15,817 matches
-
atribuirii Cazului acuzativ; expletivele there și it fuzionează cu T pentru a satisface trăsăturile EPP. Analiza propusă de Bowers (2002: 195) este diferită: în engleză, there fuzionează cu Pr, pentru a satisface EPP, nu cu T; argumentul intern al unui verb inacuzativ este împiedicat să se deplaseze în Spec,Pr; there și argumentul extern al verbelor inergative și tranzitive ocupă aceeași poziție, de aceea sunt în distribuție complementară. There poate apărea numai cu verbele inacuzative care au un argument extern. Bowers
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Analiza propusă de Bowers (2002: 195) este diferită: în engleză, there fuzionează cu Pr, pentru a satisface EPP, nu cu T; argumentul intern al unui verb inacuzativ este împiedicat să se deplaseze în Spec,Pr; there și argumentul extern al verbelor inergative și tranzitive ocupă aceeași poziție, de aceea sunt în distribuție complementară. There poate apărea numai cu verbele inacuzative care au un argument extern. Bowers (2002: 196) reia explicația lui Chomsky (1981) − expletivele nu sunt expresii referențiale, sunt cvasiargumente; nu
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
nu cu T; argumentul intern al unui verb inacuzativ este împiedicat să se deplaseze în Spec,Pr; there și argumentul extern al verbelor inergative și tranzitive ocupă aceeași poziție, de aceea sunt în distribuție complementară. There poate apărea numai cu verbele inacuzative care au un argument extern. Bowers (2002: 196) reia explicația lui Chomsky (1981) − expletivele nu sunt expresii referențiale, sunt cvasiargumente; nu pot fuziona direct într-o poziție nontematică − și arată că there și it au proprietăți lexicale specifice: it
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
sunt expresii referențiale, sunt cvasiargumente; nu pot fuziona direct într-o poziție nontematică − și arată că there și it au proprietăți lexicale specifice: it are trăsături φ, iar there nu; ambele sunt împiedicate să fuzioneze în Pr. There apare dacă verbul are un argument DP în interiorul VP (inacuzativ); dacă nu există argument intern al VP, atunci apare it. Bowers (2002: 203) atrage atenția asupra faptului că inversiunea locativă este incompatibilă cu there. Grupul prepozițional locativ fuzionează succesiv cu PrP și TP
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
PrP și TP pentru a le satisface trăsăturile EPP; deplasarea grupului locativ în structurile inacuzative în Spec,Pr este o altă modalitate de a satisface trăsăturile EPP ale Pr. Mackenzie (2006: 18) arată că inserția subiectului expletiv este acceptată de verbele inacuzative prototipice și de verbul 'a fi'; expletivul și subiectul verbului sunt în competiție pentru aceeași poziție structurală. Mackenzie (2006: 18−19) reia explicații formulate anterior: Burzio (1986: 119−177) a arătat că expletivele sunt inserate în poziția înaltă a
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
le satisface trăsăturile EPP; deplasarea grupului locativ în structurile inacuzative în Spec,Pr este o altă modalitate de a satisface trăsăturile EPP ale Pr. Mackenzie (2006: 18) arată că inserția subiectului expletiv este acceptată de verbele inacuzative prototipice și de verbul 'a fi'; expletivul și subiectul verbului sunt în competiție pentru aceeași poziție structurală. Mackenzie (2006: 18−19) reia explicații formulate anterior: Burzio (1986: 119−177) a arătat că expletivele sunt inserate în poziția înaltă a subiectului în D-Structură; inergativele
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
locativ în structurile inacuzative în Spec,Pr este o altă modalitate de a satisface trăsăturile EPP ale Pr. Mackenzie (2006: 18) arată că inserția subiectului expletiv este acceptată de verbele inacuzative prototipice și de verbul 'a fi'; expletivul și subiectul verbului sunt în competiție pentru aceeași poziție structurală. Mackenzie (2006: 18−19) reia explicații formulate anterior: Burzio (1986: 119−177) a arătat că expletivele sunt inserate în poziția înaltă a subiectului în D-Structură; inergativele nu acceptă subiect expletiv pentru că subiectul
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
al subiectului inergativ nu poate fi verificat într-o construcție expletivă. Mackenzie (2006: 31−32) respinge orice legătură directă între construcțiile expletive și sintaxa inacuzativelor, a pasivului și a lui se mediu, arătând că poziția postverbală a subiectului face ca verbul să nu fie accentuat (în condiții normale). Mackenzie (2006: 36−38) susține că inserția expletivă este o resursă "prezentativă"; multe verbe inacuzative sunt "prezentative", iar prin construcția expletivă apar "nefocusate". Prin urmare, construcția expletivă este un fenomen esențial pragmatic. 7
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
