1,983 matches
-
de alte surprize îi avertiză pe toți să stea pregătiți. Ceva mai târziu, erau față în față cu ei. Tribunul îi cântări într-o clipă: erau amândoi robuști, pe la treizeci de ani, înarmați cu săbii; unul avea pe spate o manta militară, celălalt ținea atârnat de șa un scut rotund, ca acelea folosite de cavaleria auxiliară. Era vorba, probabil, de dezertori. Divicone îi cunoștea pe amândoi și ridică mâna să-i salute — Salve, Baudelius! Și ție, Martianus, salve! — Salutare, Divicone! îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
atârnat de șa un scut rotund, ca acelea folosite de cavaleria auxiliară. Era vorba, probabil, de dezertori. Divicone îi cunoștea pe amândoi și ridică mâna să-i salute — Salve, Baudelius! Și ție, Martianus, salve! — Salutare, Divicone! îi răspunse cel cu mantaua. Și-i salut și pe prietenii tăi. Sebastianus își opri calul și răspunse printr-un simplu semn făcut cu capul, însă alături de el Maliban ținea deja o săgeată potrivită în arc; privirile celor doi bagauzi se plimbau neliniștite de la săgeată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ținea deja o săgeată potrivită în arc; privirile celor doi bagauzi se plimbau neliniștite de la săgeată la tovarășul lor, care, cu mâinile legate, nu-și dădea prea mult osteneala să ascundă condiție de prizonier în care se afla. Cel cu mantaua îl întrebă pe Divicone: — Ce caută cu voi Eucherius? De ce l-au legat așa? Auzind explicațiile fostului călugăr, se încruntară. Cel cu scutul îi studie pe cei patru tovarăși ai lui Divicone cu o privire stupefiată și nu fără o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
observă că, dacă Eucherius violase legile Bagaudiei, în adunare nu i-ar fi fost prea moale. în momentul acela, Sebastianus îl întrerupse cu nerăbdare: — Exact, chiar așa: adunarea. îmi închipui că sunteți aici ca să fiți călăuzele noastre. Răspunse cel cu mantaua: — într-adevăr, așa e. — Atunci, ce mai așteptăm? Luat prin surprindere de tonul său iritat, bagaudul se îndreptă în șa, încuviință și-și întoarse brusc calul: — Urmați-mă! spuse dând pinteni animalului. Urmând cele două călăuze, Sebastianus și tovarășii săi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
nerăbdători să pună și ei mâna pe ceva. Cilonus era acum la pământ: doi barbari, fără să se îngrijească de prezența romanilor din redută, dezbrăcau brutal cadavrul. Oroarea pe care putu să o încerce Hippolita observându-i în vreme ce își disputau mantaua elegantă nu însemna nimic în comparație cu groaza ce i-o dădea villa pradă flăcărilor ori zgomotul ce venea din depozit și strigătele animalice ale prădătorilor, deveniți acum stăpâni absoluți peste ceea ce până cu câteva ore mai înainte - îngrijit cu dragoste și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
miza - pe care o puneau la bătaie mai mult ca o glumă bună, ca o reacție împotriva dezamăgirii și a deprimării - era o sumă reprezentând salariul pe care nu-l mai primeau de cine știe când. în vreme ce se întindea sub manta, Sebastianus răsuci în minte, tulburat, ultimele cuvinte ale lui Marcentius. Da, poate că veteranul nu se înșela. Fără îndoială, orele ce urmau aveau să fie hotărâtoare și poate ar fi fost mai bine să se întoarcă pe ziduri ca să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
mișcau fără o logică clară, dar cu o frenezie care îl alarmă. Un atac, anunță Vitalius, la Poarta de Miazănoapte. Poate e un incendiu. N-am înțeles bine. Toți aleargă într-acolo. într-o clipă, Sebastianus înșfăcă sabia, își luă mantaua și fu în picioare lângă ordonanța sa. — Unde e Maliban? Sunt aici, răspunse alanul, pășind afară din semiîntuneric. Avea deja în mână arcul său și își aranja tolba peste piept; la șold îi atârna sabia lungă. — Și Dubritius? — A ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ea în timpul marșurilor lungi, nu o întreba nimic, dar se obișnuise să o găsească alături de bivuacuri, după cum, la căderea nopții, culcată aproape de locul unde dormea el, învelită uneori în niște zdrențe ale unui cort pe care le folosea și ca manta și pe care le procurase, ca și mocasinii din piele de berbec ce acum îi proteja picioarele, de la vreun războinic din mingan. Nu vorbea mult, nu povestea nimic despre sine; însă în prima zi, Balamber putuse să ghicească câteva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
