditirambic și ea mai cuminte, că dîndu-și bine seama de ceea ce e în realitate, nu poate să-și înăbușe jena pentru ea și un ușor dispreț pentru mine când îi supraestimez calitățile pe
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
cu mâna ei într-a mea, am continuat drumul. În sfârșit, priporul se isprăvi, și când eram aproape de poiană, Adela își refăcu toaleta cum putu mai bine. Rochia însă rămase cu importante avarii. Părul, care s-ar fi crezut că mărturisește urmările unei lupte, îl readusese la forma anterioară cu multă aproximație. Dar în poiană era încă lume. Oamenii serioși își isprăveau jocul de cărți în chioșc. Ceilalți erau pe bănci sau alăturea, în picioare. Am tăiat repede colțul de poiană
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
picioare. Am tăiat repede colțul de poiană inevitabil pentru a ajunge la drumul mănăstirii. Când am intrat din nou în pădure, Adela a respirat fericită. Rochia ei și coafura nu erau deloc compatibile cu o primblare în public. Ea îmi mărturisi că și-a rupt și botinele. În adevăr, când ne oprirăm pe o bancă, îmi dovedi de visu1 acest nou dezastru. Dar toate o făceau fericită. Așezîndu-și din nou și mai în răgaz părul, îmi mulțumea mie, ca unui regizor
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
de supraom, care vrea să-și deșurubeze creierul de corp, să-l pună deasupra vieții, să joace un joc savant cu propriile lui sentimente, ca într-o partidă de șah jucată cu el însuși. Platonism, oroare de materie, supraom? Dar mărturisește că te arde un fier roșu prin inimă acum, când ți-o imaginezi dormind în dezordinea pânzelor albe! E cineva, încă inexistent, care aspiră în tine la viață și vrea să aibă încîntătoarea și tulburătoarea asimetrie a zâmbetului ei. Și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
că te arde un fier roșu prin inimă acum, când ți-o imaginezi dormind în dezordinea pânzelor albe! E cineva, încă inexistent, care aspiră în tine la viață și vrea să aibă încîntătoarea și tulburătoarea asimetrie a zâmbetului ei. Și mărturisește că "finețea" ei, "distincția" ei, "unicitatea" ei îți sunt prețioase ca tot atâtea cauze care o fac mai intangibilă, mai inaccesibilă, așadar mai dorită; ca tot atâtea văluri pe care să le arunce de pe ea pentru tine, ori să i
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
omului în fața curgerii ireversibile a timpului și relațiile dintre bărbat și femeie, ultimele ocupând, cantitativ, un loc preponderent. Întâia categorie de reflecții exprimă aforistic efortul de adaptare la viața societății al lui G. Ibrăileanu însuși. Criticul a făcut, după cum singur mărturisește, forțări enorme în acest sens și observațiile sale sunt atât rezultatul experienței directe, cât și al lecturilor. În ansamblu ele dau o imagine globală despre felul cum "privea viața", după primul mare război, un intelectual format în atmosfera culturală a
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
pasiune", tot așa cum arta putea deveni "știință". Contemplarea obiectului erotic înseamnă acum "observație" metodică în vederea unei "descrieri" cât mai exacte. Complicarea aceasta a raportului firesc dintre subiect și obiect, atitudinea analitică a primului, precizarea distanței sunt, din perspectivă erotică, după cum mărturisește chiar Ibrăileanu, o perversitate a lucidității, rațiunea ca exces în iubire. Viciu rațional care nu-i decât forma morbidă pe care o îmbracă timpul, obstacolul fatal interpus între cel doi, distanța mereu egală care îi desparte. Raportul acesta trebuie înțeles
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
lui Emil de Adela este o confesiune lipsită de declarație*. El vrea să o facă să-i înțeleagă dragostea fără a fi nevoit să i-o relateze în cuvinte. Vorbirea gestuală, indirectă, figurată este discontinuă, eliptică, ascunzând mal mult decât mărturisește. Atunci când Adela îl constrânge să își declare propriile sentimente, acesta încearcă din nou, disperat, să ocolească răspunsul. "Un sentiment foarte curios", spune mal întîi, declanșând replica defensivă a Adelei ("Adică bun de * Distincția dintre cele două noțiuni apare și în
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
posedat de obiect, mărturisirea cu atâta grijă și atâta chin tăinuită, refulată, îi este smulsă, spre regretul tardiv al celui care a depășit momentul exploziei erotice: "m-am dat pradă mâinii ei mici", spune "am căzut ca o femeie isterică", mărturisește el inversiunea finală, dovedindu-se, după cum enunțase criticul în dizertațiile lui asupra raportului dintre autor și personaje, "iresponsabil" față de propria-i creație, dominat de aceasta. Deznodământul era previzibil și din mai vechea teorie a "supunerii față de realitate" și fusese anticipat
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
depărtare se apropie un vraci. VRACIUL: Bună ziua, domnule! (strânge mâna lui Faust și apoi spune gânditor) Nu știu de ce simt că ceva nu e în regulă cu dumneata! Ești atât de rece, că parcă nu ai suflet! FAUST: Domnule, vă mărturisesc că tocmai mi-am vândut sufletul diavolului Mefisto, pentru că am vrut să fiu veșnic tânăr și bogat! Am semnat și un contract cu el! Nu știu dacă am făcut bine! VRACIUL: Ați făcut cea mai mare greșeală! Sufletul domniei tale
Sceneta "Sensul vie?ii" by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83571_a_84896]