1,621 matches
-
Titus îi duse un cal lui Antonius și vru să-l ajute să urce în șa; se dădu un pas în lături când acesta îl refuză. Am căzut în capcană ca niște idioți, spuse Antonius apucând frâul. Veșmintele îi erau îmbibate de sânge. Se uită la Errius. — Acum înțeleg de ce calul tău era atât de neliniștit. El a simțit prezența dușmanilor, dar noi nu. Începură să coboare dealul. Errius ducea de frâu calul pe care era așezat prizonierul. — Vom trimite pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
o lovitură abilă în șoldul unui vitellian, îi salvă viața tracului și fu salvat, la rândul lui, de sabia lui Marcus, care lupta cu cruzime și ucidea fără ezitare. Mulțimea era în delir. Strigătele ei îi amețeau pe luptători. Sângele îmbiba pământul. Valerius se trezi față în față cu Flamma. — Ticălosule! — Pui de cățea! Te omor pe loc! Flamma se năpusti în față, dar nu întâlni trupul adversarului și căzu. Valerius, care îi evitase lovitura, ajunse în spatele lui și îi smulse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ia în primire pe Caecina Alienus și să-l trimită cât mai repede în Africa, unde avea să-i fie predat lui Vespasianus. Privi în jurul său: orașul, armata lui, cadavrele îngrămădite unul peste altul pe valul de pământ, sângele ce îmbiba pământul... Totul se preschimbă într-o lumină orbitoare. Leșină și se prăbuși de pe cal. Oamenii îl ridicară, organizară în grabă o tabără și îl duseră în cortul Pretoriului. Trecuseră șapte zile de când Antonius se lupta cu moartea. — S-a terminat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
pentru Julius Civilis. Poți pleca imediat. Ai grijă de tine, generale, zise Titus strângându-i mâna. Păzește-te de Mucianus. Rămași singuri, Antonius și Arrius se uitară unul la altul. — Hai să plecăm de-aici. Antonius se așeză. — Pământul e îmbibat cu sânge. E infect... Ploaia asta nu va fi de-ajuns ca să-l curețe. Hai să ne adunăm oamenii și să plecăm repede. Valens... — Nu, așteaptă! îl întrerupse Arrius. Spionii mei s-au întors ieri-noapte și mi-au spus că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
urmă, își făcură apariția atleții care practicau pugilatul cu arme; erau aproape goi și încercau să-și învingă adversarul sfâșiindu-i carnea cu lamele ascuțite fixate pe mănușile de luptă. Mulțimea izbucni în strigăte, din ce în ce mai ațâțată la vederea sângelui care îmbiba nisipul. Chipuri desfigurate, pântece spintecate, urechi și nasuri tăiate dintr-o lovitură... La fiecare rană, la fiecare mutilare publicul era în delir. În scurta pauză ce urmă masacrului, câțiva îngrijitori curățară arena de bucățile de carne împrăștiate pe nisip și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
în toată arena. Se prăbușiră amândoi. Cu sângele amestecându-li-se, se luptau acum corp la corp. Se ridicară, apoi căzură, amețiți, la fel de îndârjiți, dar tot mai epuizați. Se ridicară și se prăbușiră din nou. Se ridicară iar în nisipul îmbibat de sânge. Deodată, mulțimea îl văzu pe Vitellius ivindu-se furios din pulvinar. Le strigă ceva gărzilor, care intrară imediat în arenă, se îndreptară spre cei doi gladiatori și îi despărțiră. Lui Valerius îi luară scutul și îi lăsară doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
un vânt ce părea să vină din tărâmurile tainice ale lumii de dincolo. În fața lui Valerius se ivi trupul Velundei, străpuns de lovituri de pumnal. O văzu așa cum o găsise la rădăcina frasinului sacru, cu chipul nevinovat, palid și tunica îmbibată de sânge. Văzu apoi trupul lui Salix în arenă, și trupurile tuturor gladiatorilor sacrificați de Vitellius, și pe toți cei uciși în războiul civil. „Acum“, își zise furios Valerius. Răsufla greu, din cauza emoției. Își sprijini vârful sabiei de gâtul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ia cu melancolie, cu o notă specială a juriului, care e obligat să sublinieze că aceeași actriță joacă extraordinar, indiferent de film. Totuși mă văd nevoit să nu Înțeleg de ce scenele cu nuduri, de la care aștepți cel mai mult, sînt Îmbibate fără excepție la Pintilie de promiscuitate, gîndaci, ligheane, nu mai lipsea aici decît Maia Morgenstern, În negru sfîșiat. În altă ordine cinematografică, fiindcă nici măcar gîfÎitul din momentele lirice nu se aude corect, am stat să văd În sfîrșit cum Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