calului unui războinic got ocupat să se apere cu sulița de alți războinici hiung-nu. Trăgându-și pumnalul din cizmă, îl înfipse în coasta bărbatului, spărgând împletitura inelelor de fier, după care, cu mare iuțeală, îl apucă de o margine a mantalei, îl răsturnă din șa și încălecă în locul său. Puse mâna imediat pe sabia pe care acela o avea agățată la oblânc și, din nou, strigând cu furie, dădu pinteni calului și se aruncă iarăși în luptă, sperând că ai săi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
pe cineva să o ajute; după apusul soarelui, se îngrijora dacă ea nu ajungea la timp la focul bivuacului, iar în timpul cinei îi dădea adesea bucățile cele mai bune; și un lucru de necrezut: în momentul când se învelea în mantaua sa pentru noapte, nu reușea să adoarmă dacă nu se convingea mai întâi că ea se culcase pe aproape, iar dacă nu o vedea, îi punea pe ai săi să o caute. în unele momente, râdea de sine, spunându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
hainelor avea culoare bleumarin și era de foarte bună calitate. Durata de uzură varia în funcție de obiectul care compunea uniformaăpentru sandate sau bocanci 12 luni, pentru costum și șapcă, doc sau stofă, cămașă sau bluză și cravată, 24 luni, iar pentru manta sau raglan 36 luni). Salariații suportau o parte din prețul de cost al uniformei în funcție de salariul tarifar pe care îl aveau. Cu cât salariul era mai mic, cu atât și contribuția era mai redusă. Diferența până la costul integral al uniformei
Poşta şi telecomunicaţiile în zona Fălticenilor : (1780-2000) by Dumitru Neculăeasa () [Corola-publishinghouse/Administrative/91562_a_93226]
-
la piuă. nepăsător. raport scris adresat domnitorului de către un mare dregător. mare dregător al Olteniei. căpetenie, rang militar. clădire pentru găzduirea trimișilor otomani în țările române. soldat care face serviciul de curier domnesc, călăreț. cel care mână caii cu biciul. manta lungă și largă, de proveniență orientală, purtată de domn și marii boieri. cal de poștă. reprezentant sau agent diplomatic pe lângă Poarta Otomană. trăsură ușoară cu două roți, cu suspensie pe arcuri, trasă de un cal. postav făcut din părul castorului
Poşta şi telecomunicaţiile în zona Fălticenilor : (1780-2000) by Dumitru Neculăeasa () [Corola-publishinghouse/Administrative/91562_a_93226]
-
de bumbac sau de cânepă. administrator, intendent. timbrare, a lipi marca adezivă sau a imprima mecanic marca pe o scrisoare sau altă trimitere poștală. fir de metal sau șiretăîmpletit sau răsucit) de lână, de mătase, întrebuințat ca ornament la îmbrăcăminte. manta țărănească lungă împodobită cu găitane. construcție mică, ușoară(de lemn). grop, casetă, obiect de mesagerii prin care se expediază monedă metalică, bancnote etc. ștampilă cu care se anulau mărcile aplicate pe scrisori pentru a se evita reutilizarea. titlu purtat, în
Poşta şi telecomunicaţiile în zona Fălticenilor : (1780-2000) by Dumitru Neculăeasa () [Corola-publishinghouse/Administrative/91562_a_93226]
-
Domnul, Dumnezeu. 15. Așa vorbește Domnul, Dumnezeu despre Tir: "Se vor cutremura ostroavele de vuietul căderii tale, de gemetele răniților și de măcelul din mijlocul tău. 16. Toți voievozii mării se dau jos de pe scaunele lor de domnie, își scot mantalele, și își leapădă hainele cusute la gherghef; se învelesc în spaimă, și stau pe pămînt; întruna tremură de groază, și stau înmărmuriți din pricina ta. 17. Ei fac o cîntare de jale asupra ta, și-ți zic: "Vai, cum ai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
tine; îți plăteau cu cele mai bune miresme, cu pietre scumpe și aur, mărfurile tale. 23. Haranul, Canehul și Edenul, negustorii din Seba, din Asiria, din Chilmad, făceau negoț cu tine; 24. făceau negoț cu tine de haine scumpe, de mantale de purpură albastră și cusături la gherghef, de covoare scumpe puse în lăzi, de funii sucite și bine împletite, aduse la tîrgul tău. 25. Corăbiile din Tars îți aduceau mărfurile pe mare, erai în culmea bogăției și slavei, în inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
căroara se află mai multe compartimente pentru penițe și alte accesorii ale scribului. Suprafața exterioară e decorată cu motive florale, cu peisaje sau scene delicat desenate sau pictate. Se poartă, de obicei, de-a lungul centurii. Abaua este o largă manta arabă, care face parte din costumația mollahilor; se poartă și astăzi. Se află aici gestul clasic pentru exprimarea mirării, pe care îl găsim deseori figurat în miniaturile vechi persane. Nouruz este prima zi a anului persan, care cade pe 21
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
