1,556 matches
-
fac pe toate acestea, stau și își povestesc unii altora când și în ce fel le-au făcut. Așa le trece lor viața: pierduți definitiv într-un noian de nimicuri. Însă, în acestea toate, firește că nu se întrevede decât deșertăciunea - nu-i așa? -, căci nu există în ele nimic adânc, nimic de valoare, nimic care să-ți meargă la inimă, dar cei despre care îți vorbesc nu realizează, cu niciun chip, lucrul despre care îți vorbesc. Felul acesta de oameni
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
apostolilor, voi îmbătrâni mult de tot. Și-atunci șeiciorul de Cambridge va constata că nu-i mai sunt aprinse călcâiele. Va dori și el, probabil, să fie primit într-un tablou în care să cugete la vânarea de vânt, la deșertăciunea deșertăciunilor... Altfel, Z, toate-s vechi și nouă toate. A. 19 Pentru că, inexplicabil, nea Onuț nu fusese la aniversarea mea ultimă, dar și din cauza faptului că nu-și mai arătase în ultima vreme obrazul, tata, crezând că vecinul este din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
voi îmbătrâni mult de tot. Și-atunci șeiciorul de Cambridge va constata că nu-i mai sunt aprinse călcâiele. Va dori și el, probabil, să fie primit într-un tablou în care să cugete la vânarea de vânt, la deșertăciunea deșertăciunilor... Altfel, Z, toate-s vechi și nouă toate. A. 19 Pentru că, inexplicabil, nea Onuț nu fusese la aniversarea mea ultimă, dar și din cauza faptului că nu-și mai arătase în ultima vreme obrazul, tata, crezând că vecinul este din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
la mine, că dintr-o clipă în alta se va repezi și ne va evacua din tablou. Dar eu am deja pregătit răspunsul, în speranța că nu vom fi expulzați, eu și versul: "Nu-i altceva decât obsesia noastră biblică, deșertăciunea deșertăciunilor..." Altfel, toate-s vechi și nouă toate. A. 21 Zi-i, bă, care-i treaba cu manifestele?... Credeai că scapi de mine, chiar și-n Ferentari? Și-n gaură de șarpe te găsesc. Burtă Multă își scosese șapca, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
mine, că dintr-o clipă în alta se va repezi și ne va evacua din tablou. Dar eu am deja pregătit răspunsul, în speranța că nu vom fi expulzați, eu și versul: "Nu-i altceva decât obsesia noastră biblică, deșertăciunea deșertăciunilor..." Altfel, toate-s vechi și nouă toate. A. 21 Zi-i, bă, care-i treaba cu manifestele?... Credeai că scapi de mine, chiar și-n Ferentari? Și-n gaură de șarpe te găsesc. Burtă Multă își scosese șapca, o așezase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
a șters complet din minte. Nu mai existam decît eu, rugîndu-mă cu disperare să-mi cadă o grindă În cap și să mor pe loc fără să simt. Ce lăsați În urma dumneavoastră? Situația mondială? Un peisaj? Că totul a fast deșertăciune? Tot ce nu se va Înfăptui fără dumneavoastră? Dezordinea din sertare? Cred că un peisaj. De ce vă temeți mai mult; că pe patul de moarte ați putea să blestemați pe cineva care nu merită sau că Îi veți ierta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
vă asigur că autorii acestor amenințări vor fi identificați și pedepsiți. Nici noi nu știam cât adevăr se ascunde În spatele afirmațiilor lui, cert e Însă că, cel puțin o vreme, am amuțit destul de speriați. Noi doriserăm să le vorbim despre deșertăciunea ambițiilor lor lumești, se trezise Însă unul fără pic de imaginație care să ne acuze de terorism. O săptămână am tăcut mâlc, până la urmă, răzvrătiți de Andreea și Vasile, am continuat spam-ul. Tot cu chestionare din Frisch, asta pentru ca să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
am dus pe alții în rătăcire.“ Știe ce înseamnă să râvnești alți părinți și alți fii, într-o altă lume, să te revolți, să pierzi apoi speranța, nevrednic de iubirea celor pe care îi iubești, să-ți cauți reazem și deșertăciune în cuvinte sau în sunete sau în culori sau în orice alte rătăciri, fără să găsești mântuire. Lanțurile somnului peste ochii noștri, vise urâte și de rele închipuiri... „Lăudat fie cel care nu lasă vreo lipsă în lumea sa și
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
obraznici, care vor să aducă un suflu nou pe întinderile neclintite ale ortodoxiei. Cât privește ruperea relațiilor, dintre Teofil al Ierusalimului și Daniel al românilor, pe mine mă lasă oarecum rece și mă trimite să cuget smerit la cuvintele Eclesiastului: „Deșertăciunea deșertăciunilor, zice Eclesiastul, deșertăciunea deșertăciunilor, toate sunt deșertăciuni!". Și IPF Daniel de colo: Amiiin! Mică istorie electorală Grea viață să fii președinte jucător! Mai ales la România! Sărmanul Traian Băsescu, marinarul fără corăbii, susținut și susținând un partid care a
