5,121 matches
-
mai mari sau mai mici de căprioare, trei-patru până la cinci-șase. Și, din când În când, fazani deloc sperioși. Ceea ce Înseamnă că aceste vietăți nu sunt hăituite, nu se simt amenințate. Poate mai ales acest amănunt i-a făcut pe toți gânditori și reflexivi. Am remarcat, la cei din autobuz, o evidentă retragere În sine, abandonarea conversațiilor binevoitoare. S-a instalat tăcerea. Deosebirea era frapantă. Cu câteva ore Înainte traversasem un câmp, dintre Arad și Borș, invadat de pungi de plastic, de
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
de a impulsiona voința colectivităților și a forja conștiința colectivă și, nu În ultimul rând, prin carisma personală. Actorul autentic propune idealuri, se plasează În inima acțiunii, devine sursă de orientare În mișcările sociale, conduce rezistențele colective. Dacă e un gânditor critic sau ideolog, el pune În chestiune raționalitatea structurilor sociale a sistemelor sociale, luptă Împotriva birocrațiilor și structurilor rigide. Poziția sa are Întotdeauna o notă conflictuală, el inspiră punerea În discuție a structurilor cognitive anchilozate, stimulează orientarea către schimbarea socială
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
și scriitorul nu-și vor împărți laurii. Eșecul publicării lui Maytreyi la Galimard îi demonstrează că, față de anii 1930, savantul o luase înaintea scriitorului. Însă în România interbelică, succesul romanului Maytreyi a făcut ca romancierul să aibă un ascendent asupra gânditorului, deși acesta din urmă venea din India "cu întrebări, certitudini și fervori ce-ar fi putut să dezprovincializeze radical literatura noastră", însă "câți dintre tinerii care veneau să-l asculte la Universitate unde i se încredințase cursul de Metafizică și
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
care duce misterele” la poporul său. Fără a-l numi, episcopul de Novara evocă o expresie de-a lui Erasmus de Rotterdam (1466-1536): „asinus portans mys-teria”. M-am gândit să încep astfel Introducerea acestei cărți, cu uimitorul aforism al marelui gânditor renascentist aplicân-du-l preotului. Făcând astfel, mă gândesc că nu greșesc, chiar dacă această comparație a preotului cu măgarul, în trecut, a avut un caracter ambiguu. Aceasta nu ne împiedică să facem o astfel de apropiere, în vârful peniței, încurajat de faptul
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
University, Atlanta, tocmai a publicat o carte neașteptată: Mircea Eliade & the Dialectics of the Sacred (Westminster Press, Philadelphia). O să-l conving să vă trimită un exemplar. Cartea este amuzantă: Altizer șsubl. S.W.ț pretinde că sunt „cel mai mare gânditor religios al secolului” și că „opera de istoria religiilor” înfăptuită de mine este importantă ca „expresie religioasă a unui nou profetism” și nu din punctul de vedere al științei Șreligiilorț (care, după el, de altfel nici nu există...). După cum vedeți
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
gioachimită a istoriei ca manifestare succesivă a Sfintei Treimi și filosofia șiită: „Domnia Paracletului, a Sfântului Duh, determină în secolul al XII-lea viziunea istoriosofică a lui Gioacchino da Fiore și a gioachimiților. Filosofia iraniană se află în rezonanță cu gânditorii occidentali chiar în epoca lui Sohrawardș. (...) Filosofia iraniană nu numai că deține un sens pe care istoria filosofiei nu îl poate pierde din vedere, dar ea propune o sarcină filosofiei în general, nu numai iranienilor, ci și filosofilor de orice
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
și-a modificat ipotezele și, dacă în anumite privințe trebuie ținut cont de ceea ce zice, în alte probleme deraiază”. 3. Alexandru Busuioceanu (1896-1961): poet, eseist, istoric al artei, elev al lui Pârvan, căruia i-a dedicat și o micromonografie: Pârvan gânditorul, București. Vezi și colecția de eseuri Ethos, Cugetarea, București, 1940. În nota comemorativă „Amintiri despre Alexandru Busuioceanu”, cf. Împotriva deznădejdii, Humanitas, București, 1992, pp. 190-194, Eliade discută mai ales valoarea poetică a operei sale. Între 1920 și 1922, Al. Busuioceanu
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
unei puteri deosebite, a unei energii speciale, care, așa cum arata Ries18, deși a fost regăsită și sub alte nume specifice diferitor culturi, și-a arătat profunda semnificație, constând în însăși matricea sacrului. Începând din 1912, odată cu viziunea celui mai reprezentativ gânditor al orientării sociologice, Émile Durkheim, originile sacrului au fost identificate în centrul religiei totemice, cea mai primitivă dintre toate religiile, în care totemul desemna ideea sacralității în mod absolut. Prin exemplul triburilor australiene, Durkheim invoca importanța clanului, a colectivității, sau
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
