6,028 matches
-
tăiat-o. „Cine-i individul?“ Încercam să mă liniștesc; zadarnic. „Ar trebui să-l știm. După unii, e-un simplu necunoscut. După alții, ar fi cel mai mare scriitor român în viață.“ „Cred că știu despre cine-i vorba...“, a exclamat Maria, „Are vânzări de zeci de mii de exemplare... Îl iubesc toate femeile!“ „Mă doare-n cot cine-i mai tare și cât vinde!“, m-am răstit la amândoi, „Nu sunt agent de PR! Își bate un străin joc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
-l luăm la-ntrebări. Ne spune și ce nu știe, vă zic eu.“ „Partea cu «âi tragem una» îmi place cel mai mult.“, am constatat. „Parcă suntem într-un roman de acțiune.“ „Cu Uniunea și globalmind, nu știi niciodată.“, a exclamat Mihnea. „Ei, ce ziceți, ne ținem de planul Mariei?“ Ne-am privit toți patru. „OK.“, am spus. „De acord.“, a optat tânărul Lupu. „Ție nu ți-a cerut nimeni părerea!“, i-a retezat-o Mihnea. „Maria?“ „Normal. Doar eu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fusese o lovitură de maestru, ca-n vremurile noastre bune, când mușcam unii din alții și-eram fericiți. Și-a revenit însă repede și m-a felicitat: „Ăsta a scris opt scrisori?! Ca Eminescu?“ „Faci pe prostul cu mine?!“, am exclamat. „Ia mai gândește-te!“ Dacă ar fi să ne luăm după unii cercetători, Eminescu ar fi avut 7 scrisori, nu 6. Perpessicius pomenește ceva într-o notă, iar Murărașu, deși nu dă sursa, citează niște versuri care nu pot fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și mentală a Germaniei postbelice. Ajutat de Krupp, bineînțeles.“ „O Nouă Economie a Minții.“, am comentat. „Mereu una Nouă. Și Ceaușescu a vrut un Om Nou, pe care să-l învârtă după bunul lui plac.“ „Și a și reușit!“, a exclamat inginerul Grosescu. „Eu, dumneata, noi. Ce crezi că suntem?“ „Nu știu.“, am recunoscut. „Asta aș vrea să aflu și eu.“ „Din păcate, planul lui Kruger a eșuat.“, a ocolit Grosescu răspunsul. „Krupp a fost avertizat că urmează să fie arestat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Și să nu fie descoperit niciodată. Cine ar fi atât de inteligent?“ „Bună întrebare.“, a hotărât Mihnea, uitându-se când la mine, când la prizonier. „Eu m-am gândit la un scriitor. Unul cu minte de matematician.“ „Camil Petrescu!“, am exclamat. „Omul surprizelor!“, m-a felicitat Mihnea. „Camil a pozat într-un romancier modern, un pionier al romanului interbelic, cum ziceți voi la facultate. De fapt, el era un negustor: făcea afaceri neuronale cu nemții.“ „Știm asta. A recunoscut-o și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Grecul, la Începutul verii, se așteaptă la urgie mare dinspre Istanbul. Și mai spune că sultanul o să mai vadă cei zece mii de galbeni tribut când și-o vedea el... iertare, că nu pot zice taman cum zice Măria Sa Vlad... - Curu’! exclamă Ștefan, râzând. Mi-e teamă că marele Mahomed, cuceritorul Constantinopolului, n-a mai suferit nici o Înfrângere atât de grea din vremea lui Iancu de Hunedoara. - Măria Ta, interveni spătarul Albu, gărzile vestesc sosire de soli polonezi. Cer audiență chiar acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fulgerătoare de-a lungul sabiei atacatorului și tăiase lung, prelins, de la gât până la pântece. Omul căzuse fără suflare. Uriașul Își ridicase sabia de jos dar, din aceeași mișcare, parcă legată, Cosmin i-o zbură În apele mării. - Ma che diavolo... exclamă uriașul, neînțelegând Încă ce se Întâmplă. Atacat din două părți simultan, Cosmin eschivase În afara loviturilor, care căzuseră În gol, nu așteptase ca adversarii săi să reia atacul, fandase lung, străpungându-l pe primul, trăsese sabia din el și, În continuarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de cei doi tovarăși ai săi. Dinspre Palatul Dogilor se auzeau cizmele gărzilor alergând spre docuri. În fața lor se ivi În fugă messer Roberto Burri, cu fața Înspăimântată, apoi uluită, apoi incredulă, apoi strălucind de bucurie. - Ma come e possibile? exclamase, apropiindu-se de locul În care se dăduse lupta. Cinci mateloți zdraveni zăceau tăiați de sabia tânărului său ucenic. Oștenii din gardă se apropiară, mirați, dar fără să scoată un cuvânt. După ce Îi verificaseră pe cei uciși, șeful gărzii descoperise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cel mai scund dintre toți, dar cu un trup bine legat și cu priviri neliniștite, vioaie. Și tu, Yves, te-ai găsit să-i amintești lui Arturo de Inchiziție, de parcă la Paris te-ai fi ocupat cu botezul găinilor. - Parbleu! exclamă francezul. Se știe că trebuie să fii absolut țicnit ca să intri În confreria Apărătorilor, de unde n-ai șanse să ieși decât printr-o