4,325 matches
-
supradimensionat dar, fără doar și poate, „clasic“, un personaj aberant care dorește - ocazional și niciodată în adâncime - să-și facă cunoscute aberațiile; sau, ca să vorbim pe șleau, un Bolnav care, adeseori - deși se spune că neagă copilărește acest lucru - scoate țipete sfâșietoare de durere, de parcă ar fi gata să renunțe din toată inima la arta lui și la sufletul lui numai ca să poată trăi și el ceea ce alții numesc „bunăstare“ și, totuși (așa pretinde zvonul), când cineva - și, deseori, cineva care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
vreme a trăit acea distinsă rudă a mea, l-am urmărit - literalmente, ca un uliu, îmi spun deseori. Potrivit oricărei definiții logice, a fost un specimen morbid, iar în nopțile și după-amiezile lui târzii de frământare a scos nu numai țipete de durere, dar și strigăte de ajutor și, când i s-a oferit un ajutor concret, a refuzat să spună, într-un limbaj inteligibil, ce anume îl doare. Dar, chiar și așa, mă iau la harță, în mod deschis, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
Când ochii i se mai obișnuiră cu întunericul, recunoscu chipul fratelui său, mai erau acolo vecinul cu familia și după ei toți venea tata. Coborî în grabă scara, închise repede chepengul și-și ținu răsuflarea. De sus se auzeau zgomote, țipete, câinii urlau, pași grei se apropiau. Se cutremura pivnița și un praf înecăcios se risipi din tavan, când pașii ajunseră chiar deasupra. Auziră cum se sparge ceva chiar deasupra capului lor, mama plângea înăbușit, tata nu se mișca din loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
de lemn, cioburi... moloz înăuntru, dar vedeau din nou lumina ! După atâta timp... Tata se clatină, copilul crezu că o să cadă pe scări... Dar urca. Încet, dar urca... pas cu pas... Copilul, după el. Când ajunse sus, își stăpâni un țipăt de groază. Acolo nu mai era nimic de văzut. Pustiu. Cenușiu, cât vedeai cu ochii. Ici și colo, ruine, cenușii și ele, pe care soarele asfințitului lăsa dâre sângerii... Porniră încotro vedeau cu ochii. Câte un ciot de copac sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
prin sânge verdictul cerului. Cel mai simplu e să vorbim despre cruzime, despre "maniaci ai sîngelui", mai ales că există destule argumente pentru asta. Zeilor azteci, bestiali și enigmatici, le plăcea să troneze peste altare de cranii și să asculte țipătul răgușit al vulturilor veniți să devore viscerele celor sacrificați, așezate în vârful piramidei, pe Piatra Inimilor. Preoții jupuiau cu propriile lor mâini pielea victimelor și împroșcau cu sânge cald imaginea zeului. Apoi, se îmbrăcau în pielea însîngerată și făceau un
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
civilizația maya, de când un american cu patima antichităților le-a descoperit. Acesta a străbătut jungla, împreună cu un desenator și cu câțiva însoțitori, afundîndu-se într-o vegetație luxuriantă (țin minte și acum detalii din aventura lui Stephens)... pădurea virgină și perfidă, țipetele maimuțelor și papagalilor, călăuzele tăind cu cuțitul lianele, exploratorii istoviți, crezând din ce în ce mai puțin în șansa lor, când, deodată, sub plantele care barau drumul au descoperit o stelă impunătoare, acoperită cu hieroglife ciudate... apoi altele, ruine aproape devorate de pădure, unele
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
așteptând s-o digere. Îmi amintesc desenul lui Saint-Exupéry din Micul Prinț. Înlăuntrul șarpelui boa nu se mai află un elefant, ci o piramidă, temple... și noi. Zâmbesc, dar privirea îmi fuge mereu spre marginea poienii de unde răzbat parfumuri pătrunzătoare, țipetele unor păsări necunoscute și un țârâit insistent care ciuruie liniștea. Pădurea tropicală colcăie, parcă, de amenințări. O întreagă literatură m-a pregătit, de altfel, să n-o pot vedea cu ochi normali. Aventuri, liane, capcane la tot pasul, toate mi
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
gura deschisă, ca în sculpturile vechi, pe trupul zeului vântului, care șuiera într-un fel de tub. Se făcuse noapte și mă uitam la cerul acoperit de un nor alb, așteptând să văd, după trecerea norului, dacă apare steaua Aldebaran. Țipetele unor păsări, speriate de ochii fosforescenți ai șacalilor, au aprins, însă, pădurea. Incendiul s-a întins, cu flăcări din ce în ce mai înalte, și deodată m-am pomenit în parcul Alameda, unde stăteam pe o bancă și priveam mai departe cerul. Cei câțiva
