1,998 matches
-
între retragerea sa și o regenerare fundamentală a majorității parlamentare. Dar fie cum o fi - destul că "Romînul" nu întîmpină cu simpatie intențiunea Brătianului de-a trimite la primblare actualele Corpuri legislative înainte de espirarea mandatului lor. Și mai puțin o mistuie aceasta "Telegraful", care, pentru relele cele mai strigătoare din viața publică, află pururea o scuză, numai daca sunt acoperite de bandiera liberală - națională. Pentru opiniile acestei foi, pretinse liberale, care-și nutrește existența într-un mod sărăcăcios din beneficiile ce
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
mari i se întîmplă asemenea lucruri, cu cât mai mult trebuie România să se supuie sorții și să-și puie întrebarea daca n-ar fi mai cu minte ca, prin tratări cu Austria, să dea forma cea mai lesne de mistuit acestui lucru inevitabil. Daca Conferența a contribuit de-a trezi o asemenea convingere în București, atunci nu s-a convocat cu totul fără scop și în zădar; dar cumcă ea n-a fost necesară, pentru ca la urma urmelor totul să
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Ardea Circul de Stat, dar de unde ne aflam noi, despărțiți de zidurile fabricii de pâine "Pionierul", de șirul de blocuri de pe alee și de plopii care produseseră toată vara cantități de necrezut de fulgi înecăcioși, nu puteam vedea vâlvătăile care mistuiau cupola, nu puteam auzi pocnetele reflectoarelor calcinate și urletele animalelor din menajerie, înconjurate de flăcări. Doar un fum negru se ridica drept spre cer, ca dmtr-un cuptor mare, în locul în care știam că se află Circul. Ne-nchipuiam cum fulgii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să auzim, se umflă trista, ilizibila mea carte, melc ce-și secretă cochilia clipă de clipă și fluture ce și-ar lipi bucuros aripile de becul incandescent caruia-i dă roată și-n miezul căruia, de wolfram topit, s-ar mistui cu un țipăt de fericire finală. Maarten și Cedric cunoscuseră, în după-amiezele ultimelor săptămâni, pe rând sau împreună, lumina finală în patul răcoros al Liesbethei, ce se-mpărțise cu simplitate, chiar din ziua întîlnirii lor, după ce tânărul le povestise aventura
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
punând apoi mâinile în șolduri, râse: — Bun? Vrea să vă vadă morți pe toți! Canzianus scutură din cap: — Nu. Nu-i așa. Nu e ușor să-l urmezi pe Isus Cristos, iar el... are un foc în inimă care-l mistuie! în clipa aceea, Inisius izbucni în plâns și, acoperindu-și fața cu mâinile, cu capul plecat pe genunchi, se văită printre lacrimi: Nu! Nuuuuu! Blestematule mândru! N-o să încetezi niciodată să cauți să fii cel mai bun. Blestematule!... Blestematule!... Uitând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
spre Canzianus, îi spuse aceleași cuvinte în galo-romană, însă călugărul obiectă: — Toate bunurile, zici? Și din ce-o să mai trăiască toți oamenii aceștia după plecarea voastră? Balamber replică enervat: — Pretinzi prea mult; dintre grânarele din sat, pe două le-a mistuit focul. — Nu din vina noastră. Dar putem îndrepta lucrurile: dacă le garantezi viața și un minimum de mijloace de supraviețuire fraților mei, de-aici, ei o să-ți spună unde sunt ridicate grânarele din împrejurimi. Nu e nevoie să apelăm la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
toate deodată: „Foc! Foc!“ într-o clipă, toți se ridicară; izbindu-se și îngrămădindu-se spasmodic, se năpustiră spre ușă, cu o ploaie de lovituri. Sebastianus căuta în jur o altă cale de scăpare, însă, în confuzia aceea, deși incendiul mistuia cu zgomot mare, vedea foarte puțin și îi era imposibil să se orienteze —asta și fiindcă, atunci când intrase în clădire, nu avusese nici timpul necesar și nici posibilitatea să-și facă o idee măcar vagă despre planul ei și despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
o secundă?! O oră?! Prea preocupată să mă păstrez în amintirea cuiva?! Sunt o întâmplare care s-a petrecut sau care urmează să se petreacă?! Ce sunt eu?! Respir, gândesc, mă refac, renascăsunt ca pasărea Phoenix, dar ce foc mă mistuie?! Ard?! Cenușăă multă cenușăă scrumă Cati Gavril - Jurnal Absent 15 AM ALES Am pășit pe umbrele lăsate de oameni. Am chemat să vină la mine de niciunde ceva, cineva. Nu am știut să cer ajutor. Nimic nu începe și nu
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