Cărui * zidirile babilone-asire, Pustii murinde, morminte uriașe Se grămădeau n-a ta gândire gravă Cu infinitul tot al vremei lor, Tu, Alexandre! Spuneți voi cu toții... 8 2260 [ÎMPĂRATUL] Titan bătrân ce, îmbrăcat cu popoli, Din când în când îți miști mantaua, Încât la vale curg, c-a togei creți, Popoarele... 9 2260 [ÎMPĂRATUL] O inimă! Fii fier, fii piatră, numai sânge nu. {EminescuOpVIII 67} 10 2260 [ÎMPĂRATUL] Ca o poveste să-mi aud viața, Ca pe un mit eu să mă
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
nu mi-a spus un singur cuvânt bun... (tare) Tată, tată, Cu ce-am greșit eu oare naintea feții Tale Că nu mai vrei un singur cuvânt bun ca să-mi dai? DRAGUL (își întoarce fața și și-o acopere cu mantaua; cu fața-ntoarsă) Deschide acea ușă... BOGDAN Aceasta, Doamne? [DRAGUL] Nu, Drept colo în părete deschide acea ușă. {EminescuOpVIII 77} BOGD[AN] Aici nu-i nici o ușă... (apart) Vorbește într-aiurea Părete gol e, Doamne, oricât cu mâna pipăi. [DRAGUL] Ia
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
vecinicul lor somn Întoarce-s-or în groapă cu fața spre pământ, Speriați de toate celea ce-n vremea noastră sânt Nu-i așa vere dragă?... [SAS] O, Doamne, cum să port Acest glas slab și rece, pe jumătate mort? Mantaua-ți cade, Doamne, las' să te-nchei, să șadă, Las' să te-nchei... [DRAGUL] Coroana tu ai voi să-mi cadă. [SAS] O, Doamne, lasă vorba cu două înțelesuri, Femeile-s deșerte și pline de eresuri, Dar cine ține-n
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
le împlem iarăși! (călugărul murmură rugăciunea tare) {EminescuOpVIII 87} ȘTEF[AN] Ei, m-a bătut la table... Norocul! N-am ce-i face. Mi-e frig... De două zile n-am avut somn, nici pace. Mi-e frig... [ROMAN] Iată mantaua lui Dragoș... o îmbracă. [ȘTEFAN] Așa e-n lume, unul pe altul se dezbracă, Noi dezbrăcăm pe Dragul de bani și [de] avere, Luăm din toată casa ce sufletul ne cere Și biată moștenirea lui Dragoș chiar ca pleava... Știu
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
-ntoarce) Ca puiul unei paseri sub mâni mi se zbătea. BOGDANA Taci, taci! Ei, este gata!... E mort... dă-mi mâna ta! Și strînge-mă, și strânge, să știu... [SAS] O! e grozav. (popa cîntă) Cum sta! Dormea dus tare sub manta-i de postav, Cu fața spre părete, dormind pe coasta dreaptă. [BOGDANA] L-ai lovit în cea stîngă!... Așteaptă, o, așteaptă. Să văd! (aleargă în odaie) [SAS] Ce are? Mișcă încet buzele-i crude, Pătrunsă e de spaimă... un sunet
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Ea ar țipa... dar țipetu-n pieptu-i se îngaimă Pe mort cu ochi-l soarbe și moartă e de spaimă. BOGDANA (se-ntoarce) Nu! Nu! Mă-nșală ochii. Și într-aievea văd: Bogdan dormea acolo, la dânsul mă reped Și când discoper manta... când o descopăr! A! SAS Ce ai? Ce ai [, Bogdano]? Vino-ți în mintea ta, Grozav este așa să-mplînți în piept pumnarul. BOGDANA Dar nu-i Bogdan. E Ștefan... Ți-ai omorât vlăstarul. (Sas aleargă în fund. Cortina cade. NUNTA
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
vor afla acelea ce-n vremea noastră sânt Nu-i așa, Mihnea Sînger? [MIHNEA] O, Doamne, cum să port Acest glas slab și rece pe jumătate mort. (el s-apropie de Domn) La gât să te-nchei, Doamne, îți cade-acuși mantaua... [IUGA] Să cad-ai vrea coroana-mi - mai pune-ți [pe cal] șaua Și fugi, fugi orb în lume - spre, binele-ți te sfătui - La cap omăt de-ți pune, la munte-ncă, omătu-i. [MIHNEA] O, Doamne! lasă vorba cu
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Prin cuiele bătute în grinzile Sucevii... Dar ce nu știe lemnul vor ști odată evii. [SCENA VIII] [ROMAN BODEI, MIHNEA] (ROMAN intră) MIHNEA Tu-l omorâși pe-acesta sau [nu-]l omorî nime? ROMAN Vă înțeleg, stăpâne... (el acopere eu mantaua sa pe Domn) MIHNEA Un cititor de stele Mi-a spus că bine-ncepe vremea Domniei mele. Ciudat, hatmane Roman, dar tu îmi pari uitit. Cată-te - nu-ți lipsește ceva? - iat-un cuțit Ce l-ai uitat aicea... [ROMAN
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
clipa aceea în care fiece boier e un sâmbure de *** de ***, un sâmbure de Domn, ș-ai zis, desigur..." Vere! dă *** gurile căscate, am a-ți spune o vorbă la ureche" și rămas numai cu câțiva martori * ți-ai aruncat mantaua * în colț *, ți-ai scos spada, și el a scos-o, și ai spus: Vere, să vorbim două vorbe între noi, numa între noi... " E păcat atunci* de Cornea, trebuie să fi fost viteaz și tânăr om... Tânăr om, M
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]