suprainteligibile, și o alta motivată de impulsurile creatoare ale artistului, de rolul propriei imaginații și fantezii artistice. Între reprezentanții de seamă ai celei dintâi categorii, care explicau procesul creației artistice prin importanța intervenției divine, s-au afirmat o serie de gânditori antici, precum Democrit, Platon, Plotin și Augustin, care au deschis prin teoriile lor calea unor profunde interpretări, ce au fost continuate până târziu în mistica Evului Mediu. În cea de a doua categorie însă, reprezentantul de seamă care a speculat
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
și conceptul originalității, desemnând ulterior un scop în sine al creației unui însemnat număr de artiști. Timpul a arătat însă că "spiritul înnoitor pogoară unde poftește"156, atributul creației fiind înnăscut și nu dobândit, fapt care a întărit crezul anumitor gânditori că a fi creator constituie prin excelență un dat al firii, și nu doar o etapă aparte din evoluția existenței umane, în deplin acord cu înțelesurile frazei: "Creator nu devii, ci ești"157. Continuând parcursul istoric al teoriilor despre creație
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
puncte de vedere care le distanțează adeseori, ar trebui să se alăture argumentului religios sau celui filosofic, împreună cu care ar putea să descopere mai lesne diferitele aspecte ale realității. De altfel, descrierea procesului artistic creator a preocupat vreme îndelungată numeroși gânditori ai diferitor domenii culturale, care s-au arătat interesați de descoperirea și examinarea etapelor acestui subtil mecanism artistic, psihic și spiritual. Așa se face că înțelegerea și explicarea procesului creator, a structurii și formelor sale de manifestare, au variat de la
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
legată de subiectul creației artistice. Am încercat să prezentăm deosebita complexitate a acestui concept, care a suscitat dintotdeauna un interes aparte pentru toate domeniile culturii. Cât despre importanța și relevanța sa, asupra acestora s-au pronunțat deja opiniile a numeroși gânditori provenind din diferite perioade, arătând statutul deosebit pe care creația l-a dobândit în cadrul existenței umane. Conchidem însă prin faptul că procesul creației artistice "înseamnă tocmai a accepta caracterul lui inexplicabil și lipsit de temei"181, încercarea raționalizării sale fiind
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
concepuse inspirația ca un mesaj al divinității însăși 206, al viziunii renascentiste a lui Dürer sau a celei baroce a lui Bernini, în a cărui accepțiune, operele de artă erau rodul unui "furor divinus"207, și desigur al multor altor gânditori și creatori ai diferitor perioade ale istoriei. Pe marginea unei mai vechi discuții privitoare la dialectica dintre originea naturală sau supranaturală a acestei facultăți creatoare, a fost remarcat faptul că între inspirația artistică și mistica religioasă există o serie de
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
prin demersul său filosofic, spre deosebire de Platon, Aristotel "n-a osândit arta"271, incluzând în mod deliberat aici și problema reprezentării. Mai târziu, la șase secole distanță de Platon, al cărui sistem filosofic l-a și continuat, Plotin, un alt mare gânditor al lumii antice, a făcut trecerea către filosofia Evului Mediu, împotrivindu-se caracterului pur reprezentațional 272 al artei clasice, artistul nemaifiind un simplu imitator al realității. El a accentuat în schimb caracterul ideatic, intern și transcendent al artei, în care
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
o construcție mult mai complexă decât pare, sensurile sale nefiind încă descoperite în totalitate. Cu toate acestea, este adevărat și faptul că vivacitatea acestui tip de cunoaștere "material-raționalistă" a impulsionat de-a lungul timpului și interesul pentru cunoașterea spirituală, numeroși gânditori păstrând distanța și respectul cuvenite unui astfel de subiect 539. Ne-am putea întreba, desigur, ce legătură au toate acestea cu fenomenul artistic în general, și cu arta sacră în particular. Fiindcă am făcut referire la programele informatice, evocând rolul
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
conexiunile din studiul interdisciplinar să fie semnificative și bazate pe deprinderi, metode, concepte și perspective adecvate fiecărei discipline. Pe lângă dezvoltarea conexiunilor între diferitele materii, profesorii de școală primară leagă instruirea de viața elevilor și-i ajută pe elevi să devină gânditori independenți care să se înțeleagă pe ei înșiși și lumea lor. Accentul pe studiile interdisciplinare apare din dorința de a-i ajuta pe elevi să vadă legăturile importante dintre idei și să afle rostul și înțelesul atribuțiilor lor. În plus
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
dintre „eu” și „tu”, care presupun apropiere și interpătrundere reciprocă. Multe dintre sensurile eului interferează cu cele ale sinelui (selfă și acesta a avut o carieră filosofică, mai ales în înțelesul de conștiință de sine, distinctă de conștiința obiectelor exterioare. Gânditorii englezi au făcut aluzie la sine (selfă ca la cine ce exprimă subiectul cogitației lui Descartes. Hume nega substanțialitatea acestui self. Sensul psihologic al sinelui a fost deseori cel de agent proactiv și reflexiv, conștient. Sinele mai sugerează spontaneitate, intuiție