doar un crâmpei de om, când eram o secundă mare cât un castel de nisip. Flux și reflux. Iată, dușmanii! ILUZIA UNEI IUBIRI Simt în mine o flacără care îmi dă iluzia unei iubiri. Dacă flacăra din mine mă va mistui?! Dacă aripile cu care m-ai înzestrat îmi vor arde?! Poate mă voi transforma într-un fluture fără aripi, și doar cu aripile tale, vom zbura împreună către niciunde, către nicăieri. Ne vom contopi într-o singură aripă, într-un
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
În jungla Propriei mele existențe Sunt un argument Plin de ...coincidențe. Realitate sau coșmar Același gust amar Și fără diferențe! ILUZIA UNEI IUBIRI Simt în mine o flacără Care îmi dă Iluzia unei iubiri. Dacă flacăra din mine Mă va mistui?! Dacă aripile Cu care m-ai înzestrat Îmi vor arde?! Poate mă voi transforma Într-un fluture fără aripi Și doar cu aripile tale, Vom zbura împreună Către niciunde, Către nicăieri, Ne vom contopi Într-o singură aripă, Într-un
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
lăsată să dansez în noapte dansul IELELORĂ Sunt agresivă pentru că ploaia nu mi astâmpără setea. Sunt agresivă pentru că sunt atât de liniștită! FOC Simt în mine o flacără Care îmi dă iluzia unei iubiri. Dacă flacăra din mine Mă va mistui?! Dacă aripile Cu care m-ai înzestrat Îmi vor arde?! Poate mă voi transforma Într-un fluture fără aripi Și doar cu aripile tale Vom zbura Către niciunde, Către nicăieriă Ne vom contopi Într-o singură aripă Într-un unic
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
labirintul ce-am pătruns Ieșirea n-oi afla, voi continua să fiu. Singurătate, gânduri, vise, Un Univers cu ape limpezi, Iubiri uitate sau promise, Inscripție cu lacrimiă Pe nevăzute lespezi. Mă cheamă câmpurile-n necuprins Și focul ce m-a mistuit astăzi, e stins! IN MEMORIAM POETULUI ADRIAN PAUNESCU Ne invadează gânduri fără rost Uitând să naștem bine și frumos Și facem din ce este doar „ a fost”, Trăim incert, meschin, dar tumultuos. Ne cerem drepturi și cerșim dreptate Când dragostea
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
pe foc să ardă; după ce îi arde focul cele două capete și mijlocul, mai poate fi el bun de ceva? 5. Iată, cînd era întreg, nu se putea face nimic din el, cu cît mai puțin acum, după ce l-a mistuit și l-a ars focul, s-ar mai putea face vreo lucrare din el?" 6. De aceea, așa vorbește Domnul Dumnezeu: "Ca lemnul de viță dintre copacii din pădure, pe care-l pun pe foc să-l ard, așa voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
omului, întoarce-ți fața spre miază-zi, și vorbește împotriva locurilor de miază-zi! Proorocește împotriva pădurii din cîmpiile de miază-zi! 47. Spune pădurii de la miază-zi: "Ascultă cuvîntul Domnului! Așa vorbește Domnul, Dumnezeu: "Iată, voi aprinde un foc în tine, care va mistui orice copac verde și orice copac uscat: nimeni nu va putea stinge flacăra aprinsă, și totul va fi ars de ea, de la miază-zi pînă la miază-noapte. 48. Și orice făptură va vedea că Eu, Domnul, l-am aprins, și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
ai stricat înțelepciunea cu strălucirea ta. De aceea, te arunc la pămînt, te dau priveliște împăraților. 18. Prin mulțimea nelegiuirilor tale, prin nedreptatea negoțului tău, ți-ai spurcat locașurile sfinte; de aceea, scot din mijlocul tău un foc, care te mistuie, și te prefac în cenușă pe pămînt, înaintea tuturor celor ce te privesc. 19. Toți cei ce te cunosc între popoare rămîn uimiți din pricina ta, ești nimicit, și nu vei mai fi niciodată!" 20. Cuvîntul Domnului mi-a vorbit astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
fi de jaf între neamuri, nu le vor mînca fiarele din țară, ci vor locui în liniște, și nu le va mai tulbura nimeni. 29. Le voi pune un răsad căruia i se va duce faima, nu vor mai fi mistuite de foame în țară, și nu vor mai purta ocara neamurilor. 30. Și vor ști astfel că Eu, Domnul, Dumnezeul lor, sunt cu ele, și că ele sunt poporul Meu, ele, casa lui Israel, zice Domnul Dumnezeu." 31. Voi sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
puneau pragul lor lîngă pragul Meu, stîlpii lor lîngă stîlpii Mei, și nu era decît un zid între Mine și ei. Așa au pîngărit ei Numele Meu cel sfînt cu urîciunile pe care le-au săvîrșit, de aceea i-am mistuit în mînia Mea. 9. Acum vor depărta de la Mine curviile lor și trupurile moarte ale împăraților lor, și voi locui veșnic în mijlocul lor. 10. Tu, însă, fiul omului, arată Templul acesta casei lui Israel; ei să-i măsoare planul, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
