1,674 matches
-
sosirea iminentă a unei armate salvatoare, când doar moartea, înfrângerea și rușinea stăteau de fapt la pândă. Anul acela era și pentru mine unul dintre cele mai primejdioase din cele prin care aveam să trec. Nu doar prin amenințările care planau asupra orașului și alor mei, ci și pentru că primul an este pentru orice fiu al lui Adam acela al bolilor ucigașe, acela în care mulți bărbați dispar fără să lase urmă de ce ar fi putut să fie sau să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ajutor din partea săgeții care mergea înainte, își luă zborul. Imediat se izbi de o clădire învecinată, lovindu-și cu zgomot capul virtual de ea, și își văzu eul virtual zvârcolindu-se o clipă de durere. Însă câteva momente mai târziu plana pe deasupra campusului de la Harvard. Desenele erau extrem de detaliate, precum proiecțiile tridimensionale ale arhitecților, dând la iveală tencuiala albă în care era îmbrăcat turnul cu ceas, până și chioșcurile pentru ziare și suporturile pentru biciclete din Harvard Yard. Continuă să zboare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
trezită ca și când ar fi văzut o mulțime reală pe o stradă reală. Când ateriză, genunchii i se îndoiră. Indicatoarele cu neon îl dădură de gol: cartierul lămpilor roșii din Second Life. Manechine îmbrăcate în corsete sintetice strălucitoare, care, atunci când cursorul plana pe lângă ele, scoteau la iveală o plăcuță cu prețul. Biciuri, măști de cauciuc, le aveau pe toate. Se simți de îndată dezbrăcată, iar sânii pneumatici începură s-o stânjenească. Dar acum era Lola Hepburn. Putea să facă orice voia. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Shimon Guttman: Ce am făcut în acea călătorie, Uri? Sper că îți amintești. —Vrea să facem același lucru aici, spuse ea, lovind tastele de direcție cu forțe proaspete. Vrea să zburăm peste lacul Geneva, să ne uităm după insule. Avatarul plana peste orașul virtual, Maggie îndreptându-l mai întâi spre vest, apoi spre est. Nu avea habar de geografia Genevei. Mai fusese o dată acolo, pentru o chestiune a ONU, dar avusese parte de obișnuita experiență diplomatică: aeroport, mașină, sală de întruniri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
care a trăit-o el în copilărie, când a văzut insulele de dedesubt. —Hei, ce-i aia? întrebă Uri arătând spre micul petic de pământ de jos. Maggie trebui să se întoarcă, ghidând-o pe Lola înapoi. Când văzu peticul, plană în direcția lui, după care coborî în siguranță. —Nu-mi vine să cred, spuse Uri scuturând din cap. Chiar și aici. Ce e, Uri? Ce e? —Uită-te la asta. Poți vedea forma acelei insule? Uite-te la formă. Arăta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
a fost blocat cumva. Avatarul ei nu se mișca. Maggie se uită în josul ecranului, încercând să găsească o fereastră în care să tasteze parola. —Hei Maggie. Cine sunt ăștia? Privi în sus și simți că o trec fiorii. Două avataruri planau în apropiere. Aveau aceleași capete ciudate de iepurași pe care le văzuse înainte, dar acum erau amândouă colorate în negru. Pentru o clipă, își aminti de bărbații de pe străduță, cu măștile negre de schi și răsuflarea lor fierbinte. Maggie se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
de schi și răsuflarea lor fierbinte. Maggie se uită la Uri. —Ne urmăresc. Vor să obțină înaintea noastră informația pe care a ascuns-o tatăl tău aici. Ce putem face? — Putem vorbi cu ei? Maggie se holba la ecran. Mai planau încă pe lângă ea. Apăsă pe Vorbește și tastă în interiorul ferestrei, dându-și silința să rămână în pielea personajului. Salut, băieți. Care-i treaba? Așteptă un răspuns. Trei secunde, patru, cinci. Se uită la ele până când ceasul Second Life din colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
într-un vârtej de roșu, alb și albastru, ca o înghețată într-o zi de vară. Acum vârtejul aluneca în jos, spre picioare, până când întregul corp deveni o baltă de noroi pe această stradă lăturalnică, avatarurile cu cap de iepure planând în continuare deasupra ei, ca vulturii ce se pregătesc să se ospăteze dintr-un stârv. Singura șansă de a afla ce știa Shimon Guttman dispăruse. —Maggie, strigă Uri, care se afla lângă ușă, gata să plece. În trei minute, coboară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ca un manechin sau o statuie făcută din piatră rece, gri, apoi îmbrăcat treptat. Apăsă pe Hartă, tastă Geneva, apăsă pe Teleportare și, după cele câteva secunde de care avu nevoie calculatorul pentru a se încărca, se afla din acolo planând deasupra apei de un albastru strălucitor și a malurilor înverzite ale lacului. Căută insula lui Guttman cu conturul ei inconfundabil. După o primă examinare, se neliniști: nici urmă de ea. Lucrul acesta trimitea la o idee sumbră. Dacă urmăritorii ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
