3,441 matches
-
deci să înnoptez acum/ în ceață ca un râu în tâmpla lunii/ cu visele pornite pe un drum/ ce-a încetat de mult și calea nu mi-i// decât o reincludere în cremeni/ acolo unde pot să mă mai cheme/ priveliștile, unui stol asemeni/ de grauri repezi lunecați din vreme" (în op. cit., p. 70). 24 Absență sau gol mai semnificative decât plinătatea prezenței, pentru că ele întruchipează însăși posibilitatea plecării, a înscrierii în ceea ce (orice) va fi: "numai absența semnifică/ sau poate
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
și deseori cu voluptate. Ager și uimitor de receptiv, înclinat spre reflecția morală, el are totodată gustul observației sociale, făcând subtile disocieri de psihologie comparată. Îl interesează totul, dar știe să desprindă esențialul și ochiul lui sesizează numaidecât, într-o priveliște sau alta, accentul caracteristic. În plan literar, memorialistul e un descriptiv, fără invenție epică, și un umorist superior. Spirit lucid și mai degrabă sceptic, C.-D. nu se lasă în voia înduioșării (decât atunci când își evocă meleagurile natale, copilăria) sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286319_a_287648]
-
corelația istorică a sistemelor"). Apoi, chiar reapariția celor trei paradigme în epoci diferite la diverși filozofi ne-a trimis tot la ideea de "continuitate". Și atunci am susținut ideea unei continuități tipologice. "Corelate istoric" în continuitatea lor tipologică, sistemele oferă priveliștea unei totalități care-l ajută pe Dilthey să reconstituie conceptul generic de "filozofie". După cum am arătat, conceptul filozofiei ca Weltanschauung funcționează ca o proiecție-etalon, construită a posteriori, fără a condiționa deci supraistoric cunoașterea filozofică (vezi II, 2Bf). Spre a explica
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
poziții asupra acestei noțiuni. Istoria filosofiei are totuși această utilitate primordială, care presupune să fim gata a admite faptul că criza poate avea un caracter fondator, la fel cum prăpastia ce s-ar deschide sub picioarele noastre ar oferi o priveliște. Dacă este adevărat că putem câteodată să înțelegem ceva în efortul de a-l contempla înainte ca el să dispară este adevărat și că o noțiune este întotdeauna susceptibilă de elaborare. Astfel istoria filosofiei își poate propune să-și desfășoare
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
viitorul face dovada unor resurse de memorialist, povestind convingător despre sosirea lui în țară sau realizând o interesantă descriere a Bucureștilor acelor ani, amestec de lux și mizerie. E sugestivă mai ales o evocare a orașului bântuit de ciumă, cu priveliștea „spăimântătoare” a sinistrelor convoaie de înmormântare. A mai scris (și sub pseudonimul Contimporanul) cronici dramatice și muzicale. Împreună cu C. A. Rosetti editează mai multe calendare. Înclinația lui era de a face operă de popularizare. Pentru scena românească produce comedii și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290678_a_292007]
-
să conțină explicit trimterea la "dispozitivul / filmic / fotografic" ce a generat, în metafora anterior amintită a realismului, un întreg program estetic, personajul îl descrie însă de la un capăt la altul: plasament, focalizare, reglare și invers primirea de către privitor a luminilor "priveliștii", care-l cuprind deopotrivă. Îl includ în "fotografia" lumii, ca pe un centru al conștiinței acestei lumi. O și mai intuitivă metaforă a cunoașterii "reflectoare", construită pe aceeași schemă a procesului fotografierii (cu etape și componente: focalizarea, reglarea, expunerea, impesia
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
1928, consilier tehnic la Serviciul propagandei turistice din Ministerul Propagandei. Urcă în ierarhie, ajungând în 1941 secretar general al Departamentului propagandei românești. S-a întâmplat ca omul și vocația lui să întâlnească astfel spațiul cel mai propice de manifestare. Albumul Priveliști românești (1932), apărut și în versiune franceză în același an, deschide seria unei întinse campanii de valorizare a individualității peisajului românesc, activitate pe care au apreciat-o T. Arghezi, L. Rebreanu, Gala Galaction, Ionel Jianu, V. Voiculescu, Vl. Streinu ș.a.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285532_a_286861]
-
comercială și „mecanica de flașnetă” a scrisului lui Victor Eftimiu. Insuficiența aplicației analitice trebuie să fi fost unul dintre motivele care l-au făcut pe B. să renunțe la practicarea criticii literare. SCRIERI: Beethoven, București, 1927; Note literare, București, 1928; Priveliști românești, București, 1932; Argeș, Craiova, 1935; România la lucru, București, 1940; Munții României, Craiova, 1942; Icoane argeșene, Sibiu, 1944; O carte trăită, pref. George Muntean, București, 1977; Priveliști românești, pref. Șerban Cioculescu, postfață Mircea Dumitrescu, București, 1983. Repere bibliografice: Călinescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285532_a_286861]