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
care vor să aducă un suflu nou pe întinderile neclintite ale ortodoxiei. Cât privește ruperea relațiilor, dintre Teofil al Ierusalimului și Daniel al românilor, pe mine mă lasă oarecum rece și mă trimite să cuget smerit la cuvintele Eclesiastului: „Deșertăciunea deșertăciunilor, zice Eclesiastul, deșertăciunea deșertăciunilor, toate sunt deșertăciuni!". Și IPF Daniel de colo: Amiiin! Mică istorie electorală Grea viață să fii președinte jucător! Mai ales la România! Sărmanul Traian Băsescu, marinarul fără corăbii, susținut și susținând un partid care a ajuns
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
aducă un suflu nou pe întinderile neclintite ale ortodoxiei. Cât privește ruperea relațiilor, dintre Teofil al Ierusalimului și Daniel al românilor, pe mine mă lasă oarecum rece și mă trimite să cuget smerit la cuvintele Eclesiastului: „Deșertăciunea deșertăciunilor, zice Eclesiastul, deșertăciunea deșertăciunilor, toate sunt deșertăciuni!". Și IPF Daniel de colo: Amiiin! Mică istorie electorală Grea viață să fii președinte jucător! Mai ales la România! Sărmanul Traian Băsescu, marinarul fără corăbii, susținut și susținând un partid care a ajuns de cât bine
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
un suflu nou pe întinderile neclintite ale ortodoxiei. Cât privește ruperea relațiilor, dintre Teofil al Ierusalimului și Daniel al românilor, pe mine mă lasă oarecum rece și mă trimite să cuget smerit la cuvintele Eclesiastului: „Deșertăciunea deșertăciunilor, zice Eclesiastul, deșertăciunea deșertăciunilor, toate sunt deșertăciuni!". Și IPF Daniel de colo: Amiiin! Mică istorie electorală Grea viață să fii președinte jucător! Mai ales la România! Sărmanul Traian Băsescu, marinarul fără corăbii, susținut și susținând un partid care a ajuns de cât bine a
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
pe întinderile neclintite ale ortodoxiei. Cât privește ruperea relațiilor, dintre Teofil al Ierusalimului și Daniel al românilor, pe mine mă lasă oarecum rece și mă trimite să cuget smerit la cuvintele Eclesiastului: „Deșertăciunea deșertăciunilor, zice Eclesiastul, deșertăciunea deșertăciunilor, toate sunt deșertăciuni!". Și IPF Daniel de colo: Amiiin! Mică istorie electorală Grea viață să fii președinte jucător! Mai ales la România! Sărmanul Traian Băsescu, marinarul fără corăbii, susținut și susținând un partid care a ajuns de cât bine a făcut țării, vorba
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
să creeze culoarea locală și temporală, pentru ca, pe acest fundal, să exprime frământările eterne ale spiritului sensibil, dornic de a contribui la ameliorarea lumii și, totodată, conștient de caracterul utopic al demersului său, cât timp omenirea e animată de aceleași deșertăciuni, după cum spune, invocându l pe Catullus: Nimic nou Catullus / aceleași stindarde himere deznădejdi utopii / în același fel orizontul ne minte. Se identifică aici, între altele, motivul zădărniciei, coroborat cu al efemerității condiției umane, al regretului, al speranței, al morții și
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
revendică inalienabilul, paradoxal imposibil de stăpânit, spre exemplu mări lăsate moștenire / numai nouă. Bine plasată într-un asemenea context, al alergării după himera unui sens pe care să-l capete viața, în așa fel încât să i se estompeze atributele deșertăciunii, este, de exemplu, metafora-simbol a pescuitului, cu semnificațiile consacrate, dar nu oriunde, ci Sub catargul înalt, înalt, / acolo unde e loc doar pentru divinitatea / care suge mișcările și unde Chiar vântului îi întinzi o cursă. Fiindcă „materialul” din care-și
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
-și pavoazeze poemele, ci mărci de suflet, nume ale propriilor trăiri, martori exponențiali ai unor impulsuri care înglobează, concomitent, generalul și particularul. Așa cum am amintit deja, o trăsătură a stilului o constituie (auto)ironia, derivând din luciditatea cu care acceptă deșertăciunea, trăsătură imanentă ființei umane. E vorba de o formă de rezistență în fața acestei realități și, în același timp, de atenuare a ei ori, mai precis, de temporizare, iar obiectul (auto)ironiei îl reprezintă, în special, evenimentele care jalonează existența și
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
de parale". Bătând la poarta cărții sale, deschizând-o larg și intrând, vom descoperi un Alexandru Tăcu de pe Valea Zeletinului, ținându-se de mână, aproape în fiecare poem, cu Omar, deși îl desparte aproape un mileniu de celebrul cântăreț al deșertăciunii. Umbra lui îmbibată cu vin, ca remediu universal al tuturor angoaselor, se strecoară în condeiul poetului contemporan nouă și devine un fel de alter ego ce-și mângâie stăpânul cu Grasă de Cotnari, înaromate cu licoarea lui Bachus, versurile devin