Înmormântare onorabilă! - Angelo are dreptate, reluă călărețul scund, pe nume Francisco. Nu ne-am gândit la multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ieși pentru o clipă din raza sabiei lui Yves. - Ajunge! porunci cavalerul alb. Yves se depărtă și readuse spada În teacă, așezându-se lângă ceilalți. Cosmin rămăsese În mijlocul Încăperii, gâfâind, cu spada În mână, neștiind ce să facă. - Absolut remarcabil! exclamă Yves, privindu-l atent. La numai șaisprezece ani, acest mod de a mânui spada nu cred că poate fi Întâlnit prea des prin Europa. Dintre cei patru, Arturo părea cel mai tulburat. - Tinere, spuse el, nu te vei supăra dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Învățăcel, când nu reușise nici măcar să-și atingă adversarul. În Încăpere, Angelo aștepta. - Cum spuneam, reluă Yves, are stofă de spadasin. Cu multă muncă, va ajunge extrem de greu de Învins. Are imaginație, e rapid... - Și crezi că asta e tot?! exclamă Arturo. Ați urmărit cu atenție? Ați văzut ritmul blocajelor la garda sabiei? Ați văzut riposta la atacul lateral, cu eschivă pe umărul stâng? - Ce vrei să spui? Întrebă Angelo. - Ați văzut saltul Înapoi, cu ieșire pe stânga, În fața unui atac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
miezul oastei dușmane și să zdrobesc ariergarda. - Ce avantaje mai ai? - N-am decât viteza călăreților, tehnica de sabie și plasarea arcașilor În punctele slabe. Și voia Domnului. - Cum scapi? - Atac centrul. Ucid conducătorul În luptă la sabie. - În sfârșit! exclamase Angelo, exasperat. Nu crezi că totul ar fi fost mai simplu dacă Începeai cu asta? Fusese o perioadă grea, dar absolut excepțională. Învățase cu pasiune sisteme de luptă și de manevrare a călărimii și a pedestrimii, măsuri de apărare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Putem dovedi că orice victorie e posibilă și că Răul nu va ajunge să ne stăpânească. Dar, pentru asta, nu e suficientă lupta. Lumea trebuie să afle ceva din tot ce se Întâmplă În jur. Teroarea vine din ignoranță. - Diario! exclamă una dintre vocile care mai vorbiseră Înainte. Să folosim diario, avizzi, cronicile scrise din orașele italiene și austriece. Chiar acum, Nicolas Jenson, trimisul regelui Franței, se află la Mainz, În atelierul lui Johann Gensfleisch, numit și Gutenberg. Se pare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
timid, Alexandru, dacă se poate... Signor Giovanni și signor Gentile... - Spune, copile, Îl Îndemnă pictorul. - Dacă s-ar putea, Într-una din aceste zile... sunt foarte curios să văd atelierul În care lucrați... - Dar ăsta e cel mai simplu lucru! exclamă Gentile. Chiar mâine-dimineață vom merge la atelier, unde avem de terminat o lucrare pentru Bazilica Santa Maria della Carita. Sunt doar schițe, dar, dacă Îți face plăcere... Signora? - Da, desigur, răspunse contesa Farasetti, sunt Încântată să vă cunosc, fiul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
erau obosiți, dar au reușit să respingă atacul și să treacă Nistrul, iar oștenii Măriei Sale au ieșit din malul râului și i-au săgetat pe toți tătarii care mai Îndrăzneau să se apropie. - Dar e poveste de capă și spadă! exclamă contesa, amuzată ca În fața unei comedii. Absolut impresionant, mai ales pentru copii. - Îmi pare rău, contesă, că nu aveți... - Și mie Îmi pare rău, o Întrerupse contesa, dar am o conversație importantă de purtat cu signor Giovanni Bellini, unul dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
dizolvate În maro, pe măsură ce planul se Îndepărta, și apoi Într-un albastru-deschis, la linia orizontului, pentru a reveni la albastrul-Închis al hainelor personajului tocmai sus, În tăriile cerului. - Parcă depărtarea... spuse, Într-un târziu, ușor rușinat de neștiința lui. - Extraordinar! exclamă Giovanni. Puțini și-ar fi dat seama. Într-adevăr. Depărtarea. Cum ai ajuns acolo? - M-a dus culoarea... mărturisi Alexandru. Culoarea m-a luat din planul apropiat, unde nu mă reține nimic, căci trei dintre personaje dorm, iar al patrulea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de luat decât armele și caii. Ștefănel ieși din iurta lui Nogodar și privi din nou stelele. Cerul se schimbase. Dar era Încă noapte deplină. Caii fornăiră din nou prin somn. Și lângă cai, o siluetă se profilă nemișcată. - Amir! exclamă copilul. - Andà vrea să plece... spuse șoptit Amir. De ce? Andà are aici toate onorurile, are o viață bună, crește În stepă, cu caii sălbatici și cu războinicii Bordjighin. - Dacă rămân, spuse Ștefănel, În zori voi muri. Amir tăcu. Andà nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