expletive și sintaxa inacuzativelor, a pasivului și a lui se mediu, arătând că poziția postverbală a subiectului face ca verbul să nu fie accentuat (în condiții normale). Mackenzie (2006: 36−38) susține că inserția expletivă este o resursă "prezentativă"; multe verbe inacuzative sunt "prezentative", iar prin construcția expletivă apar "nefocusate". Prin urmare, construcția expletivă este un fenomen esențial pragmatic. 7.2. Inversiunea locativă În engleză, de obicei, inversiunea locativă este posibilă numai pentru inacuzative, nu și pentru inergative: On our left
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Rappaport Hovav (1995: 214) arată că inversiunea locativă este unul dintre cele două diagnostice de suprafață pentru inacuzativitate, alături de inserția expletivului there; în inversiunea locativă, obiectul din D-Structură nu devine subiect în S-Structură, ci își păstrează poziția postverbală; verbele care selectează auxiliarul be 'a fi' apar cel mai frecvent în inversiunea locativă. Autoarele observă că numai anumite subclase de verbe inacuzative apar în această construcție; verbele care descriu tipul de mișcare și verbele de emisie de sunete apar în
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
there; în inversiunea locativă, obiectul din D-Structură nu devine subiect în S-Structură, ci își păstrează poziția postverbală; verbele care selectează auxiliarul be 'a fi' apar cel mai frecvent în inversiunea locativă. Autoarele observă că numai anumite subclase de verbe inacuzative apar în această construcție; verbele care descriu tipul de mișcare și verbele de emisie de sunete apar în inversiunea locativă atunci când iau grupuri direcționale; verbele inacuzative de schimbare de stare nu sunt acceptate în această construcție. Concluzia autoarelor (Levin
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
D-Structură nu devine subiect în S-Structură, ci își păstrează poziția postverbală; verbele care selectează auxiliarul be 'a fi' apar cel mai frecvent în inversiunea locativă. Autoarele observă că numai anumite subclase de verbe inacuzative apar în această construcție; verbele care descriu tipul de mișcare și verbele de emisie de sunete apar în inversiunea locativă atunci când iau grupuri direcționale; verbele inacuzative de schimbare de stare nu sunt acceptate în această construcție. Concluzia autoarelor (Levin și Rappaport Hovav 1995: 216, 229
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Structură, ci își păstrează poziția postverbală; verbele care selectează auxiliarul be 'a fi' apar cel mai frecvent în inversiunea locativă. Autoarele observă că numai anumite subclase de verbe inacuzative apar în această construcție; verbele care descriu tipul de mișcare și verbele de emisie de sunete apar în inversiunea locativă atunci când iau grupuri direcționale; verbele inacuzative de schimbare de stare nu sunt acceptate în această construcție. Concluzia autoarelor (Levin și Rappaport Hovav 1995: 216, 229) este că inversiunea locativă nu e diagnostic
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
apar cel mai frecvent în inversiunea locativă. Autoarele observă că numai anumite subclase de verbe inacuzative apar în această construcție; verbele care descriu tipul de mișcare și verbele de emisie de sunete apar în inversiunea locativă atunci când iau grupuri direcționale; verbele inacuzative de schimbare de stare nu sunt acceptate în această construcție. Concluzia autoarelor (Levin și Rappaport Hovav 1995: 216, 229) este că inversiunea locativă nu e diagnostic pentru inacuzativitate, ci este determinată discursiv. Funcția discursivă a inversiunii locative este aceea
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
a) The river frose [solid] ' Râul a înghețat [bocnă]' ( b)*John laughed sick/John laughed himself sick 'John a râs bolnăvicios' (apud Avram 2003: 183). Avram (2003: 183−184) observă că inacuzativele telice pot fi coocurente cu structuri rezultative; numai verbele care au argument intern (tranzitive, inacuzative, pasive) sunt compatibile cu structurile rezultative; inacuzativele care denotă evenimente atelice nu apar cu structuri rezultative. Avram (2003: 188) arată că inacuzativele telice pot apărea cu structuri rezultative dacă nu denotă un eveniment cu
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
apreciază că, în engleză, construcția rezultativă este un diagnostic bun pentru a separa inacuzativele de inergative. Există anumite aspecte ale construcției care nu au explicație semantică. Levin și Rappaport Hovav (1995: 52) observă că în engleză și în ebraica modernă verbele inergative nu pot apărea în construcția rezultativă. Construcțiile rezultative nu sunt compatibile cu toate verbele inacuzative; regula de realizare argumentală a schimbării de stare (vezi Capitolul 3, 4.3.2.) este o condiție necesară, dar nu suficientă pentru construcția rezultativă
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