-
la practicarea criticii literare. SCRIERI: Beethoven, București, 1927; Note literare, București, 1928; Priveliști românești, București, 1932; Argeș, Craiova, 1935; România la lucru, București, 1940; Munții României, Craiova, 1942; Icoane argeșene, Sibiu, 1944; O carte trăită, pref. George Muntean, București, 1977; Priveliști românești, pref. Șerban Cioculescu, postfață Mircea Dumitrescu, București, 1983. Repere bibliografice: Călinescu, Cronici, I, 253, II, 117-188; Sadoveanu, Opere, XIV, 389-392; Streinu, Pagini, V, 238-241; Micu, „Gândirea”, 970-971; George Muntean, Alexandru Bădăuță, RL, 1983, 21; Dicț. scriit. rom., I, 210-211
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285532_a_286861]
-
scriitori ai epocii. Reprezentant de frunte al romantismului, Grigore Alexandrescu e clasic prin temperament; e un contemplativ, pentru care, ca pentru Théophile Gautier, clasicizantul angajat în bătălia romantică, „lumea există”, în sensul că stările lirice sunt provocate mai mult de priveliști din afară decât de frământările interioare. De altfel, pe lângă romantice „suvenire și impresii”, elegii, poetul a scris clasice meditații, epistole, satire, fabule, prin acestea din urmă impunându-se drept cel mai de seamă fabulist român. Clasic prin structura spiritului, prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286294_a_287623]
-
expresie (element senzorial de cercetare, opinie, aspect). Privirea, sub aceste diverse semnificații, poate fi acțiunea de a privi și rezultatul ei, simțul văzului, vedere, fel de a privi, căutătură, punct de vedere, remarcă, cercetare cu ochiul, cu mintea, examinare, peisaj, priveliște, loc de desfășurare, reprezentare. Dintre toate simțurile noastre, privirea rămâne cel mai precis, cel mai dominator. Ochiul, observarea, imaginea determină transformări de ordin psiho-afectiv. Vederea fiziologică reprezintă o reacție la lumină, făcând posibilă cunoașterea. Cunoștințele lui Leonardo în domeniile ochiului
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
cotidiană, în rutina muncii de zi cu zi. Nu poți fi pe deplin nici turist, nici pelerin cu „normă întreagă”, aș adăuga eu. Nici chiar cei mai „convinși” pelerini nu pot să nu cadă pradă tentației de a admira peisajul, priveliștile din jurul locurilor sacre, arhitectura etc. Invers, aspectele cele mai importante ale turismului sunt pregătirea călătoriei, sosirea acasă, dar și pericolele călătoriei (deplasării) în sine, pe care modernitatea ambiantă nu a reușit să le elimine în întregime. Mai este remarcată tendința
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
știri (jurnale de seară) este atenția acordată detaliului. Chipurile pelerinilor, gesturile lor, raclele sfinților sau crucea părintelui Arsenie Boca sunt filmate în cadre apropiate, o întâlnire brutală între obiectivul camerei de filmat și experiența pelerinajului. Lipsesc în schimb cadrele largi, priveliștile degajate, aspectele intermediare, cum ar fi, de pildă, pregătirile pe care pelerinii le fac înainte de plecare. Mult timp, m-am întrebat cărui fapt i se datorează această supraabundență de detalii din rând în reflectarea pelerinajului în media televizuală. Un posibil
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de la mănăstirea Secului din Moldova, la anii de la zidirea lumei 7329, iar de la întruparea mântuitorului nostru Iisus Hristos, 1821. E o poemă alegorică, în care duhul schimnicului Varlaam, înălțat în slava cerului, purtat apoi în infern, unde i se oferă priveliștea groaznicelor cazne la care sunt supuși păcătoșii, asistă în cele din urmă la judecata pe care o face un personaj simbolic, Dreptatea, demnitarilor trădători, vinovați de pătimirile Moldovei, începând chiar cu domnitorul (Mihai Suțu) și mitropolitul (Veniamin Costache). Pedeapsa, pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288872_a_290201]
-
acest loc și care fusese demolată în 1927. De asemenea, își aduce aminte de Agnia, prietena lui din tinerețe, din perioada în care se instala în Rusia puterea stalinistă. Ea îl adusese pe Iakonov la această biserică și îi arătase priveliștea care se deschidea asupra Moscovei, care, văzută din acest punct, era "Moscova cea adevărată". În anii respectivi, în fața lui Iakonov se deschidea o carieră promițătoare de diplomat, care l-a fascinat, însă aceasta s-a dovedit o alegere nefericită. Agnia
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
masă, pregătită din timp, erau tot felul de bunătăți și o cană cu vin roșu. Eu nu beau, sare nepotul, sînt cu mașina. Dar eu beau, spune Cazacioc vesel. Vîntul mîngîia dealul lui Cazacioc și de jur împrejur era o priveliște de basm. Nevasta nepotului s-a îmbujorat, nepotul s-a smochinit a plictiseală și moș Cazacioc a tras un cazacioc. Puțin obosit, intră în bordei și iese cu o cutiuță acoperită cu catifea aurie. Am fost la Paris și am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