același timp, lănțișorul de recunoaștere cu semnul scutului și al spadei. - Să-mi mulțumești pentru ce? Întrebă Roberto, Întrebându-se, totuși, cum de putuse fi surprins și dezarmat. - Pentru pumnalele din timpul carnavalului, acum aproape patru ani. - Ah, signor Oană! exclamă italianul, Înțelegând abia atunci ce se Întâmplă. Il padre di giovane Alessandro! - Tu ai fost, Roberto? Întrebă Oană. - Da, răspunse italianul. Nu eram singur, dar am fost cel mai iute. - Ai recunoștința mea. Cine știe, poate vreodată Îți voi fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
intrare apăru o figură cunoscută. - Angelo! strigă Oană, ajungând la trepte. Angelo! Luptătorul cu părul alb privi În mulțime și tresări văzându-l pe Oană. Dădu un ordin și patru Apărători Îl preluară pe căpitan, aducându-l pe trepte. - Cosmin! exclamă Angelo, cu o undă de bucurie pe chip. Parcă erai la Roma! - Eram... spuse Oană. Ce naiba se Întâmplă aici? - Vino, spuse Angelo. Imediat Începe adunarea Statului Major al Serenisimei. Am preluat controlul asupra palatului. - Dogele? - În viață. Salvat În ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
capăt al lumii. Dacă el se afla la capătul unei mări dincolo de care nu mai exista nimic, altcineva se afla la capătul unei mări dincolo de care exista totul. Contraponderea lui, cealaltă față a lui, În fața aceluiași adevăr. Fratele lui. - Alexandru! exclamă Ștefănel, izbit de adevărurile pe care le știa, care se aflau În el, dar pe care doar Yamabushi se pricepuse să i le sugereze. Alexandru! mai spuse o dată Copilul Albastru, Încet, gânditor, blând. Te afli la celălalt capăt al lumii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Ce să caute? zise, vesel, Francisco. Iertarea păcatelor! - Francisco, spuse Arturo, iertarea păcatelor este o chestiune serioasă, care se rezolvă, de obicei, În mănăstiri. Va trebui să avem grijă și de asta când se va termina cu războaiele astea. - Olala, exclamă francezul, dacă așteptăm terminarea războaielor, ne prinde mileniul trei neîmpărtășiți! - Suntem, cumva, nemuritori? Întrebă Oană, privind cum trei mateloți urcau cu o agilitate de pisică pe frânghiile catargului din mijloc, schimbând orientarea uneia dintre pânze. Sus, În vârful catargului, matelotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
astfel de ambarcațiuni În 30 de zile. Mă rog, nu exact ca asta, ci trireme, cu trei pânze. Firește, cu mii de lucrători. Acum, cu zece lucrători, Într-o săptămână, ai construit o barcă de acest tip. - C’est impossible! exclamă francezul. Nu văd ce rost ar avea! - Diversiune, spuse, gânditor, Angelo. Signor Estorga, ești convins de ceea ce spui? - Assolutamente, spuse căpitanul. Lemnul copastiei era proaspăt tăiat și geluit. Grăsimile algelor și sarea mării n-au avut timp să lucreze. Culoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
prea târziu. Manevrele de abordaj vor dura un sfert până la o jumătate de ceas. Iată ce vreau să faceți. Antonio, scufundarea pentru semnalul de ajutor. Luca și Graziano, jos, În cală. Falconetele să fie gata În cinci minute. - Falco... ce? exclamă Francisco, care ascultase resemnat ordinele căpitanului. - Cele douăzeci de falconete și cele zece tunuri ascunse În cală. - Dar În cală nu e nimic! - Fregata are fund dublu și linie de plutire dublă. De afară se vede că nu avem nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Înarmate? De unde știi? - Se văd tunurile la babord! - Tunurile nu se văd decât dacă sunt scoase cu gurile În afară pentru tragere! spuse Francisco. Semne de fum? - Nu! strigă marinarul. Dar fregatele merg În voltă sub vânt! - Manevra de atac! exclamă Estorga. Ce naiba se Întâmplă?! Un șir de bubuituri se auziră din spatele lor. Tunurile montate În grabă la prova galerelor care Îi urmăreau deschiseseră focul. Ghiulelele căzură În apă, la nici douăzeci de pași de pupa fregatei. - Volta pe dreapta, strâns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
turcești, În atac dinspre nord-nord-est! Sunt ai noștri!!! - Pirații din Corsica? ridică sprânceana Angelo. - Nimeni nu-i perfect... mormăi Girolamo Estorga. - Semnalul subacvatic spune așa, strigă Antonio, aplecat peste marginea punții: Credeai că te distrezi singur? Semnează: căpitanul Lorenzini. - Lorenzini! exclamă Estorga. Piratul care a scufundat patru galioane spaniole În Mediterană! Echipajul „Esperanza”! Atenție pe punte! Frații noștri din Corsica ne vin În ajutor! Marinarii izbucniră În urale, strângându-se În jurul căpitanului. - Săbiile la centură, pumnalele În dinți! Porniți cu frânghiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]