inergative. Există anumite aspecte ale construcției care nu au explicație semantică. Levin și Rappaport Hovav (1995: 52) observă că în engleză și în ebraica modernă verbele inergative nu pot apărea în construcția rezultativă. Construcțiile rezultative nu sunt compatibile cu toate verbele inacuzative; regula de realizare argumentală a schimbării de stare (vezi Capitolul 3, 4.3.2.) este o condiție necesară, dar nu suficientă pentru construcția rezultativă, pentru că există și constrângeri semantice; două clase de verbe inacuzative nu acceptă construcții rezultative: (a
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
rezultative nu sunt compatibile cu toate verbele inacuzative; regula de realizare argumentală a schimbării de stare (vezi Capitolul 3, 4.3.2.) este o condiție necesară, dar nu suficientă pentru construcția rezultativă, pentru că există și constrângeri semantice; două clase de verbe inacuzative nu acceptă construcții rezultative: (a) verbele stative (remain 'a rămâne'); (b) verbele de mișcare inerent direcționale (come 'a veni', go 'a pleca', arrive 'a sosi') − Levin și Rappaport Hovav (1995: 56). În limba română (vezi Croitor 2008b: 305; Baciu
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
inacuzative; regula de realizare argumentală a schimbării de stare (vezi Capitolul 3, 4.3.2.) este o condiție necesară, dar nu suficientă pentru construcția rezultativă, pentru că există și constrângeri semantice; două clase de verbe inacuzative nu acceptă construcții rezultative: (a) verbele stative (remain 'a rămâne'); (b) verbele de mișcare inerent direcționale (come 'a veni', go 'a pleca', arrive 'a sosi') − Levin și Rappaport Hovav (1995: 56). În limba română (vezi Croitor 2008b: 305; Baciu 2007: 55), construcțiile rezultative (predicative suplimentare) pot
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
schimbării de stare (vezi Capitolul 3, 4.3.2.) este o condiție necesară, dar nu suficientă pentru construcția rezultativă, pentru că există și constrângeri semantice; două clase de verbe inacuzative nu acceptă construcții rezultative: (a) verbele stative (remain 'a rămâne'); (b) verbele de mișcare inerent direcționale (come 'a veni', go 'a pleca', arrive 'a sosi') − Levin și Rappaport Hovav (1995: 56). În limba română (vezi Croitor 2008b: 305; Baciu 2007: 55), construcțiile rezultative (predicative suplimentare) pot apărea atât cu verbe tranzitive (a
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
rămâne'); (b) verbele de mișcare inerent direcționale (come 'a veni', go 'a pleca', arrive 'a sosi') − Levin și Rappaport Hovav (1995: 56). În limba română (vezi Croitor 2008b: 305; Baciu 2007: 55), construcțiile rezultative (predicative suplimentare) pot apărea atât cu verbe tranzitive (a), cât și cu inacuzative (b), însă acest tip de structură nu poate fi considerat un test sintactic, deoarece este limitată la o clasă foarte restrânsă de verbe: (a) A tăiat fructele cubulețe/merele felii Toate ramele au fost
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Baciu 2007: 55), construcțiile rezultative (predicative suplimentare) pot apărea atât cu verbe tranzitive (a), cât și cu inacuzative (b), însă acest tip de structură nu poate fi considerat un test sintactic, deoarece este limitată la o clasă foarte restrânsă de verbe: (a) A tăiat fructele cubulețe/merele felii Toate ramele au fost pictate negre A vopsit gardul verde A umplut paharul ochi ( b) Paharul a căzut de pe masă și s-a spart în bucăți Apa a înghețat tun Ion a fugit
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
umplut paharul ochi ( b) Paharul a căzut de pe masă și s-a spart în bucăți Apa a înghețat tun Ion a fugit la gară. 7.4. Prefixarea cu re- Marantz (2005) observă că prefixul re- apare cu precădere în cazul verbelor inacuzative și al tranzitivelor cu Pacient: The stain reemerged/reappeared ' Pata a reapărut' The door re-opened ' Ușa s-a redeschis' The ice remelted ' Gheața s-a retopit' *I resmoked, relaughed, resang '(Eu) am refumat, rerâs, resângerat'. Horn (1990)35 a
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
door re-opened ' Ușa s-a redeschis' The ice remelted ' Gheața s-a retopit' *I resmoked, relaughed, resang '(Eu) am refumat, rerâs, resângerat'. Horn (1990)35 a formulat următoarea generalizare: apariția prefixului re- are nevoie de existența unui obiect (al unui verb tranzitiv sau obiectul de adâncime al verbelor inacuzative). Lieber (2004: 147)36 a observat că, pentru că re- indică repetarea unei acțiuni, deci nu poate apărea cu verbe care implică rezultate ireversibile: *reeat un apple 'a remânca un măr'. Opinia lui
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
ice remelted ' Gheața s-a retopit' *I resmoked, relaughed, resang '(Eu) am refumat, rerâs, resângerat'. Horn (1990)35 a formulat următoarea generalizare: apariția prefixului re- are nevoie de existența unui obiect (al unui verb tranzitiv sau obiectul de adâncime al verbelor inacuzative). Lieber (2004: 147)36 a observat că, pentru că re- indică repetarea unei acțiuni, deci nu poate apărea cu verbe care implică rezultate ireversibile: *reeat un apple 'a remânca un măr'. Opinia lui Marantz (2005) este că, în pofida acestor observații
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]