aflaseră secretele. Ce modalitate mai bună ar fi existat pentru a se asigura că nu mai descoperă nimeni ascunzătoarea tăbliței lui Avraam decât distrugerea singurului indiciu al locului în care se găsea? Așa că fu nevoită să zboare la altitudine joasă, planând peste apa albastră, avionul fiind zguduit de ondulațiile peisajului generat de calculator, care, din cauza conexiunii mai slabe de aici, apărea doar parțial pe ecran. Însă în cele din urmă pe albastrul lacului se ivi o pată verde care, pe măsură ce avatarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ori fără legătură cu asta, senzația că situația mea se agravează cu fiecare clipă care trece devenea tot mai apăsătoare. Orgoliul de a Înțelege cu orice preț În ce Încurcătură diabolică nimerisem pierdea vertiginos teren În fața convingerii că asupră-mi planează o primejdie grozavă. Am realizat siderat că, În spatele disperării cu care căutam, dincolo de neverosimilul Întâmplărilor trăite, o logică, un rost, o explicație, se Întindea cu totul altceva - spaima viscerală, paralizantă, că aș putea să mor. În același timp, mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
și etică, despre eudaimonia și arete, despre legi și formele de organizare statală: regalitatea și tirania, aristocrația și oligarhia, regimul constituțional și democrația, despre care spunea că ar putea fi cea mai bună dintre rânduieli dacă asupră-i n-ar plana pericolul eșuării Într-o altă varietate de tiranie, aceea a arbitrariului mulțimii. Le mai vorbise, lui și prietenilor lui care alcătuiau grupul aristocrat de discipoli de la Mieza, despre cei dintâi greci care primiseră Însărcinarea de a elabora reguli de conviețuire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
nu pe tine - e o diferență, s-a scuzat Howard nu foarte convins. Centrul, a continuat el, nu recurge la soluții radicale decât dacă și după ce epuizează toate celelalte posibilități de intervenție și doar În situațiile În care asupra lumii planează un pericol mortal și iminent. - Pericolul binelui, de exemplu. Paradoxalul Centru a ajuns, În virtutea unor rațiuni, of course, superioare, la concluzia că binele reprezintă pentru om un pericol mortal și, În consecință, și-a asumat misiunea de a-l eradica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Centrului? Și dacă da, o va recunoaște? Eveline Fontaine a venit cu ideea inventării unei situații menite să vă anuleze reflexele autocontrolului, să vă paralizeze reacția de apărare. A pretins că studiile de psihologie au demonstrat că persoana asupra căreia planează o acuzație gravă - nu contează cât de adevărată, ba, aș zice chiar din contră: efectul este cu atât mai puternic cu cât acuzația este mai puțin fondată -, o asemenea persoană, așadar, Își mobilizează instinctiv toate resursele de concentrare pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
spune-mi: cine crezi că ar fi putut să comită crima? - Oricine În afară de mine. - Și de mine. Persoanele de față se exclud, sper... - Pentru că Îmi cer să fac pe polițistul, Îți răspund ca un polițist: până la proba contrarie, asupra oricui planează prezumția de vinovăție. Prin urmare... - Bine, unu la zero. Acum răspunde, te rog, la Întrebare. - Nu cred că sunt foarte obiectiv, dar... De fapt, nici nu e vorba despre obiectivitate aici. Un raționament elementar Îl indică drept posibil autor pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
lună, Într-o poieniță din parc, așternând un cearșaf peste iarbă și peste enervanții licurici, și luminându-l cu o lampă cu acetilenă (care, peste șase ani, va străluci asupra Tamarei). În pata aceea de lumină, fluturii de noapte ieșeau planând din bezna Înconjurătoare și În felul acesta, pe pânza magică, am prins o frumoasă Plusia (acum Phytometra), care, am observat imediat, se deosebea de aliatul său cel mai apropiat prin aripile din față mov sau castaniu (În loc de maro-auriu) și prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
anilor o mie șapte sute și a fost cunoscut sub strania poreclă de Iguana. Acest roman se bazează pe povestea lui. AUTORUL Imensul albatros cu aripi fragile, ce păreau tivite cu alb, a dat ocol maiestuos, la două sute de metri Înălțime, planînd lent, fără demonstrații exagerate, ca și cum ar fi fost susținut În spațiu de o forță nevăzută. Se afla la cea dea treia călătorie dus-Întors, cu punctul de plecare chiar de acolo, de la linia Ecuatorului, pînă la insulele mari și reci din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