înțelegeam, în sfârșit, că printre locuitorii caselor de pe colină, construite din cărămizi grele, trăia un mizerabil desenator, un desenator blestemat, probabil cel mai sărac decorator de truse de scris, seamănul meu. Acum știam; știam că arsese și el, că se mistuise pentru doi ochi negri mari, exact ca mine. De-ajuns ca să mă consoleze. În sfârșit, am pus desenul alături de vas, apoi m-am dus să-mi pregătesc reșoul, pe care, după ce jarul s-a înroșit bine, l-am așezat în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
de prin lumi necunoscute Îmbăta a mea vedere și, cu mințile pierdute, Îmi părea cumcă o mare de lumină, de miroase Și de dulce încîntare varsă raze călduroase Împrejurul litierei. Frumusețea ta cea mare, Sigură de biruință, mândră, era orbitoare Mistuind împrotivirea ca a soarelui lumină. De o patimă turbată a mea inimă fu plină Și atunci hotărâi tare să câștig al tău amor, Fie-o zi, fie o oră, fie fulger trecător {EminescuOpVIII 462} De o clipă, iar pe scurta
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
divin va izbi în urechea mea? Scăpatu-ți-am eu oare viața ca să te pierz pentru totdauna? O, Dumnezeul meu! răspunde-mi în locul ei, spune-mi că aceasta nu e cu putință, spune-mi că poci a mai nădăjdui. Focul ce îmi mistuie pieptul, răul care îmi usucă inima este deznădejdea, e amorul... Amorul și toate covârșirile lui, un amor nebun ce mă va omorî... Pe urmă el tăcu și începu a păși înainte mai linistit, cel puțin așa se arăta. Sosind la
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
nasului lui celui mare și zise aparte și triumfător ca intriganții din comedii. - Ei trasu-ți-i-am pe sfoară pe toți? Ce mai poftești? Care cutră ar fi putut să facă mai mult? - și din nou le dete sute de insipidități de mistuit, strigând iar: Ca nu cumva să zică cineva că nu-i așa, că, Doamne, prost ar mai fi. Aplaozele degradate se sporiră și mai mult și Andronie făcea ca toți ceilalți. Critil însă nu mai putea să sufere și era
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
metri de ea înțelese totul. Era neabătut în noblețea sa, chiar și atunci când era părăsit. Toate întrebările pe care nu le punea - De ce faci asta? Ești sigură că asta îți dorești? Cum rămâne cu Mark? Cum rămâne cu mine? - o mistuiau în timp ce stătea acolo, paralizată. Nu încercă nici s-o facă să se simtă vinovată cu vorbe sau mângâieri. Multă vreme nu spuse nimic, se așeză pur și simplu la nici un metru de ea, asimilând situația, chibzuind. Îi pândea privirea, încercând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ei. Stă în mașina închiriată într-o beznă totală, având tot timpul din lume ca să aleagă să nu-și dea foc la viață. Dar până la urmă, e deja arsă - Chickadee, Conscience Bay, Sylvie, laboratorul, scrierile lui, Celebrul Gerald -, toate se mistuiseră cu luni în urmă. Nici măcar nu mai putea simula rolul. Nici măcar soția lui n-ar mai crede în numărul lui. Se forțează în jos, prăbușindu-se. Există o nevoie de a fi nimeni, o nevoie care își va ascunde mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Dacă ți-ar da cineva brânci În sobă? Te gândești imediat cum l-au chinuit pe Lazăr de la Rusca. De Dan Deșliu. Știi poezia pe dinafară. Ard lemnele și flăcările le transformă În jar. Ca o haită de șacali Îți mistuie negrele gânduri. Pe spătarul scaunului, șosetele de lână, ude, zac ca doi enoți morți. După ce mănânci te culci, iar când te scoli asculți la Pick-up un disc pe viteza 78. Ai tăi au cumpărat un aparat radio cu clape și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de trandafiri ce Îmbracă aproape, fântâna. În fântână trăiește un balaur. Purtând cămașa albă și mirosind a busuioc intri În biserică. În timpul slujbei transpiri și Îți amorțesc picioarele. Ai vrea să ieși afară. Bat clopote și ard lumânări. Șerpi Își mistuie zvârcolirea pe sub stoguri de fân. Ochii albaștri sunt ai bunicii tale. Amintirea e dintr-o vacanță. Te uiți la ochii albaștri și Îți vine să plângi. Îți Îmbrățișezi bunica. „Am mai venit și eu la București” spune ea ținându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]