1,895 matches
-
sariuri și cearceafuri și piese de lenjerie după ele, rupând materialul în fâșii, împrăștiindu-i accesoriile pe vârfurile copacilor ca pe vopsea. Cei mai mulți dintre adepți își lăsaseră deja praștiile și se retrăseseră în josul dealului, înfricoșați de violența crescândă a primatelor, îngrijorați că vor fi fugăriți și prădați, poate chiar și mușcați. Copacul lui Sampath se cutremura într-un haos groaznic de crengi și frunze. În el, Sampath era aruncat de colo-colo și cu susul în jos. Ce se întâmpla? Totul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
banale. Cui îi păsa de dansat, gătit și coeficient mare de inteligență? Tot ce își doreau era o fată sănătoasă la cap și echilibrată. Le șopteau celor care căutau că erau chiar dispuși să negocieze în privința zestrei. Atât erau de îngrijorați. Și-i trimiseră un mesaj domnului Chawla: „Vă rugăm să vă împiedicați fiica să ne mai deranjeze fiul.“ Domnul Chawla o interogă pe Pinky: — Despre ce e vorba? Mereu te plângi că te urmăresc oamenii și acum adevărul iese la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
Galaxia are forma unei roți imense - o împărțiseră în decanți. Mai erau și alte metode pentru reperarea latitudinii și longitudinii planetelor și stelelor, bineânțeles, dar... Enro înapoie hârtia consilierului său. Fața lui purta o expresie puțin încântată, iar ochi păreau îngrijorați. - Nu sunt hotărât, zise încet. Este o impresie personală, nesatisfacerea întregii mele forțe vitale. - Aveți un anumit număr de copii, remarcă Secoh. Enro ignoră remarca. - Preotule, zise, se împlinesc patru ani siderali de când sora mea, hărăzită după vechea tradiție de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
pregătire. Era necesară o manevră preliminară. La capătul încăperii, Gosseyn se opri și se răsuci. - Leej! strigă. Voi avea nevoie de dumneata. Ea se ridicase și, după un minut, era alături de el în cupolă. - Este o cină scurtă, zise ea. Îngrijorată. - Terminăm îndată, zise Gosseyn, atent. Există o lungime de undă pe acest radio pe care se poate emite o comunicare generală? - Desigur. Avem o bandă de urgență, cum îi spunem noi. care... (se opri) care servește la coordonarea mișcărilor noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
dormitorului îl readuse, leneș, în realitate. - Da? - Enro a sunat, răspunse vocea neliniștită a Nirenei. Dorește să te duci imediat să-i raportezi. Gosseyn simți cum șocul îl străbătu pe Ashargin. - Foarte bine, zise. - Prințe, zise Nirena cu aceeași voce îngrijorată, părea foarte grăbit. Gosseyn dădu din cap singur. Se simțea excitat și nu putea combate întrutotul indispoziția lui Ashargin. Dar în mintea lui nu mai era nici un dubiu, când ieși din cadă. Sunase ceasul înfruntării cu Enro. * Se îmbrăcă, însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
duce la baza Gella, stea situată la o mie de ani-lumină înapoi. - Așteaptă, zise. Comandantul părea încordat. - N-o să rămâi aici? - Vreau să văd, zise Gosseyn, numai puțin. Pentru prima oară se uită la Leej. - Dumneata ce spui? Ea părea îngrijorată. Spuse: - Văd atacul, dar nu înțeleg natura lui. Există un bruiaj de la început. Cred... Nu mai putu să continue. Toate radarele din sala de control începură să se aprindă și să avertizeze sonor. Erau prea multe imagini pe videoplăci ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
un pic, să zăresc lebedele. Aha, acolo în lacul cel mare. Vedeți cum se duc în șir, în față tata, apoi mama și urmează puii de lebădă, unul după altul. -Dar în spate de tot ce se vede?întrebă Beti îngrijorată. -Nu te speria, e rățușca cea urâtă, s-a pierdut de familia ei, dar e bine venită în familia lebedelor. -Mă pui, te rog, pe o lebădă albă, cu ochi negri și cioc roșu aprins? Te-am așezat, dar să
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
Anul Nou nu lăsase În urmă obișnuitul și catastroficul șuvoi de decese, ca și cum bătrâna atropos cu dinții rânjiți s-ar fi hotărât să-și pună foarfeca În cui pentru o zi. Sânge, totuși, a fost, și nu puțin. Zăpăciți, agitați, Îngrijorați, stăpânindu-și cu greu greața, pompierii scoteau din grămada de fiare trupuri umane jalnice care, În conformitate cu logica matematică a coliziunilor, ar fi trebuit să fie moarte, chiar moarte de-a binelea, dar care, În ciuda gravității rănilor și traumatismelor suferite, continuau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