și neant“. Omul nu se poate împăca, se pare, cu vina originară care i s-a pus în cârcă. Din același motiv se și îndrăgostește. Imitarea Divinului se petrece în ambele sensuri, al creației și al dezamăgirii. * O confuzie, însă, planează asupra întregului discurs de mai sus: m-am legat de neant și nu m-am gândit la Nimeni, strămoșul nostru, locuitorul neantului. Progenituri ale lui Nimeni, cum se numea Divinul înainte... * Înstrăinarea de neant este identitatea noastră spirituală, tot așa cum
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
care nu au nimic de-a face cu funcționarea corectă a instituțiilor democratice în vigoare și al respectului care li se cuvine, se comportă ca niște dușmani de moarte ai acestei coeziuni, de aceea, asupra societății pașnice care am fost planează astăzi amenințarea teribilă a unei înfruntări civile cu consecințe imprevizibile pentru viitorul patriei, guvernul a fost primul care a înțeles setea de libertate exprimată prin tentativa de ieșire din capitală adusă la îndeplinire de aceia pe care întotdeauna i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
s-a petrecut la Școala de Băieți și Fete Nr. 4, "Georgeta Mircea Cancicov". O clădire spațioasă și luminoasă, formată din două corpuri egale, așezate simetric, legate între ele printr-un spațiu comun, ce amintesc de aripile unui condor în timp ce planează deasupra orizontului. Încă înainte de a intra în curtea clădirii, elevii se despărțeau; fetele ocupau aripa dinspre dreapta, iar băieții pe cea din partea stângă. Incidentul a avut loc chiar pe data de 29 iunie, ziua Sfântului Petre, o zi însorită a
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
fără a se opri, iar el, sub greutatea corpului, cu schiurile ce se bălăngăneau aiurea legate de picioare, căzuse chiar sub gheața ce s-a spart în zeci de bucăți ascuțite și alunecoase peste care tocmai trecea, cu care împreună planau într-un gol adânc fără sfârșit și din care nu mai putea ieși. Ce tâmpenie i-a trecut prin minte! Nu a ținut seama de sfatul Marelui Angakok. Dacă nu s-ar fi abătut din drum și ar fi ocolit
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mărimi, esențe și culori diferite, cu ramurile lor îmbătrânite, fără vlagă, au început să se rărească. Sub adierea continuă a vântului și a umezelii, frunzele muribunde se desprindeau din când în când, ca apoi, cu părere de rău, să mai planeze câteva secunde pentru a-și lua adio de la măreția lor, căutându-și fiecare locul unde să se aștearnă pentru iernat. Deși vântul în mișcarea-i lentă, abia perceptibilă, reușea cu greu să desprindă din loc frunzele fragile ale mestecenilor din
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
despărțit niciodată de nimeni, nici de cei ce au murit...” aprilie, 2013 96 Rareș Tiron Istorisiri nesănătoase fericirii 97 Activitate mistuitoare a să se știe încă de la început, Osvald era sărac, mult prea sărac. Iar asupra acestui trist lucru nu planează niciun fel de îndoială, căci foamea ce grăia prin el și cu el dovedea cel mai bine asta. De curând, pentru tânăr se împlinise un an întreg de când terminase facultatea. O absolvise cu nota maximă. Astfel, din acest moment, el
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
făceau nici zgomot și nici spumă pentru că nu scoteau niciodată pagaya din apă. Această eră foarte lata și avea muchiile ascuțite și un mâner gros, rotund și rezistent. Efectul se datora unui joc din încheietura mâinii: împingeau apă cu pagaya plana, după care reveneau la poziția inițială tăind apă cu muchia ascuțită. Acest sistem presupunea, evident, un efort dublu și un antrenament asiduu, prin care vâslașii ajungeau să-și miște brațele și încheieturile în mod automat și într-o sincronizare perfectă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
a devenit proprietarul unei bijuterii de avion, oleacă mai mărișor decît un bondar. Pilotul l-a mai învățat una, alta, a confirmat că acest avion nu se bușește nici dacă îi dai drumul dintr-o macara. Cum adică? întreabă Dinu. Planează și n-are nevoie decît de cîțiva metri ca să aterizeze. De aici începe chinul. Dinu face școala de pilot și își pune la bătaie toată bruma de materie cenușie. Face ore suplimentare, angajează un pilot ca să-l învețe tainele toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]