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
a epocii postmoderne. Odat( cu trecerea (n postmodernitate a(a cum arăt( autorul (n lucrarea Societatea transparent( se va fi terminat un capitol (n care istoria era gîndit( că ceva unitar. (n modernitate, scopul istoriei unanim recunoscut de to(i gînditorii era realizarea civiliza(iei (i a omului modern. Postmodernitatea impune "multiplicarea imaginilor lumii", model de gîndire prin care s-ar pierde "sensul realit((îi". Un rol deosebit (n toate (l are dezvoltarea sistemului informa(ional care ne-a invadat via
by HENRI PERETZ [Corola-publishinghouse/Science/1003_a_2511]
-
afirmațiile din cărți, dar și de afirmațiile persoanelor investigate pe teren, pentru a-și păstra spiritul liber și onestitatea științifică. El cercetează și reține ceea ce este general, fără a respinge ceea ce este particular. Cine invocă doar "legile" aflate de către "marii gânditori ai socialului", poate fi acuzat că este "rupt de realitate"; cine se va pierde în amănuntele unei situații poate fi etichetat ca "eseist"... În sociologie este importantă simplificarea 393 adecvată: putem identifica factori, actori, categorii etc., dar și mecanisme, cazuri
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
în „Revista de filosofie” și mai ales eseurile din „Ateneu”, „Steaua” și îndeosebi serialele Viață și societate în rostirea românească și Creație și frumos în rostirea românească, desfășurate în „România literară” (octombrie 1968 - noiembrie 1969) atrag atenția atât asupra unui gânditor original, necunoscut de generația tânără, cât și asupra înțelesurilor spre care trimite meditația lui. Rostirea filosofică românească (1970) vorbește cu o stilistică inconfundabilă - și care va începe să fie imitată - despre sinele și sinea, ciclul ființei, cel al devenirii (aici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288472_a_289801]
-
încheie ciclul cuvintelor despre creație și frumos, spre a ne putea despărți de cuvinte.” „Despărțirea de cuvinte” este una de tip dialectic sau de tipul lui „ba nu”, este însoțirea cu ele, cu limba, cu unul dintre cei „trei mari gânditori români”, pentru a explora și a înstăpâni „sentimentul românesc al ființei”. De la cuvinte, de la acelea care se rostuiesc în „rostirea filosofică românească” și produc „creație și frumos în rostirea românească”, se înaintează către vedenie, viziune, mentalitate, către „modulații românești ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288472_a_289801]
-
astfel mai mult decât gravitatea ființei, sumbră și apăsătoare, a mai tuturor ontologiilor. Iar o asemenea feerie este cu totul alta decât feeria, sumară și doar artistică, a Mioriței, ca să intrăm în ordine cu noi înșine.” Paradoxul este că acest gânditor, al cărui demers constant pare să fie unul de separare radicală între filosofie și viață -, până la un fel de reducționism logic (nu numai ontologic) -, a încercat să trăiască această filosofie. Între filosofia lui și biografia lui există o unitate fundamentală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288472_a_289801]
-
cu privire la autonomia individuală. Expansiunea economică și geografică a noii națiuni în anii de după 1800 a generat căutarea neobosită a îmbunătățirii situației materiale și social-politice. Această realitate l-a determinat pe Tocqueville să folosească cuvîntul "individualism" pentru a exprima ceea ce văzuse. Gînditorul francez J. Hector St. John de Crevecoeur a fost printre primii care au vorbit despre caracterul specific individualist în descrierea poporului american, în lucrarea sa din 1782, Letters from an American Farmer (Scrisori de la un fermier american). Acesta a deschis
Psihologie interculturală: repere teoretice și diagnoze românești by Alin Gavreliuc () [Corola-publishinghouse/Science/855_a_1870]
-
încă un scriitor din secolul XIX care-și tipărește odele sale închinate vinului, de o vervă debordantă, în „Radicale” - 1891”, la Tipografia Națională din Iași. Când în fire mut e totul Când în fire mut e totul, Când e totul gânditor Și s-aude numai ritmul Șoaptei blânde de izvor, Bea... curând nefericite, Cum e voia Domnului, Vei muri - doar veșnicia Nu e dată nimănui. Și-n sicriu apoi te-or pune, Părăsit, uitat de toți Unde setea ucigașă A o
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
la nemărginire. Însuși procesul creator al acestor plăsmuiri, care rămâne o mare taină a vieții naturale, ne sugerează ideea unei comunicări cu cealaltă ordine de existență. Inspirația, în care cred deopotrivă geniile din păgânism sau din creștinism, dar pe care gânditorii raționaliști ne-o explică atât de sumar, are aspectul unei colaborări teandrice în sensul cel mai larg al cuvântului. Crezând în Logos ca în rațiunea divină a lumii, doctrina ortodoxă admite, precum vom vedea, valabilitatea universală a principiului teandric. În
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]