țărmurile americane. Mergeam adesea la Nacional unde în "Marele salon" se organizau recepțiile Corpului Diplomatic. După saluturile de rigoare, ieșeam pe superba terasă a hotelului, înconjurată de palmieri imperiali, care la capăt avea o splendidă deschidere la mare. Era o priveliște fascinantă, mai ales în nopțile cu cer senin și lună plină și-i dădeam dreptate lui Lucky Luciano. Cu doamna, cu prieteni sau delegații din țară, poposeam din când în când la Tropicana. Nu știu cum erau spectacolele "pe vremuri", dar și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
viteză foarte mică dar efort moderat - prin distribuirea optimă a forței pedalatului), pentru a nu cădea atunci când bicicleta se oprea, săream de pe ea. Panta nu-mi permita s-o urc pe bicicletă până la loc drept. Astfel, măcar am putut admira priveliștea cu vite sau oi, presărate pe dealul din stânga, dar și cele câteva floricele care îndrăzneau să reziste perenității ciulinilor dominanți în condiții vitrege. Intrarea în comuna Heleșteni a fost relaxantă: era localitatea dinaintea Ruginoasei, însă nu știam că-i formată
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
cetate erau năpădite de buruieni, pietriș și semne (trebuie spus: neplăcute) ale trecerii altor turiști pe acolo. Vechile amenajări interioare se păstrau, după cum arătau plăcuțele indicatoare din fața intrărilor sau a ferestrelor. În partea cea mai de sus s-a deschis priveliștea către drumul spre mănăstiri. Acolo, surpriză: un investitor particular local avea instalată o lunetă confecționată chiar de el, pentru cei care-și doreau depărtările mai aproape. Surpriză fiindcă respectivul mă cunocuse, însă eu nu-mi aminteam nici în ce context
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
instalată o lunetă confecționată chiar de el, pentru cei care-și doreau depărtările mai aproape. Surpriză fiindcă respectivul mă cunocuse, însă eu nu-mi aminteam nici în ce context, și nici când. Oricum, am beneficiat de vizionarea pe gratis a priveliștii. De la cetate am coborât în Târgu Neamț pe bicicletă, solicitând la maximum frânele. În oraș m-a mirat, pentru a câta oară, micimea casei în care locuise Veronica Micle. Întrebând despre drumul spre mănăstiri, (constatasem că Târgul era mai mare
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
drumul spre Slătioara, fiindcă spre Râșca ne abătusem de la șoseaua principală. Prin sate n-am găsit unde să dormim. Doar la un depozit de scânduri, portarul s-a arătat relativ amabil, în schimbul unui bacșiș. Pedalând mai departe, s-au deschis priveliști minunate în dreapta, specifice muntelui de care ne apropiam. Drumul prost, contrasta cu peisajul și ne îngreuna mersul. Undeva, în stânga s-a ivit o biserică în construcție, impresionantă prin stilul arhitectonic și dotare (centrală termică proprie). Mănăstirea la care intenționam să
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
prea pieptiș în sus! Totuși, starea vremii rămăsese principalul pericol, soarele nu voia să iasă, cerul rămânea cenușiu. Mereu speram ca după următoarea curbă, apoi după următoarea, să înceapă coborâșul. Nici o șansă până la "Palmă”!. De sus, firesc, am admirat priveliștea, (analizând serpentinele pe care urma să le coborâm), după care ne-am dat drumul la vale. Trebuie spus că pe amândoi ne îngrijorase (fără s-o recunoaștem nici unul), dificultatea traseului de urmat. La vale, mergeam ca din pușcă, până când panta
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
strict, mi-a zis că nu mai sunt locuri. Am insistat, dar degeaba. Plictisită poate, până la urmă mi-a recomandat să merg să mănânc ceva, și să revin mai târziu. Văzându-l apoape, am ales restaurantul din parc. Acolo, o priveliște dezgustătoare: o femeie beată, în ultimul hal. Venit s-o ia acasă, bărbatu-său a pălmuit-o, i-a scăpat capul pe ciment, ce mai, a fost un spectacol tare urât. Pentru ca impresia despre oraș să fie întregită, așteptam degeaba
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
îndrumat spre sediul CAPului, numai că am dat peste o căldare cu supapă care m-a udat tot. Eram obișnuit să urc pe serpentine, încît acea cabană știută de mine "Pasul Oituz”, a apărut neașteptat de repede. Acolo, fascinat de priveliștea sălbatică a stâncilor golașe, îndulcită de căpițele de fân și țarcurile din leațuri lungi, împrăștiate, din cauza diferențelor de altitudine, când pe culmi când în jos, atât de departe că abia distingeai omul pe care-l bănuiai cosind, miam odihnit
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
fiind cu două biciclete), drumurile aglomerate, am hotărât s-o luăm spre Ion Creangă. Prin Cotu Vameș am ajuns la podul de peste Siret, remarcând oamenii mereu fără noroc pierzători de timp în van - cum îi consider eu pe pescari, savurând priveliștea limpede spre munții de departe. Prin Ion Creangă, la intersecția cu drumul spre Icușești, ne-am înțeles din priviri să pedalăm într-acolo. N-am apucat să spun că trebuia să revin acasă în jurul orelor 12.00, fiindcă stabilisem
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]