cubulețe de dialog din celuloid. Un alt exemplu de scriitor care nu a reușit În scenaristică este Barton Fink. După ce scrie o piesă cu succes la public și la critică și-i apar cronici elogioase În reviste de specialitate, se Îmbibă de entuziasm, vrea să facă altceva, teatru viu, pentru omul de pe stradă, e tînăr și tuns ca un personaj din Familia Simson mult Înainte ca ea să fie inventată. Luminile Broadway-ului Îi sînt și mai mult aprinse de un șef
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
uit În jur, apoi ating ușor, pe furiș, o pînză cu vîrful arătătorului. Mă absoarbe ca un expir și dispar Într-o clipită, scufundat În lumea secolului de aur. Tăcere absolută pe drumul de Întoarcere, În Mercedesul albastru. VÎrful degetului Îmbibat În secolul XVII rămîne poleit, ca În țara minunilor. Grădini, tapiserii și cristaluri, vaci și mori de vînt. Mișcarea palelor Îmi aduce aminte de una dintre Întîlnirile Cavalerilor Mesei Rotunde, unde fusesem invitat cu o săptămînă În urmă, și, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Opt găuri de glonț despicaseră carlinga. Geamul era spart. Nu avea cum să știe cîtĂ marfă se spărsese, și pe unde nu sîngerase negrul, sîngerase el. Da’ cel mai rău, așa cum i se părea atunci, era mirosul de băutură. Se-mbibase În absolut tot. Vasul stătea acum pe loc, lîngă mangrove, dar el tot simțea mișcarea mării pe care plutise toată noaptea, În golf. MĂ duc să fac niște cafea, Îi spuse negrului. Pe urmă mă-ntorc să mă ocup iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
două sute de grame de unt, pe care-l aduse Înfășurat În celofan, În găletușă. MÎncară clătitele cu unt și sirop Log Cabin dintr-un bidonaș. Desfăceau dopul și turnau siropul. Erau morți de foame amîndoi și clătitele alea erau delicioase - Îmbibate cu untul topit și cu sirop. Prunele le mîncară din ceștile de tinichea, după care băură sucul. Apoi băură ceaiul, din aceleași cești. Prunele au gust de sărbătoare, spuse Piticot. GÎndește-te la asta. Cum ai dormit? — Bine. — Mersi că m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
care ele au fost dictate de text și mai ales de disponibilitatea sufletească a unei personalități deosebite, toate consemnate pe foile unui caiet dictando. Inițial n-am putut descifra nimic fiindcă mi-a plouat în cutia poștală și totul era îmbibat puternic cu apă. Am luat foaie cu foaie și le-am pus la uscat, apoi am aranjat totul în ordine și abia după aceea am parcurs integral textul și am consemnat o parte din cele relatate, astfel: Domnule profesor, Cartea
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
drumurile duc aici... Aici? Unde, aici?, se întrebă înainte de a se spijini în coate de marginea ghișeului... Vopseaua era scorojită și îi trecu prin minte ideea glumeață că doritorii de bilete ar fi trebuit să vină înarmați cu o pensulă îmbibată în lichid alb, vâscos... Doriți să călătoriți? Vânzătorul (care nu putea fi altul decât Magicianul, numai că Scriitorul, captiv în lumea unor vise din care nu găsea puterea să mai iasă, nu realiza asta), îl pironi cu o privire fermă
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
ea un an Înainte de a se reapuca de studii. — Sună, Într-adevăr, nemaipomenit, nu-i așa? Bizar, fără doar și poate, dar În același timp nemaipomenit. În fine, am zis eu și mi-am Înfipt lingurița În prăjitura cu ciocolată Îmbibată În sirop. Dar asta nu Înseamnă că nu aș prefera să fiu din nou studentă decât să fac chestia asta. — Mda, sunt convinsă că ți-ar plăcea la nebunie să lucrezi cu jumătate de normă ca să-ți plătești un doctorat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
păr de cămilă care porneau În toate direcțiile și cu catarame dispuse delicat În mijloc, sandale care valorau probabil În jur de vreo opt sute de dolari. La naiba! Trebuia să le Încalț. Mi-am smuls din picioare adidașii și șosete Îmbibate de transpirație și am azvârlit totul sub biroul meu. Piciorul drept a intrat ușor, dar nu reușeam sub nici o formă să deschid cu unghiile mele scurte catarama de la cea stângă, până când - gata! am reușit să o descleștez ușor, mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