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
ceva negru, neclar, de care se apropie cursa în viteză. Frînă bruscă. Pasagerii se trezesc săltați în picioare, apoi, în secundele următoare, cînd panica e în toi, cursa lunecă încet spre dreapta cu jumătatea din spate; lumea țipă și, pe măsură ce țipetele se accentuează, roțile din spate intră în șanț iar cursa înțepenește prăvălită. Lumea a amuțit. La numai un metru în față, un camion stă răsturnat în dreapta, în șanț. Șoferul cursei coboară, se uită la roțile din spate ale cursei, merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
mai înainte, copilul din brațele mamei începe să se zbată plîngînd. Se liniștește cu greu abia cînd simte că i s-au desfăcut hăinuțele să se mai răcorească. Băiatul din brațele tatălui a făcut și el ochii mari de la primele țipete ale frățiorului. Ar vrea ceva, dar nu știe precis ce. Se hotărăște totuși să plîngă: o gură mică, deschisă aproape rotund, din care lipsește durerea, lipsește spaima, lipsește răutatea; e prezentată doar dorința de-a se manifesta, plăcerea de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
el, cu tot felul de propuneri mărețe de subiecte pentru instruirea de a doua zi. O femeie tînără căreia nu-i tăcea gura decît în clipele în care o săruta, mai s-o sufoce, numai să nu-i scape vreun țipăt de plăcere și să-i descopere careva ascunși sub brazii din pădure; dar nici nu se ridicau bine de jos că "tovarășa Mioara" și începea să vorbească, să ducă mai departe discuția exact de acolo unde i-a întrerupt-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
se convingă că nu-i nimeni, apoi intră și ea, închizînd ușa cu grijă. În clipele următoare, de dincolo de ușă, din interior, se aude un răpăit de palme, apoi pumni, apoi genunchi, picioare, iarăși pumni, de sub care răzbat încercările de țipăt transformate de sîsîitul femeii în gemete ascuțite. Cînd potopul a încetat, fata ajungînd ghemuită sub niște lăzi, unde nu mai poate fi lovită, Sultana se oprește, așază muierește mîinile în șolduri și-și trage răsuflarea: Ascultă, putoareo! Unde te trezești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
de la o navetă cu sticle goale și-o smulge, îndreptînd spre fată capătul în care se vede ieșind jumătatea unui cui: Toată te găuresc, să te saturi! Văzînd-o pe chelneriță cum se repede un pas spre ea, fata scoate un țipăt de groază, pe care și-l înăbușă la timp cu palma făcută căuș. Te omor și te arunc în iaz! Am doi copii, ai auzit ce spun!? Fata încuviițează, scuturînd afirmativ din cap. Ești bolnavă? Nu, geme fata nu-s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
pe-acolo, că n-au camere de închiriat și nici porumb în jur... Un grajd! țipă Runca, văzîndu-l pe Radu că face un pas spre el. Într-un grajd e mai bine, mai cald! Radu a rămas descumpănit, înfiorat de țipătul colegului, cu privirea fixă prin fereastră, afară, unde viscolul se dezlănțuie din plin. Cum naiba de mai poți sta locului?! coboară vocea Runca, arătînd cu privirea spre viscol. Sper să se destroieneze... Mîine, poimîine, să mai stea și viscolul... Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ei lunecă într-o atingere domoală. Mihai încercuiește din nou în fierbințeala buzelor jumătatea șocolatie a perlei, dar cînd să o soarbă, cum numai în copilărie, dimineața, sorbea boabele mari de rouă de pe petalele bujorilor din fața casei, Maria scoate un țipăt înfundat, născut din sublimul plăcerii, ca un geamăt de durere ori de extaz și se repede în sus, cu o mișcare scurtă, de fiară lovită mortal. Pregătit, Mihai așteaptă loviturile palmelor. Dumnezeule mare! șoptește Maria tremurînd toată, ca de friguri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
pe o cîrpă la picioarele ei, apoi, încet, se retrage și se așază în fotoliu. Deci e-adevărat, am țipat clatină Maria din cap afirmativ, pierzîndu-și privirea în jos. Mi s-a părut că am avut doar intenția, ori că țipătul s-a dezlănțuit doar în mine... Mihai ridică blana și o agață la locul ei de mai înainte, în cuier, apoi, tăcut, cu privirea nehotărîtă, mai mult spre fereastra acoperită cu draperia de pluș, se lipește de pat și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