pentru că moartea Încetase să mai opereze În această țară de la Începutul anului. Nu totul e sărbătoare, Însă, alături de unii care râd, vor exista Întotdeauna alții care plâng, și uneori, ca În cazul de față, din aceleași motive. Importante sectoare profesionale, Îngrijorate serios de situație, Începuseră deja să facă să ajungă la urechile celor În drept expresia nemulțumirilor lor. Așa cum era de așteptat, primele reclamații formale veniră de la firmele de negoț funerar. Lipsiți În mod brutal de materia lor primă, proprietarii Începură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
în viață? — Nu, nu cred asta. — Atunci sunt de acord. Acum, în timp ce ne aflam în sala de așteptare din biroul lui Vogelmann de pe Nürnburgerstrasse, sub privirea secretarei sale cu aspect de matroană, Hildegard Steininger juca la perfecție rolul de soție îngrijorată, ținându-mă de mână și ocazional zâmbindu-mi cu genul de zâmbete care în mod normal sunt rezervate celui iubit. Purta chiar și verigheta. La fel și eu. Mi se părea ciudat și mă strângea pe deget după atâția ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Cel puțin să mâncăm. Nu mi-e foame. Privea hotărât în fața ei strada care se întunecase și farurile mașinilor care ne depășeau. Părăsisem autostrada și mergeam pe o stradă provincială liniștită. Italia îmi arătase ieșirea și acum mă ghida, nesigură, îngrijorată probabil, pentru că din cauza întunericului nu recunoștea nimic și poate multe lucruri se schimbaseră. De câtă vreme nu ai mai fost pe aici? — De mult. Se odihnise și totuși părea că face un efort și să-și țină capul în sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
al doilea trimestru? — Em, nici nouă nu ne-a plăcut că nu trebuie să spunem la nimeni, dar am vrut neapărat să-ți spunem ție personal. Am vrut să fim cu toții de față, cu tricoul ăsta drăguț... Izzie păru brusc îngrijorată; i se umplură ochii de lacrimi, iar Emmy simți și ea că-i vine să plângă. — Nu, Izzie, nu plânge. Glumeam, îți jur! Îmi place că mi-ai spus în felul ăsta. N-ar fi fost același lucru la telefon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
pe cealaltă linie: — Mama! Ce bine-mi pare să te-aud! — Spune-mi, Adi, pe unde umbli zilele astea? — În sens figurativ sau propriu? — Adriana, n-am poftă de glume, spuse doamna de Souza. — S-a întâmplat ceva? întrebă ea îngrijorată nu atât că taică-sau ar fi făcut vreun atac de cord sau vreunul dintre sutele ei de veri a murit subit, ci că părinții ei aveau de gând să facă o vizită mai prelungită la New York. — Tocmai am vorbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
fi total aiurea să nu se întâlnească să ia masa împreună, chiar dacă ar fi un prânz rapid undeva la — — Emmy, scumpo, ți-am spus de ieri că azi trebuie s-o iau spre sud. Nu-ți amintești? Vocea lui părea îngrijorată, dar Emmy era convinsă că se simțea și o undă de iritare. Bineînțeles că își amintea că el a spus că trebuie să plece, dar ea nu crezuse. Emmy își puse capul pe umărul lui. — Îmi amintesc, Rafi, dar asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ieșit În stradă, farmecul orașului avea să șteargă, mai de tot, neliniștea. A plecat spre seară, după ce și-a luat rămas bun de la cele două femei. Ann Întîrziase; de obicei, suna cînd se ivea ceva; Helga și Maricrisa erau puțin Îngrijorate. Mai puțin Thomas; Ann, doritoare, probabil că poposise pe la vreun drăguț de-al ei, avea cui să-i semene. Ingrid schimba des cearșafurile, era convinsă că patul este elementul esențial În bunul mers al unui cuplu. Al omenirii. În așternut
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
-mi pare rău că nu e și ea aici. Iubito, când bei martini, iar paharul ți-e plin de lacrimi, trebuie să te întrebi: oare Universul vrea să-mi comunice ceva? filosofă Julie. Dumnezeule, când Julie pomenește de Univers, sunt îngrijorată, deoarece asta înseamnă că iar a citit un teanc nociv de cărți de astrologie. Totuși, poate că are dreptate, deși vorba ei de duh e luată din Magia Lunii: cum să întocmești o hartă astrologică. —Zach se comportă ciudat, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