puterea și prestigiul deținute de Miranda. Micul dejun numărul unu avea să fie În drum spre Madison 640 În câteva secunde și era foarte posibil să trebuiască aruncat la gunoi. Miranda mânca În fiecare dimineață patru felii unsuroase de slănină Îmbibate În grăsime, doi cârnați și o felie de cașcaval moale Danish, după care bea o cafea mică de la Starbucks (două cubulețe de zahăr, ține minte!ă. Din câte știam eu, cei de la birou erau Împărțiți În, pe de o parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
paharul gol și am văzut cum Își toarnă dintr‑o sticlă pe jumătate plină de Ketel One. A adăugat o picătură de apă minerală, după care s‑a Întors pe canapea. Eram gata s‑o Întreb cu delicatețe de ce se Îmbibă cu vodcă, din moment avea de predat un articol a doua zi, dar tocmai atunci a sunat interfonul. — Cine e? l‑am Întrebat pe John, cu degetul pe buton. — Domnul Fineman a venit la domnișoara Sachs, a anunțat el pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ideile și toate visele cu care mă Întrețin, noapte și zi, În această cameră Întunecoasă de student, unde stau și câte două-trei zile nemișcat; Îmi joacă În memorie imagini disparate din care vreau să reconstitui aerul acela dens al Slatinei, Îmbibat de monștri, de drăcușorii roșii ce coborau În cohorte jucăușe, Îngroșând pâcla amurgului și câte lupte se dădeau În acele clipe, ce bătălii ale așteptării se-nghesuiau În raza ochiului meu, lacom să Înregistreze ceea ce nu se vedea decât În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ea; se mișcă unduitor, mă provoacă; o privesc cu mirare, identitatea nouă pe care și-o adoptă acum Îi schimbă și-i Împlinește corpul; carnea ei nu mi se mai pare doar o șuncă rubensiană ci, acum, observ rozul pielii Îmbibându-se de sânge, văd sânul umflat de viață și nu căzut ca de obicei, simt arcurile șoldurilor adiind când trece pe lângă mine ațâțătoare; nu se mai zguduie casa când calcă, baletează ușor, e nimfa ce așteaptă faunul; mă reped s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
viața noastră fără trenul de opt, spuse Maca. — N-am mai fi plecat în armată. — N-am mai fi plecat la facultate. N-ar mai fi murit Luca. Nu mai era nimic de adăugat. Pereții se îmbujorară, șuieratul locomotivei se îmbibase în tencuială. — Trebuie să beau ceva, șopti Tili. Ușa se deschise, scoasă, parcă, din țâțâni, și o namilă își făcu loc, cu halbele de bere. — Uită-te la el ! exclamă Tili. Hei, omule, asculți pe la uși... Namila râse întretăiat, scoțând
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
obraji, însemnându-i cu dâre negre de cenușă. Se legănă, numărând. Începu să joace dansuri cu măști, câte unul pentru fiecare, până ajunse din nou la el însuși. Luă sticla cu benzină și o vărsă primprejur, lăsând-o să se îmbibe în praful de pe mobile și dușumele. Primind acest neașteptat ajutor, florile de cârpă își întinseră limbile de foc, coborâră pe tulpinile muiate, cuprinseră ghiveciul de lemn și sâsâiră de jur împrejur, ca o colcăială de șerpi. Maca strigă a izbândă
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
În timpul lunilor de vară, temperatura se menținea zi și noapte peste 37 de grade. Alți guvernatori angajau culi pentru a le face vânt copiilor lor, dar părinții mei nu-și puteau permite nici măcar unul. În fiecare dimineață, cearșafurile mele erau îmbibate de transpirație. — Ai făcut în pat! mă tachina fratele meu. Cu toate astea, am iubit Wuhu cât am fost copil. Lacul de acolo e o parte din marele fluviu Yangtze, care trece prin China săpând defileuri, formând piscuri sălbatice și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
alcătuit din șapte fete, răspunzând constant semnelor făcute cu mâna de către eunucul-șef Shim. Trecem prin nenumărate curți și uși arcuite. În cele din urmă ajungem în sala de intrare a Palatului Păcii și Longevității. Cămașa mea de corp e îmbibată de transpirație. Îmi e teamă că o să mă fac de râs. Arunc o privire spre Nuharoo. E la fel de calmă precum luna într-un iaz. Are afișat pe chip un zâmbet fermecător. Machiajul ei este încă perfect. Suntem conduse într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
și durerea pe care o simt este groaznică. Îi aud pe bărbați vorbind, apoi aud pași grei care se apropie. Sunt târâtă printre frunze uscate și împinsă în ceva ce-mi pare un șanț. Cârpa din gura mea s-a îmbibat cu salivă și în cele din urmă cade. Nu îndrăznesc să strig după ajutor, temându-mă că vor veni și vor termina cu mine mai repede. Încerc să mă pregătesc pentru ce e mai rău, însă mă cuprinde un sentiment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]