secretarului cu probleme economice de la municipiu -, Victor Săveanu, actori, regizori, și cîteva fete, dintre care, una, la trecerea lui sumară în revistă, i-a reținut atenția, trimițîndu-l cu gîndul la Maria Săteanu. "Ce întîmplare! clatină Mihai din cap, amintindu-și țipătul Mariei și, mai ales, modul în care s-a prăbușit, parcă topindu-se, lîngă calorifer, înfigîndu-și cu sălbăticie coatele în burtă. E un miracol că n-am făcut o criză de inimă! Dar și mai miracol e că mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
nu mai bine! De ce nu se mai găsesc nici măcar banalele prezervative? Ce faceți voi, ginecologii, cînd vă tot reuniunizați și simpozionizați în cele mai pitorești stațiuni din țară?! Mai încet, te rog, că și aici se poate auzi pe sală țipătul tău. Bine că nu se aude țipătul femeilor în suferință, nu?, care, cunoscînd niște reguli elementare de igienă, ar fi fost la locul lor de muncă, fericite, nu aici, bolnave, ori moarte. Hm! pufnește Mihai ironic apărăm legea, ori mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
găsesc nici măcar banalele prezervative? Ce faceți voi, ginecologii, cînd vă tot reuniunizați și simpozionizați în cele mai pitorești stațiuni din țară?! Mai încet, te rog, că și aici se poate auzi pe sală țipătul tău. Bine că nu se aude țipătul femeilor în suferință, nu?, care, cunoscînd niște reguli elementare de igienă, ar fi fost la locul lor de muncă, fericite, nu aici, bolnave, ori moarte. Hm! pufnește Mihai ironic apărăm legea, ori mai precis-zis ne ascundem după ea cînd este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
o știi niciodată, iar eu, dacă n-o fac acum, la 39 de ani, am să mor fără să știu cum este acolo, pe masa pe care femeile trăiesc momentul astral al vieții lor, cînd numai la o clipă de la țipetele lor de durere, întind mîinile tremurînde, cu infinită dragoste, spre cel care țipă întîia oară... Aș vrea să ți-o pot spune, pentru că tu ești crescut la țară, porți în tine credința în Dumnezeu, acea credință taincă, din sufletul oricărui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
jos, la intrare, dar se oprește la mijlocul culoarului și pornește pe trepte, să facă un control amănunțit în toată secția; și-ar dori să fie vreo gravidă în sala de nașteri ar sta s-o asiste, să audă iar primul țipăt care, de data aceasta, i-ar îmbăta cu adevărat auzul... "Măgarule!... Și la propriu, și la figurat... oftează ea cînd îl zărește prin geamurile de pe casa scărilor pe Mihai, ajuns deja în curtea spitalului. Să-mi spui cu o așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
fața, ca vara, valurile, la intrarea în mare... Lovitura se produce la mijloc, acolo unde, în adolescență, se apăsa de marginea băncii cînd răspundea la orele profesorului acela tînăr și frumos... Vede o clipă cum pămîntul se rotește, aclamat de țipetele mulțimii de pe trotuar, apoi se simte căzînd pe ceva moale, afundîndu-se, privind nedumerită la malurile troianului care se închid asupra ei, ca niște dinți albi, de femeie frumoasă, încleștîndu-se în colțul cearșafului, în timp ce părul blond, pufos și rece o acoperă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ce și-a aruncat Săteanca haina de blană și a venit la masă; "dați-vă deoparte!", ne-a strigat. Niciodată n-am văzut-o ca astăzi: parcă voia să-i mănînce din ochi; nu se mai sătura să le asculte țipetele... Ea, care-i pasa imediat asistentei... Și-i luceau ochii!... Pariez că acum, de cînd cu viscolul ăsta nebun, tovarășul Săteanu s-a făcut un domn cuminte și doarme noaptea acasă! Doctore... tresare Lazăr, uitîndu-se speriat în jur. Hai, măi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
făcea decât să nege întruna dând din cap. Și eu, iubita mea, Antonia mea, eu ce-am să mă fac fără tine? Expresia de concentrare dureroasă de pe fața ei se accentuă și apoi se risipi pe neașteptate, Antonia scoase un țipăt și izbucni în plâns. Scăldată în lacrimi arăta de-a dreptul jalnic. M-am apropiat și ea și-a lăsat încet capul pe umărul meu, fără a-și acoperi fața cu mâinile. Lacrimile ei picurau printre noi doi. Știam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Știai prea bine că o să mă afecteze, am spus. Dar poate ar fi bine să continuăm discuția după ce va pleca iubitul meu frate. Nu fi așa de irascibil, Martin, spuse Alexander. Dar ce, nu putem purta această discuție fără atâtea țipete? Uite, ia un pic de cafea. Adu-i o ceașcă, Georgie. Privește lucrurile în dimensiunea lor reală. — Te porți de parcă ai fi la tine acasă aici, în casa mea, am spus. — Asta nu e casa ta, interveni Georgie, turnând cafea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]