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93055]
-
pentru a privi cum se duce viața. Important e să nu irosești "posibilul" înainte ca misterul hidos al morții să te înghită și pe tine. Ce rost are să-ți amintești în fața unui cer senin ce spune Eclesiastul, că totul e deșertăciune? Dar trebuie să consimt că liniștea cu care vorbește Marc Aureliu despre moarte mi se pare de neînțeles. Aproape inumană. De altfel, stoicii mi-au stârnit, mai degrabă, nedumeriri. De ce să ții, oare, să dormi ca tânărul Marc Aureliu, plăpând
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
bine decît el „suferința rîndunicii În septembrie și comunicarea melcilor cu lumea”. Comunicare care uneori se Întrerupe, pentru că melcii sînt vînați de angrosiști, de Mircea Daneliuc. Atunci ei fug bezmetic. Ca Petrică. Tot acel cineva misterios Îi explică lui Micu „deșertăciunea norilor” exact În clipa-n care noi credeam că ei aduc ploaia, ne apără de insolație sau circulă pe boltă special pentru iubitorii de pictură. Nici gînd. Și, mai mult, acum vine rebusul, „eu Îl ascult surîzÎnd, Îmi mut pasărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Manole”. Sunt surprins. N-am știut că Mădălina s-a sinucis astăzi, 14 iulie 2010. Ce-i lipsea? Deci a renunțat la viață, vrând să moară în culmea gloriei? De ce atâta orgoliu profesional? Mare și neiertată greșeală! Mare păcat! Pură deșertăciune. N-avea dreptul săși ia viața, care e dar divin! Momentan e mare vâlvă în jurul acestui caz nesăbuit, după care lucrurile se vor potoli... Va rămâne totuși prin arta cântecului ei de o anumită factură, care a încântat și electrizat
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
degajată de orice apăsare lăuntrică, de zbucium interior. Poate ți-am râs În hohote, În ritmul hohotelor de plâns care mă zbuciumau lăuntric. Poate ți-am zâmbit, ca să acopăr un fel de disperare ciudată, un fel de clarviziune halucinantă a deșertăciunii lucrurilor dragi și a vieții. Poate te-am privit cu ochi mari, ce treceau dincolo de tine: atunci și numai atunci eram fericită, pentru că, atunci, În jurul meu era muntele, iarba sau dragostea altora. Iar dacă ți-am plâns vreodată, să știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
-mi joace În cap. Oare insistența cu care folosea sintagma „oameni buni“ și referirile constante la „gândirea liberă“ erau la fel de enervante ca și folosirea ideii de „tichii de gânditori“? Compunea și trimitea emailurile astea doar ca să sporească deznădejdea atotcuprinzătoare și deșertăciunea care-mi dominau zilele? Am cântărit ideea asta o clipă, pentru că-mi doream cu disperare să mă gândesc la altceva decât la ședința de la șapte a.m. Am reușit să trec peste asta suficient de bine Încât să fac față unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
destinată altui coleg aflat atunci în suferință - și motivațiile strict personale nu-mi îngăduie să primesc omagii publice ! [...] Culmea: volum omagial ! [...] Sunt dezbrăcat de orice urmă de veleitarism. În lupta pe care o duc pentru supraviețuire, toate mi se par deșertăciuni!”. Asemenea conduită morală, afișată fără ostentație, dar cu fermitatea și sinceritatea ce nu l-au părăsit nicicând, dezvăluie o trăsătură de caracter - devenită rara avis în zilele noastre - care nuanțează și potențează personalitatea lui Leonid Boicu, istoricul și omul pe
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
revoluționar în condițiile unei dependențe de străinătate care creează un sentiment de frică și de pericol. Scriitorul comunist contestatar, Miron Paraschivescu, ne-a lăsat jurnalul acestei perioade. Sînt pagini care vorbesc pe larg despre lipsa de măsură, despre tragicul și deșertăciunea unei opere despre care se știe că este mai mult mimetică și conservatoare decît mesianică și revoluționară: "De mai bine de un an resimt nevoia acestui jurnal, scrie el pe 18 octombrie 1952, care să fie un document retrospectiv și
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
vadă creierul îngropându-se în așteptarea morții. Desigur, viața nu era decât o trecere, dar de ce s-o reduci la niște ceasuri golite de toate cele, la nimicul zilelor ce l-ar fi încleștat în pustia și oribila curgere a deșertăciunii? În anumite clipe, totuși, îl invidia pe Carlo, ar fi vrut să aibă și el ingenuitatea acestuia, felul de a-și povesti halucinațiile cu atâta seninătate și împăcare. Povestea despre șarpe exact cum alții ar fi povestit că au fost
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]