am îngrozit pe loc: Pastis e unul din cele mai populare locuri din New York. Dacă ne întâlnim cu persoane care ar putea mirosi că logodna mea s-a dus pe apa sâmbetei? — Stai liniștită, mă calmă Julie, văzându-mi expresia îngrijorată. N-o să ne ciocnim de nimeni cunoscut acolo. În West Village nimeni nu se scoală înainte de ora douăsprezece. În drum spre centru, am început să mă simt mai relaxată. Era minunat să mă scol din pat, în sfârșit, și mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
în clipa în care toată lumea din Manhattan a aflat că fusesem invitata Prințului la palat, șemineul mi s-a umplut cu atât de multe cartonașe albe, încât am avut nevoie de-o macara ca să-l golesc. În sinea mea, eram îngrijorată că toate astea-s invitații vădit strategice, pentru cazul că aș deveni vreodată Prințesă. Totuși, am hotărât să-mi imaginez că le primesc pentru că sunt, într-adevăr, populară. Altfel, aș fi plonjat înapoi în flaconul cu Advil. Negarea poate fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
plec de la Julie și să-l sun în liniște. Era groasă. Nu voiam să mai am nimic de-a face cu el. M-am apropiat de Julie, care era aplecată deasupra lui Shelley à la Florence Nightingale. Henry privea scena îngrijorat și părea oarecum impresionat de talentele ei de soră medicală. —Julie, trebuie să plec, i-am spus. —Ce s-a-ntâmplat? mă întrebă ea. Arăți groaznic. — Doamna Saxton a sărit pe mine ca o sărită de pe fix. Trebuie să dau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
tine nicăieri. Nu pot. Luăm cina diseară la Carlyle, ce zici? —Lasă-mă-n pace, OK? Atunci, vii în Colorado de Crăciun? —Patrick, trebuie să-nchid, i-am spus și am pus receptorul în furcă. Parcă vorbeam cu pereții. Eram îngrijorată. În zilele următoare m-am întrebat care o să fie următoarea mutare a lui Gretchen Sallop-Saxton și cât de mult o s-o tachineze Patrick în legătură cu mine. Eram panicată, nervoasă și ușor deprimată. Nu voiam decât ca toată povestea cu Patrick-Gretchen-moi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Ah, nuuuu! Trebuie să vorbesc cu ea neapărat despre dl Valentino. Vrea cu disperare să-i creeze el rochia de miresă. Există vreo șansă să-i scoți din cap prăpastia cu Zac Posen? Fără s-o presezi, dar sunt tare îngrijorată c-o să-mi pierd slujba de muză dacă nu pun mâna pe comanda miresei Bergdorf și a domnișoarelor de onoare. —Jazz, știu și eu. Iată un fiasco al modei în care nu voiam să fiu deloc implicată. Te rooog. Valentino
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Jazz, trebuie să-nchid, i-am spus. — Te simți bine? mă întrebă. — Da, i-am răspuns. Mai vorbim, OK? În momentul de față, problemele de carieră ale lui Jazz mi se păreau superficiale. Va trebui să și le rezolve singură. Îngrijorată că toaleta mea pentru petrecerea de mâine ar putea fi șifonată groaznic, m-am chinuit să mă salt din pat și am început să despachetez. Mi-am agățat de șifonier noua rochie mini de la Balenciaga (foarte sexy, foarte la modă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
fie aprins tot timpul, chiar și vara. Era ca într-un furnal acolo, dar măcar eram singure. Doamne Dumnezeule, Julie, ce mă fac? am exclamat agitată. —Dar ce s-a-ntâmplat? De ce ți s-a tăiat răsuflarea? mă întrebă Julie îngrijorată. —N-a venit. —Cine? —Charlie. —Și? — Cum rămâne cu scuzele? Cum îi mai spun că-mi pare rău c-am fost atât de nepoliticoasă și... restul? Chiar dacă mi-era groază să-l revăd după ziua de ieri, dintr-odată mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
cântam eu ca un popă. Veniți să vă dea tata niște paus!”... Și alcoolul, ca țiparul, se scurgea în sângele nostru nebun de atâta tinerețe. Știi, trăiam dincolo de bine și de rău. Mă uitam la profesorii mei: erau tot mai îngrijorați și mai reținuți în exprimări, unii resemnați, alții refugiați în alcool. Iar noi, în vremea asta țopăiam veseli pe acoperișurile iadului! N-avem nici o conștiință politică; asta era o noțiune pe care o învățasem la socialismul științific și o îngropasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
CNN emisiunea lui Larry King este consacrată unui dialog la Casa Albă cu Laura Bush. Dialogul putea să fie făcut la fel și înainte de Betty Friedan și chiar de Seneca Falls Convention. Problemele se legau de mama Bush, soția Bush, îngrijorată, frumușică, reconfortantă, liniștitoare, decorând Casa Albă pentru Crăciun, cu mici tristeți la colțul gurii povestind vizita incognito a marelui soț în Irak: „Am venit după o mâncare caldă”, zice el, cărând tava cu curcan de Thanksgiving. Eternul și fascinantul prototip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]